Ίμια 1996 – 2010

Κάθε ιστορικός, ο οποίος θα πραγματευτεί το ζήτημα της κρίσης στα Ίμια το 1996, θα διαπιστώσει πως η Ελλάδα τότε ήταν ένα Κράτος αποσυντονισμένο με αποδιοργανωμένες Ένοπλες Δυνάμεις. Το υπουργείο Εξωτερικών να ακολουθεί την τακτική της φυγομαχίας σε όλη της τη μικρότητα, ενώ η πληροφόρηση για το τι συνέβαινε στα Ίμια σε επιχειρησιακό επίπεδο προερχόταν κυρίως από τους Αμερικανούς και τα …τηλεοπτικά κανάλια.

Βέβαια, για να γίνει πλήρως κατανοητή η κρίση στα Ίμια και οι επιπτώσεις της πρέπει να ενταχθεί σε μία ακολουθία ιστορικών γεγονότων που μετέβαλαν -σε βάρος της Ελλάδας- το status quo στο Αιγαίο:
-Στις 31 Μαΐου 1995 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα τη «Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας», που επιτρέπει την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙ ΤΑ ΧΩΡΙΚΑ ΜΑΣ ΥΔΑΤΑ ΣΤΑ 12 ΜΙΛΙΑ.
-Η πολιτική του κατευνασμού συνεχίσθηκε τον Ιανουάριο του 1996 στα Ίμια. Ο τότε υπουργός εξωτερικών κ. Πάγκαλος αδημονούσε να φυσήξει αεράκι για να απομακρυνθεί η σημαία, ενώ ο κ. Σημίτης έκλεισε την αυλαία ευχαριστώντας την Αμερική.
-Στις 8 Ιουλίου 1997 με το κοινό ανακοινωθέν της Μαδρίτης αναγνωρίσαμε «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και υπονομεύσαμε τη δυνατότητα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια.
-Στις 10 Δεκεμβρίου 1999 στο κείμενο Συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Ελσίνκι η Ελλάς αναγνωρίζει ότι «εκκρεμούν συνοριακές διαφορές» με την Τουρκία. Θέτουμε πλέον υπό αμφισβήτηση ενυπογράφως τα σύνορά μας εμείς οι ίδιοι.

Είναι ενδεικτικό, πως από τότε το Ελληνικό Λιμενικό δεν επιτρέπει στους ψαράδες της Καλύμνου να πλησιάσουν στο ένα μίλι τα Ίμια, ενώ συχνά το τουρκικό Επιτελείο και σύσσωμος ο τουρκικός τύπος ωρύονται για τις «παραβιάσεις» των τουρκικών χωρικών υδάτων γύρω από τα Κardak (Ίμια) από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Από την γκριζοποίηση δηλ. περνάμε στην κατοχή.

Την τελευταία διετία, η όξυνση της τουρκικής προκλητικότητας στον εναέριο χώρο του ανατολικού Αιγαίου με πυκνές παραβιάσεις, εμπλοκή σε σκληρές αερομαχίες, ακόμα και υπερπτήσεις μόλις 100 μέτρα πάνω από τα Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι αποτελεί ένα σαφές μήνυμα της γειτονικής χώρας.

Η Άγκυρα πλέον, αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία ακόμα και σε κατοικημένα νησιά, που κατά την αντίληψη του τουρκικού κατεστημένου αποτελούν «γκρίζες ζώνες».

Επιδίωξη της τουρκικής προκλητικότητας είναι η ουδετεροποίηση του μισού Αιγαίου με το επιχείρημα ότι αποτελεί «ημίκλειστη θάλασσα», «ζωτικών συμφερόντων» για την Τουρκία.

Επομένως, ένα θερμό επεισόδιο χαμηλής κλίμακας (κατάρριψη αεροσκάφους ή βύθιση πλοίου) χωρίς ακριβή γνώση των συνθηκών και χωρίς «νικητές και ηττημένους» θα βόλευε την Τουρκία προκειμένου το θέμα και να μην φτάσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά να οδηγήσει την Ελλάδα σε παραχωρήσεις στο Αιγαίο μέσα από διμερείς συμφωνίες.

Όσο η Ελλάς δεν προσκαλεί ξένες εταιρίες πετρελαίου για έρευνα και άντληση θα διατηρεί την Τουρκία ως de facto συγκυρίαρχο στο Αιγαίο. Η Τουρκία θα εκτεθεί στη διεθνή κοινότητα, όταν αμφισβητήσει επίσημες διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με άλλα κράτη και όχι σε θεωρητική βάση όπως σήμερα.

Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι εδώ και 3 δεκαετίες είμαστε θεατές ενός εν εξελίξει σχεδίου αναδιάταξης του γεωστρατηγικού χώρου στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Η Τουρκία παίρνει σταδιακά (ανά δεκαετία) αυτά που θέλει χωρίς σύρραξη, ακίνδυνα και άκοπα. Κυριαρχεί δε η εντύπωση πως η Ελλάς υστερεί σε άψυχο και σε έμψυχο υλικό, καθώς εδώ έχει διαβρωθεί το εθνικό φρόνημα λαού και στρατού.

Το ερώτημα είναι αμείλικτο: Αν η Τουρκία κλιμακώσει την ένταση και δεν αποφευχθεί το θερμό επεισόδιο, η Ελλάδα διαθέτει πολιτική και στρατιωτική ηγεσία άξιες να το διαχειριστούν χωρίς κόστος για την πατρίδα μας;

Σίγουρα κανείς σώφρων δεν επιθυμεί τη σύρραξη. Το μέλλον είναι στη συνεργασία και την καλή γειτονία, χωρίς όμως συνεχή ενδοτικότητα και κατευνασμό, γιατί μία Τουρκία αποθρασυνόμενη σίγουρα θα κλιμακώνει περισσότερο τις διεκδικήσεις της, οι αξιώσεις της θα γίνονται όλο και πιο παράλογες και θα επιζητήσει κάποια στιγμή τη σύρραξη.

Ευγνωμοσύνη και βοήθεια στην Αϊτή

Πόσοι Έλληνες γνωρίζουμε την ευγνωμοσύνη που οφείλουμε απέναντι στον αϊτινό λαό; Πόσοι έχουν διαβάσει στα ψιλά γράμματα των βιβλίων Ιστορίας πως η πρώτη επίσημη αναγνώριση του αγώνα της εθνεγερσίας του 1821 ήρθε από τον αρχηγό του κράτους αυτού;

Τον Ιανουάριο του 1822, όταν όλες οι ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών δεν τολμούσαν να στεναχωρήσουν το Σουλτάνο και τον Μέτερνιχ, ο Πρόεδρος της Αϊτής, Jean-Pierre Boyer, έστειλε βοήθεια στον Αγώνα, ηθική, υλική και στρατιωτική.

Να σημειώσουμε ότι η Αϊτή, μόλις είχε τελειώσει τον δικό της απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών, κατεστραμμένη οικονομικά, έστειλε στο Παρίσι στον Αδαμάντιο Κοραή, 25 τόνους καφέ να εκποιηθούν, προκειμένου να αγοραστούν όπλα για τον ελληνικό αγώνα. Επίσης, έστειλε 100 εθελοντές μαύρους στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων, τους οποίυς δεν άφησαν οι Γάλλοι να φθάσουν στην Ελλάδα.

Παραθέτω σε μετάφραση την θερμή επιστολή του φιλέλληνα ηγέτη Jean-Pierre Boyer προς τον Αδαμάντιο Κοραή και τα άλλα εξέχοντα μέλη της ελληνικής παροικίας στο Παρίσι, η οποία είχε και θα έχει ξεχωριστή ιστορική και ηθική αξία για εμάς τους Έλληνες:

«Ελευθερία – Ισότητα
Jean-Pierre Boyer
Πρόεδρος της Αϊτής

Προς τους πολίτες της Ελλάδος
Α. Κοραή, Κ. Πολυχρονιάδη, Α. Βογορίδη και Χ. Κλωνάρη
Παρίσι

Πριν λάβουμε την επιστολή σας από το Παρίσι με ημερομηνία 20 Αυγούστου, έφθασε η είδηση της επαναστάσεως των συμπολιτών σας κατά του δεσποτισμού, που είχε διάρκεια περίπου τρεις αιώνες. Μάθαμε με μεγάλο ενθουσιασμό ότι η Ελλάς, πήρε τα όπλα για να αποκτήσει την ελευθερία της και την θέση, την οποία κατείχε μεταξύ των εθνών του κόσμου.

Μία τόσο ωραία και τόσο νόμιμη υπόθεση και προ πάντων οι πρώτες επιτυχίες που τη συνοδεύουν, δεν είναι αδιάφορες για τους Αϊτινούς, οι οποίοι, όπως οι Έλληνες, για πολύν καιρό έκλιναν τον αυχένα κάτω από ξένο ζυγό επονείδιστο και με τις αλυσίδες τους συνέτριψαν την κεφαλή της τυραννίας.

Προσευχόμενοι στον ουρανό να υπερασπισθεί τους απογόνους του Λεωνίδα, σκεφτήκαμε να συντρέξουμε τις γενναίες δυνάμεις τους, αν όχι με στρατεύματα και πολεμοφόδια, τουλάχιστον με χρήματα, που θα χρησιμεύσουν για την προμήθεια όπλων που έχετε ανάγκην. Όμως, τα γεγονότα που επέβαλαν στην πατρίδα μας μεγάλη οικονομική ανάγκην, απορρόφησαν όλα μας τα χρήματα, εξ ου η διοίκηση δεν μπόρεσε να σας καταβάλει μέρος (των χρημάτων). Σήμερα ακόμη, η επανάσταση στο ανατολικό μέρος της νήσου, δημιουργεί νέο κώλυμα προς την εκτέλεση αυτού του σκοπού. Επειδή το μέρος, που ενώθηκε με τη Δημοκρατία όπου προεδρεύω βρίσκεται σε μέγιστη ένδεια, προκαλεί μεγάλη δαπάνη στο ταμείο μας. Εάν πάλι γίνουν κατάλληλες οι περιστάσεις, όπως επιθυμούμε, τότε θα βοηθήσουμε τα τέκνα της Ελλάδος όσο μπορούμε.

Πολίτες. Διερμηνεύσατε στους συμπατριώτες σας τις θερμές ευχές, τις οποίες ο λαός της Αϊτής σας στέλνει υπέρ της απελευθερώσεως τους. Οι μεταγενέστεροι Έλληνες ελπίζουν στην αναγεννώμενη ιστορία τους τρόπαια άξια της Σαλαμίνος. Είθε να αποδειχθούν παρόμοιοι με τους προγόνους τους και κατευθυνόμενοι από τις διαταγές του Μιλτιάδη, να κατορθώσουν στα πεδία του νέου Μαραθώνα τον θρίαμβο της ιεράς υποθέσεως που επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων τους, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, δια των φρονίμων διατάξεων αυτών να μνημονεύονται στη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.

15 Ιανουαρίου 1822
19ο έτος της Ανεξαρτησίας
Jean-Pierre Boyer»

Συμπερασματικά, ο Jean-Pierre Boyer αναγνωρίζει τον Αγώνα του '21 ως Εθνικό υπέρ των δικαιωμάτων της ελευθερίας, της Πατρίδας και της Θρησκείας, ενώ χαρακτηρίζει την Οθωμανική κατοχή ως τυραννική, ξένη και παράνομη. Αναγνωρίζει ιστορική συνέχεια στο ελληνικό έθνος από την αρχαιότητα. Κυρίως, στήριξε εμπράκτως με αποστολή βοήθειας από το υστέρημα του φτωχού λαού του τον απελευθερωτικό μας Αγώνα.

Θα ήθελα να μάθω αν η ελληνική πολιτεία έχει τιμήσει την μνήμη του αληθινού αυτού φιλέλληνα. Υπάρχει κάποια οδός, κάποια πλατεία που να φέρει το όνομά του; Υπάρχει κάποιο άγαλμα του;

Κυρίως, όμως, οφείλουμε ως λαός με ιστορική μνήμη να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τον δοκιμαζόμενο λαό της Αϊτής. Τώρα που έχει την ανάγκη όσων ευεργέτησε…
Προξενείο Αϊτής: τηλ. 210 6123014

Επαναπατρισμό ελληνικών αρχαιοτήτων ζητά η …Τουρκία

Οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν τον αγώνα της χώρας μας προκειμένου να επιστραφούν στην Πατρίδα μας τα ιερά γλυπτά (μάρμαρα τα λένε οι Βρετανοί) του Παρθενώνα. Υπάρχει βεβαίως και ένα πλήθος ελληνικών αρχαιοτήτων, οι οποίες βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο.

Παρά τις επίμονες προσπάθειες του ελληνικού κράτους από τη δεκαετία του '80, ελάχιστες αρχαιότητες έχουν επιστραφεί, ενώ οι ιθύνοντες του βρετανικού μουσείου είναι άτεγκτοι.

Η ελληνική προσπάθεια για επαναπατρισμό των αρχαιοτήτων μας, ενέπνευσε τους Τούρκους, οι οποίοι απαιτούν την επιστροφή ελληνικών αρχαιοτήτων στην …Τουρκία!

Πρώτα, οι Τούρκοι υπέβαλαν αίτημα προς το Βατικανό, για να τους επιστραφούν τα οστά του Αγίου Νικολάου των Μύρων.

Πρόσφατα, όσοι διαβάζουμε τουρκικό τύπο, πληροφορηθήκαμε ότι ο δήμαρχος της Σμύρνης, Αζίζ Κοτζάογλου, ζητά με επιστολή του προς τον διευθυντή του μουσείου του Λούβρου την επιστροφή δύο αγαλμάτων. Πρόκειται για τα μαρμάρινα αγάλματα του Δία και του Απόλλωνα, ύψους 2,34 και 2,16 μέτρων αντίστοιχα, που χρονολογούνται από τον 2ο αιώνα πΧ.

Τα αγάλματα των δύο θεοτήτων βρέθηκαν σε ναούς που είχαν χτιστεί στο όνομά τους στην Ιωνία. Το 1680 από τη Σμύρνη έφθασαν στη Γαλλία, αγοράστηκαν από τον Λουδοβίκο XIV όπως υποστηρίζουν οι Γάλλοι. Σήμερα εκτίθενται στο τμήμα «Ελληνικών, Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων» του μουσείου του Λούβρου.

Το Λούβρο φιλοξένησε αυτές τις ημέρες έκθεση αφιερωμένη στον «αρχαίο και σύγχρονο τουρκικό πολιτισμό». Το τμήμα «Ελληνικών, Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων» του μουσείου έδωσε σε ένα μέρος της τον τίτλο «Από το Ισμίρ στη Σμύρνη», όπου η πλειονότητα των έργων που εκτίθενται είναι βέβαια αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά.

Με αφορμή την έκθεση αυτή ο δήμαρχος Σμύρνης έστειλε την εν λόγω επιστολή. Σε αυτήν ο κ. Αζίζ Κοτζάογλου, επισημαίνει ότι η πόλη του είναι διατεθειμένη να κατασκευάσει ειδικό μουσείο για να τα εκθέσει, το οποίο θα ονομάσει «Μουσείο Πολιτισμών Αιγαίου», κατά τα πρότυπα δηλαδή του Μουσείου της Ακρόπολης με τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Στο τέλος της επιστολής του καλεί το Λούβρο σε «μακρόπνοη συνεργασία» και βοήθεια για τη δημιουργία αυτού του μουσείου. Ο δ/ντης του Λούβρου απέρριψε φυσικά το αίτημα του Τούρκου δημάρχου.

Η Τουρκία δείχνει ξεκάθαρα πως πέρα από τον εκτουρκισμό του εδάφους της Ιωνίας, επιχειρεί τώρα και τον εκτουρκισμό της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς. Αλήθεια, η Ελλάδα πώς άφησε αδιαμαρτύρητα το Λούβρο να προβάλλει αρχαιοελληνικά εκθέματα σαν αριστουργήματα του «αρχαίου τουρκικού πολιτισμού»; Ακούσατε καμία αντίδραση από το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού;

Η στρατηγική της Νέας Τάξης μέσω της μετανάστευσης

Κάθε βουλευτής που θα κληθεί σε λίγο καιρό να ψηφίσει –ελπίζω σε ονομαστική ψηφοφορία- για την παροχή ή όχι δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες που ζουν στην Πατρίδα μας, οφείλει να διαβάσει το εξαιρετικό βιβλίο του κ. Δημήτρη Ντούσα «Μαρξισμός και σύγχρονη μετανάστευση» (2009).

Οι αναγνώστες θα ξαφνιαστούν, όταν συνειδητοποιήσουν πως η σύγχρονη ελληνική αριστερά ταυτίζεται απόλυτα με τα γεράκια της νέας τάξης, με εκείνους που σχεδιάζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, με τους γκουρού του πολυεθνικού κεφαλαίου, με τον ΟΟΣΑ, με την Παγκόσμια Τράπεζα, με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και με τους μεγαλοτραπεζίτες της Ελβετίας σε ό, τι αφορά στο μεταναστευτικό.

Όμως, εκείνο που προκαλεί πραγματική έκπληξη είναι το Γ΄ μέρος του βιβλίου. Εκεί μαθαίνουμε ότι ο Μαρξ, ο Ένγκελς και η Διεθνής Ένωση Εργατών ήταν αντίθετοι στην εισαγωγή ξένων μεταναστών εργατών. Μάλιστα, ο Ένγκελς μιλάει για την υποχρέωση των εργατών «να εμποδίζουν την εξαγωγή και εισαγωγή εργατών που επιδιώκει το εργοδοτικό κεφάλαιο». Μάλλον η ελληνική αριστερά είναι «αντιδραστική» και μαρξιστικά αγράμματη στο μεταναστευτικό.

Στο ΣΤ΄ μέρος μαθαίνουμε ότι από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση κερδίζουν το εργοδοτικό κεφάλαιο, το τραπεζιτικό κεφάλαιο και οι δουλέμποροι μεταναστών, γυναικών και παιδιών. Αντιθέτως, οι ντόπιοι εργαζόμενοι χάνουν τα κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών.

Στο Ζ΄ μέρος καταφαίνεται με αδιάσειστα επιχειρήματα, ποιοι είναι οι μεγάλοι έμποροι του «αντιρατσισμού» και των «ανοικτών συνόρων» και τα κέρδη που αποκομίζουν.

Προσωπικά, εντυπωσιάστηκα από το κεφάλαιο «Η παγκόσμια γεωστρατηγική πολιτική των ΗΠΑ μέσω της μετανάστευσης». Σε αυτό παρατίθεται άρθρο του τότε αναπληρωτή υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, Στρόουμπ Τάλμποτ, στην "Boston Globe", που αναδημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία» (23 Απριλίου 2000), όπου ξεκαθαρίζει απροκάλυπτα την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ:

«Η χώρα μας είναι αυτή που εκμεταλλεύεται το δυναμικό και τις ιδέες της παγκοσμιοποίησης. Αυτό ακριβώς το δυναμικό θα προσφέρει λύσεις κάθε φορά που οι δυνάμεις οι οποίες διεκδικούν την αυτοδιάθεση θα συγκρούονται με τις δυνάμεις που επικαλούνται την εθνική κυριαρχία. Οι Ενωμένες Πολιτείες, διευκολύνοντας την καλύτερη ένταξη των μειονοτήτων στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κράτους και τη μεταξύ τους συνεργασία με βάση τις αρχές της δημοκρατίας, προωθούν ταυτόχρονα τις δικές τους αξίες και τα συμφέροντα τους».

Ορίστε οι γεωστρατηγικοί στόχοι των ΗΠΑ: Ανοικτά σύνορα, είσοδος μεταναστών, πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες, δημιουργία εθνικών μειονοτήτων, προστασία των εθνικών μειονοτήτων από τις ΗΠΑ, περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας και προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην αντίστοιχη περιοχή.

Αυτές οι «πολυπολιτισμικές» χώρες, όταν θα βυθίζονται σε διεθνικές συγκρούσεις στο εσωτερικό τους, οι ομάδες των μεταναστών θα έχουν την πλέρια υποστήριξη των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ, ως επικυρίαρχοι του πλανήτη, θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σ' αυτή τη διαδικασία διαμελισμού των "πολυπολιτισμικών" κρατών.

Εάν δεν αντιληφθούν οι Έλληνες βουλευτές τις επιπτώσεις της παροχής δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες, αποτελεί ύψιστη ανάγκη εθνικής επιβίωσης η συλλογή υπογραφών από μας τους πολίτες, προκειμένου η τελική απόφαση να ληφθεί με δημοψήφισμα απευθείας από τον ελληνικό λαό.