Πίστη, υποκρισία και καταναλωτισμός

Η μετατόπιση του χριστιανισμού από το κέντρο στο περιθώριο της ζωής και της σκέψης του ανθρώπου έχει πραγματοποιηθεί εδώ και αρκετά χρόνια στον δυτικό κόσμο. Η αδιαφορία για τον Θεό και για τον συνάνθρωπο είναι δηλωτικό γνώρισμα της κοινωνίας μας. Το φαινόμενο αυτό είναι περισσότερο ευδιάκριτο στις ημέρες των θρησκευτικών εορτών.

Η εκκοσμίκευση της θρησκευτικής πίστης και η κοινωνική υποκρισία κυριαρχούν στην εποχή του καταναλωτικού ανθρώπου. Δύσκολα θα μπορούσε να διαφύγει αυτής της κατάστασης η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων.

Η εορταστική περίοδος του Δωδεκαημέρου έχει παγιωθεί σαν μια εκστρατεία υπερκατανάλωσης. Η εικόνα του σύγχρονου «Αη Βασίλη / Santa Klaus» -διαφημιστικό εφεύρημα της coca cola από τη δεκαετία του 1930- που βρίσκεται παντού κατά τις ημέρες αυτές, αλλά και ο μύθος που λέει πως ό,τι θέλεις μπορείς να το αποκτήσεις μέσω αυτού δεν είναι τυχαία. Συμβολίζουν όλα αυτά που εκφράζουν την σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία. Τη δίψα της απληστίας και τη σύγχρονη «πλαστική» αντίληψη περί ευτυχίας.

Το θρησκευτικό περιεχόμενο των Χριστουγέννων φαίνεται πλέον απόμακρο, αν όχι ανύπαρκτο. Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά με τραπεζώματα, ξενύχτια, πολυτελή ρεβεγιόν, τυχερά παιγνίδια, αλλά χωρίς Χριστό.

Και όμως το αληθινό νόημα των Εορτών δεν βρίσκεται στον ακόρεστο ευδαιμονισμό, στην αχαλίνωτη διασκέδαση, στην υπερκατανάλωση και τον εκφυλισμό. Το περιεχόμενο των Χριστουγέννων δεν μπορεί να είναι μόνο η εποχιακή ευκαιρία για ανταλλαγή δώρων και τυποποιημένων ευχών.

Το αυθεντικό μήνυμα της γέννησης του Χριστού βιώνεται μέσα από την πνευματική περισυλλογή του κάθε ανθρώπου και στην βιωματική σχέση με την ορθόδοξη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.

Στην αναζήτηση του Θεού και στην συνάντηση με τον συνάνθρωπο, που χαρίζουν στον άνθρωπο συναισθήματα απείρως μεγαλύτερα από το οποιοδήποτε υλικό και ανούσιο δώρο.

Το μήνυμα των Εορτών ας το αναζητήσουμε στην προσωπικότητα του δικού μας Αγίου Βασιλείου, που σε αντίθεση με τον Santa Klaus εκφράζει την ουσία της λιτότητας, της προσφοράς, της θυσίας και της πίστης και όχι της αχαλίνωτης ματαιοδοξίας και ευδαιμονισμού.

Την γιορτή των Χριστουγέννων να την στοχασθούμε μέσα από τη λογοτεχνία του Παπαδιαμάντη, του Παπαντωνίου και του Τολστόι. Ας την βιώσουμε με την πρωινή λειτουργία των Χριστουγέννων, η οποία στολίζεται με την ωραιότερη υμνογραφία της Εκκλησίας μας. Τις Εορτές του Δωδεκαημέρου ας τις χαρούμε με τους συγγενείς και τους φίλους μας γύρω από το σπιτικό τραπέζι. Καλή η καλοπέραση, ιδιαίτερα σε μία δύσκολη οικονομικά περίοδο, αλλά ας μη χάνουμε την επαφή μας και με τα αληθινά μηνύματα των ημερών.

Εύχομαι το 2011 να δώσει στον καθένα αυτά που πραγματικά έχει ανάγκη και θα του χαρίσουν γνήσια ευτυχία! Χρόνια πολλά!!!

Η Εκκλησία δίπλα στο Λαό

Η εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου με τίτλο «Προς το Λαό» η οποία διαβάστηκε και μοιράστηκε στις Εκκλησίες την Κυριακή, όπως ήταν αναμενόμενο προκάλεσε τις αντιδράσεις των επαγγελματιών «προοδευτικών», οι οποίοι προπαγανδίζουν ότι η Εκκλησία οφείλει να μένει στο περιθώριο του πολιτικού γίγνεσθαι, καθώς δεν συμφέρει τους ίδιους και τα αφεντικά τους να αρθρώνει η Εκκλησία καταγγελτικό λόγο.

Βεβαίως ο θίασος των υπέρμετρα προβεβλημένων «προοδευτικών», ενώ είναι έτοιμος να κατασπαράξει με σαδισμό μεσαιωνικού ιεροεξεταστή όποιον ορθόδοξο ιερέα τολμήσει να συμμετάσχει σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ, ακούει και αναπαράγει με πάθος οτιδήποτε πει κάποιος αλλόθρησκος. Χαρακτηριστική περίπτωση η πρόσφατη συζήτηση για την ανέγερση τεμένους με μιναρέ στο Βοτανικό.

Αν δούμε τα επίμαχα σημεία της εγκυκλίου. Τους ενόχλησε που χαρακτηρίζει τη χώρα «υπό κατοχή». Γιατί; Ψέματα είναι; Έχει άδικο ο συντάκτης που εξαπολύει πυρά κατά των πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική κρίση και την κυβέρνηση που «εκτελεί τις εντολές των κυρίαρχων - δανειστών μας»;

Υπογραμμίζεται επίσης ότι «όλες αυτές τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικονομίας που σήμερα επιχειρούμε με βίαιο τρόπο να αλλάξουμε, γιατί δεν τις αλλάξαμε στην ώρα τους; Γιατί έπρεπε να φθάσουμε ως εδώ; Τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι εδώ και δεκαετίες τα ίδια. Πώς τότε υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι οδηγούν τη χώρα τη καταστροφή και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς, γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές ανατροπές για τις οποίες άλλοτε θα αναστατωνόταν όλη η Ελλάδα και σήμερα επιβάλλονται χωρίς σχεδόν αντιδράσεις.» Αυτά δεν είναι ερωτήματα που εκφράζουν κάθε Έλληνα πολίτη;

«Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος …αισθάνεται την ανάγκη να απευθυνθεί στο πλήρωμά της, στον λαό του Θεού, αλλά και σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, για να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας και της αγάπης …Η Εκκλησία του Χριστού έχει λόγο για τη σημερινή κρίσιμη κατάσταση, διότι δεν έπαψε να αποτελεί σάρκα του κόσμου, μέρος της Ιστορίας. Δεν μπορεί να ανέχεται κανενός είδους αδικία, αλλά οφείλει να δείχνει ετοιμότητα» αναφέρει η εγκύκλιος.

Καταλήγοντας, τα μέλη της Ιεράς Συνόδου ξεκαθαρίζουν ότι η Εκκλησία δεν αντιμάχεται την Πολιτεία, αλλά εκείνους που εκμεταλλευόμενοι την Πολιτεία και κρυμμένοι πίσω από την εξουσία επιχειρούν να στερήσουν την ελπίδα του λαού.

Ως πολίτης αυτής της χώρας έχω την πεποίθηση ότι όχι μόνο είναι δικαίωμα της Εκκλησίας να αρθρώνει πολιτικό λόγο αλλά υποχρέωση της, εφόσον αποτελεί ένα ζωντανό και δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και διαχρονικό στυλοβάτη του Ελληνισμού στις δοκιμασίες του.

Τα «αγαθά» του πολυπολιτισμού

Επιτέλους, πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να μπει ένας έλεγχος στο μεταναστευτικό. Κανείς αρμόδιος δεν μπορεί να δώσει απάντηση στα τρία απλά και αυτονόητα ερωτήματα: πόσοι, ποιοι και γιατί βρίσκονται στην Πατρίδα μας;

Οι επαγγελματίες «αντιρατσιστές» αμπελοφιλοσοφούν για τα αγαθά του πολυπολιτισμού, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ενοχές σε όποιον εύλογα ανησυχεί από την ανεξέλεγκτη τροπή που έχει πάρει τόσο το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας, όσο και οι επιπτώσεις του. Ωστόσο, οι ίδιοι κατοικούν και εργάζονται στα πλούσια προάστια μακριά από τα γκέτο του ιστορικού κέντρου, ενώ στέλνουν τα παιδιά τους σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία… σιγά μην αφήσουν τους κανακάρηδες τους να συναναστρέφονται παιδιά μεταναστών.

Ξέραμε μέχρι τώρα πως ένα από τα «αγαθά» που έφεραν οι μετανάστες -κυρίως από την Αλβανία- ήταν η επανεμφάνιση της φυματίωσης στη χώρα μας. Είπαμε και μη χειρότερα… Έλα όμως που εισέβαλαν στην Πατρίδα μας δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες και από χώρες του λεγόμενου Τρίτου κόσμου. Μαζί τους έφεραν την ελονοσία και πολλές άλλες «ξεχασμένες» ασθένειες. Κρούσματα της φοβερής αυτής αρρώστιας, εμφανίστηκαν στη Σκάλα της Λακωνίας.

Θυμάμαι που είχα μάθει στο Δημοτικό ότι με την αποξήρανση της λίμνης της Κωπαΐδας εξαλείφθηκε πλήρως η ελονοσία στην Ελλάδα. Υπόψιν ότι η ελονοσία είναι η πιο σοβαρή λοιμώδης νόσος που απειλεί τη δημόσια υγεία παγκοσμίως.

Παραθέτω τη σχετική ερώτηση που κατέθεσε στην Βουλή, ο βουλευτής Λακωνίας της ΝΔ, κ. Αθανάσιος Δαβάκης: «Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν αυξηθεί τα κρούσματα ελονοσίας σε αλλοδαπούς εργάτες, οι οποίοι απασχολούνται σε αγροτικές καλλιέργειες στη Σκάλα Λακωνίας, και οι οποίοι πιθανόν μεταφέρουν επιδημικές νόσους από τις περιοχές από τις οποίες προέρχονται. Τα κρούσματα ελονοσίας που έχουν διαπιστωθεί σε μετανάστες, έχουν προκαλέσει την εύλογη ανησυχία των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι φοβούνται για το ενδεχόμενο εξάπλωσης των κρουσμάτων αυτών. Η Πολιτεία πρέπει να επέμβει άμεσα και αποτελεσματικά».

Ένα άλλο αγαθό της πολυπολιτισμικότητας είναι και οι παράνομοι αλλοδαποί μικροπωλητές. Αυτοί έχουν αποθρασυνθεί εντελώς με την ανοχή του ελληνικού κράτους. Δεν φτάνει που κάνουν χρυσές δουλειές έξω από τα καταστήματά των Ελλήνων πουλώντας παράνομα εμπορεύματα, τρομοκρατούν όποιον τολμήσει να τους καταγγείλει.

Συγκεκριμένα, την Τετάρτη 18 Νοεμβρίου, ομάδα Πακιστανών εκτόξευσε απειλές κατά Ελλήνων καταστηματαρχών στην οδό Ναυαρίνου στον Πειραιά, με αφορμή τη σύλληψη ομοεθνή τους για παραεμπόριο. Οι εξαγριωμένοι Πακιστανοί φώναζαν στους Έλληνες μαγαζάτορες εκβιάζοντάς τους ότι, αν δεν δώσουν ο καθένας τους από 200 ευρώ προκειμένου να συγκεντρωθεί το ποσό των 11.000 ευρώ ώστε να αποφυλακιστεί ο ομοεθνής τους, θα προκαλέσουν ζημιές στα καταστήματά τους. Τελικά, ο Σύνδεσμος Καταστηματαρχών Πειραιά ζήτησε την προστασία της Αστυνομίας σε μόνιμη βάση για να μην θρηνήσουμε θύματα.

Στο μεταξύ, στο σοβαρό και οργανωμένο κράτος της Ελβετίας, οι πολίτες της με το πρόσφατο δημοψήφισμα τάχθηκαν υπέρ της αυτόματης απέλασης καταδικασθέντων αλλοδαπών. Την περασμένη χρονιά, άλλωστε, οι Ελβετοί πάλι μέσω δημοψηφίσματος απαγόρευσαν την κατασκευή μιναρέδων.

Έπεσε και το Δουβλίνο

Η τρόικα -ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ΔΝΤ- θα δανείσει στην Ιρλανδία δεκάδες δισ. Ευρώ, ώστε να διασφαλιστούν οι κερδοσκοπικές επενδύσεις του 4ου Ράιχ των τραπεζιτών στο ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα.

Η ιρλανδική ηγεσία -κατά τα πρότυπα της ελληνικής- απεμπόλησε την οικονομική της κυριαρχία, ενώ η μπότα της τρόικας ετοιμάζεται να ποδοπατήσει τα εισοδήματα και το επίπεδο διαβίωσης των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων στη χώρα της Ίριδος.

Είναι η δεύτερη χώρα της ευρωζώνης όπου η ηγεσία παραδίδει το δημόσιο ταμείο της, προκειμένου να μη ζημιωθούν οι ιδιώτες τραπεζίτες δανειστές. Άλλη μία κυβέρνηση που υποκλίνεται αμαχητί στη δικτατορία των τραπεζών.

Ποια είναι αυτά τα διεθνή παράσιτα που λεηλατούν τα δημόσια ταμεία, προκειμένου να καλύψουν τις κερδοσκοπικές της αποτυχίες; Από πού αντλούν τόση ισχύ, ώστε να υπαγορεύουν τις πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων της ΕΕ και να εξαθλιώνουν λαούς που μέχρι πρότινος απολάμβαναν ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής;

Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι «ηγέτες» εκτελούν πειθήνια τις διαταγές της διεθνούς ελίτ των περιούσιων τραπεζιτών -αναφέρονται σε αυτήν αόριστα σαν «διεθνή αγορά»- αποκαλύπτει τους κινδύνους της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Ιδίως όταν οι λαοί «αντιπροσωπεύονται» από ολιγαρχίες του πλούτου και των «τζακιών».

Τελικά, ο Κάρολος (Μαρξ) επαληθεύεται: «το κράτος είναι το εργαλείο του κεφαλαίου για να καταπιέζεται η εργατική τάξη» έγραφε. Μόνο που σήμερα προλεταριοποιείται (=εξαθλιώνεται) το σύνολο των εργαζομένων. Το κοινωνικό κράτος διαλύεται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Μέχρι και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας καταργούν οι σοσιαληστές - δοσίλογοι.

Μετά την οικονομική κατάρρευση τον Σεπτέμβριο του 2008, οι κυβερνήσεις -σε παγκόσμιο επίπεδο- χάρισαν τρισ. δημοσίου χρήματος στους τραπεζίτες. Όταν οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι αντιλήφθηκαν ότι δεν θα υποστούν καμία συνέπεια για την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν, επανήλθαν αποθρασυνόμενοι. Στο τέλος του 2009 έβαλαν στο στόχαστρο την Ελλάδα, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο πρότυπο κοινωνικών περικοπών.

Τη άνοιξη του 2010, υπό την πίεση των «αγορών» η ΕΕ με το εφεύρημα της τρόικας πρακτικά αποδέχθηκε ότι: α) Τα κράτη - μέλη της θα στερηθούν το ένα μετά το άλλο την οικονομική τους ανεξαρτησία. β) Οι αμοιβές των εργαζομένων και οι συνθήκες εργασίας σε αυτά θα μειωθούν δραστικά, για να συγκλίνουν με αυτές των αναπτυσσόμενων χωρών.

Αυτά είναι τα δεδομένα. Το ζητούμενο είναι πλέον η οργάνωση ενός λαϊκού - πατριωτικού - συμμετοχικοδημοκρατικού κινήματος από τη βάση, που θα κατανοήσει ότι ορθολογικά συνταγμένες, η καταναλωτική συμπεριφορά και η συνειδητή ανυπακοή είναι τα όπλα που θα το απαλλάξουν από τους δυνάστες.

Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας;

Περισσότεροι από 50 χιλιάδες μουσουλμάνοι που ζουν στην Αθήνα προσευχήθηκαν στις 16/11 στην πλατεία Κουμουνδούρου, την πλ. Αττικής, το ΣΕΦ, τον παλαιό Ιππόδρομο, σε κεντρικές πλατείες και στα Προπύλαια του Πανεπιστήμιου. Το Αΐντ αλ Αντχα είναι η εορτή, όπου οι μουσουλμάνοι τιμούν την θυσία του Αβραάμ.

Πολιτική πράξη επίδειξης δύναμης, για να παρουσιαστεί σαν πιεστικό και αναπόδραστο το αίτημα για τέμενος με μιναρέ στην Αθήνα, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ανέγερσης του. Σε εποχή κρίσης θα κληθεί ο ελληνικός λαός να πληρώσει 80 εκατ. ευρώ για τζαμί στο Βοτανικό, όταν 60 εκατ. ευρώ ήταν το κόστος του σκανδάλου της μονής Βατοπαιδίου.

Επί του θέματος. Υπάρχει δικαίωμα στην πίστη, όχι δικαίωμα στο προσεύχομαι όπου να ’ναι, ειδικά όταν καταλαμβάνω δημόσιο χώρο.

Αποτελεί δε πρόκληση καθώς στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες θεωρείται αδιανόητη οποιαδήποτε δημόσια ανοιχτή θρησκευτική εκδήλωση (πχ η περιφορά του επιταφίου) οποιασδήποτε διαφορετικής θρησκείας. Η δημόσια προσευχή σημαίνει στην ισλαμική θεολογία ότι η χώρα είναι μέρος του Ισλάμ.

Ειδικότερα, το θέαμα της προσευχής μπροστά στο Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία ήταν πραγματικά άθλιο. Η καθέδρα του Ελληνικού Πνεύματος, κάτω από το πέλμα του αφροασιατικού Ισλάμ! Διανοούνται οι πραγματικά πολυπληθείς μουσουλμάνοι της Γαλλίας να πάνε μπροστά στην Σορβόννη, να απλώσουν σεντόνια και να προσευχηθούν;

Η κατάληψη των Προπυλαίων από τους Μουσουλμάνους είναι μια παραπέρα κλιμάκωση της οργανωμένης μουσουλμανικής αυθάδειας, η οποία πυροδοτείται καθημερινά από τα εγχώρια δίκτυα του επιδοτούμενου «αντιρατσισμού».

Με αυτή την πέρα από κάθε μέτρο και λογική ανοχή, οι εν Ελλάδι (λαθρο)μετανάστες πλέον έχουν την εντύπωση ότι δικαιούνται να κάνουν ό,τι θέλουν, ενώ όποιος αντιδρά θεωρείται απλά ρατσιστής. Μια νοοτροπία που οδηγεί σε συγκρουσιακές καταστάσεις.

Χαρακτηριστικές είναι οι καθημερινές πλέον επιθέσεις τους με πέτρες και ξύλα ενάντια σε δημοτικούς αστυνομικούς και άνδρες της ΕΛ.ΑΣ κατά τη διάρκεια ελέγχων πχ. για την αντιμετώπιση του παραεμπορίου.

Να δούμε, όταν θα θελήσουν να γιορτάσουν το Κουρμπάν Μπαιράμι. Στην Πόλη τα νερά του Βοσπόρου γίνονται κόκκινα από το αίμα των ζώων που σφάζονται αυτή την ημέρα, ενώ μέρος της τελετής είναι το κυνηγητό και η απίστευτης βαρβαρότητας σφαγή των ζώων ακόμα και μέσα στην μέση του δρόμου.

Δεν γνωρίζω σε ποιά άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα γίνονται τέτοια πράγματα. Λέτε ο κ. Καμίνης να βάλει φόρο στους Αθηναίους, ώστε να μην επιβαρυνθούν οι μουσουλμάνοι οικονομικά, αγοράζοντας οι ίδιοι τα ζώα που θα σφάζουν;

Φθινόπωρο 1973

Ας προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αντικειμενικά τα γεγονότα το φθινόπωρο του 1973, χωρίς ιδεολογικές, πολιτικές ή κομματικές αγκυλώσεις.

Η εξαετής δικτατορία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου έβαινε προς το τέρμα της. Το φθινόπωρο του 1973 ξεκίνησε μια διαδικασία φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος. Στις 8 Οκτωβρίου 1973 παραιτήθηκαν όλοι οι στρατιωτικοί από τις καίριες θέσεις που κατείχαν και ορκίστηκε η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Σπύρου Μαρκεζίνη, με κύρια αποστολή να προπαρασκευάσει και να διεξάγει βουλευτικές εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου 1974. Οι αδιάλλακτοι αξιωματικοί εξοργίστηκαν με την απόφαση του Γ. Παπαδόπουλου να τερματίσει την «επαναστατική παρένθεση» και έβαλαν στόχο να τον ανατρέψουν.

Ένα κομβικό σημείο αποτελεί ο αραβοϊσραηλινός πόλεμος του Yom Kippur που ξέσπασε ταυτόχρονα (6 - 25 Οκτωβρίου 1973). Στις 17 Οκτωβρίου ο ΟΠΕΚ ανήγγειλε ότι δεν θα έστελνε πλέον πετρέλαιο στα έθνη που υποστήριζαν το Ισραήλ. Το πετρέλαιο εκτοξεύτηκε από 3 στα 40 δολάρια ανά βαρέλι.

Παρά την ανακωχή οι Άραβες, έχοντας καταλάβει την Χερσόνησο του Σινά, ετοιμάζονταν στα τέλη Νοεμβρίου 1973 να ξαναρχίσουν τον πόλεμο έχοντας το πλεονέκτημα. Ο παγκόσμιος εβραϊσμός ξεσηκώθηκε για την σωτηρία της μητέρας πατρίδος.

Οι ευρωπαϊκές χώρες, για να εξευμενίσουν τους Άραβες, αρνήθηκαν τον ανεφοδιασμό και την πτήση στον εναέριο χώρο τους στα αμερικανικά αεροπλάνα που βρίσκονταν καθ’ οδόν προς το Ισραήλ.

Στις 21 Νοεμβρίου ο Κίσσινγκερ -αναζητώντας σανίδα σωτηρίας- έστειλε «νότα» στον Παπαδόπουλο, ζητώντας επέκταση ελλιμενισμού του 6ου αμερικανικού Στόλου στην Ελευσίνα και ελεύθερη διέλευση των αμερικανικών αεροπλάνων με πολεμοφόδια από την Σούδα προς το Ισραήλ (με βάση την από το 1971 «συμφωνία διευκολύνσεων» Ελλάδας – ΗΠΑ). Στις 23 Νοεμβρίου Παπαδόπουλος και Μαρκεζίνης συνυπέγραψαν την απόρριψη της αμερικανικής «νότας».

Στις 25 Νοεμβρίου 1973, την κυβέρνηση Μαρκεζίνη διαδέχθηκε η κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου, μετά το πραξικόπημα του ταξίαρχου Δημ. Ιωαννίδη. Σημειώστε πως η αδελφή του Ιωαννίδη είχε παντρευτεί τον Ζακ Αλαζράκη, ιδιοκτήτη της κλινικής «Κυανούς Σταυρός», «Μεγάλο Ευεργέτη της Ισραηλιτικής Κοινότητος Αθηνών» και -όπως φημολογείται- συνομιλητή του Κίσσινγκερ.

Το καθεστώς Παπαδόπουλου έπεσε εξαιτίας του ΟΧΙ προς τους Αμερικανούς. Το Πολυτεχνείο ήταν η αφορμή. Ενθουσιώδεις φράσεις όπως «το Πολυτεχνείο έριξε τη δικτατορία» ή «οι φοιτητές κατάφεραν το τελικό χτύπημα ενάντια στην χούντα» είναι ανακριβείς. Το αντίθετο ακριβώς συνέβη. Η επάνοδος στη λαϊκή κυριαρχία ανεστάλη και επιβλήθηκε μία δικτατορία χειρότερης μορφής.

Βεβαίως οι έγκλειστοι στο Πολυτεχνείο νεαροί και φοιτητές αγωνίζονταν εναντίον της χούντας, χωρίς να γνωρίζουν ποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν. Ανέκαθεν στις πλάτες των αγωνιστών - ιδεολόγων παίζονται τα πιο βρώμικα «πολιτικά παιχνίδια».

Τα κόμματα «νίκησαν», η Ελλάδα ηττήθηκε

Μία πρώτη αποτίμηση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών μπορεί να οδηγήσει στην εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων:

-Τέλος στο σενάριο για πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

-Εντυπωσιακή η αποχή, κυρίως των νέων ανθρώπων.

-Ο δικομματισμός είναι εφτάψυχος, αφού -παρά τις σημαντικότατες απώλειες όχι μόνο σε ποσοστά, αλλά κυρίως στον αριθμό των ψηφοφόρων που τον εμπιστεύονται- οι εκπρόσωποι του νίκησαν στις Περιφέρειες και τους Δήμους.

-Το ΚΚΕ πανηγυρίζει την κατακόρυφη άνοδο των ποσοστών του, κάτι που οφείλεται όχι στην αύξηση αλλά στην συσπείρωση των ψηφοφόρων του, τη στιγμή που ΠΑΣΟΚ - ΝΔ – ΛΑ.Ο.Σ συσπειρώνουν μόλις το 55-65% των παραδοσιακών ψηφοφόρων τους.

-Στην Αττική και το συνολικό ποσοστό Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά, Αλαβάνος, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) 28,9%, ενώ το συνολικό ποσοστό της Κεντροδεξιάς (ΝΔ, ΛΑΟΣ) είναι μόλις 27%.

-Εξίσου εντυπωσιακό το 5,3% της Χρυσής Αυγής στο Δήμο Αθηναίων που αντικατοπτρίζει την αγανάκτηση των πολιτών για την κατάντια του ιστορικού κέντρου, εξαιτίας των λαθρομεταναστών

-Δικαίωμα να πανηγυρίζει έχει και ο κ. Τζανετάκος, αφού από χθες έπαψε να έχει το χαμηλότερο ποσοστό νεοδημοκράτη υποψηφίου στην Αττική, αφού το 20,4% του κ. Κικίλια είναι χειρότερο.

-Η ψήφος αλλά και η αποχή των πολιτών ερμηνεύεται κατά το δοκούν:
α) Πανηγυρίζει ο κ. Σαμαράς, γιατί «ο ελληνικός λαός …καταδίκασε τις πολιτικές του μνημονίου» προσθέτοντας ότι «ακόμη και όσοι απείχαν απέρριψαν τα εκβιαστικά διλήμματα του ΠΑΣΟΚ». Άσχετο αν η ΝΔ έχει ψηφίσει το 60% των αντιλαϊκών μέτρων που έχει λάβει η κυβέρνηση μετά τη ψήφιση του μνημονίου. Άλλωστε, η «αναγεννημένη» ΝΔ που «κατάφερε να μηδενίσει τη διαφορά της από το ΠΑΣΟΚ» δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ούτε καν το ποσοστό της συντριπτικής ήττας του κ. Καραμανλή το Σεπτέμβριο του 2009.

β) Το ΠΑΣΟΚ ερμηνεύει την αποχή, όχι ως καταδίκη του μνημονίου, αλλά σαν ένα μούδιασμα των πολιτών απέναντι στα σκληρά κυβερνητικά μέτρα, τα οποία οι ίδιοι πολίτες γνωρίζουν ότι είναι αναγκαία και γι αυτό δεν τα «μαυρίζουν» αλλά τα ανέχονται απέχοντας. Ο κ. Παπανδρέου δήλωσε εμφατικά «ο λαός μας έφερε στην εξουσία ένα χρόνο πριν και σήμερα επιβεβαίωσε ότι αυτή την αλλαγή επιζητά».

Τελικά, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Όταν οι πάντες φοβούνται ότι οι Έλληνες θα επαναστατήσουν με τα άδικα και ατελέσφορα μέτρα, αλλά επιβραβεύουν τους δυνάστες τους, τότε αύριο ας μην κλαψουρίζουν. Χάθηκε μία μοναδική ευκαιρία να δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε τους εκβιασμούς, τη φτώχεια, την ανεργία και τους ξενόδουλους.

Αποχή = παραίτηση και συνενοχή

Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, τα μμε αναφέρονται όλο και συχνότερα στην αποχή ως μορφή έμπρακτης διαμαρτυρίας μερίδας των πολιτών, έτσι όπως καταγράφεται από τις δημοσκοπήσεις.

Ακούω από πολλούς εξοργισμένους συμπολίτες μου φράσεις όπως «βαρέθηκα να τους ψηφίζω… αγανάκτησα», «δεν θα πάω, θα απέχω…», «θα τους δείξουμε».

Μα σοβαρά πιστεύουν πως παραιτούμενοι από το εκλογικό τους δικαίωμα θα τιμωρήσουν την εξουσία; Ότι θα λάβουν κάποιο μήνυμα οι κυβερνώντες; Περιμένει κανείς ειλικρινά ότι οι χοντρόπετσοι μιζαδόροι πολιτικάντηδες του δικομματισμού θα έχουν την ευθιξία να παραιτηθούν από τα αξιώματα τους ή έστω θα αλλάξουν πολιτική ρότα, λόγω ενός τεράστιου ποσοστού αποχής;

Δεν έχουν αναρωτηθεί, μήπως οι άνθρωποι της εξουσίας επιδιώκουν να παραιτηθούμε οικειοθελώς από το δικαίωμα της ψήφου, από το μόνο όπλο διαμαρτυρίας που διαθέτουμε; Αντιλαμβάνονται την δυσαρέσκεια των Ελλήνων για τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας και με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να αδρανοποιήσουν αυτόν τον κόσμο. Τους βολεύει ένας πολίτης που χάνεται στα θέλω του και νομίζει ότι δεν έχει δύναμη για όσα μπορεί. Μας θέλουν πιόνια πεταμένα έξω από τη σκακιέρα άβουλα και αχρωμάτιστα.

Το διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό των δυσαρεστημένων που εγκαταλείπει το «μαντρί» του δικομματισμού είναι επικίνδυνο για τα σχέδια της Νέας Τάξης, τα οποία υπηρετούν οι κυβερνήσεις μας και φυσικά η μεγάλη μερίδα των μμε. Ο πιο εύκολος τρόπος για να βγάλουν από την μέση όσους δεν προτίθενται να ψηφίσουν κανένα «κυβερνητικό» κόμμα είναι να τους οδηγήσουν στην πεποίθηση ότι η σωστή αντίδραση είναι η αποχή, το λευκό ή το άκυρο.

Τρέμουν στην σκέψη ότι τα ποσοστά των κυβερνητικών κομμάτων θα μειωθούν με παράλληλη αύξηση των μικρότερων κομμάτων. Η αποχή είναι ένα τέχνασμα που σερβιρίστηκε με πολλή προσοχή, για να διασφαλίσει την συνέχεια στην εναλλαγή των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία παραμερίζοντας τα μικρότερα κόμματα.

Η δυσαρέσκεια του κόσμου πλέον είναι επικίνδυνη για το πολιτικό μας σύστημα και το εύρημα της αποχής είναι ιδανικό. Δεν θέλουν η αγανάκτηση να εκφραστεί στις κάλπες. Θα τους «πονέσει» αν τα λεγόμενα μικρά κόμματα πάρουν μεγάλα ποσοστά. Τότε η Ελλάδα θα γίνει κέντρο συζήτησης στα ξένα μμε.

Με την αποχή το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να αυξηθούν τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων, καθώς αφενός οι δυσαρεστημένοι έτσι και αλλιώς σε συντριπτικό ποσοστό δεν θα ψήφιζαν τα «κυβερνητικά» κόμματα, αφετέρου μια μειοψηφία βολεμένων κομματόσκυλων να αποφασίσει για την τύχη και το μέλλον των υπολοίπων.

Μην επιτρέψετε σε κανέναν να αποφασίσει για εσάς χωρίς εσάς. Κάνετε το δικαίωμα σας δύναμη, ενεργό διαμαρτυρία. Ψηφίστε!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ… ΝΑΙ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!

Δημοψηφίσματα… για μία συμμετοχική Δημοκρατία

Στις κάλπες του Νοεμβρίου, το νομοθετικό πλαίσιο εισάγει στην καθημερινότητά μας το νέο θεσμό της αιρετής Περιφέρειας. Το μεγάλο στοίχημα, όμως, θα παιχτεί από την επομένη της εκλογικής μάχης. Οι νικητές θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν τις ικανότητες να οργανώσουν μια μικρή κυβέρνηση που θα δώσει αναπτυξιακή ώθηση στην περιοχή και ότι μπορούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, ώστε ο νέος θεσμός να είναι λειτουργικός και αποτελεσματικός.

Το εύλογο ερώτημα είναι πώς θα συνεργαστούν με τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης; Πώς θα λαμβάνουν αποφάσεις για μείζονα ζητήματα, ιδίως όταν γνωρίζουν ότι διαφωνούν ριζικά με το λαϊκό αίσθημα; Απλώς θα αποφασίζουν και θα διατάσσουν;

Μία διέξοδο θα μπορούσε να προσφέρει η υιοθέτηση του Ελβετικού μοντέλου. Στην Ελβετία, τόσο οι κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, όσο και τα Συμβούλια των καντονίων (αντίστοιχες με τα δικά μας περιφερειακά συμβούλια) διενεργούν συχνότατα δημοψηφίσματα.

Η «Αττική Οδός» με υποψήφιο Περιφερειάρχη τον Άδωνι Γεωργιάδη -με την οποία έχω την τιμή να είμαι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου- είναι η παράταξη που στηρίζει μία γνήσια, συμμετοχική και διευρυμένη Δημοκρατία. Θέτει ως πρωταρχικό αίτημα την διενέργεια Περιφερειακών Δημοψηφισμάτων, μετά τη συγκέντρωση ενός συγκεκριμένου αριθμού υπογραφών.

Τι σημαίνει αυτό; Σε κρίσιμα ζητήματα οι αποφάσεις λαμβάνονται από τη βάση. Περιορίζεται, έτσι, το φαινόμενο κατά το οποίο μία μειοψηφία, ηχηρή και οργανωμένη, δημιουργεί στα μέσα ενημέρωσης την ψευδαίσθηση της πλειοψηφίας και επιβάλλει την άποψή της.

Οι κυβερνώντες την Περιφέρεια που θα δεσμεύονται από ένα αποτέλεσμα -λχ. 60%- σε κάποιο ζήτημα δεν υποκύπτουν σε πιέσεις που ασκούν παράγοντες από το εσωτερικό ή το εξωτερικό, όσο ισχυρές και αν είναι.

Ακόμη, κάθε ομάδα πολιτών που διαφωνούν ή θίγονται από κάποιο μέτρο, δεν χρειάζεται να καταφεύγουν σε ακραίους τρόπους συμπεριφοράς (κλείσιμο δρόμων, συγκρούσεις με την Αστυνομία κλπ.) που ταλαιπωρούν τους ίδιους και τους συμπολίτες τους. Το ζήτημα θα λύνεται στην κάλπη.

Σκεφθείτε πόσο πιο δημοκρατικό θα είναι να κληθούν σύντομα οι πολίτες για να αποφασίσουν άμεσα πχ για τη λαθρομετανάστευση και για το αν συμφωνούν με την ανέγερση Τζαμιού στον Βοτανικό.

Σε σύνθετα ζητήματα θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα αρκετών επιλογών, όχι διλήμματα του τύπου ΝΑΙ – ΟΧΙ. Το σημαντικότερο όλων είναι να διανέμεται σε όλους τους πολίτες ένα ενιαίο έντυπο, όπου θα αναπτύσσονται πλήρως τα επιχειρήματα όλων των μερών σε ίσο χώρο και με ίσο τρόπο. Αυτό συμβαίνει στην Ελβετία και είναι αποδοτικό.

Ένα δημοψήφισμα το οποίο, μπορεί να τεθεί στην κρίση των πολιτών, όχι από την θέληση της εξουσίας, αλλά από την ίδια τη βάση, θα ανέτρεπε το σκηνικό. Από την κομματοκρατία θα περνάγαμε στην πρακτική εφαρμογή της λαϊκής βούλησης… Στην ουσία της Δημοκρατίας!!!

Παύλος Μελάς

106 χρόνια από την θυσία του

Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά, γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1870, μορφώθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε σ' ένα περιβάλλον με έντονο τον εθνικό παλμό.

Το 1886 μπήκε στη σχολή Ευελπίδων. Το 1892 πήρε γυναίκα του τη Ναταλία, κόρη του Στέφανου Δραγούμη. Η εθνική περιπέτεια του 1897 τον πλήγωσε βαθιά. Πιστεύοντας όμως ότι η χώρα θα ξαναβρεί το δρόμο της, αντέδρασε μέσα στο κλίμα της απογοήτευσης που τότε κυριαρχούσε. Δημιουργεί στη Μακεδονία έναν μαχητικό εθνικό πυρήνα ενάντια των βουλγάρικων σχεδίων και γίνεται η ψυχή του κινήματος.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1904, με διαταγή της τότε ελληνικής κυβέρνησης, ήρθε στη Μακεδονία, μαζί με άλλους 4 αξιωματικούς για να συγκεντρώσει στοιχεία και να μελετήσει προσωπικά την κατάσταση. Στις 10 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, ξαναήρθε μόνος στη Μακεδονία σαν ζωέμπορος στην Κοζάνη και τη Σιάτιστα, όπου οργάνωσε το πρώτο σώμα του. Κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας.

Ξαναγύρισε στην Αθήνα και κατόρθωσε να ιδρύσει το Μακεδονικό Κομιτάτο. Ξαναήρθε για τρίτη και τελευταία φορά στη Μακεδονία στις 18 Αυγούστου 1904. Διοικούσε ένα σώμα 35 αντρών, όμως ουσιαστικά ήταν αρχηγός όλων των ανταρτικών ομάδων που δρούσαν στις περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς. Ο αγώνας ήταν σκληρός, γιατί ούτε δοκιμασμένους οδηγούς είχαν, ούτε εύκολα μπορούσαν να τροφοδοτηθούν.

Εκτός αυτών οι τουρκικές αρχές είχαν πληροφορηθεί το πέρασμα από τα σύνορα αυτού του ελληνικού σώματος και το καταδίωκαν με ενισχυμένο στρατιωτικό απόσπασμα. Ο Μελάς άρχισε αμέσως να αντιδρά εναντίον των κομιτατζήδων για να ξεκαθαρίσει την περιοχή, αλλά και για να οργανώσει την τοπική άμυνα.

Τη δράση του συνέχισε αδιάκοπα ως τις 13 Οκτωβρίου 1904. Εκείνη την ημέρα βρισκόταν στο χωριό Στάτιστα, που σήμερα προς τιμή του ονομάζεται Μελάς. Η συμμορία κομιτατζήδων του Μήτρου Βλάχου, τον πρόδωσε. Τουρκικό απόσπασμα κύκλωσε το χωριό και το τμήμα του Μελά. Έπειτα από άμυνα δύο ωρών αποφάσισαν έξοδο. Πρώτος όρμησε ο Μελάς που πληγώθηκε θανάσιμα και πέθανε έπειτα από μισή ώρα.

Η είδηση του ηρωικού θανάτου του συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ολόκληρη η Αθήνα πένθησε. Ο θάνατός του έγινε αφορμή να τρέξουν στη Μακεδονία πολλοί Έλληνες αξιωματικοί. Ο αγώνας για την απελευθέρωση της Μακεδονίας οργανώθηκε, απλώθηκε, γιγαντώθηκε για να καταλήξει στους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13. Ο Μελάς στάθηκε ο πρωτομάρτυρας για την επιστροφή της Μακεδονίας στους κόλπους της ελληνικής πατρίδας.

Αλλαγές στην εισαγωγή σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

Την αναγκαιότητα αλλά και την πρόθεση να αλλάξει το εξεταστικό σύστημα για την εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει επισημάνει πολλές φορές η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.

Σύμφωνα με δηλώσεις της υπουργού, κας Άννας Διαμαντοπούλου, οι αλλαγές αφορούν τους μαθητές που φοιτούν φέτος στη γ΄ γυμνασίου. Αυτοί οι μαθητές θα εισαχθούν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας το 2013-14 με εντελώς καινούργιο εξεταστικό σύστημα, το οποίο μελετάται ήδη.

Οι εξετάσεις, όπως και σήμερα, θα γίνονται σε 4 μαθήματα στα οποία θα έχουν εμβαθύνει οι μαθητές στη Β΄ και στη Γ΄ λυκείου, και σε ορισμένα επιλογής. Μια πρώτη διαφορά είναι πως τα πανεπιστήμια θα αποφασίζουν για τη βαρύτητα των μαθημάτων, δηλ. τους συντελεστές με τους οποίους θα πολλαπλασιάζεται ο βαθμός κάθε μαθήματος για τη συγκεκριμένη Σχολή, αλλά και τον αριθμό εισακτέων.

Η καινοτομία του συστήματος της κας Διαμαντοπούλου είναι πως η εισαγωγή θα γίνεται πλέον σε Σχολές και όχι σε συγκεκριμένα Τμήματα, στα οποία οι εισαχθέντες θα κατευθύνονται από το δεύτερο έτος, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις τους. Πχ οι μαθητές θα εισάγονται στη Φιλοσοφική, στην Πάντειο, στο Πολυτεχνείο κλπ χωρίς να γνωρίζουν σε ποιο Τμήμα θα φοιτήσουν.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η πίεση των εξετάσεων παρατείνεται ένα ακόμα έτος. Δεν θα αφορά πλέον μόνο τις εισαγωγικές, αλλά πολύ περισσότερο τις εξετάσεις στο τέλος του 1ου πανεπιστημιακού έτους, όταν θα γίνεται το μεγάλο ξεκαθάρισμα του ποιος θα εισάγεται σε ποιο Τμήμα της Σχολής. Αυτό γίνεται με το σκεπτικό ο νέος πλέον να έχει τη δυνατότητα να επιλέγει τη Σχολή που του ταιριάζει έχοντας ένα χρόνο φοιτητικής εμπειρίας.

Αυτό που δεν έχει αποσαφηνιστεί από το υπ. Παιδείας είναι αν το πρώτο πανεπιστημιακό έτος θα συνυπολογίζεται με τα υπόλοιπα έτη ως το πτυχίο ή θα αποτελεί ένα ξεχωριστό προπαρασκευαστικό έτος και τελικά οι φοιτητές από το 2014 θα φοιτούν ουσιαστικά ένα έτος παραπάνω.

Όσον αφορά στις σχολές χαμηλής ζήτησης, μελετάται διαφορετικός τρόπος εισαγωγής. Ακόμα και για συνθήκες ελεύθερης πρόσβασης σε αυτές έχει μιλήσει η υπουργός Παιδείας.

Ωστόσο, αυτό που σίγουρα δεν αλλάζει είναι ο τρόπος που οι Έλληνες μαθητές θα αντιμετωπίζουν και προσλαμβάνουν τη γνώση, σε ένα εξεταστικό σύστημα που εξακολουθεί να επιβραβεύει με άριστα την κατά λέξη αποστήθιση.

Τώρα θα μου πείτε ότι και οι διδάσκοντες στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια διορίζονται μέσω ΑΣΕΠ με κριτήριο το πόσο καλά απομνημονεύουν.

Δηλαδή έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, όπου οι καλύτεροι «παπαγάλοι» εκπαιδευτικοί διδάσκουν τα παιδιά μας πως να γίνουν καλοί «παπαγάλοι» προκειμένου να πετύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις. Αυτό δεν αλλάζει…

2500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα

Τον Σεπτέμβριο του 490 πΧ οι μυριάδες των περσικών στρατευμάτων με επικεφαλείς το Δάτη και τον Αρταφέρνη, αφού κατέστρεψαν την Ερέτρια, αποβιβάστηκαν στον κόλπο του Μαραθώνα. Η πεδιάδα εκεί ήταν η πιο κατάλληλη για τη χρησιμοποίηση του περσικού ιππικού.

Οι Αθηναίοι βάδισαν κατευθείαν στο Μαραθώνα με 10000 άντρες. Οι Σπαρτιάτες δεν είχαν στείλει ακόμα βοήθεια και η μόνη ενίσχυση ήρθε από τους Πλαταιείς, με ολόκληρο το στρατό τους, περίπου 1000 οπλίτες.

Οι δέκα Αθηναίοι στρατηγοί ήταν διχασμένοι. Πέντε υποστήριζαν ότι ήταν πολύ λίγοι για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες, ενώ οι υπόλοιποι ανάμεσα τους και ο Μιλτιάδης ήταν υπέρ της μάχης. Μετά από πρόταση του Μιλτιάδη αποφάσισαν να ψηφίσει και ο πολέμαρχος, ο Καλλίμαχος. Ο Μιλτιάδης κατάφερε να τον πείσει και οι Αθηναίοι ετοιμάστηκαν για τη μάχη. Η απόσταση που χώριζε τους δύο αντιπάλους ήταν 1480 μέτρα.

Το σχέδιο του Μιλτιάδη ήταν να εμπλακεί σε μάχη με το περσικό πεζικό όσο πιο σύντομα γινόταν ώστε να αποφύγει τις απώλειες από τους εχθρικούς τοξότες. Οι Αθηναίοι και οι Πλαταιείς έτρεξαν πρώτοι για επίθεση. Στα τελευταία 200 μέτρα επιτάχυναν σε «δρομέα έφοδο». Οι Πέρσες «καθώς έβλεπαν τους Αθηναίους να τρέχουν χωρίς ιππικό, χωρίς τοξότες, νόμισαν ότι είχαν τρελαθεί και όδευαν προς την καταστροφή, αφού ήταν πολύ λίγοι» (Ηρόδοτος 6,112). Όμως, η ταχύτητα και ο ισχυρός αμυντικός οπλισμός των Αθηναίων τους επέτρεψαν να ξεπεράσουν με αμελητέες απώλειες την καταιγίδα των περσικών βελών.

Ο Μιλτιάδης είχε επιμηκύνει το μέτωπο του, ώστε να είναι ίσο με το μέτωπο των Περσών με τρόπο που το δεξιό και το αριστερό κέρας να είναι ισχυρά αποδυναμώνοντας το κέντρο. Οι Αθηναίοι και οι Πλαταιείς έπεσαν στα δύο άκρα των αιφνιδιασμένων Περσών. Πέτυχαν την κάμψη των πρώτων ζυγών, οι οποίοι πίεσαν τους πίσω ζυγούς, με αποτέλεσμα τη διάσπαση των γραμμών των τμημάτων των δύο άκρων σε όλο το βάθος και την τροπή τους σε άτακτη φυγή προς τη θάλασσα.

Στο κέντρο οι λιγοστές αθηναϊκές δυνάμεις υπέστησαν κάποιες απώλειες, όμως εκπλήρωσαν επιτυχώς την αποστολή τους, απασχολώντας τα επίλεκτα εχθρικά τμήματα. Η υποχώρηση του αθηναϊκού κέντρου πραγματοποιήθηκε με υποδειγματική συνοχή.

Μετά τη γρήγορη αθηναϊκή νίκη στα πλάγια, οι δύο πτέρυγες έπρεπε να ενωθούν, πριν το ισχυρό περσικό κέντρο προλάβει να αναστραφεί και να επιτεθεί πρώτο. Σε αυτό το κρίσιμο σημείο η ελληνική πειθαρχία και εκπαίδευση απέδειξε την αξία της.

Μια ισχυρότατη φάλαγγα με βάθος οκτώ ζυγών ήταν έτοιμη να επιτεθεί κατά του περσικού κέντρου. Η φάλαγγα τώρα ήταν ανεστραμμένη, αφού πρωτοστάτες έγιναν οι άνδρες της τελευταίας σειράς του προηγούμενου σχηματισμού (οι ουραγοί), που προβλεπόταν να είναι και αυτοί έμπειροι μαχητές. Σε λιγότερο από δύο λεπτά επέπεσε εναντίον του περσικού στρατού και ακολούθησε φονικότατη μάχη.

Τα περσικά τμήματα της δεξιάς πλευράς και του κέντρου κατέρρευσαν. Στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να σωθούν, έπεσαν επάνω στην αριστερή τους πλευρά, παρασύροντάς την και αυτή σε φυγή προς την ακτή του Σχοινιά. Στη μάχη έπεσαν πάνω από 6400 Πέρσες και μόλις 192 Έλληνες. Ανάμεσα τους και ο αδερφός του Αισχύλου Κυναίγειρος. Ο ίδιος ο ποιητής Αισχύλος τραυματίστηκε στη μάχη.

Αμέσως μετά, οι Πέρσες έπλευσαν προς το Φάληρο με το σκοπό να κυριέψουν την απροστάτευτη Αθήνα. Η αντίδραση του Μιλτιάδη ήταν άμεση. Άφησε τον Αριστείδη με τη φυλή του να φυλάει τα λάφυρα και κατευθύνθηκε με τον υπόλοιπο στρατό στην Αθήνα. Όταν τα πρώτα περσικά πλοία έφτασαν στο Φάληρο, ο Αθηναϊκός στρατός ήταν ήδη εκεί. Οι Πέρσες δεν μπορούσαν να επιχειρήσουν απόβαση και γύρισαν στην Ασία.

Την επομένη της μάχης έφτασαν οι ενισχύσεις από τη Σπάρτη. Κατευθύνθηκαν στο Μαραθώνα και επιθεώρησαν το πεδίο της μάχης και τους νεκρούς Πέρσες, συνεχάρησαν τους Αθηναίους και επέστρεψαν πίσω στη Σπάρτη.

Η ελληνική νίκη στον Μαραθώνα είχε τεράστια σημασία. Κλόνισε το περσικό αήττητο και ανέδειξε την ισχύ της πολεμικής τακτικής των Ελλήνων απέναντι στην συντριπτική αριθμητική υπεροχή του εχθρού. Άλλωστε, η τακτική που εφάρμοσε ο Μιλτιάδης στο Μαραθώνα διδάσκεται στις στρατιωτικές σχολές παγκοσμίως.

Οι Αθηναίοι νίκησαν σε αυτή τη μάχη σώζοντας όχι μόνο τις εστίες τους, αλλά και τις αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός.

Παιδεία δύο ταχυτήτων

Η νέα σχολική χρονιά (2010 – 2011) θα είναι η τέταρτη που διδάσκω στη «Σχολή Λαμπίρη» το μάθημα της Ιστορίας με τη βοήθεια των πολυμέσων.

Όλα ξεκίνησαν πριν τρία χρόνια, όταν πήρα την πρωτοβουλία να χρησιμοποιώ το βιντεοπροβολέα και την μεγάλη οθόνη στο αμφιθέατρο του σχολείου μας, για να προβάλλω στους μαθητές μου κάποια σχετικά με το μάθημα αποσπάσματα από ιστορικά ντοκυμανταίρ. Έπειτα, συνέδεσα και έναν υπολογιστή. Φωτογραφίες, χάρτες, βίντεο, ηχητικά ντοκουμέντα, παρουσιάσεις εργασιών των ίδιων των μαθητών σε power point έκαναν το μάθημα περισσότερο φιλικό, ενδιαφέρον και κατανοητό για το μαθητή.

Επειδή διαπιστώθηκε εκ του αποτελέσματος πως οι μέτριοι ακόμα και οι αδιάφοροι μαθητές άρχισαν να συμμετέχουν ενεργά στο μάθημα, ο Διευθυντής του σχολείου μας, κ. Ιωάννης Τζούλης, αποφάσισε την αγορά διαδραστικών πινάκων σε κάθε αίθουσα. Έτσι, στη «Σχολή Λαμπίρη» το μάθημα απογειώθηκε.

Μάλιστα, την περσινή σχολική χρονιά (2009 – 2010) έγινε εφικτό με τη συνεργασία των μαθητών μου στην Α΄Γυμνασίου, κάθε ενότητα στο μάθημα της Ιστορίας να διδάσκεται σε power point. Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, αφού στις εξετάσεις του Ιουνίου οι 24 από τους 31 μαθητές της πρώτης έγραψαν πάνω από 17 στο συγκεκριμένο μάθημα.

Με χαρά αποφασίσαμε να προβάλλουμε αυτές τις παρουσιάσεις στο ιστολόγιο digital-history.blogspot.com όπου μπορεί ο καθένας να τις «ξεφυλλίσει» ή να τις κατεβάσει.

Πλέον, στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα υπάρχουν δύο «ταχύτητες». Από τη μία, το δημόσιο σχολείο που πισωγυρίζει 4 ολόκληρες δεκαετίες -η ίδια η υπουργός Παιδείας ομολογεί ευθαρσώς πως η νέα σχολική χρονιά θα είναι η χειρότερη μετά το 1974- με 30 και βάλε μαθητές ανά τμήμα, με πρωτοφανή κενά σε διδακτικό προσωπικό και υποδομές.

Από την άλλη, τα καλά ιδιωτικά σχολεία, με ολιγομελή τμήματα, προσεκτικά επιλεγμένο προσωπικό, άριστες υποδομές, αξιοποίηση της τεχνολογίας και των πολυμέσων προσφέρουν εκπαίδευση που συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του 21ου αιώνα.

Σεπτέμβριος 1955 - Η Τουρκική θηριωδία στην Κωνσταντινούπολη

Τα γεγονότα στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη αποτελούν ένα ακόμη μέρος του συστηματικού διωγμού των Ελλήνων. Αφορμή για το «πογκρόμ» του 1955 στάθηκε ο επαναστατικός αγώνας των Κυπρίων τον Απρίλιο του ιδίου έτους εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας.

Η Βρετανία υποδεικνύει στην Τουρκία την καλλιέργεια εχθρικού κλίματος κατά των Ελλήνων. Ο τουρκικός τύπος με ψευδή δημοσιεύματα εξάπτει τον τουρκικό φανατισμό σε ανθελληνική υστερία.

Αιτία για να ξεκινήσουν οι αθλιότητες του τουρκικού όχλου σε βάρος των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης ήταν η είδηση ότι ανατινάχθηκε το σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη από Έλληνες.

Στην πραγματικότητα η «βόμβα» είχε τοποθετηθεί από τον Τούρκο φοιτητή στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης Οκτάι Εγκίν, -γιο μουσουλμάνου βουλευτή στην Ελληνική Βουλή- σε συνεργασία με το προσωπικό του τουρκικού προξενείου της Θεσσαλονίκης.

Πριν ακόμα μεταδοθεί η είδηση από τον τουρκικό τύπο συγκεντρώθηκαν μπροστά στο μνημείο του Κεμάλ στο Ταξίμ της Πόλης πλήθος φανατισμένων και οργανωμένων τούρκων, ενώ φορτηγά αυτοκίνητα μετέφεραν συνέχεια ομάδες κρούσης από Τούρκους επαρχιώτες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το BBC του Λονδίνου μετέδωσε την είδηση της έκρηξης μισή ώρα προτού γίνει αυτή!

Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου ένα μαινόμενο πλήθος από 50.000 Τούρκους με τσεκούρια, ρόπαλα, αξίνες, λοστούς, σφυριά και μπιτόνια βενζίνης στράφηκε κατά των Ελλήνων της Πόλης και των περιουσιών τους. Οι επιδρομείς φονιάδες με συνθήματα «θάνατος στους γκιαούρηδες», «σφάξτε τους Έλληνες προδότες» επιδόθηκαν σε κάθε είδους βαρβαρότητα. Βιασμοί γυναικών, μικρών κοριτσιών, αλλά και αγοριών, πυρπολήσεις εκκλησιών, οικιών, καταστημάτων, καταστροφή τάφων και κοιμητηρίων, λεηλασίες και κάθε είδους καταστροφή σε ελληνικά ιδρύματα είναι μόνο μερικές από τις βιαιοπραγίες που κράτησαν μέχρι τις πρωινές ώρες της 7ης Σεπτεμβρίου υπό τα βλέμματα της αστυνομίας και του στρατού.

Ο απολογισμός των βάρβαρων επεισοδίων ήταν, ο θάνατος 20 Ελλήνων και ο τραυματισμός άλλων 300 περίπου, ο βιασμός 200 Ελληνίδων και αδιευκρίνιστος αριθμός ανδρών και αγοριών. Η καταστροφή 4348 εμπορικών καταστημάτων, 27 φαρμακείων, 26 σχολείων, 110 ξενοδοχείων, 73 εκκλησιών, 21 εργοστασίων, 3 εφημερίδων και περίπου 2600 οικιών.

Μετά τα επεισόδια από τις 100.000 περίπου Ελλήνων δεν θα απομείνουν παρά μόνο λίγες χιλιάδες που δεν θα θυμίζουν σε τίποτα την ευημερούσα ελληνική μειονότητα.

Ο πρωθυπουργός Μεντερές προσπάθησε να επιρρίψει τις ευθύνες στους κομμουνιστές, αιφνιδιασμένος και αυτός από το μέγεθος της καταστροφής, αλλά και υπό το βάρος του διεθνούς τύπου που πρόβαλε τις τουρκικές θηριωδίες.

Την πολιτική της συστηματικής εξόντωσης των μειονοτήτων στην Τουρκία φανερώνει και η κυνική δήλωση του αρχηγού της αντιπολίτευσης Ισμέτ Ινονού μετά τα γεγονότα, «είναι καλό που δεν αναμείχθηκε το κόμμα μας στα γεγονότα, όμως οι εκδηλώσεις αυτές ήταν πολύ καλά οργανωμένη εθνική ενέργεια και ωφέλιμη για να καθαρίσει η χώρα μας από το ελληνικό στοιχείο, που είναι ένας βραχνάς».

Η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε έναντι της Τουρκίας την πάγια πολιτική που εφαρμόζουν ως σήμερα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, περιορίστηκε σε διαβήματα προς την Άγκυρα.

4η Αυγούστου 1936

Στις 4 Αυγούστου του 1936, ο Ιωάννης Μεταξάς εγκαθιδρύει το Εθνικό Καθεστώς, βάζοντας τέλος σε μία μακρά περίοδο πολιτικής αστάθειας. Πολλές αναλύσεις έχουν γραφεί για την δικτατορία του Μεταξά. Θα συμφωνήσουμε ότι τα δικτατορικά καθεστώτα φέρουν από την δομή τους πλήθος αρνητικών στοιχείων. Δεν θα πέσουμε όμως στην παγίδα να αφορίσουμε μία πολιτική περίοδο, ξεκόβοντάς την από τις ιστορικές συνθήκες της εποχής της.

Εδώ η 4η Αυγούστου δεν θα προσεγγιστεί απαξιωτικά, είτε σαν μία απλή μίμηση των ευρωπαϊκών ολοκληρωτικών καθεστώτων, είτε αντιθέτως σαν μία συνωμοσία Άγγλων και Βασιλέως Γεωργίου. Θα ερμηνευτεί ως απόρροια της αδυναμίας του κοινοβουλευτισμού να προσφέρει βιώσιμη κυβέρνηση στην Ελλάδα, σε μία κρίσιμη καμπή, όταν η Ευρώπη βυθιζόταν στο χάος.

Την περίοδο που προηγήθηκε της 4ης Αυγούστου 1936, οι πολιτικές επιλογές των Ελλήνων κυμαίνονταν ανάμεσα στα στρατιωτικά κινήματα και αδύναμες κυβερνήσεις που εναλλάσσονταν στην εξουσία:
1933: αποτυχημένο κίνημα επιβολής δικτατορίας των Πλαστήρα-Βενιζέλου.
1935: αποτυχημένο κίνημα των Αξιωματικών Ναυστάθμου και η δίκη 1.130 υπευθύνων -οι κυρίως υπεύθυνοι Βενιζέλος και Πλαστήρας είχαν διαφύγει στο εξωτερικό.
1935: κίνημα του Κονδύλη και η επάνοδος του Βασιλέως Γεωργίου Β'.
1936: κίνημα του νέου «Στρατιωτικού Συνδέσμου» με αρχηγό τον Κ. Πλατή.

Στις εκλογές του Ιανουαρίου 1936, ως αρχηγός του κόμματος των Ελευθεροφρόνων, ο Ιω. Μεταξάς έλαβε 7 έδρες στο Κοινοβούλιο. Τον Μάρτιο αναλαμβάνει το Υπουργείο Στρατιωτικών, γεγονός που επικροτεί ο Ε. Βενιζέλος (Ελεύθερο Βήμα - 18 Μαρτίου 1936). Ακολουθεί η πλήρης αποδοχή του Μεταξά ως Πρωθυπουργού με ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή (241 ψήφοι υπέρ).

Στις 29 Ιουνίου ο Νικόλαος Πλαστήρας καλεί ανοικτά τον Μεταξά να κηρύξει δικτατορία, υπό τον όρο να επαναφέρει όλους του απότακτους. (Ανεξάρτητος 29.6.1936).

Ήδη από τον Μάιο, ξεσπούν στην Θεσσαλονίκη απεργίες με πολλά θύματα. Νέες απεργίες ακολουθούν στις 4 Ιουλίου (η 248η απεργία εκείνης της χρονιάς). Ο Μεταξάς εισηγείται φιλεργατικά μέτρα, πρωτόγνωρα για την Ελλάδα: το Βασιλικό Διάταγμα για την υποχρεωτική διαιτησία δημοσιεύθηκε την 21.7, η γενίκευση του οκταώρου την 28.7, και η απόφαση περί κατωτάτου ορίου ημερομισθίου την 30.7 (αυτά ακριβώς που καταργεί σήμερα η κυβέρνηση με εντολή της τρόικας).

Το ΚΚΕ ορίζει πανεργατική απεργία για τις 5 Αυγούστου, ενώ συμπλοκές ξεσπούν σε Πειραιά, Σέρρες, Λαύριο, όπου γίνεται και η πρώτη δυναμιτιστική απόπειρα με υλικά που έχουν κλαπεί από τις αποθήκες του στρατού.

Την 4η Αυγούστου, ο Ιωάννης Μεταξάς, με αφορμή την απεργία της 5ης Αυγούστου, ζητά από τον Βασιλέα Γεώργιο την άρση των άρθρων του Συντάγματος 5,6,10,11,12,14,20, και 95 (βάσει του Νόμου 4229/1929 που είχε ψηφίσει η Βουλή επί Βενιζέλου).

Συστηματικά χαρακτηρίζεται το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ως φασιστικό. Ωστόσο, ο ίδιος ο Μεταξάς δεν εκφράζει πουθενά κάποιο θαυμασμό για αυτά τα καθεστώτα, ούτε φανερώνει μία σκέψη συμπάθειας μίμησης ή συνεργασίας.

Σύμφωνα με τον ίδιο το Μεταξά «η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος με βάση αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό χωρίς κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά».

Με διορατικό πνεύμα προείδε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Με επιτελικό πνεύμα και πρόνοια σε όλους τους τομείς, οργάνωσε την στρατιωτική και ηθική άμυνα της Πατρίδας. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που έκανε τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου, σε συνεννόηση με τον βασιλέα Γεώργιο Β'. Ο περιορισμός των κομμουνιστών -όπως και κάθε αυστηρό μέτρο που έλαβε κατά την δικτατορική διακυβέρνηση- είχε σχέση με την ετοιμασία και την ολοκλήρωση της άμυνας της Ελλάδας. Η θέση του στο πλευρό των Συμμάχων είναι δεδομένη από την αρχή, όμως υπό όρους. Η απαίτηση για τα Δωδεκάνησα ήταν ο στόχος του.

Τα επιτεύγματα του Ιωάννη Μεταξά στα χρόνια της πενταετούς κυβέρνησης του έχουν βάλει την σφραγίδα τους στην ιστορική και κοινωνική εξέλιξη της Ελλάδας. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία επιστημονική μελέτη, η οποία να τα αναλύει και να τα αξιολογεί μέσα στην εποχή τους, συγκρίνοντάς τα με το τι είχε προϋπάρξει σε κάθε τομέα ή τι αντίστοιχο είχε η Ευρώπη την ίδια εποχή. Με τι οικονομικά μέσα έγιναν, σε τι χρόνο και ποιες δυσκολίες συνάντησε στην εφαρμογή τους.

Πολλά στοιχεία από το έργο του Ιω. Μεταξά έχουν γίνει τρόπος ζωής μέχρι σήμερα, όπως ο ποδηλατικός γύρος της Αθήνας, οι παραστάσεις στο Λυκαβηττό, στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο.

Έλαβε γενναία φιλολαϊκά μέτρα που ανακούφισαν εργάτες και αγρότες, όπως το ΙΚΑ, το οκτάωρο, απέφερε πρωτοφανείς υποχρεωτικές βελτιώσεις στο εργατικό περιβάλλον και ελευθερώθηκαν τα χρέη πάνω στη γη. Από πλευράς επενδύσεων την περίοδο 1936-1938 ιδρύθηκαν 567 εργοστάσια, λειτούργησαν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ενώ επένδυσε και στην άμυνα.

Αυτή η προετοιμασία του έδωσε τα δύναμη για το ΟΧΙ, το χρυσό έπος του 1940-41 και βεβαία τα οχυρά Ρούπελ, όπου ο Ελληνικός Στρατός αντιστάθηκε ηρωικά εναντίον των Γερμανών εισβολέων.

Άλλωστε, όπως παραδέχεται και ο αριστερός ιστορικός Β. Ραφαηλίδης, τελικά «ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, αγάπησε τον Μεταξά».

Ίων Δραγούμης

Ο Ιωάννης ή Ίων Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου 1878. Ο πατέρας του ήταν ο δικαστικός και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Επανάστασης στο Γουδί, Στέφανος Δραγούμης.

Ανδρώθηκε σε μία Ελλάδα που πίστευε στην απελευθέρωση των Αλύτρωτων Πατρίδων, ενώ υψωνόταν η απειλή της Μεγάλης Βουλγαρίας. Θα σπουδάσει νομικά και θα καταταγεί εθελοντής στον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.

Ήταν αγνός πατριώτης, που δεν περιορίζονταν στα ευχολόγια και τη θεωρία: «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του …να φαντάζομαι πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας».

Αναλαμβάνει στην Μακεδονία μυστική δράση. Το 1902 ως πρόξενος στο Μοναστήρι -με την συνεργασία του πατέρα του και του γαμπρού του Παύλου Μελά- δημιουργεί την Οργάνωση Αγώνα στη Μακεδονία, για να αντιμετωπίσουν τις ορδές των Βουλγάρων κομιτατζήδων.

Το 1904 σκοτώνεται ο Παύλος Μελάς. Γράφει στο «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα» απευθυνόμενος στην Ελληνική νεολαία «Γενείτε ήρωες. Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει».

Στα 1907-1908 εργάζεται στο Ελληνικό Προξενείο της Κωνσταντινουπόλεως και συναντά τον αξιωματικό Αθανάσιο Σουλιώτη-Νικολαΐδη. Δημιουργούν την Οργάνωση Κωνσταντινούπολης. Μαζί οραματίζονται το «Ανατολικό ιδανικό», όπου θα ενώνονταν όλοι οι λαοί τη Ανατολής και οι Έλληνες θα γινόταν σιγά-σιγά συγκυβερνήτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όμως η εξέλιξη του νεοτουρκικού κινήματος θα διαλύσει τα οράματα των δύο φίλων.

Στις 16 Ιουνίου 1917 δεν δίστασε -βλέποντας τους "συμμάχους" να προβαίνουν σε εξάμηνο αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών προκαλώντας πείνα- να καταγγείλει με επιστολή καταπέλτη το απαράδεκτο των ενεργειών, προκαλώντας την άμεση εξόρισή του στην Κορσική.

Η επίσημη δικαιολογία είναι τα «φιλογερμανικά» αισθήματά του. Λησμόνησαν οι συντάκτες της λίστας των εξορίστων ότι, όταν κατελήφθη από Γερμανοβουλγάρους το οχυρό Ρούπελ τον Μάιο του 1916, ο Ίων Δραγούμης υπήρξε καταπέλτης κατά των Γερμανών.

Άλλωστε, υποστήριξε την έξοδο της Ελλάδας από την ουδετερότητα στο πλευρό της Αντάντ, αλλά με συμφωνίες και συμβάσεις που θα καθόριζαν σαφέστατα τα ανταλλάγματα και τις εγγυήσεις για την Ελλάδα. Ο Δραγούμης ήταν εναντίον κάθε ανάμιξης ξένων στα εσωτερικά της Ελλάδας.

Τελικά, επιστρέφει στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου 1919. Στις 30 Ιουλίου του 1920, αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, γίνεται στο Παρίσι δολοφονική απόπειρα εναντίον του Ελευθερίου Βενιζέλου. Οι φήμες ότι ο Βενιζέλος είναι νεκρός κυκλοφορούν στην Αθήνα. Το απόγευμα της επομένης, ο Ίων Δραγούμης συλλαμβάνεται από τα βενιζελικά τάγματα χωροφυλακής του Γύπαρη και στις 4 το απόγευμα εκτελείται.

Από το 1915 που πολιτευόταν ο Δραγούμης ήταν ο υποσχόμενος επόμενος αρχηγός της Ελλάδος. Η πολιτική δολοφονία στέρησε τον μοναδικό άνθρωπο που θα απέτρεπε την Μικρασιατική Καταστροφή. Ευτυχώς για τον ίδιο δεν θα προλάβει να τη δει.

Τα διδάγματα του Δραγούμη είναι αναγκαία σήμερα που οι κυβερνήσεις μειοδοτούν στα εθνικά θέματα, οι διανοούμενοι υπηρετούν τη Νέα Τάξη και η νεολαία αποχαυνώνεται στα internet café.

*Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, η Επιτροπή Μνήμης Ίωνος Δραγούμη, διοργανώνει εκδήλωση τιμής την Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010 στις 7.30 μ.μ. στην λευκή στήλη (έναντι ξενοδοχείου Χίλτον, Βασ. Σοφίας 73) εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή, κτυπημένος από τις σφαίρες του Εθνικού Διχασμού. H εκδήλωση αυτή πραγματοποιείται με συνέπεια από το 1983.

Φέτος είναι η 90ή επέτειος μνήμης και τιμής στον Ίωνα Δραγούμη.

Δεν ξεχνώ

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70, τότε που η εισβολή κι ο Αττίλας ήταν νωπά στη μνήμη και τις συνειδήσεις του κόσμου, θυμάμαι -μαθητής του Δημοτικού τότε- σε σποτ στην τηλεόραση, σε αφίσες, σε αυτοκόλλητα στα λεωφορεία και στα τρένα, την αιματοβαμμένη Κύπρο και τη φράση «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».

Τα χρόνια όμως πέρασαν, χρόνο με το χρόνο λιγόστευαν, ώσπου εξαφανίστηκαν. Πλέον, ίσως βγουν καινούργιες ταμπέλες, όπου αντί για «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» θα γράφουν «ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΜΕ». Ξεπουλάμε την Ιστορία μας, ενώ ο μέσος Έλληνας ενδιαφέρεται όλο και λιγότερο για την Κύπρο.

Σε μια εποχή που οι «επίσημοι» επιλεκτικά ξεχνούν και οι επιτήδειοι κάνουν business με το ψευδοκράτος, η αντίδραση Ελλήνων και Κυπρίων Πατριωτών μέσω του διαδικτύου, έπεισε την Jennifer Lopez, να αρνηθεί τα 3 εκ. δολάρια που της έδιναν οι Τούρκοι για να κάνει συναυλία στα ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ την ημέρα της αιματοβαμμένης «επετείου» της ΕΙΣΒΟΛΗΣ. Την περίοδο μάλιστα που σε Ελλάδα και Κύπρο, για 3 εκ. δολάρια, πολλοί «ρεαλιστές» θα γίνονταν ακόμα και Τούρκοι...

Κάποιοι επιμένουν να ξεχνούν τι έγινε στην Κύπρο τον Ιούλιο και κυρίως τον Αύγουστο του ’74 … Μιλούν για επαναπροσέγγιση, μα ποτέ για εισβολή… Μιλούν για συμβιβασμούς (βλ. σχέδιο Ανάν) αντί για χρέος προς την Πατρίδα…

Ωστόσο, κάποιοι άλλοι επιλέγουμε να ονειρευόμαστε μια Κύπρο ελεύθερη και ελληνική. Να ανήκουμε σε αυτούς που δεν ξέχασαν ποτέ και να μνημονεύουμε τους πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ. Εκείνους που το επίσημο Ελληνικό κράτος, όχι μόνο εγκατέλειψε στην τύχη τους, αλλά δεν τους αναγνωρίζει ότι πολέμησαν, τραυματίστηκαν και σκοτώθηκαν.

Επιλέγουμε να στεκόμαστε απέναντι στους σύγχρονους «ρεαλιστές» και να τους θυμίζουμε τον Κίμωνα, που το 450 πΧ με 200 αθηναϊκές τριήρεις εκστρατεύει στην Κύπρο. Μία εκστρατεία που ανάγκασε την τεράστια και πανίσχυρη Περσική αυτοκρατορία να υπογράψει συνθήκη (Ειρήνη του Καλλία), με την οποία αναγνώρισε την ελευθερία της Κύπρου και των ελληνικών πόλεων της Ιωνίας…

Πόσο μικρός φαίνεται ο «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής που δήλωσε το 1974 ότι «η Κύπρος κείται μακράν». Με την ανοχή του έγινε η δεύτερη επίθεση και οι Τούρκοι κατέλαβαν το 37% της Κύπρου, ενώ ως τότε κατείχαν μόλις το 4%.

Τον Ιούλιο και κυρίως τον Αύγουστο του ’74 χάσαμε τη μισή Κύπρο ΜΑΣ, ακρωτηριάστηκε η Πατρίδα μας. Ας στείλουμε το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις: «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»

Μία πρόταση για το ασφαλιστικό που αποσιωπήθηκε

Ψηφίστηκε και επί των άρθρων το βράδυ της αποφράδας Πέμπτης 8/7 το κατάπτυστο ασφαλιστικό–ταφόπλακα στις κατακτήσεις 100 χρόνων. Οι αγώνες των εργαζομένων από τις αρχές του 20ού αιώνα αναιρέθηκαν μέσα σε λίγες ώρες υπό την πίεση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τις χλιαρές αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, «παρακάμπτοντας» το Σύνταγμα, ποδοπάτησε την τσαλακωμένη αξιοπρέπεια εργαζομένων και συνταξιούχων, με το επιχείρημα πως δήθεν δεν υπήρχε άλλος τρόπος να λυθεί το ασφαλιστικό. Προτείνει δε μία ενοποίηση των Ταμείων, με τρόπο που να ισοπεδωθούν οι συντάξεις προς τα κάτω.

Κι όμως υπάρχει λύση: Δημιουργία Τράπεζας με τα αποθεματικά των Ταμείων, όπου κάθε Ταμείο θα συμμετέχει αναλογικά με τα αποθεματικά του. Αυτή την πρόταση προσπαθούμε –πολλά στελέχη του ευρύτερου λαϊκού πατριωτικού κινήματος- να προωθήσουμε από το 2007.

Φανταστείτε ότι τα ίδια κεφάλαια της Εθνικής Τράπεζας ήταν τότε 5,7 δις ευρώ, της Πειραιώς 1,9 δις ευρώ και της Alpha 2,7 δις ευρώ, όταν τα αποθεματικά των Ταμείων ήταν 26 δις ευρώ και μόνο το ΙΚΑ είχε 5,9 δις ευρώ εκ των οποίων το 1,4 δις ευρώ σε μετρητά!

Για να φτιαχτεί μια τράπεζα απαιτούνται μόνο 5 εκ. ευρώ, ποσό αστείο για τα Ταμεία. Αυτή η κολοσσιαία τράπεζα θα μπορεί να ανοίξει θυγατρική ασφαλειών, όπου θα ασφαλίζει ο κόσμος το σπίτι του, το αυτοκίνητό του κλπ.

Μιλάμε για έναν κολοσσό πενταπλάσιο της Εθνικής Τράπεζας με μετρητά και ατελείωτο πελατολόγιο. Έτσι, θα έχει τη δυνατότητα να κάνει εξαιρετικά συμφέρουσες επενδυτικές προτάσεις για το καταναλωτικό κοινό και να κερδίσει σύντομα ποσά, που με την παρούσα κατάσταση στα ταμεία ανήκουν στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας.

Ποιοι θα χάσουν;
-οι εκάστοτε κυβερνήσεις, γιατί θα πάψουν να έχουν πρόσβαση στον πακτωλό των αποθεματικών. Με την παρούσα κατάσταση χρησιμοποιούν το χρήμα για δανεικά κι αγύριστα. Φροντίζουν δε να τοποθετούν στις διοικήσεις των ταμείων κομματικούς, που δεν θα ζητήσουν πίσω τα λεφτά, εκπαιδεύοντάς τους παράλληλα στο τι θα λένε.
-οι τράπεζες, γιατί ξαφνικά θα βρεθούν με έναν κολοσσιαίο ανταγωνιστή χάνοντας πελάτες και καταθέσεις.
-οι επιτήδειοι που με προμήθειες, συμβάσεις κλπ. έχουν -με την παρούσα κατάσταση- σκανδαλωδώς πρόσβαση σε ατελείωτο χρήμα.

Ποιοι θα κερδίσουν;
-Όλοι οι ασφαλισμένοι, γιατί θα έχουν έναν κολοσσό που στο καταστατικό του θα εγγυάται την πληρωμή συντάξεων και τη διατήρηση των ορίων ηλικίας.
-Όλοι οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία, γιατί θα μπορούν να εργάζονται με καλύτερους μισθούς και σύγχρονες συνθήκες στην τράπεζα και τις θυγατρικές της, χωρίς να χρειαστεί να απολυθεί κανείς.

Αφού υπάρχει αυτή η λύση, ιδιαιτέρως σε μία εποχή κρίσης, γιατί δεν εφαρμόζεται, ούτε καν την προτείνει κανείς;
Τα λεφτά είναι πολλά και η πολιτική και οικονομική ελίτ της Πατρίδας μας φροντίζει να εξαγοράζει τη σιωπή των διαπλεκόμενων βαρόνων των μμε και των μεγαλοδημοσιογράφων.

Μυαλό πότε θα βάλουμε;

Παράλληλα με την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε εμείς οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, ας συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει και μία παράλληλη ελληνική κοινωνία. Εκείνη της κλεπτο-αστικής τάξης των διαπλεκόμενων τρωκτικών.

Την αποτελούν οι ανεπάγγελτοι–επαγγελματίες πολιτικοί, οι εφοπλιστές, οι τεχνοκράτες, οι μεγαλο-δημοσιογράφοι, οι προβεβλημένοι μεγαλο-δικηγόροι και μεγαλο-γιατροί, τα αστέρια της τέχνης και του αθλητισμού και οι γόνοι τους, που ως κύριο ή μοναδικό προσόν τους προβάλλουν το ηχηρό τους όνομα.

Αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους στην κοινωνία σαν έναν λάιφ-στάιλερ που κύριο στόχο έχει να προσελκύσει τα φώτα της δημοσιότητας. Για το λόγο αυτό κυκλοφορούν σε in μαγαζιά του Κολωνακίου, των βορείων προαστίων και της Μυκόνου. Ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας, οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα και διοργανώνουν πανάκριβες δεξιώσεις για τα άτομα του δικού τους «κύκλου».

Βιώνουν άλλου είδους προβλήματα. Ζουν μία τελείως διαφορετική πραγματικότητα από τη δική μας. Δεν μπορούν να την κατανοήσουν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ερμηνευθεί και η αφελώς(;) προκλητική συμπεριφορά των γόνων Πατίτσα και Ζαγορίτη. Τόσο το γαμήλιο πάρτι για τον πρώτο, όσο και η στρατιωτική θητεία για τον δεύτερο, αποτελούν άλλη μία ευκαιρία να κάνουν χαβαλέ και επίδειξη στον κύκλο τους.

Η ιστορική, συμβολική και εθνική αξία που έχουν το Αβέρωφ και το Πολεμικό Μουσείο δεν τους αγγίζει. Όπως και τα περισσότερα παιδιά του κύκλου τους, που «υπηρέτησαν» την Πατρίδα λίγα μέτρα έξω από το «ακριτικό» Κολωνάκι.

Το σίγουρο είναι ότι στο μέλλον ο Λεό Πατίτσας θα επηρεάζει την οικονομική ζωή του τόπου μας. Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως, σε μια δυο δεκαετίες το πολύ, η ελληνική κοινωνία -συνηθισμένη να αυτοτιμωρείται, να αυτοεξευτελίζεται και να αυτοβυθίζεται- θα αναδείξει βουλευτή τον Μάκη Ζαγορίτη, ίσως και τη Τζούλια.

Θα μου πείτε ορθά ότι έχουμε ψηφίσει και χειρότερους. Το πρόβλημα βεβαίως δεν θα το έχουν αυτοί οι τύποι, αλλά εμείς, όσοι περιμένουμε ότι θα εκφράσουν ή θα υπερασπιστούν επαρκώς τις ανάγκες και τα συμφέροντά μας.

Είδατε τι πάθαμε με αυτούς που ψηφίσαμε τα τελευταία 35 χρόνια. Όχι μόνο κατάντησαν την Πατρίδα σε αυτό το χάλι, αλλά έχουν αποθρασυνθεί τόσο, ώστε ζητούν από τον ελληνικό λαό αιματηρές θυσίες, οι οποίες ωστόσο δεν αγγίζουν τους ίδιους και τους άμεσους συνεργάτες τους. Και τους ανεχόμαστε... Μυαλό πότε θα βάλουμε;

«Συντάξεις» πείνας τύπου ΠΑΣΟΚ

Η κυβέρνηση, όσον αφορά το ασφαλιστικό, κάνει πράξη το σύστημα των «τριών πυλώνων». Το σύστημα που εφάρμοσε το ΔΝΤ για πρώτη φορά στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ.

Ο πρώτος πυλώνας είναι η «βασική» σύνταξη των 360€ το μήνα, η οποία θα δίνεται δίκην επιδόματος με εισοδηματικά κριτήρια, δηλ. σε όσους δεν έχουν… στον ήλιο μοίρα. Γιατί, όποιος έχει ένα σπίτι στο χωριό ή αυτοκίνητο, ας την ξεχάσει…

Στην καταβολή αυτής και μόνο της σύνταξης εξαντλείται η ευθύνη του κράτους έναντι της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ο δεύτερος πυλώνας είναι η λεγόμενη αναλογική σύνταξη, η οποία θα κινείται αρκετά χαμηλότερα σε σχέση με τη σημερινή. Υπολογίζεται ως εξής:
Αναλογική Σύνταξη = «Συντάξιμες Αποδοχές» x «Ποσοστό Αναπλήρωσης»

Με το ισχύον σύστημα, οι «Συντάξιμες Αποδοχές» έχουν ως βάση υπολογισμού το μέσο όρο των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας, αφού πρώτα οι αποδοχές κάθε έτους αναπροσαρμοστούν με έναν ορισμένο συντελεστή.

Με το νέο σύστημα οι «Συντάξιμες Αποδοχές» θα υπολογίζονται βάσει του μέσου όρου των αποδοχών όχι της τελευταίας πενταετίας, αλλά όλου του εργάσιμου βίου (π.χ. 40ετίας, 35ετίας κτλ). Και για να μειώσουν περισσότερο τις «Συντάξιμες Αποδοχές», μείωσαν δραματικά και τον συντελεστή με τον οποίο αναπροσαρμόζονται οι ετήσιες αποδοχές!

Το «Ποσοστό Αναπλήρωσης» είναι το ποσοστό της σύνταξης που προκύπτει σε σχέση με τις συντάξιμες αποδοχές (π.χ. για συντάξιμες αποδοχές 1000€ και ποσοστό αναπλήρωσης 70%, η σύνταξη είναι 700€). Η τρόικα και η υποτελής της πασοκική κυβέρνηση καρατόμησαν τα «Ποσοστά Αναπλήρωσης», ρίχνοντας τα κι αυτά δραματικά.

Ο τρίτος πυλώνας έχει ήδη θεσπιστεί με το νόμο Ρέππα και είναι τα περιβόητα επαγγελματικά ταμεία, καθαρή μορφή ιδιωτικής ασφάλισης, που δεν είναι υποχρεωτική.

Βέβαια, η συζήτηση για το ασφαλιστικό σήμερα αφορά τον υπολογισμό του ποσού των συντάξεων. Για τους 30άρηδες και 40άρηδες το ορθό ερώτημα, υπό τις διαμορφούμενες συνθήκες, θα ήταν αν θα προλάβουν να πάρουν σύνταξη: από Ταμεία καταληστευμένα, χωρίς αποθεματικά, ενώ καλπάζουν η ανεργία, η υποαπασχόληση, οι «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, η μαύρη εργασία και αναμένεται να πολλαπλασιαστούν τα φέσια προς την Ασφάλιση.

Η συνταξιοδότηση στερείται πρακτικά τον συλλογικό-ανταποδοτικό της χαρακτήρα και καταντά προνοιακό βοήθημα. Απορώ με το θράσος όσων ξεστομίζουν τις λέξεις «κοινωνική δικαιοσύνη» και «βιωσιμότητα». Ντροπή!!! Αν θέλουν δικαιοσύνη, ας εξισώσουν τις συντάξεις των πρωθυπουργών, των βουλευτών και των λοιπών κρατικοδίαιτων αρπακτικών στο ποσό της βασικής. Άλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς δεν την έχουν ανάγκη. Έχουν αποκτήσει με το «μόχθο» τους τεράστια περιουσία σε καταθέσεις και ακίνητα που φτάνει για να ζήσουν αρκετές γενιές των απογόνων τους.

Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά τα ανέκδοτα

Θυμάμαι προεκλογικά ένα φίλο νεοδημοκράτη που αστειευόμενος μου είχε επισημάνει: «Πώς θα λύσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης -σε περίπτωση που αναλάβουν την εξουσία- το πρόβλημα της γενιάς των 700 ευρώ; Θα τους δώσουν 600... τόσα δίνουν άλλωστε σε όσους εργάζονται στα γραφεία, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις τους!»

Ήρθε λοιπόν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να ξεπεράσει τη φαντασία των ανεκδοτοποιών της ΝΔ και να υποβαθμίσει τη γενιά των 700 ευρώ σε …592 μικτά (!) Εδώ έφτασε ο μεθοδευμένος ψυχολογικός πόλεμος κατά του ελληνικού λαού, προκειμένου να αποδεχθεί μέτρα και πολιτικές πέρα από κάθε λογική.

Όταν η κυβέρνηση έλεγε το φθινόπωρο ότι είμαστε «στο κατώφλι της χρεοκοπίας …στην εντατική …στον Τιτανικό», οι δηλώσεις αυτές είχαν στόχο τον φόβο και την ενοχή των εργαζομένων. Προσπάθησαν να μας πείσουν πως για το υπέρογκο δημόσιο χρέος φταίει πχ ο συμβασιούχος οδοκαθαριστής που ήθελε να γίνει μόνιμος. Ή πως για τη μείωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και την έλλειψη επενδύσεων ευθύνεται ο ιδιωτικός υπάλληλος των 700 ευρώ που δεν δέχεται να μειωθεί ο μισθός του στα 350 που παίρνει ο Βούλγαρος.

Ωστόσο, στις σκανδιναβικές χώρες και τη Γερμανία, όπου γίνεται ορθή διαχείριση του κράτους από σοβαρές ηγεσίες (όχι μιζαδόρους), συνδυάζονται μισθοί και κοινωνικές παροχές που οι Έλληνες δεν τολμάμε να ονειρευτούμε με ζηλευτές παραγωγικές επενδύσεις.

Ουσιαστικά επιχειρείται οι Έλληνες, κάτω από την απειλή μίας χαοτικής –όπως την περιγράφουν τα μμε- πτώχευσης να μην αντιδράσουν, ή να αντιδράσουν νωθρά σε εξοντωτικά μέτρα.

Το περίφημο προεδρικό διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό αποτελεί «γενοκτονία» των σημερινών εργαζομένων. Όσοι είναι κάτω από 45 ετών, δεν θα πάρουν σύνταξη αλλά ψίχουλα. Αν συνδυάσουμε την ελαστικοποίηση της εργασίας, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και το ότι περιορίζονται δραστικά οι αποζημιώσεις απόλυσης, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη κοινωνική οπισθοδρόμηση στην ελληνική ιστορία.

Αυτά τα μέτρα συνιστούν ήδη χρεοκοπία. Στη σημερινή κατάσταση των διεθνών τραπεζών η απειλή μιας παύσης πληρωμών θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική, για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μας. Πιθανότατα να γλιτώναμε τα 110 δις, μάλιστα χωρίς τα επώδυνα μέτρα.

Όσο για το επιχείρημα πως ένα πτωχευμένο κράτος δεν θα μπορούσε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις για αρκετούς μήνες, σκεφθείτε το εξής: Με τις ισχύουσες μειώσεις επιδομάτων, δώρων κλπ κάθε έτος χάνουμε πρακτικά το ποσό περίπου τριών μισθών. Αν τα μέτρα κρατήσουν -όπως λέγεται- μία δεκαετία, χάνουμε 30 μισθούς. Παύση πληρωμών για τόσο μεγάλο διάστημα δεν έχει γίνει πουθενά!!!

Αφελές ερώτημα: Μα γιατί δεν μας αφήνουν να χρεοκοπήσουμε; Προφανώς για να αγοράσουν κοψοχρονιά οι επιτήδειοι ο,τι αξίζει στην Ελλάδα και να διασφαλίσουν όσο μπορούν τους δανειστές μας. Και το πολιτικό μας σύστημα το ανέχεται, δουλοποιεί τους Έλληνες, προκειμένου να επιβιώσει, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα.

Ουσιαστικό ερώτημα: θα εξακολουθήσουμε να παρακολουθούμε την εξόντωση μας από τον καναπέ;

Οι πολίτες αντιδρούν στην αισχροκέρδεια των super market

Σε εποχές μαζικής μουντιαλικής αποχαύνωσης, ευτυχώς κάποιοι καταναλωτές αντιδρούν στην αισχροκέρδεια των super market. Άλλωστε, οι ελληνικές κυβερνήσεις ως σήμερα, προκλητικά αδρανείς, αποδεικνύουν την ανικανότητα ή τη συνενοχή τους και σε αυτόν τον τομέα.

Συγκεκριμένα, στην Κατερίνη, σε super market γνωστής αλυσίδας, 50 πολίτες όταν έφτασαν με τα ψώνια τους στο ταμείο, σύσσωμοι αρνήθηκαν να πληρώσουν την αναγραφόμενη τιμή των προϊόντων και ζήτησαν έκπτωση 15%. Ζήτησαν, μάλιστα, από τον διευθυντή να επικοινωνήσει με τα κεντρικά γραφεία της επιχείρησης και να ζητήσει την ικανοποίηση του αιτήματός τους.

«Το οικογενειακό μας εισόδημα μειώθηκε κατά 20% μόνο τις τελευταίες 4-5 εβδομάδες και κάθε μέρα που περνά, η αγοραστική μας δύναμη συρρικνώνεται, ενώ τα κέρδη των εταιρειών σας αυξάνονται!» είπαν οι εξαγριωμένοι πολίτες, ενώ και οι υπόλοιποι πελάτες του καταστήματος συνάχτηκαν με τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας και περίμεναν για μισή ώρα την απάντηση από την Αθήνα, η οποία δεν έφτασε ποτέ.

Οι πολίτες έφυγαν αφήνοντας πίσω τους ένα βουνό από καλάθια γεμάτα τρόφιμα, ενώ φρακάρισε ο χώρος των ταμείων από τα εγκαταλελειμμένα καροτσάκια. Ζήτησαν συγγνώμη από τους υπαλλήλους του καταστήματος για το πρόβλημα της επανατοποθέτησης των προϊόντων στα ράφια τους, αλλά και από όλους τους πελάτες που έτυχε να ψωνίζουν εκείνη τη στιγμή για την καθυστέρηση στο ταμείο.

Στη συνέχεια ψώνισαν από συνοικιακό κατάστημα που τους έκανε σε πρώτη φάση ομαδική έκπτωση 5%.

Το γεγονός αποτελεί ενθαρρυντικό φαινόμενο. Επιτέλους, οργανωμένοι καταναλωτές εξέφρασαν την οργή τους για την αισχροκέρδεια που σημειώνεται εις βάρος τους σε εποχή οικονομικής κρίσης και ζήτησαν το αυτονόητο: Την προστασία του πολίτη από τις πολυεθνικές και τους αεριτζήδες μεσάζοντες που λυμαίνονται ανενόχλητοι την ελληνική αγορά.

Το σύνθημά τους: «Αντιδράστε, Αντισταθείτε! Οργανωθείτε! Γιατί, σ’ εμάς, τους απλούς πολίτες, κανείς δεν πρόκειται να χαρίσει κάτι». Είναι απόλυτα εύστοχο. Από μία κυβέρνηση που στοιχειωδώς θα σεβόταν την υστεροφημία της, θα περίμενε κανείς στην παρούσα κατάσταση τουλάχιστον τη μείωση του κόστους κατανάλωσης και φρένο στην αισχροκέρδεια.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από εκείνους που επέλεξαν ως «λύση» της κρίσης την επιλεκτική επιβολή φόρων σε χαμηλόμισθους και συνταξιούχους και τη δραστική μείωση του εισοδήματός μας.

«Γιατί επιτρέπετε το ίδιο προϊόν να πωλείται στην Ελλάδα 40‐80% ακριβότερα απ' ότι στη Γερμανία; Γιατί δεν προστατεύετε τους πολίτες σας κύριε Υπουργέ;» έγραφε το φέιγ βολάν που διένειμαν τα μέλη της κίνησης πολιτών.

Περιμένουμε με αγωνία την επόμενη δράση των ενεργών πολιτών της Κατερίνης αλλά και πολιτών από άλλες πόλεις. Σε αυτή τη χώρα όλα είναι ΔΝΤα!

«Μηχανισμός στήριξης» ή καταλήστευσης;

Θα μπορούσε κάποιος από τους «έγκριτους» μεγαλοδημοσιογράφους/θεραπαινίδες των καναλαρχών/συνενόχων του πολιτικού συστήματος που ρήμαξε τα τελευταία 32 χρόνια την Πατρίδα μας να μας εξηγήσει πώς είναι δυνατόν η Πορτογαλία και η Ισπανία, χώρες οι οποίες αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα όπως εμείς, να μας δανείζουν χρήματα;

Η απάντηση είναι απλή: επειδή τις συμφέρει οικονομικά! Η Ισπανία δανείστηκε την περασμένη Πέμπτη 2,345 δις Ευρώ, με επιτόκιο 3,5% και θα μας δανείσει σε λίγες μέρες με επιτόκιο 5%. Δηλαδή η επιχείρηση «σώστε την Ελλάδα» θα αποβεί για την Ισπανία επικερδής αφού θα της αποφέρει κέρδη με επιτόκιο 1,5%. Δηλαδή, από την «σωτηρία της Ελλάδος» η Ισπανία θα βγει κερδισμένη με 150 εκατομμύρια Ευρώ σε μικρό χρονικό διάστημα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει για την Πορτογαλία.

Εκεί όμως που η υπόθεση «σωτηρία της Ελλάδος» προσλαμβάνει διαστάσεις σκανδάλου είναι τα υπερκέρδη της Γαλλίας και της Γερμανίας: δανείζονται με 1,5% και μας δανείζουν με 5%. Περιθώριο κέρδους 3,5% σε ποσό 41 δις Ευρώ σημαίνει όφελος 1,5 δις Ευρώ από τη μία στιγμή στην άλλη. Έτσι στήνονται οι διακρατικές κομπίνες.

1ο αμείλικτο ερώτημα: γιατί αυτή η προφανής αλήθεια αποσιωπάται συστηματικά από όλους τους μεγαλοεκδότες και καναλάρχες;

2ο αμείλικτο ερώτημα: γιατί η κυβέρνηση, ενώ είχε την δυνατότητα να δανειστεί μέχρι και τον Ιανουάριο, με επιτόκιο γύρω στο 2% δεν το έπραξε;

3ο αμείλικτο ερώτημα: δεν υπήρξε στην παρούσα ηγεσία, έστω ένας με τη στοιχειώδη λογική, να εξηγήσει πως η συμπεριφορά ενός Πρωθυπουργού που γυρίζει από χώρα σε χώρα, από τηλεόραση σε τηλεόραση και διαλαλεί πως θα χρεοκοπήσουμε αν δεν δανειστούμε χρήματα, θα επέφερε ως φυσιολογική συνέπεια την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδος από τους διάφορους οίκους αξιολόγησης και την εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού και των spreads σε δυσθεώρητα ύψη; Με αποτέλεσμα να συρθεί η Ελλάς ένα βήμα πριν το χείλος του γκρεμού στον περίφημο «μηχανισμό στήριξης».

4ο αμείλικτο ερώτημα: δεν ντρέπεται η παρούσα ηγεσία να υπερηφανεύεται για τον «μηχανισμό στήριξης», ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για καλοστημένη κερδοφόρα «μηχανή» της Ευρωζώνης σε βάρος της Ελλάδος; Δεν αντιλαμβάνεται το προφανές; Γιατί, πείτε με ρομαντικό, όμως δεν τολμώ να πιστέψω το σενάριο να μην «θέλει» να καταλάβει;

Πρόκειται για τεράστια διακρατική απάτη… Για προσβολή απέναντι στους Έλληνες που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα και να εργάζονται επί 40 χρόνια για μία σύνταξη πείνας…

Στη φωτό τα ποσά που θα δανείσουν στην Ελλάδα οι χώρες της ευρωζώνης