Αλλοδαποί στην Ελληνική Αστυνομία;

Το διαβάσαμε και αυτό. Για να αντιμετωπιστεί η πρωτοφανής όξυνση της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών, πρέπει η ΕΛ.ΑΣ να προσλάβει αλλοδαπούς αστυνομικούς («Μετανάστες κατά του εγκλήματος», Μ. Ροζάκος, Ελεύθερος Τύπος, 27/3). http://www.e-tipos.com/newsitem?id=82484

Μάλιστα, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, οι συνεργάτες του υφ. Εσωτερικών, κ. Χρήστου Μαρκογιαννάκη εξετάζουν σοβαρά το θέμα, ενώ αντίστοιχη εισήγηση έχει καταθέσει παλαιότερα και ο διπλωματικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Κώστας Μπίτσιος.

Στόχος της πρόσληψης αλλοδαπών αστυνομικών στην ΕΛ.ΑΣ. είναι «να αυξήσουν την εμπιστοσύνη προς την Αστυνομία και να πείσουν τους μετανάστες να προχωρούν σε καταγγελίες για εγκλήματα που πέφτουν στην αντίληψή τους, χωρίς να φοβούνται, αν είναι παράνομοι, ότι ενδέχεται να απελαθούν.»

Συμπέρασμα: οι ιθύνοντες ομολογούν πως το πολυπολιτιστικό μοντέλο που βασίζεται στη διαφορετικότητα έχει αποτύχει και πως οι Έλληνες αστυνομικοί αδυνατούν να συνεργαστούν αποτελεσματικά με τις μεταναστευτικές κοινότητες.

Θέλω να εκφράσω όμως ορισμένες σκέψεις. Οι αλλοδαποί αστυνομικοί θα τύχουν όντως της εμπιστοσύνης των κοινοτήτων τους, ή μήπως οι ίδιοι οι μετανάστες θα τους αντιμετωπίσουν σαν δωσίλογους-συνεργάτες του «ρατσιστικού» ελληνικού κράτους που αισθάνονται να τους καταπιέζει;

Ακόμα χειρότερα, φοβούμαι μήπως παρατηρηθεί το φαινόμενο, πχ ο Αφγανός αστυνομικός να καλύπτει στο μέτρο του δυνατού παραπτώματα των ομοεθνών του. Είναι γνωστή η περίπτωση της Αλβανίδας που μετέφραζε εξωραϊσμένες τις καταθέσεις των συμπατριωτών της στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να πετύχουν ευνοϊκότερη απόφαση. Όταν ρωτήθηκε γιατί, απάντησε πως δρα εξισορροπητικά, καθώς θεωρεί πως οι Αλβανοί αδικούνται στις δικαστικές αποφάσεις.

Επίσης, μήπως στηθεί ένας κερδοφόρος μηχανισμός εκβιασμού ή νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών με εγκεφάλους υψηλά ιστάμενους στο υπ. Εσωτερικών και εκτελεστικά όργανα τους αλλοδαπούς αστυνομικούς; Οι ανάπηροι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους μας δεν μπορούν να μας εγγυηθούν το αντίθετο.

Ύστερα, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έχει απαγορεύσει στο υπ. Εσωτερικών από το 2007 την αναγραφή του θρησκεύματος και της εθνικότητας στις αιτήσεις των μεταναστών από χώρες εκτός ΕΕ για άδεια διαμονής στη χώρα μας. Πώς λοιπόν το υπ. Εσωτερικών θα δώσει στην ΕΛ.ΑΣ την ακριβή αναλογία των αλλοδαπών που ζουν στη χώρα μας; Επομένως, είναι πρακτικά αδύνατη η εφαρμογή του μέτρου είτε η πρόσληψη των αλλοδαπών αστυνομικών θα γίνει με υπολογισμούς …στο περίπου και το μέτρο θα καταλήξει περίπου αποτελεσματικό(!)

Η πρόσληψη αλλοδαπών στην ΕΛ.ΑΣ ή στο ελληνικό δημόσιο, αν τελικά εφαρμοστεί, θα είναι το πρώτο βήμα σε μία δέσμη μέτρων θετικών διακρίσεων υπέρ των μεταναστών. Αυτό σίγουρα θα προκαλέσει δυσαρέσκεια στον ελληνικό πληθυσμό και θα οξύνει περισσότερο τις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και ξένων, παρά θα τις ενισχύσει.

Μόνη λύση για να αποφύγουμε τις ακρότητες ένθεν κακείθεν, ο περιορισμός των ξένων στην Ελλάδα στο ποσοστό του μέσου όρου των μεταναστών στα κράτη της ΕΕ, δηλ. στο 4%. Αυτό το ποσοστό αντέχει να ενσωματώσει η ελληνική κοινωνία.

Δημοψήφισμα για το μεταναστευτικό τώρα

Επιτέλους, ας συνειδητοποιήσουμε πως αποτελούμε την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως κόμματος. Η δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στο «Πρώτο Θέμα» της 22/3 είναι αποστομωτική. Το 72,3% των συμπατριωτών μας απαιτεί: «Απελάστε τώρα τους λαθρομετανάστες».

Καμιά πολιτική δύναμη δεν δικαιούται να επιβάλει ενάντια στη θέληση μας τον εποικισμό της χώρας από στίφη λαθρομεταναστών…

Σε τι εξυπηρετεί την Πατρίδα και τον λαό μας αυτή η πέρα από κάθε μέτρο και λογική μαζική εισροή μεταναστών; Τα «αγαθά» του πολυπολιτισμού τα ζούμε στο πετσί μας:
-Οι Έλληνες εργαζόμενοι αντικαθίστανται από φθηνούς και πειθήνιους αλλοδαπούς «δούλους» χωρίς εργατική συνείδηση και ιστορία διεκδικήσεων. Το ελαστικό ωράριο είναι προ των πυλών.
-Η ελληνική βιοτεχνία αφανίζεται, ενώ έχει γεμίσει η αγορά με αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα, που παράγονται με τη στυγνή εκμετάλλευση μαύρης τριτοκοσμικής εργασίας.

Την ίδια στιγμή το 54% των Βρετανών εξέφρασε την αντίθεση του στο δικαίωμα πολιτών άλλων χωρών της ΕΕ να εργάζονται στη Βρετανία (Financial Times 16/3), ενώ ο υπουργός Μετανάστευσης Φιλ Γούλας δήλωσε ότι ο ίδιος εργάζεται για να δώσει τις διασφαλίσεις που χρειάζεται το βρετανικό κοινό.

Γιατί στην Ελλάδα τα δύο μεγάλα κόμματα συναγωνίζονται τη λεγόμενη αριστερά στην ενθάρρυνση της νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών; Γιατί να εγκαθίστανται εδώ, με έξοδα του Έλληνα φορολογούμενου υπό την κάλυψη μίας καλά ενορχηστρωμένης προπαγάνδας, επιδοτούμενης απ' το κράτος και τα ευρωπαϊκά ταμεία;

Γιατί αποφασίζουν και διατάσσουν αψηφώντας αλαζονικά τη βούληση του Ελληνικού Λαού; Έχουμε ή όχι Δημοκρατία;

Είναι σε θέση το κράτος πρόνοιας της χώρας μας να συντηρήσει τους ανέργους που ήδη υπάρχουν, τις στρατιές ανέργων που θα προκύψουν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και ταυτόχρονα όλους τους μετανάστες, νόμιμους και μη;

Η Πολιτεία –που έχει ευνουχίσει την Ελληνική Αστυνομία- μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια όσων επιθυμούμε να κυκλοφορούμε με ασφάλεια στους δρόμους, τα πάρκα και τις πλατείες μας;

Γιατί να ασφυκτιούν οι φυλακές μας με αλλοδαπούς (έχουν ξεπεράσει το 50% των κρατουμένων) και δεν θεσπίζεται νόμος να απελαύνονται άμεσα και δια βίου όσοι ξένοι παρανομούν στην Πατρίδα μας;

Ας γυρίσουμε την πλάτη στους ψευτο-προοδευτικούς δoσίλογους της Νέας Τάξης. Υπάρχουν σε κάθε πολιτικό κόμμα και σε όλα τα μμε. Με τους παχυλούς μισθούς και την υπερπροβολή τους έχουν καταστεί μία οργουελική αστυνομία σκέψης, που στιγματίζει σαν «ρατσιστή» και «φασίστα» όποιον τολμά να έχει διαφορετική άποψη για το μεταναστευτικό.

Έχουμε το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να απαιτήσουμε τη θεσμοθέτηση συγκεκριμένης μεταναστευτικής πολιτικής μετά από δημόσια και διαφανή συζήτηση, η οποία θα επικυρωθεί με Δημοψήφισμα από τον κυρίαρχο(;) Ελληνικό Λαό.

Προτείνουμε: Μετανάστες μόνο εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας που δεν μπορούν να καλυφθούν από Έλληνες, με νόμιμες διακρατικές συμβάσεις, με εξασφαλισμένη κατοικία, μισθούς, παροχές, και ασφάλιση στα ίδια επίπεδα με τους γηγενείς.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΤΩΡΑ. Διαφορετικά, μαύρο στις Ευρωεκλογές σε όσα κόμματα αψηφούν τη βούληση του 75% του Ελληνικού Λαού.

Διαβάστε ακόμα ένα σχετικό διαφωτιστικό άρθρο του Σταύρου Καρκαλέτση:
http://karkaletsis-stavros.blogspot.com/2009/03/blog-post_15.html

Δυναμική και αποδοτική η τουρκική εξωτερική πολιτική

Παρά τις προσπάθειες του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών να δίνει διαπιστευτήρια αμερικανοφιλίας εφαρμόζοντας την πολιτική του καλού παιδιού που σκύβει το κεφάλι και λέει ναι σε όλα, οι ΗΠΑ μας «αδειάζουν» συνεχώς.

Η συμμετοχή τεσσάρων ΝΑΤΟϊκών κρατών -ΗΠΑ, Βρετανία, Ολλανδία και Βέλγιο- στην τουρκική άσκηση στο Αιγαίο με την ονομασία «Egemen 2009» (Ηγεμών 2009) από τις 12 ως τις 30 Μαρτίου, πρακτικά συνιστά ένα τεράστιο βήμα για de facto νομιμοποίηση μιας σειράς διεκδικήσεών της Άγκυρας στο Αιγαίο.

Συγκεκριμένα, η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας λόγω της εγγύτητας των ελληνικών νησιών στα τουρκικά παράλια. Αμφισβητεί τη ζώνη Έρευνας και Διάσωσης του FIR Αθηνών, ενώ διεκδικεί την επέκταση του FIR Κωνσταντινούπολης μέχρι τον 25ο μεσημβρινό στο μέσο του Αιγαίου.

Προσπαθεί δηλ. να επιβάλει την διχοτόμηση του Αιγαίου σε επιχειρησιακό και ερευνητικό επίπεδο, ώστε να εγκλωβίσει σε ζώνες τουρκικής ευθύνης τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τα οποία θέλει αποστρατικοποιημένα.

Η θέση της Ελλάδας είναι πως τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα υφαλοκρηπίδας. Αυτό αναγνωρίζεται ρητά τόσο στη Διεθνή Συνθήκη της Γενεύης για την Υφαλοκρηπίδα του 1958 όσο και στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Μάλιστα, η Αθήνα είναι πρόθυμη να δεχθεί την παραπομπή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Ωστόσο, στις 3 Φεβρουαρίου, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έβγαλε μία απόφαση, με την οποία δεν αναγνώρισε σε ουκρανικό νησί -που βρίσκεται κοντά στα παράλια της Ρουμανίας- ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε οικονομική ζώνη!

Η χάραξη των ορίων της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης που έκανε το δικαστήριο έδωσε στη Ρουμανία –η οποία ακολούθησε το σκεπτικό της Τουρκίας- το 80% της θαλάσσιας ζώνης που διεκδικούσε. Αυτή η απόφαση δημιουργεί νομολογία που δικαιώνει κατά πολύ την Άγκυρα, η οποία δεν θα την αφήσει ανεκμετάλλευτη.

Στο μεταξύ, η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν ανοίγεται με μαεστρία δυναμικά προς όλες τις κατευθύνσεις και διατηρεί στενές σχέσεις με το Ιράν και τη Χαμάς, χωρίς να χάνει ταυτόχρονα τον φιλοδυτικό προσανατολισμό της.

Με μία κίνηση εντυπωσιασμού ο Ερντογάν αποκάλεσε στο Νταβός το Ισραήλ «κράτος δολοφόνων», κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του ισλαμικού κόσμου, χωρίς όμως ποτέ να χαλάσει την στρατιωτική συμμαχία με το Ισραήλ.

Ακριβώς αυτή η τακτική καθιστά την Τουρκία πολύτιμη για τις ΗΠΑ, σε αντίθεση με την πειθήνια αλλά άχρηστη για τους Αμερικανούς πολιτική που ακολουθεί η Αθήνα. Ο Ομπάμα επιχειρεί μια νέα προσέγγιση στη Μέση Ανατολή. Θα μεταβεί στην Αγκυρα για να ζητήσει από τον Ερντογάν να παίξει πρωταγωνιστικό διαμεσολαβητικό ρόλο στις προσπάθειες ρύθμισης του Μεσανατολικού.

Στο μεταξύ, οι δικοί μας πολιτικοί ηγέτες ναρκωμένοι στο λήθαργο της οικονομικής κρίσης ασχολούνται με σκάνδαλα, μίζες, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, κοκορομαχίες στη βουλή και με την προβολή και το χτίσιμο του προφίλ τους. Ωστόσο, αν η Ελλάδα δεν αλλάξει έγκαιρα τακτική θα απομονωθεί, με απρόβλεπτες επιπτώσεις στο Αιγαίο, στην Κύπρο και σύντομα στη Θράκη.

φωτο άνω: από την επίσκεψη της υπ. εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρυ Κλίντον στην Τουρκία και τη συνάντηση της με τον υπ. εξ. της Τουρκίας Αλί Μπαμπατζάν, προετοιμάζοντας την ατζέντα της επίσκεψης Ομπάμα στην Άγκυρα.

φωτο κάτω: ο χάρτης με τη γραμμή επιχειρησιακής και οικονομικής διχοτόμησης του Αιγαίου που διεκδικεί η Τουρκία

61 χρόνια από την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων

Εφημερίδα “Έρευνα”
12 Μαρτίου 2009, σελ. 7


Η 7η Μαρτίου του 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τα Δωδεκάνησα. Είναι η μέρα που γίνονται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας. Στη μακραίωνη ιστορία τους καμιά δύναμη δεν μπόρεσε να τους αφαιρέσει την ελληνική τους ταυτότητά.

Παρά την ύψιστη συμβολή της Δωδεκανήσου στον αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας το 1821, το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1832) την άφησε, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του αιγαιακού χώρου, έξω από τα ελληνικά σύνορα.

Κατά τον ιταλο–τουρκικό πόλεμο του 1912 η Ιταλία κατέλαβε τα νησιά, εκτός του Καστελόριζου. Οι Ιταλοί έκαναν λόγο για αυτονομία και αυτοδιοίκηση, αλλά οι σκοποί τους ήταν άλλοι.

Στις 4 Ιουνίου 1912, οι αντιπρόσωποι των νησιών, οργανώνουν το πανδωδεκανησιακό Συνέδριο της Πάτμου και κηρύσσουν τα νησιά αυτόνομη “Πολιτεία του Αιγαίου”. Οι διαμαρτυρίες για τη μη τήρηση των υπεσχημένων από τους Ιταλούς πήραν πλατιά δημοσιότητα. Το “Δωδεκανησιακό” είχε ήδη γίνει διεθνές ζήτημα.

Η Ιταλία υπογράφει στο Λονδίνο, στις 22 Αυγούστου 1915, μυστική συνθήκη με τις δυνάμεις της Αντάντ, με στόχο την προσάρτηση της Δωδεκανήσου, ως “αντάλλαγμα” της συμμετοχής της στο πλευρό της συμμαχίας.

7 Απριλίου 1919: Οι ιταλικές αρχές επιχειρούν να παρεμποδίσουν τη διενέργεια πανδωδεκανησιακού συλλαλητηρίου για την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα και στην ειρηνική εκδήλωση των κατοίκων, αντέταξαν ένοπλη βία με αποτέλεσμα να φονευθούν στο χωριό Παραδείσι ο ιερέας Παπαλουκάς και η Ανθούλα Ζερβού. Τα γεγονότα έμειναν στην ιστορία ως “Αιματηρόν Πάσχα”.

16 Ιουλίου 1919: Υπογράφεται στο Παρίσι η συμφωνία Τιττόνι-Βενιζέλου. Η Ιταλία παραχωρεί στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, εκτός της Ρόδου, που θα παραμείνει για 5 χρόνια ακόμα υπό ιταλική κυριαρχία, μέχρι να αποφασίσουν με δημοψήφισμα οι κάτοικοί της.

28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920: Υπογράφεται η συνθήκη των Σεβρών, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας κάθε δικαιώματος και τίτλου επί των Δωδεκανήσων, ενώ την ίδια ημέρα, η Ιταλία παραιτείται υπέρ της Ελλάδας όλων των δικαιωμάτων και των τίτλων της επί των κατεχομένων υπ’ αυτής νήσων του Αιγαίου.

Το 1922, η Ιταλία επωφελούμενη από την Μικρασιατική Καταστροφή κηρύσσει έκπτωτες τις ειδικές συμφωνίες με την Ελλάδα για τα Δωδεκάνησα και στις 6 Αυγούστου 1923 τα προσαρτά επισήμως.

1940: Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου πολλοί Δωδεκανήσιοι πολεμούν εναντίον των Ιταλών. Δωδεκανήσιος είναι και ο πρώτος νεκρός αξιωματικός του πολέμου, ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος από τη Χάλκη.

Μετά την πτώση του Μουσολίνι στις 25 Ιουλίου 1943 αρχίζει η περίοδος της γερμανοκρατίας.

8 Μαϊου 1945: Οι Γερμανοί υπογράφουν την παράδοση των νησιών στους Βρετανούς και στο Διοικητή του Ιερού Λόχου Τσιγάντε. Την επομένη, αγγλικές δυνάμεις με τμήματα ινδικών ταγμάτων και άνδρες του Ιερού Λόχου αποβιβάζονται στη Ρόδο. Ο λαός της πόλης και των χωριών, κρατώντας ελληνικές σημαίες, τους επιφυλάσσει αποθεωτική υποδοχή.

10 Φεβρουαρίου 1947: Υπογράφεται η συνθήκη των Παρισίων, με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες.

31 Μαρτίου 1947: Ο Βρετανός διοικητής παραδίδει τη διοίκηση των νησιών στον Αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη.

Η επίσημη τελετή της Ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948 στη Ρόδο μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού.

Για τα πεντηκοστά γενέθλια της «Έρευνας»

Εφημερίδα “Έρευνα”
5 Μαρτίου 2009, σελ. 7


Η επέτειος μισού αιώνα ύπαρξης αποτελεί σε κάθε περίπτωση ένα σημαντικό ορόσημο. Την 1η Μαρτίου 1959, η «Έρευνα» εισήλθε δυναμικά στον αγώνα της ενημέρωσης και τηρεί ως σήμερα στο έπακρο τη δέσμευση για πλήρη και αντικειμενική πληροφόρηση.

Με δυσκολίες, αλλά και με διακρίσεις, με την αγάπη των αναγνωστών αλλά και με το μεράκι των ανθρώπων της, η «Έρευνα» στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, υπηρετεί τον τόπο μακριά από κομματικές και άλλους είδους σκοπιμότητες.

Σε εβδομαδιαία βάση φιλοξενεί μέσα από τις στήλες της άρθρα και χρονογραφήματα σημαντικών ανθρώπων, προωθεί την πολιτιστική κίνηση της πόλης μας, προβάλλει τη δημιουργικότητα, τις θετικές πρωτοβουλίες, την πορεία επιφανών συμπολιτών μας, καυτηριάζει τα κακώς κείμενα και προτείνει λύσεις στα προβλήματα του λαού της Καλλιθέας.

Λίγοι γνωρίζουν πως η «Έρευνα» εκτός του ότι είναι η παλαιότερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Καλλιθέας, καθιέρωσε πρώτη πανελλαδικά το σχήμα tabloid –το «μικρό» σχήμα που έχουν σήμερα οι περισσότερες εφημερίδες- όταν όλες οι άλλες τυπώνονταν σε μεγάλο σχήμα.

Οι δυσκολίες που παρουσιάζει ένα εκδοτικό εγχείρημα είναι αρκετές. Ως ιδρυτής και εκδότης ο κ. Χρήστος Παπάζογλου έχει αποδείξει ότι γνωρίζει να τις αντιμετωπίζει επιτυχώς. Όλοι του αναγνωρίζουν πως κάθε εβδομάδα με συνέπεια, αφοσίωση, θέληση και ψυχή επιμένει να γεμίζει τις σελίδες της «Έρευνας» με ουσιαστικό περιεχόμενο.

Τα δημοσιεύματα ακολουθούν τη δημοσιογραφική δεοντολογία, δείχνουν σεβασμό στη νοημοσύνη και το ήθος του αναγνώστη. Αυτό έχει ιδιαίτερη αξία σε μία εποχή που στην πλειονότητα των μμε κυριαρχούν δυστυχώς η εντυπωσιοθηρία, η ατάκα, τα φληναφήματα, η χυδαιότητα και ο εθνομηδενισμός.

Οι εξελίξεις στην τεχνολογία των μέσων σημαίνουν για τον τοπικό τύπο διαρκή προσπάθεια για το καλύτερο. Εξάλλου, οι τοπικές εφημερίδες έρχονται να καλύψουν ένα κενό στην ενημέρωση για τα τοπικά ζητήματα, το οποίο δεν μπορεί να καλύψει κανένα άλλο μέσο. Για το λόγο αυτό, οι εφημερίδες αυτές πρέπει να είναι βιώσιμες οικονομικά, ώστε να ορθώνουν το ανάστημά τους μαζί με την τοπική κοινωνία, χωρίς ενδοιασμούς και εξαρτήσεις.

Ως ένας από τους νεότερους συνεργάτες της «’Ερευνας», μετά από 130 δημοσιεύματα, μπορώ να βεβαιώσω πως οι χαρές που κρύβει η διαρκής επαφή με κοινά ζητήματα και η ικανοποίηση που αισθάνεται κανείς συνειδητοποιώντας πως συμβάλλει έστω και λίγο στην ευόδωση μιας συλλογικής προσπάθειας είναι εθιστικές.

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον κ. Χρήστο Παπάζογλου για την τιμή και την χαρά που μου προσφέρει η συνεργασία μας. Του εύχομαι υγεία και δύναμη για να συνεχίζει το δημοσιογραφικό και κοινωνικό του έργο!