Ο χάρτης της ντροπής

Η fyrom συνεχίζει να αποκαλείται «Μακεδονία» στο βιβλίο Ιστορίας της Γ Λυκείου

Εφημερίδα "Α1"
20 Σεπτεμβρίου 2008, σελ. 31

Το υπουργείο Εθνικής(;) Παιδείας μοίρασε για δεύτερη συνεχή χρονιά στους μαθητές της Γ΄Λυκείου το βιβλίο «Ιστορία του νεότερου και του σύγχρονου κόσμου», χωρίς ωστόσο να διορθωθεί ο επίμαχος χάρτης της σελίδας 130. Ο χάρτης απεικονίζει τα σύνορα που επιβλήθηκαν από τις δυνάμεις του Άξονα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και επιχειρεί να αποδώσει τον αριθμό των θυμάτων των Εβραίων ανά χώρα.

Στα Βαλκάνια ο προσεκτικός παρατηρητής διακρίνει την μεγάλη Αλβανία, η οποία περιλάμβανε το Κοσσυφοπέδιο, ακρωτηριασμένες την Γιουγκοσλαβία και την κατεχόμενη Ελλάδα, τη μεγεθυμένη Βουλγαρία ως μέρος της οποίας εμφανίζεται –αναπάντεχα- και η «Μακεδονία». Τα εδάφη αυτά η Βουλγαρία τα έθεσε υπό την κατοχή της με τη γερμανική συγκατάθεση, μεταξύ 1941-44.

Όμως, η «Μακεδονία» -όπως την αντιλαμβάνονται οι Σκοπιανοί- ως πολιτική και εθνική οντότητα κατασκευάστηκε για πρώτη φορά στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, στα τέλη του 1944 με την παρότρυνση του Στάλιν και την ανοχή του Τσώρτσιλ. Δηλαδή, αμέσως μετά τη γερμανική κατοχή, όχι κατά τη διάρκειά της. Η αναφορά λοιπόν του εν λόγω χάρτη σε «Μακεδονία», πέρα από ανιστόρητη είναι και ετεροχρονισμένη.

Δεν μπορώ, όσο και αν προσπάθησα καλόπιστα, να κατανοήσω την σκοπιμότητα της αναφοράς των θυμάτων στην κατεχόμενη κρατική οντότητα «Μακεδονία» -όπως ακριβώς στις κατεχόμενες Αυστρία, την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία- στο χάρτη ενός ελληνικού εκπαιδευτικού εγχειριδίου. Σε ένα αντίστοιχο σκοπιανό βιβλίο θα μπορούσα να την αντιληφθώ ως προπαγάνδα.

Δεν αναφέρεται ούτε η πηγή του χάρτη. Πιθανότατα, ο χάρτης αντιγράφηκε αβασάνιστα –ωραία επιστημονική συνέπεια- από τους συντάκτες του βιβλίου. Κανείς από αυτούς δεν είχε τη στοιχειώδη λογική να αντιληφθεί ότι προσφέρει, έστω ακούσια, καλές υπηρεσίες στους Σκοπιανούς, τη στιγμή μάλιστα που διεξάγονται κρίσιμες διαπραγματεύσεις για το όνομα;

Ο επικεφαλής της συντακτικής ομάδας του βιβλίου, ακαδημαϊκός και πρόεδρος του ιδρύματος "Κ. Καραμανλής", κ. Κωνσταντίνος Σβολόπουλος έκρινε ότι ο χάρτης δεν έπρεπε να αποσυρθεί με το σκεπτικό ότι ήταν ναζιστικός. Τόνισε δε ότι «Το βιβλίο είναι αυτονόητα, στο σύνολό του, σαφώς και αταλάντευτα τοποθετημένο υπέρ των ελληνικών απόψεων για την ιστορία της Μακεδονίας».

Θα ήθελα να πιστέψω όσα είπε ο κ. Σβολόπουλος, αλλά μια και διδάσκω το μάθημα σας παραπέμπω στη σελ. 65 να διαβάσετε τα παρακάτω για τον Μακεδονικό Αγώνα: «ο Μακεδονικός Αγώνας ένας σκληρός πόλεμος ανταρτών Ελλήνων και Βουλγάρων, οι οποίοι πολεμούσαν αλλήλους καθώς και εναντίον των Τούρκων… δοκίμασε επί πέντε σχεδόν χρόνια (1904-1908) την αντοχή των γηγενών που έπρεπε να επιλέξουν στρατόπεδο».

Την ίδια επιχειρηματολογία αναπτύσσει το «Ουράνιο Τόξο» στην ιστοσελίδα του, ότι δηλ. οι σκληροί Έλληνες και Βούλγαροι αντάρτες ανάγκασαν με τη βία τους γηγενείς «Μακεδόνες» να επιλέξουν στρατόπεδο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έδειξαν άλλη μία φορά πόσο αδιάφοροι, ανεπαρκείς και επικίνδυνοι είναι σε ότι αφορά τα εθνικά μας θέματα.

Μπορείτε να δείτε τον χάρτη σε πλήρες μέγεθος, με διπλό αριστερό κλικ πάνω στη φωτογραφία
Προσέξτε πως σε καμία άλλη περιοχή -εκτός της "Μακεδονίας"- δεν αναφέρεται ο υποτιθέμενος αριθμός των θυμάτων των Εβραίων, παρά μόνο σε κράτη που βρίσκονταν υπό κατάκτηση, όπως η Αυστρία, η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία. Επομένως οι συντάκτες του χάρτη θεωρούν τη "Μακεδονία κράτος υπό βουλγαρική κατάκτηση και όχι επαρχία της Γιουγκοσλαβίας.

Επικίνδυνη εξέλιξη στο Σκοπιανό

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
21 Σεπτεμβρίου 2008, σελ. 6

Στη συνάντηση της 12ης Σεπτεμβρίου 2008 οι ΗΠΑ επιβράβευσαν πλήρως την αδιαλλαξία των Σκοπίων. Ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, έθεσε για πρώτη φορά στους διαπραγματευτές των δύο χωρών, εκτός από την ονομασία, θέματα γλώσσας και μακεδονικής εθνότητας.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών: «Η συνάντηση περιλάμβανε μια διεξοδική συζήτηση όλων των στοιχείων του θέματος, αγγίζοντας το όνομα, τον τρόπο της χρήσης, θέματα ταυτότητας και άλλα συναφή». Η φράση «άλλα συναφή» παραπέμπει εμφανώς στην γλώσσα και την μακεδονική εθνότητα.

Έσπευσε λοιπόν ο Νίμιτς να «δικαιώσει» τις απόψεις του Γκρούεφσκι και να εντάξει αυτά τα ζητήματα στη «διαπραγμάτευση» η οποία έχει συμφωνηθεί να αφορά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ, λίγο πριν την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 24 Σεπτεμβρίου.

Αυτός ο χλευασμός από τις ΗΠΑ της ελληνικής υποχωρητικότητας για «συμβιβαστική λύση» είναι η απογύμνωση της εξωτερικής πολιτικής περί της σύνθετης ονομασίας και καταδεικνύει την πασίδηλη αποτυχία του ελληνικού υπ. Εξωτερικών σε όλη του τη μικρότητα. Αλλά, όταν η ελληνική κυβέρνηση ασκεί βέτο, αντί στο όνομα «Μακεδονία» στη μη συμφωνία για τον προσδιορισμό του, είναι λογικό ο Νίμιτς να μας χλευάζει κατάμουτρα.

Θυμίζω πως ο Νίμιτς το Φεβρουάριο του 2008 είχε προτείνει ως σύνθετη ονομασία το “Independent republic of Macedonia” (Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Μακεδονίας).

Ο Νίμιτς μέσω του ΟΗΕ εφαρμόζει τα γεωπολιτική σχέδια της «Νέας Τάξης». Και το ελληνικό υπ. Εξωτερικών επιμένει να σύρεται εξευτελιστικά σε συζητήσεις όπου διαπραγματεύεται την ταυτότητα, το όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας μας.

Εκείνοι που χειρίζονται την εξωτερική πολιτική της Πατρίδας μας, δεν έχουν πλέον εθνικά αντανακλαστικά; Γιατί δεν διακόπτουν αμέσως κάθε συζήτηση; Δεν έχουν τη στοιχειώδη ευθιξία; Οι λεονταρισμοί και τα αυστηρά μηνύματα προς τα Σκόπια εκ των υστέρων δεν έχουν καμία αξία.

Στο μεταξύ, αυτός που φαίνεται να στηρίζει στις ΗΠΑ κάπως τις ελληνικές θέσεις είναι ο …Χένρυ Κίσσινγκερ, (γνωστός για τον παρασκηνιακό ρόλο του στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο). Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια ημερίδας στις ΗΠΑ στις 4 Σεπτεμβρίου, σε ερώτηση του Προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής των Σκοπίων σχετικά με τη σημασία ένταξης της fyrom στο ΝΑΤΟ, του απάντησε πως «Η Ελλάδα έχει ιστορικά δικαιώματα στο όνομα Μακεδονία!».

Που καταντήσαμε! Ο Κίσσινγκερ (φωτο αριστερά) να λέει ευθέως όσα δεν τολμά να ψελλίσει η ελληνική πλευρά, ενώ το παιδαγωγικό Ινστιτούτο μοίρασε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου, με το χάρτη της σελίδας 130 που εμφανίζει τη Βόρεια Ελλάδα ως τμήμα μίας ευρύτερης περιοχής με την ονομασία «Μακεδονία».

Τα σχόλια περιττεύουν…

Ασύμμετρες απειλές κατά της Ορθοδοξίας

Εφημερίδα "Α1"
13 Σεπτεμβρίου 2008, σελ. 15

Μέσα στο καλοκαίρι ο κ. Στυλιανίδης ανακοίνωσε πως καθιστά προαιρετικό το μάθημα των Θρησκευτικών. Για να φανεί αρεστός σε ποιόν άραγε;

Δεν μπορώ να καταλάβω. Λύθηκαν όλα τα σημαντικά προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης όπως το θέμα των ιδιωτικών ΑΕΙ, βρέθηκε καταλληλότερο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, βελτιώθηκε η υλικοτεχνική υποδομή στα σχολεία, έγιναν ανθρώπινες οι συνθήκες για τους ωρομίσθιους καθηγητές που αμείβονται με 6,5 ευρώ την ώρα κλπ. και επομένως το μείζον και πιεστικότερο ζήτημα πλέον είναι το μάθημα των Θρησκευτικών; Αυτό που μαθαίνει στα παιδιά μας για την Ηθική, για το Καλό, για το Δίκιο και για την Αγάπη;

Να γίνω λίγο καχύποπτος και να υποθέσω πως το σύγχρονο ελληνικό σχολείο απογυμνώνεται από την ελληνορθόδοξη αγωγή με στόχο το πολυπολιτισμικό «Ελλαδιστάν» του μέλλοντος και πως οτιδήποτε προσφέρει γνήσιες αξίες, αλλά δεν προάγει την κατανάλωση, πολεμείται;

Μήπως είναι ένα βήμα της προσπάθειας για «αποχριστιανοποίηση» του ελληνικού κράτους, κατά το γαλλικό πρότυπο; Δηλαδή θα κατέβει η εικόνα του Χριστού από τις σχολικές αίθουσες, θα καταργηθεί η πρωινή προσευχή και θα απαγορευτεί να φορούν οι μαθητές το Σταυρό σε εμφανές σημείο; Ήδη σε πολλά σχολεία και δημόσια κτήρια απουσιάζει ο Σταυρός από την κορυφή στο κοντάρι της Σημαίας μας. Στο μέλλον ίσως τεθεί ζήτημα κατάργησης του Σταυρού και από τη Σημαία μας, για να μην προσβάλλουμε τους μουσουλμάνους.

Βέβαια, όσο και αν κάποιοι θέτουν ως σκοπό της πολιτικής τους καριέρας την αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας από τα βασικά συστατικά της, ας έχουν κατά νου πως η Ελλάδα δεν είναι Γαλλία και η σχέση μας με την Ορθοδοξία είναι βαθιά πνευματική και ιστορική.

Το Σύνταγμα είναι σαφές: «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης...».

Το 2001 έγινε Νόμος του κράτους το νέο αναλυτικό πρόγραμμα, το οποίο σε ότι αφορά το μάθημα των Θρησκευτικών τονίζει πως «η θρησκευτική εκπαίδευση των μαθητών, όπως αναγνωρίζεται και διεθνώς, συνιστά όρο της ηθικής και πνευματικής τους ανάπτυξης και έχει ύψιστη κοινωνική σημασία».

Νόμοι και Σύνταγμα λοιπόν ορίζουν πως δυνατότητα «εξαίρεσης» από τα θρησκευτικά, δεν παρέχεται σε κανένα, ακόμα και αν είναι αλλοδαπός, αλλόδοξος ή άθεος.

Η Πολιτεία παραβαίνοντας νομοθεσία και Σύνταγμα, καθιστά το μάθημα προαιρετικό με μία απλή υπεύθυνη δήλωση των γονέων. Δέχεται να παρεμβαίνουν οι γονείς και να στερούνται τα παιδιά από γνώσεις και αξίες που η ίδια έχει νομοθετήσει πως έχουν «ύψιστη κοινωνική σημασία»(!)

Καλά, στο ΥΠΕΠΘ δεν σκέφτηκε κανείς πως αρκετοί μαθητές είτε λόγω του φορτωμένου προγράμματος, είτε στην ηλικία της εφηβικής αμφισβήτησης θέλοντας να επιδείξουν στους συμμαθητές τους πόσο «προοδευτικοί» και επαναστάτες είναι, θα προτιμήσουν να γλιτώσουν ένα παραπάνω μάθημα; Σύντομα το ΥΠΕΠΘ αλλά και η «προοδευτική» ΟΛΜΕ θα «αδειάσει» χιλιάδες καθηγητές θεολόγους.

Η ΝΔ επιμένει σε αριστερο-αδέξιους πειραματισμούς χάριν ενός κάλπικου προοδευτισμού. Ελέω πολιτικής φοβίας και πνευματικής οκνηρίας… Όμως, αν νομίζει ότι οι ψηφοφόροι της επικροτούν τέτοιες εγκυκλίους και πως θα αποφύγει το πολιτικό κόστος, κάνει λάθος. Ας αναμένει τη σειρά του και ο κος Στυλιανίδης, όπως ακριβώς συνέβη με τη μη επανεκλογή της κας Γιαννάκου εξαιτίας της ψυχωτικής εμμονής της στο βιβλίο-ανοσιούργημα της Ρεπούση.

Κλείνοντας, ως ιστορικός νιώθω το χρέος να θυμίσω πως οι αγωνιστές του 1821 έλεγαν: «πήραμε τα όπλα πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος». Το αυτό αναφέρει και η Διακήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως.