Κύριοι, αναλάβετε τον ρόλο σας…

Εφημερίδα “Ελεύθερος Κόσμος”
29 Σεπτεμβρίου 2007, σελ. 13


Στη χώρα μας οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα χαρακτηρίζονται από αλαζονική συμπεριφορά στην άσκηση της εξουσίας. Κωφεύουν στην εποικοδομητική κριτική, αγνοούν τα εθνικά και κοινωνικά αιτήματα, ακόμα κι αν προέρχονται και από τον οικείο κομματικό χώρο, ενώ δεν τολμούν έναν εποικοδομητικό διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς. Συμπεριφέρονται σαν να θέλουν να πουν στον λαό «αφού μας ψηφίσατε, καλά να πάθετε».

Βέβαια, η ισχνή αυτοδυναμία της νεοεκλεγείσας κυβένησης ίσως νουθετήσει τον Πρωθυπουργό και τα μέλη της και τους κατευθύνει σε συνετές επιλογές και πράξεις. Άλλωστε, η συγκεκριμένη κυβέρνηση καλείται να λάβει κρισιμότατες αποφάσεις για τα εθνικά θέματα και το ασφαλιστικό που θα επηρεάσουν την Πατρίδα μας για δεκαετίες. Ταυτόχρονα οφείλει να δώσει μία πειστική εξήγηση για την λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων.

Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως είναι να επισημαίνει τα λάθη και τις παραλείψεις, να δρα διορθωτικά, να βοηθά την κυβέρνηση και τελικά να βελτιώνει το έργο της προς όφελος του Έθνους.

Ωστόσο, η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα περιορίζει το ρόλο της στην καταστροφολογία. Λέει όχι σε όλα, ανεξαρτήτως αν ωφελούν ή βλάπτουν την Πατρίδα και την κοινωνία. Χρησιμοποιεί κάθε μέσο θεμιτό ή αθέμιτο –δε διστάζει να καταφύγει σε λασπολογία και σε ύβρεις- προκειμένου να απαξιώσει το έργο της κυβερνήσεως, ώστε να την εξουθενώσει, να την ανατρέψει και να την αντικαταστήσει στην εξουσία, απολαμβάνοντας εκείνη τα προνόμια της. Βέβαια, το επόμενο δίμηνο η παρούσα αξιωμ. αντιπολίτευση έχει να λύσει το φλέγον ζήτημα της ηγεσίας της.

Τα κόμματα της αριστεράς συνήθως δεν χάνουν ευκαιρία να κάνουν αισθητή την παρουσία τους μέσα από κύματα απεργιών, διαδηλώσεων ακόμα και ταραχών –με την άσπονδη σύμπραξη των «γνωστών αγνώστων» με μολότοφ, εμπρησμούς αυτοκινήτων και καταστημάτων- προσπαθώντας να δημιουργήσουν μία εικόνα χάους και διάλυσης του κράτους, χωρίς όμως να καταθέτουν στο Κοινοβούλιο ρεαλιστικές προτάσεις για μία εφικτή και βιώσιμη λύση των κοινωνικών προβλημάτων.

Εδώ βρίσκεται η ευκαιρία και το στοίχημα για τους Πατριώτες Βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ να αποτελέσουν την ουσιαστική αντιπολίτευση με τη μαχητικότητα και την ευαισθησία τους στα εθνικά θέματα, τη σχολική ιστοριογραφία, το μεταναστευτικό και το δημογραφικό. Να ορθώσουν ανάστημα στα κελεύσματα της Νέας Τάξης.

Να διδάξουν ήθος και παραγωγική κοινοβουλευτική δράση με ρηξικέλευθες και ρεαλιστικές προτάσεις για τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό, η ασυδοσία των τραπεζών, των καρτέλ, των μεσαζόντων και των κάθε είδους αεριτζήδων. Να πιέσουν καταλυτικά για την άμεση ολοκλήρωση του δασολογίου και του κτηματολογίου, που αποτελούν προαπαιτούμενα για μία σοβαρή περιβαλλοντική πολιτική. Κύριοι, αναλάβετε τον ρόλο σας…

Συρρίκνωση του δικομματισμού…

εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ"
19 Σεπτεμβρίου 2007, σελ. 2


Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να επικράτησε άνετα στις εκλογές, ωστόσο με το 41,8% της αναλογούν μόλις 152 έδρες στη Βουλή. Μία ισχνή αυτοδυναμία, η οποία προμηνύει μία ασθμαίνουσα κυβερνητική πορεία. Εφόσον επιθυμεί λοιπόν να εξαντλήσει την τετραετία ή έστω να διανύσει ένα σεβαστό μέρος της, οφείλει να κάνει πράξη τη σεμνότητα, την ταπεινότητα και να προχωρήσει σε έναν ειλικρινή διάλογο με την κοινωνία.

Το σχόλιο του Κώστα Σκανδαλίδη για το εκλογικό αποτέλεσμα πως «τις εκλογές δεν τις κέρδισε η ΝΔ, αλλά τις έχασε το ΠΑΣΟΚ», είναι αρκετά εύστοχο, όπως και οι πανηγυρισμοί της αριστεράς για συρρίκνωση του δικομματισμού. Κάτι που δεν επεσήμανε κανείς, όμως, είναι πως το ποσοστό της ΝΔ συρρικνώθηκε περισσότερο από αυτό του ΠΑΣΟΚ: Το 41,8% της ΝΔ είναι μικρότερο κατά 3,5 μονάδες σε σχέση με το 45,3% του 2004, ενώ το 38,1% του ΠΑΣΟΚ είναι μειωμένο κατά 2,4% μον. σε σχέση με το 40,5% του 2004.

Η οριακή, έστω, αυτοδυναμία της ΝΔ έσωσε προς το παρόν το κυβερνόν κόμμα του «μεσαίου χώρου», όπως αρέσκεται να αυτοπροσδιορίζεται, από μία εσωστρέφεια ανάλογη με αυτήν που εκδηλώθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, το λεγόμενο «μητσοτακικό μπλοκ» βγήκε ενισχυμένο, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα στην σταυροδοσία των Βουλευτών.

Η συρρίκνωση αυτή του δικομματισμού από το 85,9% στο 79,9% δείχνει πως οι Έλληνες ψηφοφόροι αρχίζουν να εκδηλώνουν τη δυσφορία τους προς τα δύο μεγάλα κόμματα και στην κάλπη. Δυσπιστούν τόσο στον «Πατριωτισμό» που ξαφνικά προέβαλλαν το τελευταίο δεκαήμερο πριν τις εκλογές, όσο και στις επαγγελίες για μία δικαιότερη και ασφαλέστερη ελληνική κοινωνία.

Το μεν ΠΑΣΟΚ μίλησε για αναδιανομή του πλούτου, τη στιγμή που οι μνήμες από το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου –τη μόνη πραγματική αναδιανομή πλούτου που πραγματοποιήθηκε επί κυβερνήσεων Σημίτη- είναι νωπές.

Η ΝΔ δεν άνοιξε προεκλογικά τα χαρτιά της για τη λύση που προτίθεται να δώσει στο ασφαλιστικό. Μέγιστο ατόπημα, πόσο μάλλον, όταν το σκάνδαλο των ομολόγων παραμένει ανοιχτό καθώς προκηρύχθηκαν εκλογές μία ημέρα πριν ανακοινωθεί το πόρισμα Ζορμπά στο Κοινοβούλιο.

Λογικό ήταν οι Έλληνες πολίτες να στραφούν είτε προς την αριστερά, η οποία βγήκε ενισχυμένη, είτε προς τον ΛΑ.Ο.Σ. Κάτι που δεν επισημάνθηκε, επίσης, είναι πως ο Πατριωτικός χώρος εκπροσωπείται συσπειρωμένος στη Βουλή με 10 Βουλευτές μετά από απουσία δεκαετιών, τη στιγμή που οι πατριωτικές ιδέες σπιλώνονται σήμερα στην Ελλάδα περίπου όπως οι σοσιαλιστικές κατά τη δεκαετία του ’60.

Έκπληξη ήταν η κατάληψη της έκτης θέσης από τους Οικολόγους Πράσινους, με συνολικό ποσοστό 1,05%, ξεπερνώντας τη Δημοκρατική Αναγέννηση. Αποτελεί μεγάλη επιτυχία, αν αναλογιστούμε πως ήταν ουσιαστικά αποκλεισμένοι από τα μέσα ενημέρωσης και δηλώνουν παρόντες σε μία κρίσιμη εποχή για τα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.

Μετά τους φονικούς εμπρησμούς

Εφημερίδα "Έρευνα"
6 Σεπτεμβρίου 2007, σελ. 7

Είναι άτοπο και ανέντιμο να κάνει κάποιος αντιπολίτευση πάνω σε θύματα, στάχτες και πυροπαθείς. Ας αφήσουμε τους Έλληνες πολίτες να αποδώσουν ευθύνες στην κάλπη. Απλώς, επιθυμώ να εκφράσω κάποιους προβληματισμούς:

Α) Έννοιες όπως ο πατριωτισμός, η ασφάλεια και η κοινωνική αλληλεγγύη που χλευάζονται συνεχώς από μία νεοταξική ελίτ στη χώρα μας, αποδείχτηκε για άλλη μία φορά ότι αποτελούν τα θεμέλια ενός Έθνους για να αντιμετωπίσει υψηλής επικινδυνότητας κρίσεις.

Β) Επιχειρώντας μία καλοπροαίρετη κριτική σε όσους διαχειρίζονται την εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες αναρωτιέμαι, μπορεί κάποιος από αυτούς να αντικρύσει κατά πρόσωπο τους πυροπαθείς και να ισχυρισθεί ότι οικοδόμησε ένα κράτος αδιάβλητο και αποτελεσματικό, που προλαμβάνει τις κρίσεις ή τουλάχιστον τις αντιμετωπίζει με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο; Ή μήπως όλα αυτά τα χρόνια με τη συνυπευθυνότητα της πλειονότητας των πολιτών η κομματοκρατία οδήγησε στην κατασκευή ενός κρατικού μηχανισμού μη αξιοκρατικού και γι αυτόν το λόγο χαλαρού, αποσυντονισμένου και κατά συνέπεια ανέτοιμου να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά μία κρίση αυτού του μεγέθους;

Γ) Η απουσία κτηματολογίου, δασολογίου και το ισχύον νομικό καθεστώς, μήπως αποτελούν έμμεσα κίνητρα για τη δράση των εμπρηστών;

Δ) Η έννοια της «ασσύμετρης απειλής», της απειλής γενικότερα, πρέπει να κατονομαστεί συγκεκριμένα. Διαφορετικά, η φαντασία των πολιτών καλπάζει σε ακραία σενάρια. Πόσο μάλιστα, όταν οι Αλβανοί του UCK, πριν δύο χρόνια απειλούσαν ότι μετά το Κοσσυφοπέδιο θα κάψουν την Ελλάδα και οι «Γκρίζοι Λύκοι» περηφανεύονταν σε συνέδριό τους πως έκαψαν τη Ρόδο το 1995.

Όσον αφορά στα μέτρα αντιμετώπισης, τα οποία θα καλό θα ήταν να αποφασίσει το σύνολο της πολιτικής μας ηγεσίας από κοινού, πρέπει να θέσουν ως στόχους:

-Να διασφαλιστούν ιδιοκτησιακά οι πυρόπληκτοι, ώστε με κανένα τρόπο να μη στερηθούν τη γη τους με ό,τι απέμεινε. Οφείλουμε να αποτρέψουμε ένα εσωτερικό μεταναστευτικό ρεύμα. Η ύπαιθρος σε Πελοπόννησο και Εύβοια δεν πρέπει να αδειάσει από τους κατοίκους της.

-Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί σε επιμέρους ζητήματα. Πχ η υπ. Παιδείας δήλωσε πως θα ενισχύσει τους πυρόπληκτους φοιτητές με 1500 Ευρώ. Αρκούν για έναν φοιτητή που σπουδάζει σε διαφορετική πόλη, ο οποίος βασιζόταν στο εισόδημα από τις ελιές της οικογένειας του που έχουν καεί;

-Οι τοπικές αρχές, ο Στρατός και ομάδες εθελοντών θα πρέπει να φροντίζουν προληπτικά για τον καθαρισμό και την επίβλεψη των δασών κατά τους επικίνδυνους μήνες. Το ίδιο επιβάλλεται και για την αντιπλημμυρική προστασία. Θα ήταν τραγικό ό,τι άφησε όρθιο η φωτιά να το παρασύρει το νερό.

-Οφείλουμε στα 66 θύματα και όλους τους πληγέντες να βρεθούν οι ένοχοι και να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Η "λογική" της χαμένης ψήφου

Εφημερίδα “Α1”
1 Σεπτεμβρίου 2007, σελ. 9


Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, ενώ επιθυμούν να εμπιστευτούν την ψήφο τους σε ένα «μικρό» κόμμα που τους εκφράζει περισσότερο, τελικά στην κάλπη ψηφίζουν ΝΔ ή ΠΑ.ΣΟ.Κ, «για να μην πάει χαμένη η ψήφος», αφού το μικρό κόμμα δεν έχει ελπίδες να κερδίσει τις εκλογές.

Βασιζόμενος στη λογική αυτή, ο δικομματισμός καταγράφει ένα ποσοστό γύρω στο 85%. Οι ιθύνοντες στην Ρηγίλλης και στην Χαρ. Τρικούπη διαπιστώνουν πως ο Έλληνας μπορεί να γκρινιάζει και να διαμαρτύρεται, αλλά στο τέλος σε αυτούς εμπιστεύεται τη διακυβέρνηση της χώρας, και μάλιστα με πολύ υψηλά ποσοστά.

Είναι λογικό, επομένως, να επιδεινώνεται η αλαζονεία τους και να συνεχίζουν να κυβερνούν για άλλη μία τετραετία με τον ίδιο τρόπο: ερήμην του λαού και συχνά ενάντια στη βούληση και τα συμφέροντά του. Αυτό είναι αναμενόμενο, καθώς δεν έχουν εισπράξει μέχρι τώρα στην κάλπη ένα ηχηρό μήνυμα που να λέει «φτάνει ως εδώ, αλλάξτε πολιτική».

Αυτό που θα προβλημάτιζε σοβαρά τις ηγεσίες του δικομματισμού, θα ήταν μία κατακόρυφη πτώση του ποσοστού του από 85% σε 75%. Βλέποντας τα ποσοστά και την κοινοβουλευτική τους ισχύ να ψαλιδίζονται θα «ένιωθαν» την ανάγκη να αφουγκραστούν τον λαό.

Η παρούσα εκλογική αναμέτρηση προσφέρεται για μία τέτοιου είδους εξέλιξη. Ας συνειδητοποιήσουμε πως μετά από αρκετές δεκαετίες είναι η πρώτη φορά που ο πατριωτικός χώρος διεκδικεί συσπειρωμένος στον ΛΑ.Ο.Σ. με σοβαρές αξιώσεις την είσοδό του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και αυτό είναι κατόρθωμα του Γ. Καρατζαφέρη.

Από την άλλη, τα κόμματα εξουσίας χαρακτηρίζονται πλέον από μία ατυχή ιδιοτυπία. Οι θέσεις τους σε βασικά ζητήματα –όπως η χωρίς όριο εισροή μεταναστών, η χωρίς αντάλλαγμα ελληνική υποστήριξη στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η μη απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της 6ης Δημοτικού, η ανεξέλεγκτη δράση των τραπεζών και των διαφόρων καρτέλ στο όνομα της ελεύθερης αγοράς, το ασφαλιστικό, κ.α.- εάν ετίθεντο μία προς μία στην κρίση του ελληνικού λαού σε δημοψηφίσματα, θα αποδοκιμάζονταν σε ποσοστά από 65% ως 90%.

Επιβάλλεται, επομένως, να αντιστραφεί η νοοτροπία του ψηφοφόρου και να συνειδητοποιήσει ότι η ψήφος του θα πάει πραγματικά χαμένη, αν επιλέξει ξανά τον δικομματισμό.

Στον ΛΑ.Ο.Σ. έχουμε ΟΡΑΜΑ. Δώστε μας τη δύναμη για δράση και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Να κάνουμε πράξη την ΡΗΞΗ και την ΑΝΑΤΡΟΠΗ.