Ίων Δραγούμης

Ο Ιωάννης ή Ίων Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου 1878. Ο πατέρας του ήταν ο δικαστικός και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Επανάστασης στο Γουδί, Στέφανος Δραγούμης.

Ανδρώθηκε σε μία Ελλάδα που πίστευε στην απελευθέρωση των Αλύτρωτων Πατρίδων, ενώ υψωνόταν η απειλή της Μεγάλης Βουλγαρίας. Θα σπουδάσει νομικά και θα καταταγεί εθελοντής στον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.

Ήταν αγνός πατριώτης, που δεν περιορίζονταν στα ευχολόγια και τη θεωρία: «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του …να φαντάζομαι πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας».

Αναλαμβάνει στην Μακεδονία μυστική δράση. Το 1902 ως πρόξενος στο Μοναστήρι -με την συνεργασία του πατέρα του και του γαμπρού του Παύλου Μελά- δημιουργεί την Οργάνωση Αγώνα στη Μακεδονία, για να αντιμετωπίσουν τις ορδές των Βουλγάρων κομιτατζήδων.

Το 1904 σκοτώνεται ο Παύλος Μελάς. Γράφει στο «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα» απευθυνόμενος στην Ελληνική νεολαία «Γενείτε ήρωες. Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει».

Στα 1907-1908 εργάζεται στο Ελληνικό Προξενείο της Κωνσταντινουπόλεως και συναντά τον αξιωματικό Αθανάσιο Σουλιώτη-Νικολαΐδη. Δημιουργούν την Οργάνωση Κωνσταντινούπολης. Μαζί οραματίζονται το «Ανατολικό ιδανικό», όπου θα ενώνονταν όλοι οι λαοί τη Ανατολής και οι Έλληνες θα γινόταν σιγά-σιγά συγκυβερνήτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όμως η εξέλιξη του νεοτουρκικού κινήματος θα διαλύσει τα οράματα των δύο φίλων.

Στις 16 Ιουνίου 1917 δεν δίστασε -βλέποντας τους "συμμάχους" να προβαίνουν σε εξάμηνο αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών προκαλώντας πείνα- να καταγγείλει με επιστολή καταπέλτη το απαράδεκτο των ενεργειών, προκαλώντας την άμεση εξόρισή του στην Κορσική.

Η επίσημη δικαιολογία είναι τα «φιλογερμανικά» αισθήματά του. Λησμόνησαν οι συντάκτες της λίστας των εξορίστων ότι, όταν κατελήφθη από Γερμανοβουλγάρους το οχυρό Ρούπελ τον Μάιο του 1916, ο Ίων Δραγούμης υπήρξε καταπέλτης κατά των Γερμανών.

Άλλωστε, υποστήριξε την έξοδο της Ελλάδας από την ουδετερότητα στο πλευρό της Αντάντ, αλλά με συμφωνίες και συμβάσεις που θα καθόριζαν σαφέστατα τα ανταλλάγματα και τις εγγυήσεις για την Ελλάδα. Ο Δραγούμης ήταν εναντίον κάθε ανάμιξης ξένων στα εσωτερικά της Ελλάδας.

Τελικά, επιστρέφει στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου 1919. Στις 30 Ιουλίου του 1920, αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, γίνεται στο Παρίσι δολοφονική απόπειρα εναντίον του Ελευθερίου Βενιζέλου. Οι φήμες ότι ο Βενιζέλος είναι νεκρός κυκλοφορούν στην Αθήνα. Το απόγευμα της επομένης, ο Ίων Δραγούμης συλλαμβάνεται από τα βενιζελικά τάγματα χωροφυλακής του Γύπαρη και στις 4 το απόγευμα εκτελείται.

Από το 1915 που πολιτευόταν ο Δραγούμης ήταν ο υποσχόμενος επόμενος αρχηγός της Ελλάδος. Η πολιτική δολοφονία στέρησε τον μοναδικό άνθρωπο που θα απέτρεπε την Μικρασιατική Καταστροφή. Ευτυχώς για τον ίδιο δεν θα προλάβει να τη δει.

Τα διδάγματα του Δραγούμη είναι αναγκαία σήμερα που οι κυβερνήσεις μειοδοτούν στα εθνικά θέματα, οι διανοούμενοι υπηρετούν τη Νέα Τάξη και η νεολαία αποχαυνώνεται στα internet café.

*Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, η Επιτροπή Μνήμης Ίωνος Δραγούμη, διοργανώνει εκδήλωση τιμής την Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010 στις 7.30 μ.μ. στην λευκή στήλη (έναντι ξενοδοχείου Χίλτον, Βασ. Σοφίας 73) εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή, κτυπημένος από τις σφαίρες του Εθνικού Διχασμού. H εκδήλωση αυτή πραγματοποιείται με συνέπεια από το 1983.

Φέτος είναι η 90ή επέτειος μνήμης και τιμής στον Ίωνα Δραγούμη.

Δεν ξεχνώ

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70, τότε που η εισβολή κι ο Αττίλας ήταν νωπά στη μνήμη και τις συνειδήσεις του κόσμου, θυμάμαι -μαθητής του Δημοτικού τότε- σε σποτ στην τηλεόραση, σε αφίσες, σε αυτοκόλλητα στα λεωφορεία και στα τρένα, την αιματοβαμμένη Κύπρο και τη φράση «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».

Τα χρόνια όμως πέρασαν, χρόνο με το χρόνο λιγόστευαν, ώσπου εξαφανίστηκαν. Πλέον, ίσως βγουν καινούργιες ταμπέλες, όπου αντί για «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» θα γράφουν «ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΜΕ». Ξεπουλάμε την Ιστορία μας, ενώ ο μέσος Έλληνας ενδιαφέρεται όλο και λιγότερο για την Κύπρο.

Σε μια εποχή που οι «επίσημοι» επιλεκτικά ξεχνούν και οι επιτήδειοι κάνουν business με το ψευδοκράτος, η αντίδραση Ελλήνων και Κυπρίων Πατριωτών μέσω του διαδικτύου, έπεισε την Jennifer Lopez, να αρνηθεί τα 3 εκ. δολάρια που της έδιναν οι Τούρκοι για να κάνει συναυλία στα ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ την ημέρα της αιματοβαμμένης «επετείου» της ΕΙΣΒΟΛΗΣ. Την περίοδο μάλιστα που σε Ελλάδα και Κύπρο, για 3 εκ. δολάρια, πολλοί «ρεαλιστές» θα γίνονταν ακόμα και Τούρκοι...

Κάποιοι επιμένουν να ξεχνούν τι έγινε στην Κύπρο τον Ιούλιο και κυρίως τον Αύγουστο του ’74 … Μιλούν για επαναπροσέγγιση, μα ποτέ για εισβολή… Μιλούν για συμβιβασμούς (βλ. σχέδιο Ανάν) αντί για χρέος προς την Πατρίδα…

Ωστόσο, κάποιοι άλλοι επιλέγουμε να ονειρευόμαστε μια Κύπρο ελεύθερη και ελληνική. Να ανήκουμε σε αυτούς που δεν ξέχασαν ποτέ και να μνημονεύουμε τους πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ. Εκείνους που το επίσημο Ελληνικό κράτος, όχι μόνο εγκατέλειψε στην τύχη τους, αλλά δεν τους αναγνωρίζει ότι πολέμησαν, τραυματίστηκαν και σκοτώθηκαν.

Επιλέγουμε να στεκόμαστε απέναντι στους σύγχρονους «ρεαλιστές» και να τους θυμίζουμε τον Κίμωνα, που το 450 πΧ με 200 αθηναϊκές τριήρεις εκστρατεύει στην Κύπρο. Μία εκστρατεία που ανάγκασε την τεράστια και πανίσχυρη Περσική αυτοκρατορία να υπογράψει συνθήκη (Ειρήνη του Καλλία), με την οποία αναγνώρισε την ελευθερία της Κύπρου και των ελληνικών πόλεων της Ιωνίας…

Πόσο μικρός φαίνεται ο «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής που δήλωσε το 1974 ότι «η Κύπρος κείται μακράν». Με την ανοχή του έγινε η δεύτερη επίθεση και οι Τούρκοι κατέλαβαν το 37% της Κύπρου, ενώ ως τότε κατείχαν μόλις το 4%.

Τον Ιούλιο και κυρίως τον Αύγουστο του ’74 χάσαμε τη μισή Κύπρο ΜΑΣ, ακρωτηριάστηκε η Πατρίδα μας. Ας στείλουμε το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις: «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»

Μία πρόταση για το ασφαλιστικό που αποσιωπήθηκε

Ψηφίστηκε και επί των άρθρων το βράδυ της αποφράδας Πέμπτης 8/7 το κατάπτυστο ασφαλιστικό–ταφόπλακα στις κατακτήσεις 100 χρόνων. Οι αγώνες των εργαζομένων από τις αρχές του 20ού αιώνα αναιρέθηκαν μέσα σε λίγες ώρες υπό την πίεση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τις χλιαρές αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, «παρακάμπτοντας» το Σύνταγμα, ποδοπάτησε την τσαλακωμένη αξιοπρέπεια εργαζομένων και συνταξιούχων, με το επιχείρημα πως δήθεν δεν υπήρχε άλλος τρόπος να λυθεί το ασφαλιστικό. Προτείνει δε μία ενοποίηση των Ταμείων, με τρόπο που να ισοπεδωθούν οι συντάξεις προς τα κάτω.

Κι όμως υπάρχει λύση: Δημιουργία Τράπεζας με τα αποθεματικά των Ταμείων, όπου κάθε Ταμείο θα συμμετέχει αναλογικά με τα αποθεματικά του. Αυτή την πρόταση προσπαθούμε –πολλά στελέχη του ευρύτερου λαϊκού πατριωτικού κινήματος- να προωθήσουμε από το 2007.

Φανταστείτε ότι τα ίδια κεφάλαια της Εθνικής Τράπεζας ήταν τότε 5,7 δις ευρώ, της Πειραιώς 1,9 δις ευρώ και της Alpha 2,7 δις ευρώ, όταν τα αποθεματικά των Ταμείων ήταν 26 δις ευρώ και μόνο το ΙΚΑ είχε 5,9 δις ευρώ εκ των οποίων το 1,4 δις ευρώ σε μετρητά!

Για να φτιαχτεί μια τράπεζα απαιτούνται μόνο 5 εκ. ευρώ, ποσό αστείο για τα Ταμεία. Αυτή η κολοσσιαία τράπεζα θα μπορεί να ανοίξει θυγατρική ασφαλειών, όπου θα ασφαλίζει ο κόσμος το σπίτι του, το αυτοκίνητό του κλπ.

Μιλάμε για έναν κολοσσό πενταπλάσιο της Εθνικής Τράπεζας με μετρητά και ατελείωτο πελατολόγιο. Έτσι, θα έχει τη δυνατότητα να κάνει εξαιρετικά συμφέρουσες επενδυτικές προτάσεις για το καταναλωτικό κοινό και να κερδίσει σύντομα ποσά, που με την παρούσα κατάσταση στα ταμεία ανήκουν στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας.

Ποιοι θα χάσουν;
-οι εκάστοτε κυβερνήσεις, γιατί θα πάψουν να έχουν πρόσβαση στον πακτωλό των αποθεματικών. Με την παρούσα κατάσταση χρησιμοποιούν το χρήμα για δανεικά κι αγύριστα. Φροντίζουν δε να τοποθετούν στις διοικήσεις των ταμείων κομματικούς, που δεν θα ζητήσουν πίσω τα λεφτά, εκπαιδεύοντάς τους παράλληλα στο τι θα λένε.
-οι τράπεζες, γιατί ξαφνικά θα βρεθούν με έναν κολοσσιαίο ανταγωνιστή χάνοντας πελάτες και καταθέσεις.
-οι επιτήδειοι που με προμήθειες, συμβάσεις κλπ. έχουν -με την παρούσα κατάσταση- σκανδαλωδώς πρόσβαση σε ατελείωτο χρήμα.

Ποιοι θα κερδίσουν;
-Όλοι οι ασφαλισμένοι, γιατί θα έχουν έναν κολοσσό που στο καταστατικό του θα εγγυάται την πληρωμή συντάξεων και τη διατήρηση των ορίων ηλικίας.
-Όλοι οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία, γιατί θα μπορούν να εργάζονται με καλύτερους μισθούς και σύγχρονες συνθήκες στην τράπεζα και τις θυγατρικές της, χωρίς να χρειαστεί να απολυθεί κανείς.

Αφού υπάρχει αυτή η λύση, ιδιαιτέρως σε μία εποχή κρίσης, γιατί δεν εφαρμόζεται, ούτε καν την προτείνει κανείς;
Τα λεφτά είναι πολλά και η πολιτική και οικονομική ελίτ της Πατρίδας μας φροντίζει να εξαγοράζει τη σιωπή των διαπλεκόμενων βαρόνων των μμε και των μεγαλοδημοσιογράφων.

Μυαλό πότε θα βάλουμε;

Παράλληλα με την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε εμείς οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, ας συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει και μία παράλληλη ελληνική κοινωνία. Εκείνη της κλεπτο-αστικής τάξης των διαπλεκόμενων τρωκτικών.

Την αποτελούν οι ανεπάγγελτοι–επαγγελματίες πολιτικοί, οι εφοπλιστές, οι τεχνοκράτες, οι μεγαλο-δημοσιογράφοι, οι προβεβλημένοι μεγαλο-δικηγόροι και μεγαλο-γιατροί, τα αστέρια της τέχνης και του αθλητισμού και οι γόνοι τους, που ως κύριο ή μοναδικό προσόν τους προβάλλουν το ηχηρό τους όνομα.

Αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους στην κοινωνία σαν έναν λάιφ-στάιλερ που κύριο στόχο έχει να προσελκύσει τα φώτα της δημοσιότητας. Για το λόγο αυτό κυκλοφορούν σε in μαγαζιά του Κολωνακίου, των βορείων προαστίων και της Μυκόνου. Ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας, οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα και διοργανώνουν πανάκριβες δεξιώσεις για τα άτομα του δικού τους «κύκλου».

Βιώνουν άλλου είδους προβλήματα. Ζουν μία τελείως διαφορετική πραγματικότητα από τη δική μας. Δεν μπορούν να την κατανοήσουν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ερμηνευθεί και η αφελώς(;) προκλητική συμπεριφορά των γόνων Πατίτσα και Ζαγορίτη. Τόσο το γαμήλιο πάρτι για τον πρώτο, όσο και η στρατιωτική θητεία για τον δεύτερο, αποτελούν άλλη μία ευκαιρία να κάνουν χαβαλέ και επίδειξη στον κύκλο τους.

Η ιστορική, συμβολική και εθνική αξία που έχουν το Αβέρωφ και το Πολεμικό Μουσείο δεν τους αγγίζει. Όπως και τα περισσότερα παιδιά του κύκλου τους, που «υπηρέτησαν» την Πατρίδα λίγα μέτρα έξω από το «ακριτικό» Κολωνάκι.

Το σίγουρο είναι ότι στο μέλλον ο Λεό Πατίτσας θα επηρεάζει την οικονομική ζωή του τόπου μας. Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως, σε μια δυο δεκαετίες το πολύ, η ελληνική κοινωνία -συνηθισμένη να αυτοτιμωρείται, να αυτοεξευτελίζεται και να αυτοβυθίζεται- θα αναδείξει βουλευτή τον Μάκη Ζαγορίτη, ίσως και τη Τζούλια.

Θα μου πείτε ορθά ότι έχουμε ψηφίσει και χειρότερους. Το πρόβλημα βεβαίως δεν θα το έχουν αυτοί οι τύποι, αλλά εμείς, όσοι περιμένουμε ότι θα εκφράσουν ή θα υπερασπιστούν επαρκώς τις ανάγκες και τα συμφέροντά μας.

Είδατε τι πάθαμε με αυτούς που ψηφίσαμε τα τελευταία 35 χρόνια. Όχι μόνο κατάντησαν την Πατρίδα σε αυτό το χάλι, αλλά έχουν αποθρασυνθεί τόσο, ώστε ζητούν από τον ελληνικό λαό αιματηρές θυσίες, οι οποίες ωστόσο δεν αγγίζουν τους ίδιους και τους άμεσους συνεργάτες τους. Και τους ανεχόμαστε... Μυαλό πότε θα βάλουμε;