Διάλογος α-Παιδείας

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
8 Φεβρουαρίου 2009, σελ. 6


Ο «διάλογος για την Παιδεία» βραχυκυκλώνει πριν καν ξεκινήσει. Ακόμα δεν έχουν διευκρινισθεί τα βασικά, όπως το εύρος των θεμάτων και το περιεχόμενο του, το χρονοδιάγραμμα, ποιος προεδρεύει και ποιος εισηγείται, ο ρόλος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ).

Με τον τραγέλαφο, ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ κ. Θάνος Βερέμης και ο τέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης να ξεκατινιάζονται στα media για το ποιος θα διευθύνει τον περίφημο «διάλογο». Με τον υπουργό Παιδείας κ. Αρη Σπηλιωτόπουλο σε ρόλο τηλεπαρουσιαστή μεσημεριανάδικου να προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.

Για να γίνει αντιληπτή η στόχευση του «διαλόγου» παραθέτω τις δηλώσεις του κ. Μπαμπινιώτη ότι «φιλοδοξεί να βοηθήσει μαθητές και γονείς να ανασάνουν …και κάποια στιγμή η εισαγωγή πρέπει να γίνεται χωρίς εξετάσεις …όμως, επειδή ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι γι αυτό το σύστημα, πρέπει να πάμε σε ενδιάμεσες λύσεις».

Όσο για τον κ. Βερέμη, υποστηρίζει ότι η Fyrom είναι Μακεδονία και όσοι αντιδρούν είναι υστερικοί. Δεν είναι απλώς συμπαθών στην «Ρεπούσια» λογική αλλά είναι εκείνος ο οποίος πρωτοείπε ότι δεν έγινε σφαγή στη Σμύρνη, αλλά συνωστισμός. Δυστυχώς αυτό είναι το ποιόν του προέδρου του ΕΣΥΠ.

Στο μεταξύ 72.667 εκπαιδευτικοί ξαναδιάβασαν, ξανακοπίασαν, πλήρωσαν φροντιστήρια για να δώσουν εξετάσεις στον ΑΣΕΠ στο αντικείμενο που σπούδασαν και κατέχουν αποδεδειγμένα με το πτυχίο τους.

Χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιοιεκπαιδευτικοί β΄ και γ΄ κατηγορίας για το ΥΠΕΠΘ- με μειωμένα εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά και δικαιώματα περίθαλψης αγωνίζονται να καλύψουν τα κενά στα σχολεία μας, ενώ αγωνιούν να συγκεντρώσουν μόρια που θα τους εξασφαλίσουν τον πολυπόθητο μόνιμο διορισμό στη δημόσια εκπαίδευση.

Ενδεικτικά, ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός αποκτά ένα μόριο για κάθε μήνα προϋπηρεσίας, ενώ ο ωρομίσθιος ένα μόριο για κάθε εκατό ώρες διδασκαλίας, δηλ. περίπου κάθε τρεις μήνες. Και όλα αυτά για περίπου 7€ την ώρα, δηλ. ούτε 700€ το τρίμηνο. Κανείς από τους δύο δεν έχει δουλειά τουλάχιστον για τέσσερις μήνες το χρόνο.

Γιατί κανείς από τους ιθύνοντες του «διαλόγου», αντί να αυτό-επαινείται, δεν θέτει το ζήτημα της άμεσης κατάργησης της ωρομίσθιας ομηρίας; Πότε οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι θα εξισωθούν -τουλάχιστον ασφαλιστικά- με τους υπολοίπους καθηγητές; Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια τους; Η διάταξη του Νόμου Πετραλιά για 100 ένσημα το έτος αποκλείει τους ωρομισθίους από το στοιχειώδες δικαίωμα δωρεάν επίσκεψης στον θεράποντα ιατρό και αναγκαίας φαρμακευτικής αγωγής.

Οι δε μαθητές μας θεωρούν το σχολείο καταναγκασμό. Νιώθουν πως, αντί να αξιοποιούν το χρόνο τους δημιουργικά στο σχολείο, αποστηθίζουν έναν τεράστιο όγκο από αναχρονιστικές γνώσεις τις οποίες ξεχνούν την επομένη των εξετάσεων. Είναι οι πιο πιεσμένοι και νευρωτικοί στην Ευρώπη. Γι αυτό και με κάθε ευκαιρία προβαίνουν σε καταλήψεις, καταστρέφουν τη σχολική περιουσία και αρκετοί από αυτούς συμμετέχουν σε επεισόδια, διοχετεύοντας την εφηβική τους ενεργητικότητα ως βορά στις μικροπολιτικές επιδιώξεις των επιτήδειων.

Την ίδια στιγμή οι παιδαγωγοί στις προηγμένες χώρες στοχεύουν όχι μόνο στην προσέλκυση του ενδιαφέροντος του μαθητή –αυτό το έχουν καταφέρει εδώ και δεκαετίες- αλλά στο πώς να απολαμβάνει περισσότερο το μάθημα στην τάξη με τη χρήση πολυμέσων και νέων εντυπωσιακών μεθόδων διδασκαλίας.

Προετοιμαστείτε λοιπόν για έναν διάλογο α-Παιδείας, χωρίς εθνικό και κοινωνικό όραμα, χωρίς έστω ένα σύστημα που να μορφώνει δημιουργικούς ανθρώπους, αλλά για ένα σχολείο που μαντρώνει και αγχώνει τους αυριανούς νευρωτικούς καταναλωτές – εξαρτήματα μίας παγκοσμιοποιημένης αγοράς.

"Διάλογος" - πυροτέχνημα για την εισαγωγή στα ΑΕΙ

Εφημερίδα “Έρευνα”
29 Ιανουαρίου 2009, σελ. 7


Κάθε συζήτηση στη Βουλή που αφορά στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα καταδεικνύει πως τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει αποτελούν απλώς ένα πεδίο έντονης κομματικής αντιπαράθεσης, με έμφαση στο «επικοινωνιακό» πεδίο, αλλά χωρίς ουσία.

Η παρούσα κυβέρνηση εστιάζει στον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ, ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα για τις ελληνικές οικογένειες. Περιορίζει έτσι τον διάλογο σε σχέση με το πολύπλοκο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες.

Οι έως τώρα προτάσεις συνοψίζονται σε σενάρια εμπνευσμένα από το εξωτερικό: «Εθνικό Απολυτήριο» που θα αποτελεί το διαβατήριο για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, τα οποία θα καθορίζουν τα δικά τους κριτήρια επιλογής, όσον αφορά στα μαθήματα και τη βαθμολογική βάση. Η προσθήκη ή η αντικατάσταση της Γ΄ Λυκείου με ένα προπαρασκευαστικό έτος. Η ίδρυση ενός ανεξάρτητου εξεταστικού κέντρου, τύπου ΑΣΕΠ, στο οποίο κάθε υποψήφιος θα μπορεί να απευθύνεται όποτε επιθυμεί για να δώσει εξετάσεις.

Το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων παραμένει έτσι αδιάβλητο Το ζήτημα όμως είναι πως καμία από τις προτάσεις αυτές δεν λυτρώνει τον υποψήφιο από την πίεση και το άγχος των εξετάσεων, ούτε την οικογένεια από το έξοδο των φροντιστηρίων.

Ο στόχος της αποσύνδεσης του Λυκείου από τις εισαγωγικές εξετάσεις αποδεικνύεται σε κάθε περίπτωση πρακτικά ανέφικτος. Η σκέψη και η δράση των μαθητών και των οικογενειών τους σε όλη την διάρκεια φοιτήσεως στο Λύκειο, ιδιαιτέρως στο τελευταίο έτος είναι επικεντρωμένη στις εισαγωγικές εξετάσεις, για τις οποίες οι μαθητές ετοιμάζονται πυρετωδώς.

Η εναλλακτική πρόταση συνίσταται στην ελεύθερη εισαγωγή στα ΑΕΙ, με το «ξεκαθάρισμα» να λαμβάνει χώρα με το τέλος του 2ου έτους σπουδών. Το πρόβλημα έγκειται, αφενός στο ότι οι φροντιστές θα μεταθέσουν το «κοινό» τους από τους 17χρονους στους 19χρονους, αφετέρου το αδιάβλητο της συνέχισης των σπουδών πέραν του 2ου έτους θα συναρτάται πλέον από την ακεραιότητα των πρυτανικών αρχών και του διδακτικού προσωπικού της κάθε Σχολής.

Για παράδειγμα, σε σχολές όπως η Ιατρική ή η Νομική Αθηνών θα επιθυμούν να εγγραφούν χιλιάδες φοιτητές στο πρώτο έτος, ενώ στο τρίτο έτος θα συνεχίζουν αναγκαστικά μόνο λίγες εκατοντάδες. Καθώς οι πρόεδροι των Σχολών και οι Πρυτάνεις αποτελούν ειδικού τύπου πολιτευτές με άμεση εξάρτηση από τα κόμματα και τις νεολαίες τους, είναι «λογικό» να επηρεάζεται η κρίση τους από τυχόν λίστες με φοιτητές που «πρέπει» να τους περάσουν οπωσδήποτε. Αντίο αδιάβλητο...

Επομένως, αρχικά πρέπει να αλλάξει το ήθος και η ποιότητα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, οι αλλαγές πρέπει να είναι ριζικές στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Εκεί τα παιδιά λαμβάνουν τις ουσιαστικές βάσεις και μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν. Να προάγουν επιτέλους ισόρροπα τη γνώση και την κριτική σκέψη. Κυρίως να υπάρξουν αλλαγές στη φιλοσοφία της ύλης και των εξετάσεων, ώστε να αποκλεισθεί η στείρα απομνημόνευση και να εισαχθούν τα πολυμέσα στη διδακτική πράξη.

Χωρίς αυτά τα προαπαιτούμενα κάθε συζήτηση γύρω από το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί πυροτέχνημα χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα.

Εξωτερική πολιτική κατευνασμού και αυτοεξευτελισμού

Εφημερίδα “Έρευνα”
22 Ιανουαρίου 2009, σελ. 7


Αποτελεί θλιβερή διαπίστωση πως οι Έλληνες βουλευτές του δικομματισμού επιδοκιμάζουν με την ψήφο τους την ίδια υποχωρητική και κατευναστική εξωτερική πολιτική, όχι μόνο απέναντι στην ισχυρή(;) Τουρκία, αλλά και στην αδύναμη και εξαρτημένη οικονομικά από τη χώρα μας Αλβανία.

Δε μας έφτανε ο αυτοεξευτελισμός του να χαρακτηρίζεται «τολμηρή» πολιτική πράξη η επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Αγαθονήσι! Το ότι την επόμενη μέρα γλιτώσαμε εντελώς τυχαία από επεισόδιο τύπου Ιμίων, καθώς ελληνικό ελικόπτερο παραλίγο να συντριβεί πάνω στο Φαρμακονήσι εξαιτίας των αναταράξεων που προκάλεσαν δύο τουρκικά F-16 που πέρασαν μόλις 100 μέτρα από το έδαφος του νησιού! Η «αβλαβής διέλευση» της τουρκικής φρεγάτας μέχρι τα νερά της Αττικής! Η παρέμβαση της κυβέρνησης στα μμε για να πετύχει την υποβάθμιση των σοβαρών αυτών επεισοδίων…

Στις 14/1 οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επεκύρωσαν με την ψήφο τους τη «Συμφωνία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης μεταξύ Ε.Ε. και Αλβανίας». Παρά τους εκατοντάδες Βορειοηπειρώτες που συγκεντρώθηκαν έξω από τη Βουλή. Παρά τα σκληρά συνθήματα για τους πολιτικούς που δεν προχώρησαν στην μετάθεση της ψηφοφορίας, όπως ζητούσαν οι διαδηλωτές.

Δεν μπήκαν καν στον κόπο να θέσουν κανέναν όρο που να αφορά στη συμμόρφωση των αλβανικών αρχών με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, τουλάχιστον σε σχέση με την ελληνική μειονότητα που ζει στη Β. Ήπειρο, τις περιουσίες της και την αναγνώριση της ελληνικής εθνικής καταγωγής στα μέλη της.

Ποιος θα υπερασπιστεί τους Έλληνες της μειονότητας που διαμαρτύρονται συνεχώς για τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους; Για την αρπαγή των περιουσιών τους από το αλβανικό Δημόσιο, για την τρομοκρατία, τις κακοποιήσεις υποψηφίων τους στις αλβανικές δημοτικές εκλογές και για τη νοθεία σε βάρος των συνδυασμών τους;

Που είναι η ευαισθησία του δικομματισμού και της λεγόμενης αριστεράς απέναντι σε θέματα μειονοτήτων, τώρα που στην Βόρειο Ήπειρο το Αλβανικό Κράτος εκποιεί και επενοικιάζει για μία εκατονταετία περιουσίες Βορειοηπειρωτών -παρά τις νόμιμες προσφυγές τους που ακόμα δεν έχουν τελεσιδικήσει- σε τουριστικές πολυεθνικές και κατασκευαστικές, καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου;

Σε ολόκληρη την Βόρειο Ήπειρο ο Ελληνισμός ανθίσταται των σχεδίων του οικονομικού ξεριζωμού και απαντάει με κινητοποιήσεις και αγώνες που συνοδεύονται από πολύ ξύλο, αθρόες συλλήψεις και βασανισμούς Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, όπως πολύ πρόσφατα στη Νιβίτσα. Και τα ελληνικά μμε σιωπούν.

Γιατί να κυρώσει η Ελλάδα την «Συμφωνία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης μεταξύ Ε.Ε. και Αλβανίας», πριν διευθετηθούν αυτά τα διμερή θέματα, ώστε να μη χρονίσουν; Ή μήπως τα προβλήματα θα λυθούν εκ θαύματος μόλις η Αλβανία θα ενταχθεί στην ΕΕ;

Γιατί το ίδιο σκεπτικό οδήγησε την Αθήνα σε αυτογελοιοποίηση, καθώς δέχεται να διεξάγονται διαπραγματεύσεις ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, ενώ η Άγκυρα αρνείται να αναγνωρίσει την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία είναι μέλος της ΕΕ με δικαίωμα veto, το οποίο όμως ούτε αυτή ούτε η Ελλάδα τολμούν να χρησιμοποιήσουν.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, καθώς οι Αλβανοί δεν είναι μόνο γείτονες, είναι πλέον και συγκάτοικοι στη χώρα μας. Σε περίπτωση κρίσης στις σχέσεις των δύο χωρών, οι εδώ Αλβανοί μετανάστες θα αποτελέσουν εύκολο στόχο εχθρικών εκδηλώσεων, αλλά και πολλοί από αυτούς πιθανότατα είναι οπλισμένοι και θα δράσουν βίαια ενάντια στον άμαχο ελληνικό πληθυσμό. Άλλωστε, η συμμετοχή των μεταναστών στα επεισόδια και το πλιάτσικο του Δεκεμβρίου δεν ήταν αμελητέα.

Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, αγωνιζόμαστε για έγκαιρη λύση των όποιων προβλημάτων και την πρόληψη απευκταίων καταστάσεων. Δυστυχώς οι ιθύνοντες, οι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων έχουν διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων.

Νέα Ίμια;

Εφημερίδα “Έρευνα”
15 Ιανουαρίου 2009, σελ. 7


Η όξυνση της τουρκικής προκλητικότητας στον εναέριο χώρο του ανατολικού Αιγαίου με πυκνές παραβιάσεις, εμπλοκή σε σκληρές αερομαχίες, ακόμα και υπερπτήσεις μόλις 100 μέτρα πάνω από τα Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι αποτελεί ένα σαφές μήνυμα της γειτονικής χώρας:

Η Άγκυρα περνά σε ένα νέο επίπεδο προκλητικότητας. Δεν αμφισβητεί μόνο το εύρος των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου μας, νησίδες και βραχονησίδες -αφού κατοχύρωσε με τις συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει ενυπογράφως την ύπαρξη «γκρίζων ζωνών». Πλέον, αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία ακόμα και σε κατοικημένα νησιά, που κατά την αντίληψη του τουρκικού κατεστημένου αποτελούν «γκρίζες ζώνες».

Άλλωστε, η «ΤPAO» (Δημόσια Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου) έχει δημοσιεύσει στην Ετήσια Έκθεση 2008 τα σχέδια της για έρευνες υδρογονανθράκων το 2009 τόσο στο Βόρειο Αιγαίο όσο και στην Αν. Μεσόγειο.

Επομένως, ένα θερμό επεισόδιο χαμηλής κλίμακας (κατάρριψη αεροσκάφους ή βύθιση πλοίου) χωρίς ακριβή γνώση των συνθηκών και χωρίς «νικητές και ηττημένους» θα βόλευε την Τουρκία προκειμένου το θέμα και να μην φτάσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά να οδηγήσει την Ελλάδα σε παραχωρήσεις στο Αιγαίο μέσα από διμερείς συμφωνίες.

Επιδίωξη της τουρκικής προκλητικότητας είναι η ουδετεροποίηση του μισού Αιγαίου με το επιχείρημα ότι αποτελεί «ημίκλειστη θάλασσα», «ζωτικών συμφερόντων» για την Τουρκία.

Όσο η Ελλάς δεν προσκαλεί ξένες εταιρίες πετρελαίου για έρευνα και άντληση θα διατηρεί την Τουρκία ως de facto συγκυρίαρχο στο Αιγαίο. Η Τουρκία θα εκτεθεί στη διεθνή κοινότητα, όταν αμφισβητήσει επίσημες διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με άλλα κράτη και όχι σε θεωρητική βάση όπως σήμερα.

Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι εδώ και 13 χρόνια είμαστε θεατές ενός εν εξελίξει σχεδίου αναδιάταξης του γεωστρατηγικού χώρου στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Προφανώς, η ελληνική πολιτική ηγεσία, ασχέτως κυβερνώσης παρατάξεως, έχει συναινέσει σ' αυτό. Έτσι εξηγείται η συνεχής υποχωρητικότητα, που ούτε φυσιολογική, ούτε τυχαία μπορεί να είναι. Όχι τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό.

Ένα δείγμα του πόσο ελάχιστα μας υπολήπτονται οι γείτονες είναι το εξής: Όταν λαθρομετανάστες εισβάλλουν στο Αιγαίο από τα τουρκικά παράλια, σπεύδουμε να τους περιμαζέψουμε. Την ίδια στιγμή, οι Τούρκοι που μας τους «στέλνουν» σπεύδουν να ενημερώσουν απειλητικά τα πλοία και τα εναέρια μέσα μας ότι «βρίσκονται σε τουρκικά χωρικά ύδατα».

Η Τουρκία παίρνει σταδιακά (ανά δεκαετία) αυτά που θέλει χωρίς σύρραξη, ακίνδυνα και άκοπα. Κυριαρχεί δε η εντύπωση πως η Ελλάς υστερεί σε άψυχο και σε έμψυχο υλικό, καθώς εδώ έχει διαβρωθεί το εθνικό φρόνημα λαού και στρατού.

Το ερώτημα είναι αμείλικτο: Αν η Τουρκία κλιμακώσει την ένταση και δεν αποφευχθεί το θερμό επεισόδιο, η Ελλάδα διαθέτει πολιτική και στρατιωτική ηγεσία άξιες να το διαχειριστούν χωρίς κόστος για την πατρίδα μας;

Σίγουρα κανείς σώφρων δεν επιθυμεί τη σύρραξη. Το μέλλον είναι στη συνεργασία και την καλή γειτονία, χωρίς όμως συνεχή ενδοτικότητα και κατευνασμό, γιατί μία Τουρκία αποθρασυνόμενη σίγουρα θα κλιμακώνει περισσότερο τις διεκδικήσεις της, οι αξιώσεις της θα γίνονται όλο και πιο παράλογες και θα επιζητήσει κάποια στιγμή τη σύρραξη.

Έγκλημα διαρκείας …χωρίς τιμωρία

Εφημερίδα “Έρευνα”
8 Ιανουαρίου 2009, σελ. 7


Οι Ισραηλινοί επέλεξαν τις μέρες των Χριστουγέννων για να προχωρήσουν σε ένα νέο γύρο στην εδώ και δεκαετίες μεθοδευμένη γενοκτονία και εδαφική συρρίκνωση του Παλαιστινιακού λαού.

Ο εξάμηνος αποκλεισμός που έχει επιβάλει το Ισραήλ σε 1.500.000 Παλαιστινίους στη Γάζα -μία λωρίδα γης 45 επί 10 χλμ- και οι συνακόλουθες τραγικές ελλείψεις κυρίως σε φάρμακα εξώθησε τους μαχητές της Χαμάς, δίνοντας το πρόσχημα στο Ισραήλ να εξισώσει, μέσω των κατευθυνόμενων διεθνών μμε, την πανίσχυρη πολεμική του μηχανή με τις ρουκέτες της Χαμάς και να βαφτίσει την εισβολή στα παλαιστινιακά εδάφη σαν αμυντική επιχείρηση.

Ο βίαιος και τραγικός θάνατος εκατοντάδων αμάχων, ιδιαίτερα παιδιών, προκαλεί τον αποτροπιασμό, την αγανάκτηση και τη διαμαρτυρία κάθε εχέφρονος ανθρώπου. Με την χερσαία εισβολή δεν είναι δυνατό να διευκρινιστεί ούτε ο αριθμός αυτών που βρίσκονται θαμμένοι κάτω από τα ερείπια που αφήνουν τα ισραηλινά αεροσκάφη. Το 50% των ασθενοφόρων δεν λειτουργεί λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, ενώ δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα σε νοσοκομεία.

Σύμφωνα με την κα Λίβνι, την Ισραηλινή υπ. Εξωτερικών, σκοπός των επιχειρήσεων είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της υποδομής της Χαμάς, της πολιτικής δηλαδή δύναμης, που στηρίζει η πλειοψηφία των Παλαιστινίων και που χαρακτηρίζεται από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ …τρομοκρατική.

Ποια είναι όμως η Χαμάς; Είναι η μεγαλύτερη παλαιστινιακή ισλαμιστική οργάνωση, που ανδρώθηκε από το 1987, την περίοδο της πρώτης intifada, της παλαιστινιακής εξέγερσης ενάντια στην ισραηλινή κατοχή στην Γάζα και στην Δυτική Όχθη.

Η Χαμάς, πριν το 2006, όταν και πήρε την πρώτη θέση στις Παλαιστινιακές εκλογές, είχε δύο τομείς δραστηριότητας: την άμεση στρατιωτική δράση κατά του Ισραήλ αλλά και κοινωνικά προγράμματα, όπως η οικοδόμηση σχολείων, νοσοκομείων και τζαμιών. Εκατοντάδες ιατρικά κέντρα, τράπεζες τροφίμων, καλοκαιρινά εκπαιδευτικά κάμπινγκ και σχολεία σε ολόκληρη τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα χρηματοδοτούνται από την Χαμάς.

Σε μία χώρα που ταλαιπωρείται από την βαρβαρότητα των Ισραηλινών επιδρομών, όπου εξαιτίας του ισραηλινού αποκλεισμού πάνω από το 50% των κατοίκων βασίζεται στην φιλανθρωπία για να επιζήσει, οι κοινωνικές υπηρεσίες της Χαμάς αποτελούν φως στο σκοτάδι. Στην συνείδηση των Παλαιστινίων προβάλλει ως η μοναδική φωνή αντίστασης και ελπίδας.

Επί 60 χρόνια η «πολιτισμένη» και «ευαίσθητη» διεθνής κοινότητα παρακολουθεί απαθής την ρατσιστική συμπεριφορά και δραστηριότητα σε βάρος ενός ιστορικού και αντιστεκόμενου λαού. Αποκαλυπτική είναι και η παρούσα στάση των ΗΠΑ, της Ευρ. Ενώσεως και των Αραβικών ηγεσιών. Η τήρηση ίσων αποστάσεων και η μη σαφής κατηγορηματική καταδίκη της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού, καταδεικνύει μία εθελόδουλη διάβρωση των ηγεσιών αυτών.

Οι εκπρόσωποι του «εκλεκτού λαού του Θεού» γνωρίζουν ότι η διεθνής αντίδραση θα εκτονωθεί σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις έξω από τις ανά τον κόσμο πρεσβείες τους, ίσως και σε κάποια ανούσια καταδικαστικά ψηφίσματα.

Όμως, η φωνή της λογικής και του διεθνούς δικαίου επιτάσσει την δημιουργία ανεξαρτήτου και κυριάρχου κράτους των Παλαιστινίων που θα συμβιώνει ειρηνικά με το Ισραήλ.

Με δεξί κλικ στην πάνω φωτογραφία θα διαπιστώσετε την εδώ και έξι δεκαετίες μεθοδευμένη εδαφική συρρίκνωση του Παλαιστινιακού λαού