Focus στις γερμανικές «αποζημιώσεις»

Το εξώφυλλο -με την Αφροδίτη να χειρονομεί άσεμνα- και το υβριστικό για τη χώρα μας δημοσίευμα του Focus εξόργισε κάθε Έλληνα. Ήταν ένα προσβλητικό ατόπημα, που εκφράζει τα συμφέροντα όσων δεν επιθυμούν τις αγαστές σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπ. Ένωσης και επιδιώκουν τον θρυμματισμό της, οικονομικό και πολιτικό.

Θα μου πείτε ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να δημοσιεύει την άποψη του. Ωστόσο, στην παρούσα περίπτωση, ο συντάκτης του άρθρου, αλλά κυρίως αυτός που επινόησε το εξώφυλλο πρέπει να πληρώθηκαν αδρά από τα «αφεντικά» τους. Σκοπίμως προσέβαλαν το εθνικό συναίσθημα των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας με ανόσιο τρόπο μία αρχαία Ελληνίδα θεά, ώστε να αρχίσει μία διαμάχη ανάμεσα στον ελληνικό και το γερμανικό λαό.

Γνώριζαν καλά πως οι Έλληνες είμαστε ένας λαός εύθικτος και πως το δημοσίευμα δε θα έμενε χωρίς απάντηση, ενώ θα ξυπνούσε εφιαλτικές μνήμες. Ότι η απάντηση της Ελλάδας θα στρεφόταν στις θηριωδίες και τη λεηλασία που διέπραξαν οι Ναζί στην Πατρίδα μας πριν επτά δεκαετίες. Στην αρπαγή των αποθεμάτων χρυσού και στις αποζημιώσεις που δεν πήρε η Ελλάδα.

Έτσι, ο κ. Πάγκαλος απάντησε πως η Γερμανία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ελληνική οικονομία. Δεν έχει άδικο. Από τη γερμανική πλευρά, ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπ. Εξωτερικών ανταπάντησε πως «με βάση τη συμφωνία αποζημιώσεων του 1960, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατέβαλε αποζημίωση στην Ελλάδα ύψους 115 εκατ. μάρκων (περί τα 58,8 εκατ. ευρώ) για τη ζημία που προκλήθηκε από τον ναζισμό», συμπληρώνοντας πως «η Γερμανία χορήγησε μετά το 1960 βοήθεια ύψους περίπου 32 δισ. μάρκων (16,3 δισ. ευρώ) στην Ελλάδα σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο, για να υποστηρίξει την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΟΚ».

Ψίχουλα, θα μου πείτε, σε σχέση με το κακό που προξένησαν. Όμως, ας μη λησμονούμε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διεκδίκησαν αυτά που αναλογούσαν στη χώρα μας. Αλλά γι αυτό δεν φταίνε οι Γερμανοί. Το αξιοπερίεργο είναι γιατί τον Νοέμβριο του 1958, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ευάγγελο Αβέρωφ επισκέφθηκαν την Βόννη, ενέδωσαν στις πιέσεις του Αντενάουερ να μην διεκδικήσουν πολεμικές αποζημιώσεις;

Γιατί, με το που επέστρεψε στην Ελλάδα, ο Καραμανλής πέρασε νόμο για αναστολή δίωξης εγκληματιών πολέμου, ώστε ο μοναδικός εγκληματίας στην Ελλάδα, Μαξ Μέρτενς, αν και είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια κάθειρξης, να σταλεί στη Γερμανία όπου απελευθερώθηκε; Μάλιστα, ο Μέρτενς για το «ευχαριστώ», σε συνεντεύξεις του στο Spiegel και την Ηχώ του Αμβούργου κατονόμασε μέλη της κυβέρνησης Καραμανλή σαν συνεργάτες των Γερμανών κατά την κατοχή, χωρίς να μηνυθεί στη συνέχεια από κανέναν.

Η υποχωρητικότητα του Καραμανλή τότε δικαιολογήθηκε, ότι ευνοούσε το κλίμα των καλών σχέσεων Ελλάδας Γερμανίας και την είσπραξη ενός δανείου 200 εκατομμυρίων μάρκων. Γιατί, όμως, αντί να διεκδικήσει δεκάδες δισεκατομμύρια, όπως είχε δικαίωμα, αρκέστηκε σε ένα δάνειο;

Γιατί όλες οι κατοπινές ελληνικές κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν ευνόησαν, αλλά σαμποτάρισαν τις προσπάθειες Ελλήνων πολιτών (κάτοικοι Διστόμου) να διεκδικήσουν με βάση τους ευρωπαϊκούς νόμους όσα δικαιούνταν;

Η ουσία είναι πως η παρούσα συζήτηση δεν έχει να προσφέρει κάτι στην Ελλάδα, εκτός και αν η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει επισήμως τις αποζημιώσεις.

Πιο ορθό θα ήταν να υπενθυμίσουμε στους Γερμανούς εταίρους μας, πως από τη διαφθορά και τις οικονομικές ατασθαλίες που καταλογίζουν στις κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή, τεράστια οφέλη απεκόμισαν δικές τους εταιρίες - κολοσσοί, όπως η Hochtief και η Siemens.

17 Φεβρουαρίου 1914: Αυτόνομη Β. Ήπειρος

Πόσοι θυμούνται ότι η 17η Φεβρουαρίου είναι η ιστορική επέτειος της αυτονομίας της Β. Ηπείρου; Πόσοι γνωρίζουν ότι η Β. Ήπειρος απελευθερώθηκε τρεις φορές από τον Ελληνικό Στρατό;

Ας γυρίσουμε στην εποχή των βαλκανικών πολέμων. Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913) από τον τουρκικό ζυγό, ο Ελληνικός στρατός συνεχίζει ελευθερώνοντας μία μία και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου μέχρι έξω από τον Αυλώνα. Μερικές μάλιστα πόλεις είχαν ανακτήσει νωρίτερα την ελευθερία τους, όπως η Χειμάρρα με τον Σπ. Σπυρομήλιο (5/10/1912) και η Κορυτσά με τον Παν. Δαγκλή (7/12/1912).

Στις 17 Δεκεμβρίου 1913 η Ιταλία και η Αυστροουγκαρία, με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας δημιουργούν για πρώτη φορά το Αλβανικό κράτος, περιέχοντας στα όριά του και τη Βόρειο Ήπειρο. Από τότε το βόρειο τμήμα της Ηπείρου πέρασε στην ιστορία ως «Βόρειος Ήπειρος». Μάλιστα εκβιάζουν την Ελληνική κυβέρνηση να διαλέξει μεταξύ νησιών ανατολικού Αιγαίου και Βορείου Ηπείρου.

Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό να ξεσηκωθεί προχωρώντας σε ένοπλη εξέγερση με αποκορύφωμα την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ στις 17 Φεβρουαρίου 1914. Σχηματίσθηκε Κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο και μέλη τους ηρωικούς Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Βελλάς & Κονίτσης Σπυρίδωνα και Κορυτσάς Γερμανό.

Υψώνεται η σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου. Ενταγμένος ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός σε εθελοντικά σώματα & «ιερούς λόχους» ελευθερώνει τη Βόρειο Ήπειρο υποχρεώνοντας τους Αλβανούς να υπογράψουν στις 17 Μαΐου 1914 το Πρωτόκολλο της Κερκύρας. Σύμφωνα με αυτό αναγνωρίζονταν η αυτονομία και το αυτοδιοίκητο της Βορείου Ηπείρου, ελευθερία σχολείων, γλώσσας, θρησκείας, επί πλέον δε το δικαίωμα να έχουν οι Βορειοηπειρώτες δικό τους Στρατό και δική τους Χωροφυλακή. Ονομάζεται η περιοχή «Ήπειρος» και οι κάτοικοι της ονομάζονται «Ηπειρώτες» και όχι «Αλβανοί».

Η έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και η έκρυθμη κατάσταση στην Αλβανία αναγκάζει τους Ευρωπαίους να επιτρέψουν την είσοδο του Ελληνικού στρατού στη Βόρειο Ήπειρο. Στις 14 Οκτωβρίου 1914 ο Ελληνικός Στρατός ελευθερώνει για 2η φορά τη Β. Ήπειρο. Η ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα επισημοποιήθηκε από τη συμμετοχή 16 αντιπροσώπων της στη Βουλή των Ελλήνων.

Ο διχασμός, όμως, Βενιζέλου - Κωνσταντίνου έδωσε την ευκαιρία στους Ευρωπαίους προστάτες των Αλβανών να αποσπάσουν και πάλι τη Βόρειο Ήπειρο από τον εθνικό κορμό.

Στη δεκαετία του 1920 ο αλβανικός εθνικισμός απέκοψε πραξικοπηματικά την Αλβανική Εκκλησία από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Προσπάθησε μάλιστα να επιβάλει ως λειτουργική γλώσσα παντού την Αλβανική. Στη δεκαετία του 1930 ο βασιλιάς Ζιώγου επιτέθηκε εναντίον της Ελληνικής παιδείας. Οι Βορειοηπειρώτες προσφεύγουν στο δικαστήριο της Χάγης και δικαιώνονται (1935).

Στις 28 Οκτωβρίου 1940 στο πλευρό των Ιταλικών μεραρχιών εισέβαλαν και δύο Αλβανικές εναντίον της Ελλάδος. Ο Ελληνικός στρατός προήλασε νικηφόρα. Για 3η φορά ελευθερώθηκε η Β. Ήπειρος.

Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελληνική Κυβέρνηση ζήτησε στη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι (30/08/1946) την ένωση της Β. Ηπείρου με την Ελλάδα. Το ζήτημα παραπέμφθηκε -ύστερα από αντιδράσεις του Σοβιετικού Υπουργού Εξωτερικών Μολότωφ και άλλων κομμουνιστικών κρατών- στο Συμβούλιο Υπουργών των Εξωτερικών των Μεγάλων Δυνάμεων (Γαλλία, ΗΠΑ, Μεγ. Βρετανία, Ρωσία) που έγινε στη Νέα Υόρκη (4 Νοεμβρίου έως 12 Δεκεμβρίου 1946). Το Συμβούλιο ανέβαλε τη λήψη αποφάσεων ως προς το Βορειοηπειρωτικό για μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης με την Αυστρία και τη Γερμανία. Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, αν και «ξεχάστηκε» μετά το 1990 από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, εκκρεμεί και περιμένει τη λύση του.

Νομοσχέδιο «ιθαγένειας» και λαϊκή βούληση

Πρόσφατη έρευνα της Public Issue δείχνει πως 6 στους 10 Έλληνες θεωρούν ότι η μετανάστευση βλάπτει τη χώρα. Συγκεκριμένα, το 59% θεωρεί ότι επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, 57% ότι αλλοιώνει την εθνική μας ταυτότητα, 45% ότι στερεί δουλειές από τους Έλληνες, 72% ότι η μεταναστευτική πολιτική είναι λιγότερο αυστηρή απ' όσο πρέπει, 75% θεωρεί τους αλλοδαπούς υπεύθυνους για την αύξηση της εγκληματικότητας, ενώ το 88% επιθυμεί να υπάρχει όριο στον αριθμό αλλοδαπών που βρίσκονται στη χώρα.

Η έρευνα αυτή καταδεικνύει, επομένως, ότι στον ελληνικό Λαό είναι διάχυτη η αίσθηση πως η χώρα έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής της σε απρόσκλητους αλλοδαπούς.

Ωστόσο, στην Πατρίδα μας, τη γενέτειρα της συμμετοχικής Δημοκρατίας, η λαϊκή βούληση έχει υποκατασταθεί δυστυχώς από τη βούληση της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου και αυτή -με τη σειρά της- από τη θέληση του εκάστοτε Πρωθυπουργού, ο οποίος, περιστοιχιζόμενος από την «κομματική ελίτ» σφετερίζεται τη Λαϊκή Κυριαρχία παραμορφώνοντας την αντιπροσώπευση.

Το αξιοπερίεργο είναι πως στις ελίτ των δύο μεγάλων κομμάτων έχουν επιβληθεί άνθρωποι που προωθούν παθιασμένα την νεοταξική πολυπολιτισμική μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας (όπως η Γιαννάκου και ο Παυλόπουλος στη ΝΔ, η Δραγώνα και η Κοππά στο ΠΑΣΟΚ). Αυτές οι ελίτ έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η οποία στη συντριπτική της πλειονότητα αντιτίθεται στην παροχή πολιτικών δικαιωμάτων σε εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς.

Πρόσωπα από αυτές τις ελίτ, μαζί με αδρά αμειβόμενους επαγγελματίες «ανθρωπιστές» και στελέχη ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος είναι που συνέταξαν το νομοσχέδιο για την «ιθαγένεια», τουλάχιστον στην αρχική του μορφή.

Το νομοσχέδιο παρά τις όποιες διορθώσεις:
α) καταργεί το ισχύον δίκαιο εθνικής καταγωγής, αποτελώντας θανάσιμη βολή κατά της εθνικής μας ιδιοσυστασίας.

β) πρακτικά προωθεί την αδιάκριτη πολιτογράφηση και ελληνοποίηση της πλειονότητας των μεταναστών. Για λόγους συναισθηματικού επηρεασμού προτάσσεται η νομιμοποίηση των παιδιών των λαθρομεταναστών, για να ακολουθήσει, ως ανθρωπιστικό μέτρο, η νομιμοποίηση των γονέων και επομένως η παροχή Ελληνικής ιθαγένειας στους πάντες.

γ) αλλοιώνει εθνικά το εκλογικό σώμα της Ελλάδας.
Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Βέλγιο ούτε Ελβετία. Δυστυχώς αντιμετωπίζει εθνικούς κινδύνους και «από Βορράν» και «εξ Ανατολών». Μία πραγματικότητα που οι εκάστοτε κυβερνώντες θα έπρεπε να λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν και οι όποιες παροχές πολιτικών δικαιωμάτων σε μετανάστες να δίνονται με φειδώ και σύνεση.

Η μεταναστευτική πολιτική πρέπει να γίνει αντικείμενο σοβαρής μελέτης διακομματικής και διεπιστημονικής επιτροπής, τα συμπεράσματα της οποίας να τεθούν στην έγκριση του λαού.

Νομοσχέδιο «ιθαγένειας» ή εποικισμού;

Σχετικά με το ζήτημα της παροχής πολιτικών δικαιωμάτων στους οικονομικούς μετανάστες, ας λάβουμε υπόψη τα εξής:

- Η έννοια του Γένους (ιθαγένεια) είναι σύμφυτη με το δίκαιο του αίματος και όχι με το δίκαιο του τόπου γεννήσεως, που ισχύει κυρίως σε νεοπαγή κρατικά σχήματα με χαρακτήρα μωσαϊκού εθνοτήτων, όπως η ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία κλπ.

- Η πολιτογράφηση ή η παροχή υπηκοότητας κατά το διεθνές Δίκαιο δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα.

- Η γεωγραφική θέση της χώρας μας την μεταβάλλει αυτόματα σε πύλη εισόδου στην Ευρώπη των πληθυσμών της Ασίας και της Αφρικής.

- Είναι γνωστή η τακτική που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι δουλέμποροι. Βυθίζουν τα πλαστικά πλοιάρια μεταφοράς των παρανόμων μεταναστών, μεταβάλλοντας έτσι τις διαδικασίες αποτροπής εισόδου τους στα χωρικά μας ύδατα, σε ανθρωπιστικές επεμβάσεις διασώσεως.

- Κανείς εχέφρων δεν επιθυμεί να αυξηθεί η μουσουλμανική μειονότητα της Ελλάδας με πολιτογραφήσεις μουσουλμάνων μεταναστών. Η Τουρκία έχει ήδη αυτοανακηρυχθεί προστάτιδα των μουσουλμάνων της Ευρώπης. Αμέσως θα διεκδικήσει για όλη την Ελλάδα, αυτά που απαιτεί στην Δυτική Θράκη: να υποχωρεί το ελληνικό δίκαιο, έναντι της μουσουλμανικής Uma και του θρησκευτικού νόμου Sharia.

- Παρά την οργουελική πλύση εγκεφάλου τα τελευταία χρόνια για «πολυπολιτισμική» Ελλάδα, η συντριπτική πλειονότητα του Ελληνικού Λαού δεν την αποδέχεται. Επομένως, το ζήτημα της αλλαγής του κώδικα ιθαγενείας πρέπει να εγκριθεί ή να απορριφθεί από τον Ελληνικού Λαό με δημοψήφισμα.

- Καμιά κυβέρνηση, κανένα κόμμα, καμιά Βουλή δεν νομιμοποιείται να αποφασίσει δεσμευτικά για την παρούσα και τις επερχόμενες γενεές σε θέμα που αφορά την ύπαρξη του ίδιου του Έθνους και την ιστορική πορεία του ανά τους αιώνες. Γιατί, η πολιτογράφηση αλλοδαπών, όταν αφορά τόσες εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών, είναι εποικισμός.

Σε ώρες που κρίνονται μεγίστης σημασίας εθνικά θέματα και σε συνθήκες τεράστιας οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε παραπάνω, από όσα προβλέπονται στο διεθνές Δίκαιο. Όσα θα έδινε έτσι κι αλλιώς ο ελληνικός μας πολιτισμός. Ο πολιτισμός, ο οποίος, στη βάρκα που μεταφέρει τα παιδιά του, μπορεί να περισυλλέξει όσους ναυαγούς αντέχει, αλλά που δεν θ' αφήσει κανέναν να τη βυθίσει.