Αλλάζει το βιβλίο Ιστορίας της 6ης δημοτικού;

Εφημερίδα “Έλεύθερος Κόσμος”
11 Αυγούστου 2007, σελ. 11


Στην ΝΔ συνειδητοποίησαν το τεράστιο πολιτικό κόστος από το βιβλίο Ιστορίας της 6ης δημοτικού, καθώς σόκαρε την ραχοκοκαλιά των ψηφοφόρων της. Προσπαθούν να διαδώσουν με κάθε μέσο ότι το βιβλίο αλλάζει.

Ερώτημα πρώτο: αν δεν πλησίαζαν οι εκλογές, θα ασχολούνταν με το βιβλίο; Ερώτημα δεύτερο: αλλάζει ουσιαστικά; Η απάντηση είναι ΟΧΙ και στις δύο ερωτήσεις.

Το πνεύμα του βιβλίου παραμένει το ίδιο. Θα αλλάξουν μόνο οι επίμαχες φράσεις, όπως ο «συνωστισμός». Λες και αποτελεί διατύπωση σε κείμενο διαπραγματευτικής συνθήκης μεταξύ δύο κρατών που έχουν διαφορές.

Στο εν λόγω βιβλίο, οι με ύπουλο τρόπο παραλείψεις και αποσιωπήσεις σημαντικών ιστορικών γεγονότων και προσωπικοτήτων, που ανήκουν στην ελληνική ιστορική μας συνείδηση και παράδοση, θα εξακολουθήσουν να είναι κραυγαλέες. Πουθενά δεν θα αναδύεται ένα «εμείς οι Έλλη¬νες». Ωθεί τους δωδεκάχρονους μαθητές στην λήθη και την αρνησιπατρία.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ο αποκλεισμός της Αριστείας, η οποία δημιουργεί ηρωικά προς μίμηση και ταύτιση πρότυπα, που συμπυκνώνουν μέσα τους τις αρετές της Φυλής μας, στοιχεία ανεπιθύμητα για την νεοταξική θολοκουλτούρα.

Αυτές είναι οι διαπιστώσεις με την 14ετή πείρα μου ως μάχιμος καθηγητής στη μέση εκπαίδευση. Με την ιδιότητα του ιστορικού επιστήμονα επισημαίνω το εξής:

Πρώτον, στην χώρα μας υπάρχουν πλέον δύο «σχολές» ιστορικής αντίληψης. Η πρώτη, στην οποία ανήκει η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ιστορικών, πιστεύουμε στην ιστορική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Η δεύτερη, στην οποία ανήκει η συγγραφική ομάδα του επίμαχου βιβλίου, θεωρεί πως το νέο Ελληνικό Έθνος ξεκινά από το 1830 και δεν έχει σχέση με το παρελθόν.

Επομένως, το ζήτημα του βιβλίου γίνεται πολιτικό, από τη στιγμή που η κυβέρνηση εμμένει να αναθέτει τη συγγραφή ενός βιβλίου κρίσιμου για τον φρονηματισμό των παιδιών μας σε μία ομάδα που δεν πιστεύει στην ιστορική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους. Αυτή η εμμονή καταδεικνύει πως η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προφανώς ενστερνίζεται απόλυτα την ιστορική αντίληψη αυτής της ομάδας. Και επιμένει να αποδομεί το εθνικό φρόνημα στην κρίσιμη προεφηβική ηλικία.

Δεύτερον, είναι αντιεπιστημονικό να ταυτίζεται η αντικειμενικότητα με την αποσιώπηση ή τη στρογγυλοποίηση των γεγονότων που «ενοχλούν» τους γειτονικούς λαούς. Αντικειμενικότερη θα ήταν μία σύντομη παράθεση -στις τελευταίες σελίδες των βιβλίων Ιστορίας της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης- της άποψης των γειτόνων μας. Παράδειγμα: η αναφορά πως τα τουρκικά αντίστοιχα βιβλία υποστηρίζουν ότι «τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή».

Τρίτον, η περίφημη ελληνοτουρκική «πολιτιστική συνεργασία» που αφορά και τα σχολικά βιβλία, γιατί εφαρμόστηκε μονομερώς; (βλ. ΦΕΚ 142/27-6-2001, το οποίο παραθέτω ολόκληρο στο ιστολόγιο μου). Δεν ισχύει η αρχή της αμοιβαιότητας; Γιατί η πολιτική ηγεσία μας συμπεριφέρεται σαν να είμαστε υποτελείς;

Η Ιστορία μας συγκροτεί την ιδιοπροσωπία μας και την συμβολή μας ως Έθνους στον πλούτο της πολιτιστικής κληρο¬νομιάς της ανθρωπότητας. Όπως κάθε λαός έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε το διαχρονικό μας πρόσωπο, πόσο μάλλον, όταν η ιστορική μας πορεία διαρκεί χιλιετηρίδες.

O ρόλος της Βρετανίας το 1974 στην Κύπρο

Εφημερίδα “Έρευνα”
2 Αυγούστου 2007, σελ. 3


Σύμφωνα με τα απόρρητα αρχεία του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, τα οποία δόθηκαν στη δημοσιότητα τέλη Δεκεμβρίου του 2004, προκύπτουν αρκετά αποκαλυπτικά στοιχεία για το ρόλο της βρετανικής κυβέρνησης το 1974.

Στις 17 Ιουλίου του 1974, τρεις μέρες πριν από την εισβολή, ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ετσεβίτ συναντήθηκε στο Λονδίνο με τον Βρετανό Πρωθυπουργό, Χάρολντ Γουίλσον και τον Υπουργό Εξωτερικών, Τζέιμς Κάλαχαν.

Σύμφωνα με το έγγραφο του Φόρειν Όφις που περιέχει τα πρακτικά της συνάντησης, η Βρετανία αρνήθηκε να διευκολύνει τους Τούρκους μέσα από τις βάσεις της στο νησί. Άφησε όμως να εννοηθεί, αφενός ότι δεν θα εμποδίσει την τουρκική εισβολή, αφετέρου ότι θα εμποδίσει την Ελλάδα να αποστείλει βοήθεια στην Κύπρο.

Τέσσερις μέρες μετά την εισβολή, σε τηλεφωνική συνδιάλεξη του Ετσεβίτ με τον Ουίλσον, το μόνο που αξίωσε ο Βρετανός Πρωθυπουργός ήταν η προστασία των Βρετανών και των ξένων ειρηνευτών.

Στις 14 Αυγούστου, μετά την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, οι Βρετανοί εξέταζαν το ενδεχόμενο, λόγω του έντονου αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα, να απεξαρτηθούν στρατιωτικά οι Έλληνες από τις ΗΠΑ και να αγοράσουν πολεμικό εξοπλισμό, ελικόπτερα και πλοία, από τη Βρετανία.

Σε άλλο εμπιστευτικό τηλεγράφημα γινόταν λόγος για την ανησυχία των Αμερικανών, μήπως σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου πληγούν κατά λάθος οι εγκαταστάσεις όπου βρίσκονταν οι πυρηνικές κεφαλές στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Στις 16 Αυγούστου 1974, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή σκεπτόταν να αποστείλει βοήθεια στην Κύπρο, ο Γουίλσον έστειλε επιστολή προς τον Καραμανλή και τον κάλεσε να μην στείλει ενισχύσεις στην Κύπρο.

Τα έγγραφα καταδεικνύουν το ρόλο της Βρετανίας πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της εισβολής. Ακόμη και σήμερα δεν συντελεί θετικά στην εξεύρεση μιας λύσης στο Κυπριακό που θα λυτρώσει τον τόπο και τον λαό. Με αυτό τον τρόπο πιστεύει ότι εξυπηρετεί τα πολιτικοστρατιωτικά της συμφέροντα και την παρουσία της στη Μεγαλόνησο.

Κάνετε αριστερό "κλικ" πάνω στη φωτογραφία για να τη μεγεθύνετε και να διακρίνετε στο χάρτη τη θέση των βρετανικών βάσεων.

Πολυπολιτισμικότητα και προπαγάνδα

Εφημερίδα “Έλεύθερος Κόσμος”
28 Ιουλίου 2007, σελ. 11


Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι κατά το προηγούμενο σχολικό έτος αρκετά ελληνικά σχολεία συμμετείχαν σε ένα πιλοτικό «project» (άραγε κανείς δεν γνώριζε στο υπ. Παιδείας τις ελληνικές λέξεις σχέδιο, πόνημα ή εργασία;) που βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν τα ευεργετικά αποτελέσματα της …πολυπολιτισμικότητας και να καταπολεμήσουν τον ρατσισμό, με τον τίτλο «όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι».

Τα παιδιά ανάλωσαν πολύτιμο χρόνο από τα μαθήματά τους για να γράψουν σχετικές εκθέσεις και άρθρα στις σχολικές εφημερίδες, να ζωγραφίσουν την Γαλανόλευκη με πολλά χρώματα (αλλά με τα κανονικά χρώματα τις ξένες σημαίες), να προετοιμάσουν θεατρικές παραστάσεις με δρώμενα, τραγούδια και χορούς από τις χώρες των μεταναστών κ.α.

Κάθε σχολείο που συμμετείχε επιδοτήθηκε με 4000 ευρώ, όταν το υπ. Παιδείας διατείνεται ότι δεν έχει χρήματα για να καλύψει βασικές ελλείψεις υποδομής σε πολυάριθμα σχολεία.

Το μήνυμα που εισέπραξαν οι Διευθυντές των σχολείων είναι πως τα χρήματα ρέουν προς τα σχολεία που, πειθαρχώντας στις επιταγές της Νέας Τάξης, προπαγανδίζουν την πολυπολιτισμικότητα.

Σχεδόν ταυτόχρονα, τον Μάρτιο του 2007 κυκλοφόρησε ένα φυλλάδιο της Γ.Γ. Νέας Γενιάς με τίτλο «Υπάρχει μόνο μία μειονότητα: οι ρατσιστές». Ποιους θεωρούν ρατσιστές; Φυσικά… όσους διαφωνούν με την μετάλλαξη της Ελλάδας μας σε μία «πολύχρωμη» πολυπολιτισμική κοινωνία. Ρώτησε κανείς από αυτούς τους «προοδευτικούς» τον ελληνικό λαό αν επιθυμεί αυτή τη μετάλλαξη που ετσιθελικά προσπαθούν να του επιβάλλουν;

Η θολοκουλτούρα, διαθέτοντας το μονοπώλιο της εξουσίας του λόγου, στιγματίζει κάθε εύλογο προβληματισμό στην ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών, που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο και τους εργολάβους. Δημιουργεί ενοχικά σύνδρομα στους πολίτες και τους ωθεί να αστυνομεύουν την ίδια τη σκέψη τους.

Προσπαθεί να μας πείσει ότι η νέα ελληνική κοινωνία πρέπει να είναι «ανεκτική» στο μαζικό εποικισμό της και ότι χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους μετανάστες. Διαστρεβλώνει την πραγματικότητα τονίζοντας πόσο «ευεργετική» είναι η παρουσία τους για την οικονομία μας. Λησμονεί, ωστόσο να αναφέρει ότι επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, καταναλώνουν το ελάχιστο δυνατό, αποταμιεύουν και στέλνουν τακτικά εμβάσματα στις χώρες τους.

Το «κορυφαίο» παράδοξο της μη-πολιτικής του δικομματισμού είναι πως αντί να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα με μέτρα που επιδοτούν τις γεννήσεις Ελλήνων, εισάγει αλλοδαπούς για να τους αντικαταστήσουν με την υψηλή τους γεννητικότητα.

Το μεταναστευτικό, καθώς σχετίζεται άμεσα με το δημογραφικό και τα εθνικά θέματα, αποτελεί μείζον ζήτημα. Οι Έλληνες Πατριώτες οφείλουμε συσπειρωμένοι να τιμωρήσουμε στην κάλπη όσους με πράξεις ή με παραλείψεις τους μεταλλάσσουν την Πατρίδα μας σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία.

Tο Φ.Ε.Κ. για τα βιβλία Ιστορίας και την "πολιτιστική συνεργασία" Ελλάδας-Τουρκίας.

Η κα Γιαννάκου και η κα Ρεπούση μας έλεγαν ότι μόνο οι ειδικοί (δηλ. οι ιστορικοί) έχουν το δικαίωμα να ομιλούν για τα βιβλία της Ιστορίας.

Η αλήθεια όμως είναι ότι η νυν ελληνική κυβέρνηση (ΝΔ) είναι δεσμευμένη από την προηγουμένη (ΠΑΣΟΚ), η οποία υπέγραψε με τους Τούρκους την αλλαγή βιβλίων της Ιστορίας επ΄αμοιβαιότητι, κάτι που η άλλη πλευρά (Τούρκοι) δεν το τήρησε -χαζή είναι;- αλλά μόνο η Ελλάδα προχώρησε με ταχείς ρυθμούς στην αλλαγή της ιστορίας μας κατ΄εντολήν των Τούρκων.
Επομένως, το θέμα δεν επαφίεται στους ειδικούς, όπως ψευδώς μας έλεγαν, αλλά στους πολιτικούς.
Δεν είναι θέμα ιστορικών ανακριβειών αλλά πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Η ΝΔ δεν είχε το θάρρος να πει στον ελληνικό λαό την αλήθεια, αλλά ομιλούσε περί δήθεν ειδικών.

Για λόγους αξιοπιστίας σας παραθέτω το Φ.Ε.Κ.142 που αποδεικνύει τον πολιτικό εμπαιγμό:
πάνω στις φωτογραφίες των σελίδων του Φ.Ε.Κ. κάνετε αριστερό "κλικ" για να τις διαβάσετε σε φυσικό μέγεθος.