Σχολικές παρελάσεις

Εφημερίδα “Έρευνα”
25 Οκτωβρίου 2007, σελ. 18

Τα τελευταία χρόνια, όταν πλησιάζει κάποια εθνική επέτειος, τα τηλεοπτικά παράθυρα γεμίζουν με εκπροσώπους της νεοταξικής αριστεράς που ωρύονται πως «καταπιέζονται οι μαθητές», ότι οι παρελάσεις αποτελούν «μιλιταριστικό κατάλοιπο φασιστικών καθεστώτων, δηλητήριο του εθνικισμού, καλλιέργεια του μίσους προς τους γειτονικούς λαούς» και καταλήγουν στο αίτημα για την κατάργησή τους.

Την τελευταία διετία οργανώθηκε ολόκληρη καμπάνια ενάντια στις παρελάσεις, που περιελάμβανε υπογραφές εκπαιδευτικών και διημερίδες με εισηγήσεις και συζητήσεις. Φέτος, θεωρούν πως πρέπει να πάρουν την ρεβάνς για την απόσυρση του βιβλίου της Ιστορίας της 6ης Δημοτικού η οποία αποτελεί κατά τη γνώμη τους «νίκη του σοβινιστικού φανατισμού και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού».

Εδώ και τρεις εβδομάδες η «Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία» στη Θεσσαλονίκη προσκαλεί σε συζητήσεις στο Στέκι Μεταναστών, οργανώνει κινητοποιήσεις φορέων, συλλόγων, σωματείων για δράσεις στα σχολεία, ακόμα και για παρέμβαση την ημέρα της μαθητικής παρέλασης.

Είναι σύμπτωση πως σε σχολεία της δυτικής Θεσσαλονίκης αρκετοί μαθητές και μαθήτριες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην παρέλαση; Πόσο συμπτωματικές είναι ακόμα οι δηλώσεις του κου Κουράκη, βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α στην «Ελευθεροτυπία» (17/10) με αφορμή τον ισχυρισμό κάποιων μαθητών πως απειλήθηκαν από τη διεύθυνση του σχολείου πως θα τιμωρηθούν με αποβολές;

Χαρακτήρισε την παρέλαση αντιπαιδαγωγική διαδικασία, μια επί της ουσίας στρατιωτική εκδήλωση, όπου «οι διακρίσεις μεταξύ των μαθητών και μαθητριών ξεπερνούν κάθε προηγούμενο εκπαιδευτικής δραστηριότητας, με τα αγόρια μπροστά και τα κορίτσια πίσω, τους ψηλούς μπροστά και τους κοντούς στην ουρά…»

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν περιβάλλει τις εθνικές εορτές στα σχολεία με την αίγλη και το νόημα που θα έπρεπε να έχουν. Δεν προσέφερε στη νέα γενιά το απαιτούμενο ιδεολογικό υπόβαθρο μέσα από τα μαθήματα της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες πως η παρέλαση αποτελεί εκδήλωση μνήμης, αναγνώρισης, ευγνωμοσύνης και τιμής απέναντι σε εκείνους που διακινδύνευσαν ή θυσίασαν ακόμα την ίδια την ύπαρξή τους για να ζουν ελεύθερα οι επόμενες γενιές.

Να μην παρεξηγούν την ουσία των σχολικών εκδηλώσεων και των παρελάσεων και να μην τις αντιμετωπίζουν σαν αγγαρεία ή σαν ευκαιρία να γλιτώσουν μάθημα. Να συμμετέχουν, επειδή το αισθάνονται, το επιθυμούν και όχι επειδή τους επιβάλλεται.

Όλα αυτά σε μία εποχή που κάποιοι Έλληνες μαθητές, ευτυχώς όχι πολλοί, αγνοούν ακόμα και το τι εορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου ή την 25η Μαρτίου. Ενώ ο εθνικισμός των γειτόνων μας στην Αλβανία, στην Βαρδαρία (Σκόπια) και στην Τουρκία είναι εντονότατος, σε σημείο που ζητούν αλλαγή των βαλκανικών συνόρων.

Όλοι αυτοί οι κύριοι -που χαρακτηρίζουν τις παρελάσεις πρόβες μιλιταριστικού μίσους- ας μας απαριθμήσουν τις αλλαγές των συνόρων που συνέβησαν στα Βαλκάνια τα τελευταία 200 χρόνια, χωρίς να προηγηθεί πολεμική σύρραξη. Με την ιδιότητα του ιστορικού επιστήμονα μπορώ να τους διαβεβαιώσω πως δεν υπάρχει ούτε μία.

Εκτός και εάν έχουν παρανοήσει και πιστεύουν ειλικρινά πως η Νέα Τάξη θα επιβάλλει στο άμεσο μέλλον και αμαχητί την κατάργηση των Εθνικών Κρατών, με συνέπεια να παύσουν άπαξ διά παντός οι πολεμικές συγκρούσεις… Καλό θα ήταν να πληροφορηθούν πως ο πόλεμος είναι φαινόμενο πολύ παλαιότερο από την συγκρότηση των εθνικών κρατών.

Συμμετοχική Δημοκρατία και μεταναστευτική πολιτική

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
26 Οκτωβρίου 2007, σελ. 2

Στην Ελβετία η συμμετοχή των πολιτών είναι καθοριστική στις πολιτικές αποφάσεις, αφού οι Ελβετοί πολίτες αποφασίζουν άμεσα με συχνότατα δημοψηφίσματα. Οι έννοιες της «Κοινότητας» και της «συμμετοχικής Δημοκρατίας» αποτελούν ουσιώδη συστατικά του Πολιτεύματος και δεν είναι λαϊκίστικες αερολογίες, όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Εξαιτίας του αναλογικού εκλογικού νόμου εκεί, κανένα κόμμα δεν μπορεί να κυβερνήσει αυτοδύναμα. Ούτως ή άλλως, κανένα από τα «μεγάλα» κόμματα δεν ξεπερνά το 30%. Έτσι, στην σταθερά επταμελή «ομοσπονδιακή κυβέρνηση» συνασπισμού, που εκλέγεται κάθε χρόνο από την Βουλή, κανένα κόμμα δεν κατέχει πάνω από δύο υπουργεία.

Αν και είναι επόμενο να υπάρχουν διαφωνίες μέσα στην κυβέρνηση, αυτό δεν σημαίνει διάλυσή της. Αν δεν μπορέσουν να καταλήξουν σε απόφαση για κάποιο ζήτημα τα (τέσσερα συνήθως) κόμματα που συμμετέχουν σε αυτήν, τότε εκδίδεται ένα φυλλάδιο που περιέχει τις θέσεις όλων των πλευρών και η απόφαση λαμβάνεται άμεσα από τους πολίτες με δημοψήφισμα. Εκεί δεν τίθεται εκβιαστικά το δίλημμα «αυτοδυναμία ή ακυβερνησία». Έχουν γνήσια δημοκρατία.

Στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη Κυριακή, 21 Οκτωβρίου, ισχυρότερη παράταξη του ελβετικού Κοινοβουλίου αναδεικνύεται το Λαϊκό Κόμμα (SVP) με 29%, καταλαμβάνοντας τις 55 από τις 200 έδρες. Αξιοσημείωτο είναι, πως το 29% αποτελεί με διαφορά το μεγαλύτερο ποσοστό που κατέγραψε κόμμα στην Ελβετία από το 1919.

Οι εκλογές αυτές ήταν οι περισσότερο φορτισμένες των τελευταίων δεκαετιών. Το SVP στην προεκλογική εκστρατεία ζήτησε σκληρότερους νόμους για τη μετανάστευση και το άσυλο σε μία χώρα, όπου ισχύει ήδη μία πολύ αυστηρή νομοθεσία για τη νομιμοποίηση των μεταναστών.

Προτείνει ως νόμο, οι ανήλικοι μετανάστες που παρανομούν να απελαύνονται άμεσα από την Ελβετία μαζί με τις οικογένειές τους. Η προεκλογική του αφίσα απεικόνιζε τρία άσπρα πρόβατα να κλοτσάνε ένα μαύρο έξω από την ελβετική Σημαία, με σύνθημα «Για την ασφάλεια όλων».

Το SVP πολεμήθηκε έντονα σε όλη την προεκλογική εκστρατεία. Δέχθηκε επικρίσεις από τον D. Diene, υπεύθυνο της επιτροπής «ενάντια στο ρατσισμό και τις διακρίσεις» του ΟΗΕ, ότι οι δηλώσεις του ήταν οι πιο εχθρικές που διατυπώθηκαν ποτέ από ένα πολιτικό Κόμμα πρώτου μεγέθους στην Ευρώπη.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του SVP απάντησε αποστωμοτικά: «υπάρχει Ελευθερία Λόγου στην Ελβετία. Προφανώς ο κ. Diene δεν έχει κατανοήσει τον πολιτισμό της Δημοκρατίας. Θα του προτείναμε να τον μελετήσει».

Πότε, επιτέλους, θα ισχύσει η συμμετοχική Δημοκρατία και στην Πατρίδα μας, ώστε τόσο για το μεταναστευτικό, όσο και για μείζονα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα να αποστομώσει ο λαός μας τους λακέδες του νεοταξισμού άμεσα με την ψήφο του!


Δείτε το προεκλογικό video του SVP:
http://www.youtube.com/watch?v=TMWBFpRbojc

Να καταγραφεί ο ακριβής αριθμός των μεταναστών

Εφημερίδα “Α1”
20 Οκτωβρίου 2007, σελ.13

Πόσοι λαθρομετανάστες και πόσοι νόμιμοι μετανάστες ζουν στην Ελλάδα σήμερα; Μπορεί το υπουργείο εσωτερικών να μας απαντήσει με βεβαιότητα και με ακρίβεια; Όχι βέβαια.

Τα δύο μεγάλα κόμματα, συναγωνίζονται τα τελευταία 17 χρόνια ποιο θα νομιμοποιήσει περισσότερους λαθρομετανάστες και θα τους παρέξει περισσότερα δικαιώματα.

Η αριστερά συγχέει τον προλεταριακό διεθνισμό με τον νεοταξικό κοσμοπολιτισμό. Δεν αντιλαμβάνεται ότι η μαζική και ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση μεταμορφώνει την εγχώρια εργατική τάξη σε αγέλη ανίσχυρων και αλλοτριωμένων ανειδίκευτων εργατών. Τα συνδικάτα των οικοδόμων και των ναυτεργατών ως το 1990 ήταν ισχυρά. Σήμερα η δυναμική τους είναι ανεπαίσθητη.

Αυτή η αριστερά δεν έχει τη διορατικότητα να διακρίνει πως ο πηγαίος Πατριωτισμός μπορεί να αποτελέσει το μοχλό συσπείρωσης και αντίστασης σε μία ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση και τις επιβουλές των ισχυρών της Νέας Τάξης.

Η θολοκουλτούρα -μέσω της πλύσης εγκεφάλου από τα μμε- στιγματίζει κάθε εύλογο προβληματισμό στην ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών, πάμφθηνων και ανασφάλιστων, που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, τους εργολάβους και τους δουλεμπόρους.

Προσπαθεί να μας πείσει ότι η νέα ελληνική κοινωνία πρέπει να είναι «ανεκτική» στο μαζικό εποικισμό της και ότι χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους μετανάστες. Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα τονίζοντας πόσο «ευεργετική» είναι η παρουσία τους για την οικονομία μας. Λησμονούν, ωστόσο να αναφέρουν ότι καταναλώνουν το ελάχιστο δυνατό, αποταμιεύουν και στέλνουν τακτικά εμβάσματα στις χώρες τους.

Το «κορυφαίο» παράδοξο της μεταναστευτικής (μη) πολιτικής του υπουργείου Εσωτερικών είναι πως αντί να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα με μέτρα που επιδοτούν τις γεννήσεις Ελλήνων, εισάγει αλλοδαπούς για να τους αντικαταστήσουν με την υψηλή τους γεννητικότητα.

Θέλουμε να καταγραφεί επιτέλους ο ακριβής αριθμός των μεταναστών που ζουν στην Πατρίδα μας. Ο Ν. Σαρκοζί, όταν ήταν υπ. Εσωτερικών της Γαλλίας ζητούσε κάθε μήνα τα ποσοστά της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας και κατόρθωσε να μειώσει και τα δύο. Ο γαλλικός λαός, όχι μόνο δεν θεώρησε ακραίο αυτό το μέτρο, αλλά τον επιβράβευσε ανεβάζοντας τον στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Η Εθνική κοινωνία συνέχει τους πολίτες της με δεσμούς πολιτιστικούς, καταγωγής, κοινή παράδοση, γλώσσα, αξίες, ήθη και ιστορική μνήμη. Αποτελεί όμως εμπόδιο στη Νέα Τάξη που επιζητεί πολυπολιτισμικές, κατακερματισμένες κοινωνίες αλλοτριωμένων πειθήνιων καταναλωτών, χωρίς ιδιόμορφες προτιμήσεις, χωρίς ταυτότητα.

Στο ίδιο έργο θεατές

Εφημερίδα “Ελεύθερος Κόσμος”
13 Οκτωβρίου 2007, σελ. 13

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβερνήσεως ήταν γενικόλογες, ωραιοποιημένες και ασαφείς. Ακούσαμε το τι θα πράξει, όχι όμως το πώς.

Οι απαντήσεις που δόθηκαν στα ερωτήματα των Πατριωτών Βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ για την ασυδοσία των τραπεζών και το μεταναστευτικό ήταν εξίσου παραπλανητικές, αλλά κατέδειξαν πόσο ενοχλητικό για την οικογενειο-κρατούμενη (πλουτο)Δημοκρατία μας είναι να θίγονται μέσα στο Κοινοβούλιο επίμαχα ζητήματα που απασχολούν και ταλαιπωρούν την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Όσον αφορά στο ασφαλιστικό οι πρωθυπουργικές αναφορές κινήθηκαν ανάμεσα στο θολό παρόν και το μαύρο μέλλον.

Το μόνο σαφές είναι πως στο αμέσως επόμενο διάστημα θα τροποποιηθεί ο εκλογικός νόμος, πριμοδοτώντας με «δημοκρατικές διαδικασίες» το πρώτο κόμμα με 50 Βουλευτές, αλλοιώνοντας δε ακόμα περισσότερο την «δημοκρατικά» εκφρασμένη λαϊκή ετυμηγορία. Ο πρωθυπουργός πιστεύει πως έτσι θα κουμαντάρει πιο αποτελεσματικά όσους Βουλευτές της ΝΔ δεν έχουν την πρόθεση να δείξουν τη δέουσα υπακοή στο πρόσωπό του.

Ουσιαστικά, επικρέμεται η απειλή της διαγραφής για τους απείθαρχους και η άμεση προσφυγή στις κάλπες, που θα γίνουν μέσα στο 18μηνο –σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο- αντί με σταυροδοσία με λίστα. Φυσικά «δημοκρατικά» κομμένη και ραμμένη στις προτιμήσεις του Κ. Καραμανλή. Όποιος τολμήσει να διαφωνήσει θα περιοριστεί σε μη εκλόγιμη θέση.

Στο μεταξύ η αξιωματική αντιπολίτευση προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους της να επιλέξουν ανάμεσα στον γόνο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος εκφράζει έναν εκσυγχρονισμό με ήπιο μανδύα, και τον ασυγκράτητα αρχομανή Ευ. Βενιζέλο, θιασώτη ενός «εωσφορικού εκσυγχρονισμού» (δανείζομαι το χαρακτηρισμό από τον καθηγητή Νεοκλή Σαρρή). Και οι δύο προσπαθούν να καλυφθούν πίσω από ένα προσωπείο κοινωνισμού.

Προφανώς συνειδητοποίησαν ότι η συνταγή επιτυχίας του ιδρυτού ήταν πως το ΠΑΣΟΚ άφηνε την ψευδαίσθηση ότι είναι φιλολαϊκό. Όμως, ο Κ. Σημίτης απογύμνωσε τελείως το ΠΑΣΟΚ από αυτό το πλεονέκτημα, σε σημείο που δεν μπορεί πλέον να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων εκτός του σκληρού του πυρήνα. Σαν να μην έφτανε αυτό, το σκληρό εκσυγχρονιστικό μπλοκ χρεώνει τις απανωτές εκλογικές ήττες στον Γ. Παπανδρέου.

Πάντως, όποιος και να βγει νικητής στη αναμέτρηση για την προεδρίας του κόμματος, πιθανότατα θα προβεί σε προγραφές του στελεχιακού δυναμικού της αντίπαλης πλευράς, ειδικά αν πάμε σε εκλογές με λίστα μέσα στο δεκαοχτάμηνο. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που το «κίνημα» φλερτάρει σοβαρά με τη διάσπαση.

Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση θα διαμορφωθεί μεν ένα νέο πολιτικό σκηνικό στη χώρα, με τα ίδια όμως πρόσωπα να δεσπόζουν και να πλειοδοτούν στην δουλική εφαρμογή κάθε νεοταξικής επιθυμίας.

Ξανά λοιπόν ο λαός σε ρόλο ανήμπορου παρατηρητή και ο εκάστοτε πρωθυπουργός με τους αυλικούς του να κυβερνούν με Λουδοβίκεια νοοτροπία. Είναι σαφές ότι το παρόν αντεθνικό, αντιλαϊκό και (πλουτο)δημοκρατικό πολιτικό σύστημα δεν θα διστάσει να προχωρήσει στην υλοποίηση επώδυνων για την Ελλάδα πολιτικών σχεδιασμών είτε στην παρούσα είτε στη νέα του μορφή. Μόνος κυματοθραύστης σε αυτή την αθλιότητα και εκφραστής της λαϊκής οργής οι Πατριώτες Βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ.

Μαίνεται ο αλβανικός αλυτρωτισμός

Εφημερίδα “Έρευνα”
11 Οκτωβρίου 2007, σελ. 7

Οι Αλβανοί αρχίζουν και συνειδητοποιούν ότι οι Αμερικανοί «προστάτες» τους πρώτιστα εξυπηρετούν τους γεωπολιτικούς στόχους τους στα Βαλκάνια και ελάχιστα ενδιαφέρονται για τον αλβανικό αλυτρωτισμό.

Στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου, μόλις η Ρωσία στήριξε την Σερβία και δεν υποχώρησε στην παραχώρηση ανεξαρτησίας στους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, ακόμα και με εδαφικά ανταλλάγματα, οι ΗΠΑ έκαναν πίσω και αναζητούν τρόπο να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους προσεγγίζοντας την σερβική ηγεσία.

Ωστόσο, ούτε η υπόσχεση ότι, αμέσως μετά την παραχώρηση από το Βελιγράδι ανεξαρτησίας στους Κοσσοβάρους, θα ακολουθήσει άμεσα η ένταξη της Σερβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έπιασε τόπο. Ο σερβικός λαός σε πρόσφατη δημοσκόπηση απάντησε στην συντριπτική του πλειοψηφία ότι πρώτη προτεραιότητα αποτελεί το Κοσσυφοπέδιο και όχι η ένταξη στην ΕΕ.

Η «Παγκόσμια Αλβανική Ένωση» (LSHB) έχει ως στόχο την περαιτέρω ενίσχυση της εθνικής συνείδησης των Αλβανών για την υλοποίηση του οράματος της δημιουργίας της «Φυσικής Αλβανίας».

Ταυτόχρονα, οι αλυτρωτικές οργανώσεις ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Η εθνικιστική οργάνωση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου “FBKSH” (Μέτωπο για την Εθνική Ενοποίηση των Αλβανών) εξέδωσε στις 27 Σεπτεμβρίου μία ανακοίνωση όπου αναφέρονται ανάμεσα σε άλλα τα εξής:
-Συνεχίζει συστηματικά τις προσπάθειές για ενοποίηση των αλβανικών εδαφών. Μία ανάγκη που προέκυψε από την εχθρική πολιτική των Σλάβων και των Ελλήνων.
-Θα παρεμποδίσει με κάθε τρόπο τις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου στο Κοσσυφοπέδιο.
-Δεν πρόκειται να αποδεχθεί την ένταξη της διχοτομημένης Αλβανίας στην ΕΕ. Θεωρεί τμήματα της Αλβανίας εκτός από το Κόσσοβο, την περιοχή Σαντζάκ του Μαυροβουνίου, την «Κοιλάδα του Βαρδάρη» του κράτους των Σκοπίων και την «Τσαμουριά» που βρίσκεται υπό ελληνική κατοχή.
-Το στρατιωτικό σκέλος του FBKSH, το AKSH, καλεί όλους τους Αλβανούς να στρατευτούν στις τάξεις του για να υλοποιήσουν τον εθνικό τους στόχο, την «Εθνικά Ενωμένη Αλβανία».

Ταυτόχρονα, το «Κίνημα για Ενότητα» (LB), μία νέα πολιτική οργάνωση του Κοσσυφοπεδίου, ανακοίνωσε στην πρώτη της συνέλευση ότι στόχος της είναι η ενοποίηση όλων των αλβανικών εδαφών σε ένα ενιαίο αλβανικό κράτος και δεν προτίθεται να χρησιμοποιήσει ούτε το διάλογο, ούτε πολιτικά μέσα. Επικεφαλής της οργάνωσης είναι ο Άβνι Κλινάκου, πρώην στέλεχος του UCK.

Γίνονται ξεκάθαρες πλέον οι προθέσεις των Αλβανών εθνικιστών για μία ενωμένη Μεγάλη Αλβανία με οποιοδήποτε κόστος. Το ζήτημα που προκύπτει είναι το μέγεθος και το είδος της επιρροής που διαθέτουν οι οργανώσεις αυτές στους αλβανικούς πληθυσμούς στα Βαλκάνια και κυρίως στην αλβανική διασπορά, που στη χώρα μας είναι πολυάριθμη.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά…

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
9 Οκτωβρίου 2007, σελ. 2

Αυτή τη φορά θα ήθελα να θίξω δύο περιπτώσεις που καταδεικνύουν την πολιτική διγλωσσία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Περίπτωση 1η:
Συνελήφθη ο εικοσιτριάχρονος υιός υψηλόβαθμου στελέχους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α να συμμετέχει σε ληστεία τραπέζης. Στην κατοχή του βρέθηκαν δύο περίστροφα και χειροβομβίδα. Πολύ ορθά ο κ. Αλέκος Αλαβάνος δήλωσε πως είναι άδικο να καταλογιστεί συλλογική ή οικογενειακή ευθύνη. Υπογραμμίζω ότι συμφωνούμε απολύτως.
Ωστόσο, η διγλωσσία του κου Αλαβάνου, αλλά και της πλειονότητας των στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α εντοπίζεται στο γεγονός ότι σε κάθε δημόσια εμφάνιση τους δεν χάνουν την ευκαιρία να χαρακτηρίσουν τον ΛΑ.Ο.Σ σαν ακροδεξιό και ρατσιστικό κόμμα, επειδή στα πρωτοκλασάτα στελέχη του συγκαταλέγεται ο νυν Βουλευτής κ. Θάνος Πλεύρης, υιός του κου Κωνσταντίνου Πλεύρη.
Μάταια τα στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ, αλλά και ο ίδιος ο Γ. Καρατζαφέρης υπογράμμιζαν πως ούτε ο Χίτλερ δεν ζητούσε οικογενειακή ευθύνη. Τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ωρύονταν με φανατισμό ότι το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά.

Φανταστείτε να είχε συλληφθεί συγγενής κάποιου πρωτοκλασάτου στελέχους του ΛΑ.Ο.Σ, τι φασαρία θα γινόταν στα πρωτοσέλιδα και στα τηλε-παράθυρα, με τους θολοκουλτουριάρηδες να κραυγάζουν κινδυνολογώντας για ακροδεξιά τρομοκρατία.
Αντιθέτως, τώρα ζητούν διάλογο με τους αντιεξουσιαστές για να διαπιστώσουν τι είναι αυτό που τους παρασύρει σε αυτή τη συμπεριφορά. Λες και πρόκειται για δεκατετράχρονα παιδιά που χρειάζονται διαπαιδαγώγηση.

Περίπτωση 2η:
Το βράδυ του Σαββάτου 29 Σεπτεμβρίου, στην έκθεση βιβλίου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ομάδα 75 περίπου κουκουλοφόρων επέδραμε στο περίπτερα των εκδόσεων Γεωργιάδη, «Ελεύθερη Σκέψις» και «Νέα Θέσις», έκαψαν τα βιβλία, απείλησαν με όπλο και τραυμάτισαν σοβαρά με λοστούς και ρόπαλα δύο εικοσάχρονους υπαλλήλους που τόλμησαν να αντισταθούν. Στη συνέχεια οι αντεξουσιαστές έφυγαν ανενόχλητοι.
Παρά το γεγονός ότι στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ρωτήθηκαν επανειλημμένως σχετικά, -ακόμα και στη Βουλή από τονκ. Άδωνι Γεωργιάδη- δεν καταδίκασαν το γεγονός. Αυτό δεν τους τιμά. Πόσο μάλλον αν θυμηθούμε πως, όταν ομάδα της Χρυσής Αυγής έκαψε δημοσίως το βιβλίο της κας Ρεπούση, κατηγόρησαν σαν ηθικό αυτουργό τον ΛΑ.Ο.Σ και τα στελέχη του, τα οποία είχαν ήδη καταδικάσει άμεσα και απερίφραστα το δυσάρεστο συμβάν.
Άλλωστε, ο ΛΑ.Ο.Σ ζήτησε την απόσυρση του βιβλίου της 6ης από τα σχολεία, όχι από τα βιβλιοπωλεία, ενώ η Χρυσή Αυγή αντιπολιτεύεται τον ΛΑ.Ο.Σ με μένος αντίστοιχο με αυτό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Φαίνεται, λοιπόν, πως η δημοκρατικότητα και η ανοχή της νεοταξικής αριστεράς στην Ελλάδα εξαντλείται στα βιβλία που εκφράζουν ταυτόσημες ή παρεμφερείς ιδέες με τις δικές της. Το αν θα καούν τα υπόλοιπα ή αν οι εκδότες τους και οι βιβλιοπώλες θα προπηλακιστούν από τους αγαπημένους τους αντεξουσιαστές, τους αφήνει παγερά αδιάφορους, Ας μην υποθέσω, ίσως όχι άδικα, ότι θα χαμογελούν με μισαλλόδοξη χαιρεκακία.

Σχολική ιστοριογραφία και Νέα Τάξη

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
3 Οκτωβρίου 2007, σελ. 2

Επιτέλους, αποσύρθηκε το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού και αντικαθίσταται προσωρινά από το προηγούμενο. Ο υπ. Παιδείας, κ. Ευρ. Στυλιανίδης, ανεκοίνωσε ότι θα προκηρυχθεί διαγωνισμός για τη συγγραφή του νέου βιβλίου.

Η οριακή αυτοδυναμία της παρούσης κυβερνήσεως, η είσοδος του ΛΑ.Ο.Σ στη Βουλή και η έκπτωση της κας Γιαννάκου από το βουλευτικό αξίωμα ανάγκασαν τον Πρωθυπουργό να υποχωρήσει ατάκτως και να αποσύρει το ρεπούσειο ανοσιούργημα. Πρόκειται ξεκάθαρα για μία νίκη του ευρύτερου πατριωτικού χώρου, παρά την φανατική υπεράσπισή του βιβλίου από τους επαγγελματίες «προοδευτικούς» της θολοκουλτούρας.

Η υπόθεση του συγκεκριμένου βιβλίου Ιστορίας ήταν αποκαλυπτική για τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς που αποσκοπούν στην πλήρη αποδόμηση των εθνικών αξιών.

Σημειώνουμε πως ισχύει ακόμα το ΦΕΚ 142 της 27/6/2001, η επικύρωση δηλαδή με νόμο της ελληνο-τουρκικής συμφωνίας για τη «στρογγυλοποίηση» της Ελληνικής Ιστορίας στα σχολικά μας βιβλία, ώστε να είναι ανώδυνη για τους γείτονες. Την υπέγραψαν τόσο ο Γ. Παπανδρέου (υπ. Εξωτερικών τότε) όσο και ο Ευ. Βενιζέλος (υπ. Πολιτισμού τότε). Στην υλοποίηση του προχώρησε η κυβέρνηση Καραμανλή. (ολόκληρο το ΦΕΚ μπορείτε να το διαβάσετε στις αναρτήσεις του Αυγούστου στο προσωπικό μου ιστολόγιο).

Δεν πρέπει, λοιπόν, να αφήσουμε να περάσουν απαρατήρητα δύο σημεία στο φετινό νέο βιβλίο της Ιστορίας της Γ’ Λυκείου της Γενικής Παιδείας. Στη σελ. 65 αναφέρεται: «Ο αγώνας στη Μακεδονία δοκίμασε επί πέντε σχεδόν χρόνια (1904-1908) την αντοχή των γηγενών που έπρεπε να επιλέξουν στρατόπεδο.» Τι ήταν αυτοί οι γηγενείς; Γιατί δεν προσδιορίζεται η εθνικότητά τους; Ενστερνίζεται το βιβλίο την άποψη των Σκοπίων ότι η πλειονότητα είχε «μακεδονική συνείδηση» και εξελληνίστηκε ή εκβουλγαρίστηκε βιαίως;

Στη σελίδα 130 υπάρχει χάρτης της κατεχόμενης από τους Ναζί Ευρώπης με κράτος «Μακεδονία» στην περιοχή της FYROM. Ωστόσο, η FYROM ονομαζόταν ως και την γερμανική κατάκτηση της Γιουγκοσλαβίας «Banovina Vardarska». Πρώτος ο Τίτο στις 15 Αυγούστου 1944 της έδωσε την ονομασία «Makedonija». Πώς η συγγραφική ομάδα περιέπεσε σε τέτοιο ανιστόρητο και εγκληματικό σφάλμα, σχετιζόμενο άμεσα με το φλέγον εθνικό ζήτημα, το οποίο διαπραγματεύεται η Ελλάς; Ποιος επιδιώκει να συνηθίζει το μάτι των Ελλήνων μαθητών το όνομα Μακεδονία στο συγκεκριμένο σημείο του χάρτη;

Η ουσία είναι πως η Νέα Τάξη επιχειρεί να αντικαταστήσει τις εθνικές κοινωνίες με πολυπολιτισμικά κοινωνικά μορφώματα. Σε αυτόν τον σχεδιασμό εντάσσεται και η ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών. Στο ελληνικό σχολείο, που επιδιώκεται να μεταβληθεί σε πολυπολιτισμικό, πρώτος στόχος είναι η άμβλυνση της εθνικής ταυτότητας.

Δεν αρκεί, επομένως, η απόσυρση ενός βιβλίου. Αυτό που οφείλουμε, είναι συνεχής επαγρύπνηση για την υπεράσπιση όλων των αξιών της εθνικής ιδιαιτερότητας, του πολιτισμού και της Ιστορίας μας.