Μνήμη στον Ίωνα Δραγούμη

Εφημερίδα “Έρευνα”
31 Ιουλίου 2008, σελ. 7


Ο Ιωάννης ή Ίων Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου 1878. Ο πατέρας του ήταν ο δικαστικός και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Επανάστασης στο Γουδί, Στέφανος Δραγούμης.

Ανδρώθηκε σε μία Ελλάδα που πίστευε στην απελευθέρωση των Αλύτρωτων Πατρίδων, ενώ υψωνόταν η απειλή της Μεγάλης Βουλγαρίας. Θα σπουδάσει νομικά και θα καταταγεί εθελοντής στον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.

Ήταν αγνός πατριώτης, που δεν περιορίζονταν στα ευχολόγια και τη θεωρία: «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του …να φαντάζομαι πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας».

Αναλαμβάνει στην Μακεδονία μυστική δράση. Το 1902 ως πρόξενος στο Μοναστήρι -με την συνεργασία του πατέρα του και του γαμπρού του Παύλου Μελά- δημιουργεί την Οργάνωση Αγώνα στη Μακεδονία, για να αντιμετωπίσουν τις ορδές των Βουλγάρων κομιτατζήδων.

Το 1904 σκοτώνεται ο Παύλος Μελάς. Γράφει στο «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα» απευθυνόμενος στην Ελληνική νεολαία «Γενείτε ήρωες. Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει».

Στα 1907-1908 εργάζεται στο Ελληνικό Προξενείο της Κωνσταντινουπόλεως και συναντά τον αξιωματικό Αθανάσιο Σουλιώτη-Νικολαΐδη. Δημιουργούν την Οργάνωση Κωνσταντινούπολης. Μαζί οραματίζονται το «Ανατολικό ιδανικό». όπου θα ενώνονταν όλοι οι λαοί τη Ανατολής και οι Έλληνες θα γινόταν σιγά-σιγά συγκυβερνήτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όμως η εξέλιξη του νεοτουρκικού κινήματος θα διαλύσει τα οράματα των δύο φίλων.

Στις 16 Ιουνίου 1917 δεν δίστασε -βλέποντας τους "συμμάχους" να προβαίνουν σε εξάμηνο αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών προκαλώντας πείνα- να καταγγείλει με επιστολή καταπέλτη το απαράδεκτο των ενεργειών, προκαλώντας την άμεση εξόρισή του στην Κορσική.

Η επίσημη δικαιολογία είναι τα «φιλογερμανικά» αισθήματά του. Λησμόνησαν οι συντάκτες της λίστας των εξορίστων ότι, όταν κατελήφθη από Γερμανοβουλγάρους το οχυρό Ρούπελ τον Μάιο του 1916, ο Ίων Δραγούμης υπήρξε καταπέλτης κατά των Γερμανών.

Άλλωστε, υποστήριξε την έξοδο της Ελλάδας από την ουδετερότητα στο πλευρό της Αντάντ, αλλά με συμφωνίες και συμβάσεις που θα καθόριζαν σαφέστατα τα ανταλλάγματα και τις εγγυήσεις για την Ελλάδα. Ο Δραγούμης ήταν εναντίον κάθε ανάμιξης ξένων στα εσωτερικά της Ελλάδας.

Τελικά, επιστρέφει στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου 1919. Στις 30 Ιουλίου του 1920, αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, γίνεται στο Παρίσι δολοφονική απόπειρα εναντίον του Ελευθερίου Βενιζέλου. Οι φήμες ότι ο Βενιζέλος είναι νεκρός κυκλοφορούν στην Αθήνα. Το απόγευμα της επομένης, ο Ίων Δραγούμης συλλαμβάνεται από τα βενιζελικά τάγματα χωροφυλακής του Γρυπάρη και στις 4 το απόγευμα εκτελείται.

Από το 1915 που πολιτευόταν ο Δραγούμης ήταν ο υποσχόμενος επόμενος αρχηγός της Ελλάδος. Η πολιτική δολοφονία στέρησε τον μοναδικό άνθρωπο που θα απέτρεπε την Μικρασιατική Καταστροφή. Ευτυχώς για τον ίδιο δεν θα προλάβει να τη δει.

Τα διδάγματα του Δραγούμη είναι αναγκαία σήμερα που οι κυβερνήσεις μειοδοτούν στα εθνικά θέματα, οι διανοούμενοι υπηρετούν τη Νέα Τάξη και η νεολαία αποχαυνώνεται στα internet café.

*Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, η Επιτροπή Μνήμης Ίωνος Δραγούμη, διοργανώνει εκδήλωση τιμής την Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008 στις 7.30 μ.μ. στην λευκή στήλη (έναντι ξενοδοχείου Χίλτον, Βασ. Σοφίας 73) εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή, κτυπημένος από τις σφαίρες του Εθνικού Διχασμού. H εκδήλωση αυτή πραγματοποιείται με συνέπεια, για 26η χρονιά.

34η επέτειος της Δημοκρατίας

Η μεταπολίτευση σε νευρική κρίση

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
20 Ιουλίου 2008, σελ. 3


Η 24η Ιουλίου, επέτειος της Μεταπολίτευσης, τιμάται κάθε χρόνο από το 1976 με δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο, χαλώντας τις διακοπές των πολιτικών μας. Ο κήπος έχει ποτιστεί τουλάχιστον από την προηγουμένη, ώστε τα ακριβά τακούνια να μη βυθίζονται στο γρασίδι, ενώ ο σχετικά πλούσιος μπουφές είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος όσων προσκεκλημένων δεν είναι πολιτικοί ή επιχειρηματίες.

Η φετινή «Γιορτή της Δημοκρατίας» είναι αφιερωμένη στους αγρότες και εκπρόσωποι αγροτικών οργανώσεων θα διαβούν το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου. Η δε ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας θα αναφέρεται στα προβλήματα της διαφθοράς και της ακρίβειας που μαστίζουν τη χώρα μας.

Θα ακολουθήσουν τα μηνύματα του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών με κοινό παρονομαστή το πόσο «ισχυρή, ελεύθερη, αναπτυγμένη, σύγχρονη χώρα έχουμε και πόσο σταθερή είναι η Δημοκρατία μας που επιλέγει την πορεία της μέσα από την ελεύθερη βούληση του λαού της, χωρίς προστάτες, δυνάστες και τοποτηρητές».

Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Μετά τη νύχτα της 23ης προς την 24η Ιουλίου του 1974, ο Καραμανλής δεν έδωσε στον τόπο μια νέα προοπτική πέρα από την απλή επιστροφή σε μία επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας.

H είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981 προσέφερε στη χώρα ένα περίγραμμα θεσμών, χωρίς να διασφαλίζεται ωστόσο η εύρυθμη λειτουργία τους. Το ΠΑΣΟΚ δεν αξιοποίησε την ευκαιρία για μία υγιή πολιτική και οικονομική εξέλιξη, αντιθέτως οξύνθηκαν τα φαινόμενα της διαφθοράς και του κομματικού κράτους, με αποτέλεσμα να ενταθούν τα σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας.

H Μεταπολίτευση θα όφειλε να αποτελεί μία διαρκή διαδικασία πολιτειακής μεταβολής, ισχυροποίησης των θεσμών και υγιούς κοινωνικού μετασχηματισμού. Ωστόσο, στην Ελλάδα η πολιτειακή μεταβολή συνίσταται πρακτικά στο ότι αντικαταστάθηκε οριστικά η βασιλική δυναστεία με τρεις δυναστείες πολιτικών (Καραμανλήδες, Παπανδρέου. Μητσοτακέικο), ενώ τα 2/3 των βουλευτών μας κατάγονται από οικογένειες που μέλη τους παρίσταντο και στα προπολεμικά βουλευτικά έδρανα.

Θα μου πείτε κάποιοι, πως η Ελλάδα από το 1990 κατέχει επίζηλη θέση στον άμεσο γεωγραφικό της περίγυρο. Όμως αυτό δεν οφείλεται στη δική της θεσμική σταθερότητα, αλλά στην διάλυση που επέφερε στις γειτονικές μας χώρες η πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ας είναι καλά οι ελληνόψυχοι παππούδες μας, που στο Γράμμο και στο Βίτσι μας γλίτωσαν από αυτήν την περιπέτεια.

Με την «εκσυγχρονιστική» στροφή του 1996 απέκτησαν υπέρμετρη ισχύ οι μεγαλοεκδότες, οι καναλάρχες, οι τράπεζες και το «αεριτζίδικο» κεφάλαιο διέλυσε κάθε παραγωγική προσπάθεια, ενώ η εξωτερική μας πολιτική υπαγορεύεται απροκάλυπτα από τις ΗΠΑ.

Η αθρόα εισροή λαθρομεταναστών ακύρωσε στην πράξη εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών, ενώ η αυξανόμενη εγκληματικότητα στέρησε από τον μέσο Έλληνα το αίσθημα της ασφάλειας.

Από το 2004 και μετά, η ατολμία για ριζικές μεταρρυθμίσεις και ρήξεις οδήγησαν την Νέα Δημοκρατία –παρά τις καλές προθέσεις του Πρωθυπουργού- σε μία αυτοπαγίδευση της στους ίδιους μηχανισμούς εξουσίας, με συνέπεια την αναπαραγωγή των ίδιων προβλημάτων. Τρανταχτά σκάνδαλα παραπέμπονται στη δικαιοσύνη που τα θάβει.

Ο Έλληνας πολίτης δεν αισθάνεται ακόμα την Ελληνική Πολιτεία κομμάτι από τον εαυτό του (όπως ο Σουηδός, ο Νορβηγός ή ο Ελβετός), αλλά σαν έναν αλλότριο μηχανισμό που τον νέμονται εκείνοι που κερδοσκοπούν σε βάρος του.

Θα άξιζε πράγματι τον κόπο να γιορτάζουμε μία γνήσια, αξιοκρατική, δίκαιη, εύρυθμη και συμμετοχική Δημοκρατία. Όχι όμως μία χρεοκοπημένη οικογενειοκρατούμενη πλουτο-δημοκρατία των λαμογιών και των μιζαδόρων. Γι αυτό πέρα από το Προεδρικό Μέγαρο κανείς δεν εορτάζει τη μεταπολίτευση.

Είναι χαρακτηριστική η σχετική δημοσκόπηση του press.gr τον Απρίλιο του 2007: Στο ερώτημα «Σας ικανοποιεί ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα η Δημοκρατία μας;» απάντησαν 51% καθόλου και 25% λίγο. Το 90% των ερωτηθέντων πιστεύει πως χρειάζονται αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας, ενώ οι απόψεις για την 21η Απριλίου 1967 είναι μοιρασμένες (47% πιστεύει πως έκανε καλό στη χώρα μας, 52% πως έκανε κακό), ενώ το 62% τάσσεται υπέρ της αποφυλακίσεως των Απριλιανών Αξιωματικών.

Σταματήστε τη βεβήλωση της Αγια-Σοφιάς

Εφημερίδα "Έρευνα"
17 Ιουλίου 2008, σελ. 7


Ευτυχώς, υπάρχουν Έλληνες ομογενείς με εθνική περηφάνια, διεθνές κύρος και δράση που αντισταθμίζουν την ατολμία και την τουρκολαγνεία των ελληνικών κυβερνήσεων.

Πρόκειται για τον κ. Κρις Σπύρου, (πρώην πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος της πολιτείας του New Hampshire, με εξαιρετική δράση για το Σκοπιανό) και νυν πρόεδρο του Παγκόσμιου Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας (Free Αgia Sophia Council), ο οποίος ήδη από το 2006 έχει αρχίσει διεθνή καμπάνια για την επαναλειτουργία του ναού ως ιερού οίκου προσευχής για όλους τους χριστιανούς και ως βασιλική έδρα της Ορθοδοξίας.

Πρόσφατα, έστειλε επιστολή στον Ερντογάν, ζητώντας του να βάλει τέλος στη βεβήλωση. «Η προσβλητική και στρατοκρατική οθωμανική συμπεριφορά που βεβηλώνει συνεχώς για 555 χρόνια την ιερότητα της Αγίας Σοφίας, πρέπει να σταματήσει αμέσως. Και αυτό είναι νομική και ηθική υποχρέωση της κυβέρνησής σας να το διασφαλίσει» γράφει σθεναρά ανάμεσα σε άλλα.

Την επιστολή κοινοποίησε και σε πλήθος ηγετών όπως ο Πάπας Βενέδικτος, ο Νικολά Σαρκοζί, ο γγ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, ο Τζορτζ Μπους και οι υποψήφιοι για την αμερικανική προεδρία Μπάρακ Ομπάμα και Τζον ΜακΚέιν.

Ο Κρις Σπύρου επισυνάπτει στην επιστολή πρόσφατο φωτογραφικό υλικό από το εσωτερικό του ναού που αποδεικνύει πως οι Τούρκοι το έχουν καταντήσει καταφύγιο για ποντίκια και περιστέρια, ενώ παράλληλα φιλοξενεί εκθέσεις-παζάρια έργων λαϊκής τέχνης, μαριονέτας και πλακιδίων.

Ο Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, το 1453 με την πτώση της Βασιλεύουσας μετετράπη σε τζαμί, ενώ το 1934 με απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ μετετράπη σε μουσείο.

Σήμερα η Αγία Σοφία εξυπηρετεί το τουρκικό κράτος σαν διεθνές τουριστικό κέντρο, μουσείο και ταυτόχρονα παζάρι για την προβολή υλικών αγαθών, κόβοντας εκατομμύρια εισιτήρια κάθε χρόνο. Ωστόσο, πέρα από τις καταστροφές στα ολόχρυσα ψηφιδωτά και τις τοιχογραφίες, πριν δύο χρόνια «γκρίζοι λύκοι» είχαν διαδηλώσει στο εσωτερικό της Αγια-Σοφιάς κατά της επίσκεψης του Πάπα, χώρια οι μουσικές συναυλίες και οι επιδείξεις μόδας που κατά καιρούς μετέτρεψαν τον ναό-σύμβολο της ορθοδοξίας σε πασαρέλα.

Να σημειωθεί πως από το 2005 λειτουργεί σχετική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, http://www.hagiasophiablog.com για τη συλλογή ενός εκατομμυρίου ηλεκτρονικών υπογραφών, ώστε να συζητηθεί το θέμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επομένως, αποτελεί στοιχειώδες ιερό καθήκον όλων μας να την επισκεφθούμε και να υπογράψουμε, ώστε να τεθεί τέλος στην καταπάτηση και προσβολή των θρησκευτικών δικαιωμάτων εκατομμυρίων πιστών.

Είναι απαράδεκτο να επιτρέπουμε τέτοια μεγάλη ασέβεια για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Η Αγία Σοφία για εμάς ουδέποτε θα παύει να αποτελεί τον Άγιο Ιερό τόπο και Μητέρα των Εκκλησιών.

Διαφορετικά, οι Τούρκοι θα συνεχίσουν να προσβάλλουν την ιερότητα του χώρου, που υποτίθεται ότι προστατεύεται από την ΟΥΝΕΣΚΟ, ως μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς.

Στην άνω φωτο ο κ. Κρις Σπύρου, ενώ στη μεσαία και κάτω το εσωτερικό της Αγίας Σοφίας σήμερα.

«Όσοι ζωντανοί…»

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
6 Ιουλίου 2008, σελ. 3


Οποιοσδήποτε παρακολουθεί την ειδησεογραφία των τελευταίων εβδομάδων, σίγουρα έχει θορυβηθεί από την κλιμακούμενη πύκνωση των φαινομένων τρομοκρατίας και ωμής βίας κατά προσώπων, οργανώσεων και επιχειρήσεων που σκέπτονται και δρουν ελληνικά:

-Η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, συρόμενη από την ακροαριστερά, συναίνεσε στην απαγόρευση της συμμετοχής της Φοιτητικής Οργάνωσης του ΛΑ.Ο.Σ (Φ.Ο.Σ) στις φοιτητικές εκλογές της Νομικής Αθηνών.

-Η επίθεση ροπαλοφόρων τραμπούκων κατά του προέδρου της Νεολαίας ΛΑ.Ο.Σ Γιάννη Παναγιωτακόπουλου και φοιτητών της Φ.Ο.Σ στο Πάντειο. Μάλιστα, το «Αντιεξουσιαστικό Στέκι Παντείου», με ανακοίνωση γεμάτη απειλές και ύβρεις, απαγορεύει σε κάθε φοιτητή της Φ.Ο.Σ να εκφράσει εντός του Πανεπιστημίου τις απόψεις του.

-Οι επιθέσεις και οι βανδαλισμοί στα γραφεία του ΛΑ.Ο.Σ στις Σέρρες και δύο φορές στα Ιωάννινα.

πυρπόληση των βιβλιοπωλείων «Γεωργιάδης», «Πελασγός», «Ιερά Ελλάς» και «Νέα Θέσις», γνωστά τόσο για το βιβλία όσο και τη δράση των εκδοτών τους που θεωρούν αδιαπραγμάτευτο το όνομα και την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Συνδυάστε τα παραπάνω με τα εξής:
-Το «Πρώτο Θέμα» της 23/6 αποκαλύπτει έγγραφο της ΕΥΠ προς την κα Μπακογιάννη, το οποίο αφορά στην προκλητική δράση σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, του Αμερικανού προξένου στη Θεσσαλονίκη Hoyt Brian Yee, «ειδικού» σε θέματα διάλυσης κρατών, εκ των καθοριστικών παραγόντων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής κατά τη διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Αυτός ο «κύριος» εγείρει θέμα τουρκικών, «μακεδονικών», βουλγαρικών, αλβανικών μειονοτήτων στη Δυτική Θράκη και στη Μακεδονία, των οποίων τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα «δήθεν» παραβιάζονται από την Ελλάδα που «ασκεί τρομοκρατική δράση εναντίον τους».

-Μέσα σε δέκα μέρες πραγματοποιήθηκαν τρεις εκδηλώσεις υπέρ των θέσεων των Σκοπίων -στα Εξάρχεια, στο Πολυτεχνείο και στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων- με τη συμμετοχή πολιτευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και με τους "αναρχικούς" να περιφρουρούν απειλητικά, ώστε να μην εκδηλωθεί κάποια αντίθετη άποψη.

Τα ερωτήματα είναι εύλογα και αμείλικτα:
Το Πολυτεχενείο και το Εργατικό Κέντρο, είναι δημόσια κτίρια. Ποιος άραγε δίνει άδεια να γίνονται σε αυτά εκδηλώσεις υπέρ της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», όπως την αποκαλούν οι διο5ργανωτές; Γιατί κανείς δεν εγκαλεί τον υπεύθυνο; Το υπ. Εξωτερικών δεν νιώθει ότι θίγεται;

Πώς ανέχονται οι πανεπιστημιακές αρχές την κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου ιδεών από μία μικρή μειοψηφία αριστεριστών; Ειδικά η Πρυτανεία του Παντείου οφείλει να εξηγήσει για ποιους λόγους έχει παραχωρήσει τον χώρο του Πανεπιστημίου να λειτουργεί ως γιάφκα εξόρμησης τρομοκρατικών επιθέσεων αλλά και εκκολαπτήριο ανθελληνικών ιδεών.

Αυτή η κραυγαλέα ανθελληνική συμμαχία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, αντιμιλιταριστικών και αντιρατσιστικών οργανώσεων σαν το antifa, «Ιού» της Ελευθεροτυπίας, της ιστοσελίδας indymedia, "αναρχο-αριστερών", Σκοπιανών διανοουμένων και πρακτόρων, Αμερικανών διπλωματών, αλλά και οι φωνές που μιλούν ανοικτά για τον ενεργό χρηματοδοτικό ρόλο του George Soros δεν κάνουν εντύπωση σε κανέναν στο υπ. Εξωτερικών; Τίποτα από αυτά δεν βρίσκουν ύποπτο και ανησυχητικό; Και η κλιμακούμενη βία προς κάθε αντίθετη φωνή γιατί μένει προκλητικά ατιμώρητη;

Θα περίμενε κανείς ότι το κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργείται θα προκαλούσε την οργισμένη αντίδραση των μμε, των κομμάτων, των πολιτικών νεολαιών και των φοιτητικών παρατάξεων. Μάταια. Ο πατριωτισμός σήμερα διώκεται από το αριστερό παρακράτος που τυγχάνει ασυλίας από το «δεξιό κράτος».

Μόνος ο ΛΑ.Ο.Σ και το Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης» καταδίκασαν απερίφραστα με συνέντευξη Τύπου (2/7) τα πρόσφατα φαινόμενα βίας που στρέφονται κατά της διακίνησης των εθνικών ιδεών στη χώρα μας. Καλούν δε τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας να αποδοκιμάσουν όλες τις πράξεις βίας από οπουδήποτε και αν προέρχονται εναντίον οποιουδήποτε πολιτικού και ιδεολογικού χώρου.

Εύστοχα φρονώ, γιατί η σιωπή είναι συνενοχή. Η χρήση βίας αποτελεί ίδιον τριτοκοσμικών καταστάσεων και η όποια συγκάλυψή της θα αποτελέσει την απαρχή πολλών δεινών για τον τόπο.

Άλλωστε, έχει αποδειχθεί ιστορικά πως η αριστερά στην Ελλάδα, όποτε θεώρησε ότι οι συγκυρίες την ευνοούν, δεν δίστασε να καταφύγει στη βία ούτε να συνάψει ανίερες συμμαχίες με τους εχθρούς της Πατρίδας μας, προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία τότε, για να διατηρήσει την ιδεολογική της ηγεμονία σήμερα.

Μόνη λύση η συσπείρωση όλων όσοι σκεπτόμαστε και δρούμε ελληνικά. Κανείς δεν περισσεύει. Οφείλουμε, παραμερίζοντας τις όποιες πικρίες του παρελθόντος, τις φιλοδοξίες, τις ιδεολογικές ή τις κομματικές-παραταξιακές διαφορές να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι σε μία γροθιά αυτόν το θίασο -ελληνόφωνων ή μη- έμμισθων πρακτόρων και πλανημένων ιδεολόγων, που αριστοτεχνικά ενορχηστρωμένος επιβουλεύεται την Ελληνικότητα και δρα ανενόχλητος κατά της Μακεδονίας μας. Το επιβάλλει η Ελληνοπρέπεια μας.

παρακαλώ να μεγεθύνετε με διπλό κλικ τις μεσαίες φωτογραφίες-αφίσες, για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι την απροκάλυπτα πρωταγωνιστική συμμετοχή στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ -αλλά και των υπολοίπων- στην εκδήλωση υπέρ της "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ" όπως την αποκαλούν οι διοργανωτές της

Η ψύχωση των «πανελλαδικών»

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
29 Ιουνίου 2008, σελ. 10


Κάθε χρόνο, την ίδια περίοδο, που έρχονται στην επικαιρότητα οι Πανελλήνιες Εξετάσεις, έχω μια πικρή αίσθηση. Ως κοινωνία, έχουμε θεοποιήσει τόσο πολύ το γεγονός που το δέος είναι αναπόφευκτο, σχεδόν τρομακτικό.

Οι γονείς είναι έτοιμοι να θυσιάσουν μία μικρή περιουσία στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα. Οι μαθητές υποψήφιοι -που διαβάζουν συνειδητά- σίγουρα αποτελούν την ομάδα των σκληρότερα εργαζομένων Ελλήνων.

Ένας χρόνος εντατικής προετοιμασίας που οδηγεί στη νευρωτική πίεση και την πνευματική εξουθένωση. Οκτώ, δέκα και δώδεκα ώρες διάβασμα ημερησίως. Με το τρέξιμο από μάθημα σε μάθημα, με το άγχος των απουσιών και την πίεση της ύλης

Δεκαεφτάχρονα παιδιά που αγωνιούν να οργανώσουν σωστά το χρόνο τους, τον οποίο αφιερώνουν σχεδόν εξολοκλήρου στη μελέτη. Που προετοιμάζονται με επιμονή και υπομονή από τις πρώτες τάξεις του λυκείου, που στερούνται αγαπημένα χόμπι και άσκοπες εξόδους, που χλευάζονται από τους αδαείς συμμαθητές τους σαν «φυτά».

Οι ώρες της ημέρας δεν αρκούν και κάποιοι προσπαθούν να αντέξουν το ξενύχτι με καφέδες, άλλοι εκτονώνουν το άγχος καπνίζοντας ενάμισι πακέτο την ημέρα, οι περισσότεροι παίρνουν βιταμίνες, κάποιοι καταλήγουν στα ηρεμιστικά…

Όσον αφορά στην ουσία των εξετάσεων, χάριν της «αξιοκρατίας» και του «αδιάβλητου», η διδακτική πράξη υποβιβάζεται σε φροντιστηριακή προετοιμασία, η γνώση καταντά πληροφορία χρήσιμη ή άχρηστη για τις εξετάσεις και η παπαγαλία θριαμβεύει σε βάρος της κριτικής σκέψεως.

Κάθε νέα κυβέρνηση αλλάζει το περίβλημα των εισαγωγικών εξετάσεων, αλλά διατηρεί την ουσία τους και αναπαράγει το είδος των ανθρώπων που θα στελεχώσουν ως φοιτητές τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Ανθρώπους που βγαίνουν από την εφηβεία συμβιβασμένοι και ψυχικά κουρασμένοι, που αποτιμούν τη γνώση όχι ως χαρά, ως πνευματικό και κοινω¬νικό αγαθό αλλά σαν ανταλλακτική αξία. Η επιτυχία «εξαργυρώνεται» με την ελπίδα επαγγελματικής προοπτικής και κοινωνικής ανόδου, που συχνά διαψεύδεται.

Εκείνοι που αποτυγχάνουν φέρουν το στίγμα της αποτυχίας. Άλλωστε, οι «πανελλαδικές» είναι εξετάσεις μαζικού αποκλεισμού των υποψηφίων. Ιδιαίτερα η καθιέρωση της βαθμολογικής βάσης του δέκα από το 2006 και μετά επέφερε ως αποτέλεσμα, περίπου ο ένας στους τρεις να μην κατορθώνει να εισαχθεί σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ.

Όσοι επιτυγχάνουν, υπερεκτιμούν την εισαγωγή τους σε κάποια σχολή, θεωρώντας ότι εκπλήρωσαν το στόχο της ζωής τους. Αρκετά κουράστηκαν ως μαθητές… ως φοιτητές είναι η σειρά τους να απολαύσουν την αναμελιά που στερήθηκαν κατά την εφηβεία τους.

Και υιοθετούν την εγκληματική νοοτροπία ότι «το θέμα είναι να μπεις, μετά αραλίκι, ούτε διάβασμα, ούτε τίποτα. Με σκονάκια και μαύρη αγορά για τις εργασίες, αργά ή γρήγορα όλοι θα πάρουν πτυχίο». Εδώ ξεκινάει η απαξίωση του δημοσίου Πανεπιστημίου.

Πόσο μάλλον, όταν το γνωστικό επίπεδο κάθε χρόνο γίνεται χαμηλότερο. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στα κραυγαλέα ποσοστά αποτυχίας στα μαθηματικά και στη φυσική (76% και 59% αντίστοιχα στην Τεχνολογική Κατεύθυνση 2 κάτω από τη βάση). Όμως, με την ιδιότητα του Ιστορικού και του μάχιμου επί 16 χρόνια εκπαιδευτικού, θεωρώ τραγική αποτυχία το 54% κάτω από τη βάση στην Ιστορία Γενικής Παιδείας, αναλογιζόμενος ότι τα θέματα φέτος ήταν τα ευκολότερα της τελευταίας δεκαετίας.

Απ' την άλλη, γρανάζι του συστήματος και εμείς οι υπόλοιποι: καθηγητές, γονείς, πανεπιστημιακοί, παιδαγωγικό ινστιτούτο. Ταγμένοι να κάνουμε ό,τι και όπως μας υποδεικνύεται. Φέρουμε ευθύνη, αλλά μεγάλο μέρος βαραίνει και τις πολιτικές επιλογές που αναπαράγουν την ψύχωση των πανελλαδικών απαράλλαχτη εδώ και δεκαετίες.