Λαθρομετανάστες, βαρβαρότητα και παπαγαλάκια

Με αφορμή τα επεισόδια που προκαλούν οι μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας. Τα οποία πυκνώνουν επικίνδυνα και γίνονται περισσότερο βίαια.

Η βαρβαρότητα σε πλήρη έξαρση. Επιθέσεις εναντίον αστυνομικών, προπηλακισμοί πολιτών που διάλεξαν λάθος εποχή να γεννηθούν Έλληνες, επιθέσεις σε ανυποψίαστους τουρίστες και βανδαλισμοί. Εκατοντάδες μετανάστες να αναποδογυρίζουν αυτοκίνητα και μηχανάκια, σπάνε τζαμαρίες καταστημάτων, τηλεφωνικούς θαλάμους, στάσεις λεωφορείων και πετούν κάδους απορριμμάτων στη μέση του δρόμου.

Χιλιάδες αλλοδαποί -χωρίς χαρτιά, στέγη και τροφή- έχουν καταλάβει το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας. Οι Αθηναίοι βλέπουν αβοήθητοι να κινδυνεύουν οι περιουσίες τους, η σωματική τους ακεραιότητα αλλά και η υγεία τους μια και ο κίνδυνος επιδημιών είναι σοβαρός.

Πού είναι ο αρμόδιος υπουργός –ο κ. Παυλόπουλος- να επιλύσει το πρόβλημα; Ή μήπως έχει παρανοήσει το ρόλο του και θεωρεί πως το μόνο που οφείλει να πράττει είναι να ευχαριστεί τους μετανάστες που διάλεξαν την Ελλάδα και να τους προτρέπει να μας γονιμοποιούν πολιτιστικά και όχι μόνο.

Βεβαίως, ορθά θα παρατηρήσει κάποιος πως όταν ο κ. Παυλόπουλος έκανε τέτοιου είδους δηλώσεις κανείς από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή τη λεγόμενη αριστερά δεν αντέδρασε. Αντιθέτως, σαν παπαγαλάκια απαξίωναν σαν ακραία τη μεταναστευτική πολιτική του Σαρκοζί και του Μπερλουσκόνι στα μμε.

Αυτά τα κόμματα θεωρούν –μαζί και οι «Οικολόγοι»- πως το μεταναστευτικό θα λυθεί, όταν …θα λυθεί το πρόβλημα της φτώχειας στις υπανάπτυκτες περιοχές του πλανήτη –δηλ. μετά τα επόμενα 100 χρόνια- και πως μέχρι τότε η Ελλάδα οφείλει να ακολουθήσει πολιτική ενσωμάτωσης για τους νόμιμους μετανάστες και νομιμοποίησης για τους λαθραίους. Όμως, το πρόβλημα είναι φλέγον και χρειάζεται λύση άμεσα.

Δεν είδα ακόμα κανέναν ευρωβουλευτή –πλην του κ. Καρατζαφέρη- να θέτει στην Ευρωπ. Ένωση το ζήτημα των 150.000 παρανόμων μεταναστών ετησίως, τους οποίους αδειάζει συστηματικά η Τουρκία το Αιγαίο. Η Τουρκία δεν εφαρμόζει το υπογραφέν από το 2001 πρωτόκολλο επανεισδοχής και δέχεται πίσω ελάχιστους (3500 ετησίως) και μόνο Τούρκους πολίτες, τους οποίους θεωρεί τρομοκράτες. Γιατί η Ελλάδα δεν μπλοκάρει με veto κάθε οικονομική βοήθεια της ΕΕ προς την Τουρκία αλλά αντίθετα σε κάθε λογική προωθεί την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ;

Η Ευρώπη, από την πλευρά της, έχει εξασφαλίσει τα νώτα της έναντι του ελληνικού προβλήματος με τον κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ», που επιβάλλει την επιστροφή των παράνομων μεταναστών στη χώρα της ΕΕ στην οποία πρωτοεισήλθαν, δηλ. την Ελλάδα. Γι αυτό και δεν μπορούν όσοι εισέρχονται στην Ελλάδα να κατευθυνθούν στην υπόλοιπη ΕΕ. Πού είναι η αντίδραση της Ελληνικής Πολιτείας, έστω σε αυτό; Ή μας αρκεί το 1,5 εκατομμύριο Ευρώ ετησίως που παρέχει η ΕΕ για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης;

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι, καλοπληρωμένοι υπάλληλοι πλουτοκρατών που πιθανότατα θησαυρίζουν άμεσα ή έμμεσα από τη λαθρομετανάστευση, έχουν καταστεί μία οργουελική αστυνομία σκέψης, που στιγματίζει σαν «ρατσιστή» και «φασίστα» όποιον τολμά να έχει διαφορετική άποψη για το μεταναστευτικό.

Αυτή η (μη) πολιτική σε συνδυασμό με τον ευνουχισμό της Ελληνικής Αστυνομίας οδήγησε στα γκέτο του ιστορικού κέντρου, στον Αγ. Παντελεήμονα, τον Ασπρόπυργο, το λιμάνι της Πάτρας, την κατάληψη του παλαιού Εφετείου και την αποθράσυνση των φανατικών μουσουλμάνων με τα έκτροπα γύρω από την Ομόνοια.

Προσοχή! Δεν είναι ρατσισμός η ορθολογική διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος με τρόπο που να ωφελούνται και η Ελλάδα και οι νόμιμοι μετανάστες. Αντιθέτως, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση οδηγεί στην ξενοφοβία, τα γκέτο, την εκμετάλλευση, το έγκλημα και τη σύγκρουση.

Ο κ. Παυλόπουλος και οι υπόλοιποι αμπελοφιλόσοφοι της θολοκουλτούρας ας φιλοξενήσουν σπίτια τους όσους μετανάστες επιθυμούν να γονιμοποιούν τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Με δικά τους έξοδα. Να μην επιβαρύνουν τον ελληνικό λαό. Οι υπόλοιποι, αφού δεν τους αρέσει η Ελλάδα σε σημείο που εξεγείρονται, ας επιστρέψουν στα «δημοκρατικά» κράτη τους που σέβονται(;) τις θρησκευτικές και πολιτικές ελευθερίες. Εμάς δε θα μας λείψουν. Αντιθέτως, θα αισθανθούμε ανακούφιση και ασφάλεια.

Άλλωστε, ο ίδιος ο εκπρόσωπος των μεταναστών δήλωσε πρόσφατα σε εκπομπή του κ. Χαρδαβέλλα πως «οι μετανάστες δεν θέλουν άλλους μετανάστες». Οι μετανάστες είναι οι πρώτοι που ζητούν να απελαθούν άμεσα και δια βίου όσοι παρανομούν σε βάρος της χώρας που τους φιλοξενεί.

Ως Έλληνες πολίτες έχουμε το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να απαιτήσουμε τη θεσμοθέτηση συγκεκριμένης μεταναστευτικής πολιτικής μετά από δημόσια και διαφανή συζήτηση, η οποία θα επικυρωθεί με Δημοψήφισμα από τον κυρίαρχο(;) Ελληνικό Λαό.

Προτείνουμε: Μετανάστες μόνο εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας που δεν μπορούν να καλυφθούν από Έλληνες, με νόμιμες διακρατικές συμβάσεις, με εξασφαλισμένη κατοικία, μισθούς, παροχές, και ασφάλιση στα ίδια επίπεδα με τους γηγενείς.

Τα κόμματα εξουσίας, η λεγόμενη αριστερά αλλά και ο διάττων αστέρας των «οικολόγων» εξακολουθούν να παπαγαλίζουν τα ίδια φληναφήματα για το μεταναστευτικό. Όσοι πολίτες διαφωνούν (το 73% σύμφωνα με δημοσκόπηση του Μαρτίου στο «Πρώτο Θέμα») ας τους τιμωρήσουν στην κάλπη των ευρωεκλογών και ας συσπειρωθούν γύρω από τον ΛΑ.Ο.Σ. Διαφορετικά θα στείλουν το μήνυμα πως δεν τους απασχολεί και τόσο το μεταναστευτικό.

Όσο καθυστερεί η ελληνική Πολιτεία, το πρόβλημα θα οξύνεται, η κατάσταση θα γίνεται περισσότερο έκρυθμη, τα επεισόδια θα πυκνώνουν, οι συγκρούσεις θα είναι αγριότερες και τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν σκληρότερα.

556 χρόνια από την Άλωση

Η φετινή 29η Μαΐου είναι η 556η επέτειος της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως. Είναι η ημέρα της πονεμένης Ρωμιοσύνης, των Αλησμόνητων Πατρίδων. Πλήγωσε την ιστορική μας μνήμη σε τέτοιο σημείο, που από τότε η ημέρα Τρίτη θεωρείται αποφράς.

Είναι, ωστόσο, μέρα τιμής και μνήμης στον τελευταίο Αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τους ήρωές του. Προσέφεραν στον ελληνισμό ένα ακόμα πρότυπο ηρωισμού, αυτοθυσίας και χρέους.

Η απάντηση που έδωσε ο θρυλικός Αυτοκράτορας στον Μωάμεθ Β΄, «το να σου παραδώσω την Πόλη δεν είναι δικό μου δικαίωμα, ούτε κανενός άλλου από αυτούς που κατοικούν εδώ. Γιατί όλοι με μια γνώμη αποφασίσαμε ελεύθερα να πεθάνουμε, χωρίς να λογαριάσουμε τη ζωή μας», θα αποτελεί διαχρονικά σημείο αναφοράς για τον Ελληνισμό, απάντηση που αρμόζει στο Γένος μας και στα πολλά ολοκαυτώματά του που έμελλε να ακολουθήσουν.

Οι Έλληνες θεωρούμε την Άλωση καθοριστικό ορόσημο στη μακρά πορεία μας, ενώ οι ιστορικοί ανά τον κόσμο χαρακτηρίζουν το γεγονός κοσμοϊστορικό. Ο ακαδημαϊκός Διον. Ζακυθηνός αναφέρει χαρακτηριστικά: «Πίπτουσα η βασιλίς πόλις εχάρασσε το τέλος μιας εποχής», ενώ ο Πολ Φορ σημειώνει πως «αρχή της Αναγέννησης θεωρείται η Άλωση και η διαφυγή των Ελλήνων λογίων στη Δύση».

Πράγματι, περίπου 170 Έλληνες λόγιοι πρόσφυγες στη Δύση θεμελίωσαν τον Ουμανισμό και στην Αναγέννηση της Ευρώπης. Τεράστια πνευματικά μεγέθη της εποχής, όπως ο Γεώργιος Τραπεζούντιος, ο Ιωάννης Αργυρόπουλος, ο Κωνσταντίνος Λάσκαρις, ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, ο Ιωάννης (Ιανός) Λάσκαρις και ο Μάρκος Μουσούρος.

Ο Ντε Πραντ στο βιβλίο του «Η Ελλάδα στις σχέσεις της με την Ευρώπη» τονίζει ότι οι Έλληνες «υπήρξαν οι δάσκαλοι της Ευρώπης» και προσθέτει ότι δεν γνωρίζει να έχει διδάξει τίποτε στην Ευρώπη η Τουρκία...

Τα χρόνια που ακολούθησαν, η Κωνσταντινούπολη έπαψε μεν να υφίσταται ως πολιτικό κέντρο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, παρέμεινε, όμως, το Κέντρο της Ορθόδοξης Οικουμένης.

Σήμερα, μετά από αλλεπάλληλες «αλώσεις», οργανωμένες διώξεις και σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της Πόλης -το 1821, το 1922, το 1955 και το 1964- ζουν στη Βασιλεύουσα ελάχιστοι Ρωμιοί. Μας παρηγορεί τουλάχιστον το γεγονός ότι βρίσκεται ακόμα εκεί το Οικουμενικό μας πατριαρχείο, η κιβωτός του Γένους μας.

Τραγική εκείνη η ημέρα που «εάλω η Πόλις». Έσβησε η χιλιόχρονη Αυτοκρατορία μας. Έμεινε, όμως, η ελπίδα, τα όνειρα. Και αν σε κάποιους το «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι» ηχεί ακραίο, ας αναλογιστούν πως το εβραϊκό έθνος έκανε ξανά δική του την Ιερουσαλήμ μετά από 2500 χρόνια…

Στρατηγός Μαντζαγριωτάκης

Αρωγός των προσφύγων - Ευεργέτης της Καλλιθέας


Αυτές τις μέρες, που ξαναζωντανεύουν οι μνήμες της γενοκτονίας των Ποντίων και του διωγμού των Μικρασιατών προσφύγων, αποτελεί χρέος μας να μνημονεύσουμε το Στρατηγό Κωνσταντίνο Μαντζαγριωτάκη.

Η δράση του και η ειδική μέριμνα που κατέβαλλε για τους πρόσφυγες ξεκίνησε ήδη από την πρώτη περίοδο των διωγμών. Το «Μικρασιατικό Ημερολόγιο» αναφέρει χαρακτηριστικά:

«…Τον Αύγουστο του 1915 μετέβη στη Μυτιλήνη, όπου διορίστηκε Ανώτερος Διοικητής της Χωροφυλακής των νήσων του Αιγαίου Πελάγους. Εκεί άρχισαν να καταφεύγουν οι δεινοπαθούντες και καταδιωκόμενοι Έλληνες της Μ. Ασίας και άλλων μερών της Τουρκίας και της Βουλγαρίας, υπέρ των οποίων μεριμνούσε ακούραστα και από τους οποίους αγαπήθηκε σαν πατέρας…»

Κατά την περίοδο του μεγάλου ξεριζωμού, από το 1919 και κυρίως το 1922-23 βρήκαν καταφύγιο στην πόλη μας περίπου 25.000 πρόσφυγες από τον Πόντο και τη Μ. Ασία. Ο Καλλιθεάτης Στρατηγός αγωνίστηκε για τη στέγαση και την περίθαλψή τους.

Το «Μικρασιατικό Ημερολόγιο» τον χαρακτηρίζει ως έναν από τους «εν τη πρώτη γραμμή δρώντας δια την Εθνικήν ημών πρόοδον». Ο Κωνσταντίνος Μαντζαγριωτάκης υπηρέτησε 41 χρόνια την Πατρίδα και τιμήθηκε με παράσημα ελληνικά και ξένα.

Υπήρξε από τις επιφανέστερες μορφές της Καλλιθέας, την οποία στήριξε με όσες πνευματικές και υλικές δυνάμεις διέθετε.

Στις 27 Ιουλίου 1931 απεβίωσε αφήνοντας στην -τότε- Κοινότητα της Καλλιθέας ένα σημαντικότατο κληροδότημα. Στην διαθήκη του όρισε να περιέλθει η διώροφη κατοικία του επί της οδού Αμφιτρίτης (που μετονομάσθηκε με απόφαση της Κοινότητας σε «Στρατηγού Μαντζαγριωτάκη») 86, στην Κοινότητα μετά τον θάνατο της συζύγου του Ελένης.

Όρισε, ακόμη, τα εισοδήματα από τα καταστήματα της οικίας, που δεν θα χρησιμοποιούσε η Κοινότητα, θα προσφέρονταν για να «υπανδρεύεται δια κλήρου μία κόρη εκ των δέκα πτωχοτέρων οικογενειών της Καλλιθέας».

Έτσι, απάλλαξε την Κοινότητα από τη μέριμνα και τα έξοδα κατασκευής Κοινοτικού Μεγάρου, καθώς η οικία που δώρισε ήταν όχι μόνο ευρύχωρη αλλά και πολυτελέστατη (αξίας άνω των 800.000 δραχμών τότε). Εκεί στεγάζεται ως σήμερα το Δημαρχείο της Καλλιθέας.

Έπειτα από αυτό, ο Κωνσταντίνος Μαντζαγριωτάκης ανακηρύχθηκε και Μέγας Ευεργέτης του Δήμου μας

Η ψύχωση των Πανελλαδικών

Κάθε χρόνο, την ίδια περίοδο, έρχονται στην επικαιρότητα οι Πανελλήνιες Εξετάσεις. Ως κοινωνία, έχουμε θεοποιήσει το γεγονός. Οι γονείς είναι έτοιμοι να θυσιάσουν μία μικρή περιουσία στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα. Οι μαθητές υποψήφιοι -που διαβάζουν συνειδητά- σίγουρα αποτελούν την ομάδα των σκληρότερα εργαζομένων Ελλήνων.

Ένας χρόνος εντατικής προετοιμασίας που οδηγεί στη νευρωτική πίεση και την πνευματική εξουθένωση. Οκτώ, δέκα και δώδεκα ώρες διάβασμα ημερησίως. Με το τρέξιμο από μάθημα σε μάθημα, με το άγχος των απουσιών και την πίεση της ύλης.

Δεκαεφτάχρονα παιδιά που αγωνιούν να οργανώσουν σωστά το χρόνο τους, τον οποίο αφιερώνουν σχεδόν εξολοκλήρου στη μελέτη. Προετοιμάζονται με επιμονή και υπομονή από τις πρώτες τάξεις του λυκείου, στερούνται αγαπημένα χόμπι και άσκοπες εξόδους, ενώ χλευάζονται από τους αδαείς συμμαθητές τους σαν «φυτά».

Οι ώρες της ημέρας δεν αρκούν και κάποιοι προσπαθούν να αντέξουν το ξενύχτι με καφέδες, άλλοι εκτονώνουν το άγχος καπνίζοντας ενάμισι πακέτο την ημέρα, οι περισσότεροι παίρνουν βιταμίνες, κάποιοι καταλήγουν στα ηρεμιστικά…

Όσον αφορά στην ουσία των εξετάσεων, χάριν της «αξιοκρατίας» και του «αδιάβλητου», η διδακτική πράξη υποβιβάζεται σε φροντιστηριακή προετοιμασία, η γνώση καταντά πληροφορία χρήσιμη ή άχρηστη για τις εξετάσεις και η παπαγαλία θριαμβεύει σε βάρος της κριτικής σκέψεως.

Κάθε νέα κυβέρνηση αλλάζει το περίβλημα των εισαγωγικών εξετάσεων, αλλά διατηρεί την ουσία τους και αναπαράγει το είδος των ανθρώπων που θα στελεχώσουν ως φοιτητές τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Ανθρώπους που βγαίνουν από την εφηβεία συμβιβασμένοι και ψυχικά κουρασμένοι, που αποτιμούν τη γνώση όχι ως χαρά, ως πνευματικό και κοινωνικό αγαθό αλλά σαν ανταλλακτική αξία. Η επιτυχία «εξαργυρώνεται» με την ελπίδα επαγγελματικής προοπτικής και κοινωνικής ανόδου, που συχνά διαψεύδεται.

Εκείνοι που αποτυγχάνουν φέρουν το στίγμα της αποτυχίας. Άλλωστε, οι «πανελλαδικές» είναι εξετάσεις μαζικού αποκλεισμού των υποψηφίων. Ιδιαίτερα η καθιέρωση της βαθμολογικής βάσης του δέκα από το 2006 και μετά επέφερε ως αποτέλεσμα, περίπου ο ένας στους τρεις να μην κατορθώνει να εισαχθεί σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ.

Όσοι επιτυγχάνουν, υπερεκτιμούν την εισαγωγή τους σε κάποια σχολή, θεωρώντας ότι εκπλήρωσαν το στόχο της ζωής τους. Αρκετά κουράστηκαν ως μαθητές… ως φοιτητές είναι η σειρά τους να απολαύσουν την αναμελιά που στερήθηκαν κατά την εφηβεία τους.

Και υιοθετούν την εγκληματική νοοτροπία ότι «το θέμα είναι να μπεις, μετά αραλίκι, ούτε διάβασμα, ούτε τίποτα. Με σκονάκια και μαύρη αγορά για τις εργασίες, αργά ή γρήγορα όλοι θα πάρουν πτυχίο». Εδώ ξεκινάει η απαξίωση του δημοσίου Πανεπιστημίου.

Λαθρομετανάστευση, τρομοκρατία και «ανθρωπισμός»

Η αυξανόμενη λαθρομετανάστευση στη χώρα μας αποτελεί πρόβλημα που συνδέεται με την τρομοκρατία σύμφωνα με την ετήσια (για το 2008) έκθεση του State Department για την τρομοκρατία. Αναφέρει επίσης ότι «το 2008 αυξήθηκαν δραματικά οι δίοδοι λαθρομεταναστών στο Αιγαίο και συνελήφθησαν περίπου 100.000 λαθρομετανάστες».

Άλλο ένα «κατόρθωμα» του υπουργείου Εσωτερικών που δεν έχει λάβει κανένα ουσιαστικό μέτρο αποτροπής των λαθρομεταναστών τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία παρακολουθεί -εκ του μακρόθεν και εκ του ασφαλούς- την Ελλάδα να πλημμυρίζει από τις ορδές των λαθρομεταναστών και ταυτόχρονα την έξαρση της εγκληματικότητας αλλά και των τρομοκρατικών επιθέσεων κατά της χώρας.

Η απροθυμία ή η ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών να αντιληφθούν την πραγματικότητα καταγράφεται πλέον και επίσημα στο πόρισμα του State Department. Αν και ο ελληνικός λαός –στη συντριπτική του πλειονότητα- αντιτίθεται σφόδρα στην παρούσα κατάσταση, δυστυχώς δεν διαφαίνεται από τον πολιτικό κόσμο κάποια διάθεση λήψης μέτρων που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η «εικονική πραγματικότητα» που προβάλλουν οι ψευτοπροοδευτικοί, αποτελεί μία απροκάλυπτη απόπειρα αποπροσανατολισμού των πολιτών από τους πραγματικούς κινδύνους που απειλούν την καθημερινότητά τους.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ειδικά –που έχει εξελιχθεί στην οργουελική αστυνομία σκέψης στην Ελλάδα- επένδυσε στην λέξη «ανθρωπισμός» προκειμένου να πείσουν όλους τους Έλληνες, πως είναι ρατσιστής όποιος εκφράζει αντίρρηση στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση.

Κλείνω με μία είδηση που αποκαλύπτει τα «ανθρωπιστικά» αποτελέσματα της έλλειψης ελέγχου στο μεταναστευτικό:

Εξαρθρώθηκε σπείρα που έκανε "εισαγωγή ζητιάνων" από την Ρουμανία. Έφερνε παιδιά και ενήλικες με σωματικά προβλήματα από ακρωτηριασμούς. Νοίκιαζε διαμερίσματα σε κάποια πολυκατοικία στην Πλατεία Βάθη, όπου και στοίβαζε το "εμπόρευμα". Σε κάθε δωμάτιο 5-6 άτομα. Μανάδες με παιδιά κυρίως με προβλήματα. Κάθε πρωί τους πήγαιναν σε ορισμένα σημεία για να ζητιανεύουν. Το κάθε άτομο πλήρωνε στον δουλέμπορο 5 ευρώ την ημέρα για ύπνο αφού είχε ήδη καταβάλει και ένα μεγάλο ποσόν για τα έξοδα της "μεταφοράς" και της προστασίας του. Το καθαρό κέρδος από κάθε διαμέρισμα για τον δουλέμπορο ήταν περίπου 3.000 ευρώ τον μήνα.

Προσοχή επομένως! Άλλο ρατσισμός και άλλο μία ορθολογική διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος με τρόπο που να ωφελούνται και η Ελλάδα και οι νόμιμοι μετανάστες. Αντιθέτως, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση οδηγεί στην ξενοφοβία, τα γκέτο, την εκμετάλλευση, το έγκλημα και τη σύγκρουση.