Στης ακρίβειας τον καιρό τα καρτέλ ασυδοτούν

Εφημερίδα "Έρευνα"
26 Ιουνίου 2008, σελ. 7


Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων αντί να συγκλίνει με το αντίστοιχο των Ευρωπαίων, βαδίζει σταθερά σε απόκλιση. Οι νέοι στη συντριπτική τους πλειονότητα αμείβονται με αποδοχές 400-680€ τον μήνα. Η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα με επίδομα 350€, ενώ πάνω από 2.000.000 Έλληνες ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Οι αλλεπάλληλες και υπερβολικές αυξήσεις τιμών σε προϊόντα διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, καύσιμα, πρώτες ύλες και υπηρεσίες (ΔΕΗ, ΟΤΕ, Ύδρευση, Δημοτικά τέλη, υγεία, εισιτήρια, αναψυχή, κλπ) σε συνδυασμό με τα υπερκέρδη, την φοροδιαφυγή και την παραοικονομία διαμορφώνουν μία εφιαλτική πραγματικότητα. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι, ο οικογενειακός προϋπολογισμός εξανεμίζεται, τα έσοδα μειώνονται και οι δαπάνες διαβίωσης των πολιτών αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Όταν γίνεται πλέον ανοιχτά λόγος για «καρτέλ» πχ. του γάλακτος ή των super markets, σημαίνει ότι σχεδόν όλα τα βασικά είδη διατροφής διακινούνται πλέον με εναρμονισμένες πρακτικές.

Η ακρίβεια καλπάζει και κανένα άτολμο μέτρο δεν αποδίδει. Όσα σχέδια επί χάρτου και αν εκπονήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν αν δεν δείξει αποφασιστικότητα να «αστυνομεύσει» σοβαρά τα πολυεθνικά καταστήματα τα οποία ανεβάζουν το κόστος ζωής και να συγκρουστεί μαζί τους, αν χρειαστεί.

Είναι πασίγνωστο πλέον ότι το Lidl και το Carrefour πουλάνε πάρα πολλά προϊόντα τους στην Ελλάδα συνήθως δύο με δυόμισυ φορές παραπάνω από όσο στη Γερμανία και στην Γαλλία.

Το άλλο παράδοξο -για το οποίο ελάχιστος λόγος γίνεται- είναι ότι ελληνικές επιχειρήσεις πωλούν τα ίδια ακριβώς ελληνικά προϊόντα σε χώρες της ΕΕ πολύ φθηνότερα από τα ελληνικά καταστήματα.

Δεν υπάρχει τρόπος όλοι αυτοί οι πρωταθλητές της αισχροκέρδειας να πουλάνε και στην Ελλάδα τα προϊόντα τους, όσο στη Γαλλία και την Γερμανία; Πώς το ανέχονται οι ιθύνοντες και αδιαφορούν; Που είναι ο παρεμβατικός ρόλος της κυβέρνησης στην διαμόρφωση των τιμών; Στο Υπουργείο Ανάπτυξης δεν υπάρχει κάποιος που να διαθέτει το στοιχειώδες φιλότιμο;

Στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κανείς δεν διαπιστώνει «καταχρηστική συμπεριφορά επιχειρήσεων με δεσπόζουσα θέση στην αγορά» κατ' εφαρμογή του νόμου 703/77;

Η καταπολέμηση της ακρίβειας προϋποθέτει θεσμικά και αποτελεσματικά μέτρα:
-Να λειτουργήσουν απρόσκοπτα οι μηχανισμοί της αγοράς, χωρίς μονοπώλια, ολιγοπώλια και καρτέλ.
-Να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός με την δημιουργία και ενίσχυση οικογενειακών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
-Το κράτος οφείλει να δημιουργήσει μονάδες παραγωγής και διάθεσης φθηνών καταναλωτικών αγαθών πρώτης ανάγκης.
-Πρέπει να δοθούν κίνητρα στους νέους επιστήμονες, να μεταφέρουν τις γνώσεις και τις δυνατότητές τους στην περιφέρεια και την γεωργική ανάπτυξη.

Σε κάθε περίπτωση να απομακρυνθεί η Κυβέρνηση από την αντίληψη, ότι προέχει η προστασία των κατεστημένων συμφερόντων και να νοιαστεί για την ζωή και τις επείγουσες ανάγκες της καθημερινότητας των πολιτών.

Πικρός ιρλανδικός καφές για τη Νέα Τάξη

Οι ηγεσίες προσκυνούν, τα έθνη αντιστέκονται

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
22 Ιουνίου 2008, σελ. 3


Την προηγούμενη Πέμπτη, 12 Ιουνίου, στην Ιρλανδία απορρίφθηκε με 54% -με το μοναδικό δημοψήφισμα στην ΕΕ- η μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβόνας, την οποία είχαν υπογράψει άπαντες οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ τον Δεκέμβριο του 2007.

Η απόρριψη της συνθήκης ήταν ευρεία στις εργατικές περιφέρειες, ενώ στις περιοχές της μεσαίας τάξης το «ναι» είχε ασθενές προβάδισμα. Το σύνολο σχεδόν των μεγάλων πολιτικών κομμάτων είχε ταχθεί υπέρ της επικύρωσης της συνθήκης, μιας μετριοπαθέστερης εκδοχής του Ευρωσυντάγματος, που απορρίφθηκε από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς ψηφοφόρους το 2005. Μόνη εξαίρεση το Sinn Féin.

Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, της οποίας το Σύνταγμα προϋποθέτει την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για την κύρωση τόσο σημαντικών αποφάσεων.

Ας σημειωθεί ότι η Ιρλανδία έχει μέχρι σήμερα αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο την συμμετοχή της στην ΕΕ, με αποτέλεσμα η ταχεία ανάπτυξη της χώρας να χαρακτηρίζεται «Ιρλανδικό θαύμα». Ωστόσο, η οικονομική ανάπτυξη δεν αλλοίωσε τα αισθήματα πατριωτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης των Ιρλανδών, που είναι ισχυρά.

Η εσκεμμένα ελλιπής πληροφόρηση ως προς το περιεχόμενο του 3000 σελίδων κειμένου κατέστησε τους Ιρλανδούς επιφυλακτικούς. Δίκαια. Ήδη μεγάλο κομμάτι των αποφάσεων και των εξουσιών του κυρίαρχου κράτους έχει εκχωρηθεί έμμεσα ή άμεσα στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Ένα απρόσωπο σύστημα με κριτήριο και στόχο την κερδοφορία των ισχυρών διαμορφώνει τις τύχες μας. Η μεταρρυθμιστική συνθήκη είναι το εργαλείο για την θεσμική ρύθμιση που θα οδηγήσει στην πλήρη εκχώρηση των εξουσιών σε μία πανευρωπαϊκή κυβέρνηση στις Βρυξέλλες.

Το επιχείρημα πως 3 εκατομμύρια Ιρλανδών εμποδίζουν το μέλλον 490 εκατομμυρίων Ευρωπαίων είναι σαθρό. Αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι σοβαροί ας το θέσουν σε πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα, αφού βέβαια πληροφορήσουν τα έθνη τι σημαίνει το ναι και τι το όχι. Δεν τολμούν όμως. Το πιθανότερο είναι να δοθούν κάποιες πρόσθετες εγγυήσεις στην Ιρλανδία, ώστε να περάσει η συνθήκη σε δεύτερο δημοψήφισμα.

Την ίδια στιγμή, που το μικρό αλλά ηρωικό και μαχητικό έθνος των Ιρλανδών, έσωζε την εθνική κυριαρχία των υπολοίπων, στην Ελλάδα η κύρωση της Συνθήκης της Λισσαβόνας από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων βουλευτών πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων. Μόνο το κανάλι της Βουλής κατέγραψε τις αντιρρήσεις και τα επιχειρήματα των βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ που την καταψήφισαν.

Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος της χώρας στη συντριπτική του πλειοψηφία εκλαμβάνει ως αναγκαία κάθε εξέλιξη που στρέφεται κατά της εθνικής κυριαρχίας και οδηγεί σε μία κακώς νοούμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ίσως επιθυμούν να αποδείξουν την αφοσίωση τους στα υπερεθνικά κέντρα αποφάσεων.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες οφείλουν αντί να μιλούν για επώδυνες μεταρρυθμίσεις και για «ευέλικτη» αγορά εργασίας –όπως το 65ωρο και τα μέτρα που «κινεζοποιούν» τις εργασιακές σχέσεις- να αφουγκραστούν τις ανησυχίες και τις ανάγκες των πολιτών.
Συγκρίνετε τη σημερινή πραγματικότητα με το όραμα του Κων/νου Καραμανλή, όπως το εξέφρασε στο Ζάππειο το 1979: «Μία Ευρώπη που θα οργανώσει την οικονομία γύρω από τον άνθρωπο, αντί τον άνθρωπο γύρω από την οικονομία».

Το έθνος-κράτος παραμένει το μοναδικό πλαίσιο υπεράσπισης των εθνικών δικαίων, κατοχύρωσης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, διαφύλαξης των ιδιαιτεροτήτων του πολιτισμού, των παραδόσεων και της ελευθερίας.

Εκεί όπου καίγονται βιβλία...

"Εκεί όπου καίγονται βιβλία, θα καούν σύντομα και άνθρωποι"
Χάινριχ Χάινε

Την εβδομάδα που πέρασε, επανειλημμένα ο "πατριωτικός χώρος" έγινε στόχος διαφόρων ακροαριστερών και αναρχικών. Νεαροί συναγωνιστές στα πανεπιστήμια έπεσαν θύματα τραμπουκισμού από οργανωμένες και εξοπλισμένες ομάδες κουκουλοφόρων. Άλλη ομάδα κουκουλοφόρων στο κέντρο της Αθήνας κατέστρεψε δύο βιβλιοπωλεία, τα οποία αντιστέκονται στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης και τολμούν να μιλούν για Ελλάδα:

1. Λίγο πριν τις 8 το βράδυ της 5ης Ιουνίου οι συμμορίες της Άκρας Αριστεράς επιτέθηκαν για μία ακόμα φορά εναντίον βιβλιοπωλείων στο κέντρο της Αθήνας. 35 κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων «Πελασγός» στην οδό Χαριλάου Τρικούπη, τραυματίζοντας τον εκδότη Γιάννη Γιαννάκενα και πυρπολώντας ολοσχερώς το βιβλιοπωλείο. Στην συνέχεια επιτέθηκαν και πυρπόλησαν το βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων «Γεωργιάδη» (για ενδέκατη φορά) στην οδό Σόλωνος.

Οι ακροαριστεροί συμμορίτες κυκλοφορούσαν επί ώρα στο κέντρο της Αθήνας με ρόπαλα, βόμβες μολότωφ, μπιτόνια με βενζίνη, χωρίς να γίνει καμία σύλληψη από τις αρχές. Είναι προφανές πως οι ενέργειές τους έχουν την ανοχή, αν όχι την ενεργή κάλυψη, του ίδιου του κράτους.

Ήταν άραγε τυχαίο που μετά την όξυνση στην βουλή μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ, ακροαριστεροί "πολιτοφυλακές" ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας καίγοντας και σπάζοντας;

2. Το μεσημέρι της 5ης Ιουνίου μέλη της Φοιτητικής Οργάνωσης Συναγερμού μαζί με τον πρόεδρο της Νεολαίας ΛΑ.Ο.Σ. Γιάννη Παναγιωτακόπουλο που βρέθηκαν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για διανομή φυλλαδίων και ενημέρωση των φοιτητών, δέχθηκαν απρόκλητη επίθεση ροπαλοφόρων μελών των ΕΑΑΚ και του ΔΙΚΤΥΟΥ. Αποτέλεσμα ο τραυματισμός του προέδρου της ΝΕ.Ο.Σ. και ενός φοιτητού μέλους της Φ.Ο.Σ.

Η άνανδρη επίθεση 30 πλήρως εξοπλισμένων τραμπούκων εναντίον φυσικά άοπλων φοιτητών, αποδεικνύει για ακόμη μια φορά το πώς αντιλαμβάνονται τις έννοιες της δημοκρατίας και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών οι ομάδες της Άκρας Αριστεράς, που λυμαίνονται τα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα.

3. Θυμίζουμε την επίθεση κατά των γραφείων της Νομαρχιακής Επιτροπής Σερρών του ΛΑ.Ο.Σ. και του βουλευτή Ηλία Πολατίδη έγινε κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Απριλίου 2008. «Άγνωστοι» επιτέθηκαν με αυτοσχέδιες «βόμβες» με κόκκινη μπογιά προκαλώντας ζημιές στην είσοδο του κτιρίου, στις πινακίδες του κόμματος, στην Ελληνική Σημαία, καθώς και στα γειτονικά εμπορικά καταστήματα και σταθμευμένα αυτοκίνητα.

Το αποκρουστικό γεγονός της βεβήλωσης της Ελληνικής Σημαίας είναι δηλωτικό του πολιτικού χώρου από τον οποίο προέρχονται οι δράστες. Αυτή τη φορά οι «γνωστοί άγνωστοι» άφησαν προκηρύξεις με υπογραφή «αλληλέγγυοι απάτριδες». Προφανώς οι αγώνες του κόμματος του ΛΑ.Ο.Σ. και του βουλευτή Σερρών Ηλία Πολατίδη υπέρ της Πατρίδος και εναντίον της παγκοσμιοποίησης και των σχεδίων της Νέας Τάξης Πραγμάτων ενοχλούν.


Η ελληνική κοινωνία έχει σιχαθεί τόσο τις πρακτικές αυτές των κουκουλοφόρων όσο και αυτούς που τις καλύπτουν. Πρέπει όλοι να τεθούν επί των πολιτικών και ποινικών ευθυνών τους. Οι αρχηγοί κομμάτων που τους συγκαλύπτουν, οι πρυτάνεις που τους παραχωρούν χώρους στα πανεπιστήμια, οι δήμαρχοι που τους δίνουν δημόσιους χώρους για να τους μετατρέπουν σε γιάφκες.

Εκφράζουμε την συμπαράστασή μας στους συναγωνιστές και συμπολίτες μας που υπέστησαν την μήνι του παρακράτους. Τέτοιου είδους ενέργειες όχι μόνο δεν πτοούν κανένα, αλλά χαλυβδώνουν την βούληση για συνέχεια με μεγαλύτερη ένταση του Αγώνα. Η Δημοκρατία θα νικήσει, η Ελευθερία των Ιδεών θα επικρατήσει, η Τρομοκρατία των κουκουλοφόρων θα ηττηθεί.

Δεν αγοράζω φρέσκο γάλα

από την Δευτέρα 9 ως Πέμπτη 19 Ιουνίου

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
8 Ιουνίου 2008, σελ.9



Σε μποϋκοτάζ του φρέσκου γάλακτος με τιμή πάνω από 1 ευρώ καλεί τους καταναλωτές το Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτών για το δεκαήμερο από 9 Ιουνίου έως 19 Ιουνίου 2008, ενώ η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Καταναλωτών για το διάστημα, από 9 Ιουνίου μέχρι 14 Ιουνίου.

Το πιο ακριβό γάλα στην Ευρώπη πίνουμε οι Έλληνες. Το φρέσκο παστεριωμένο γάλα πωλείται σήμερα 1,34-1,40 ευρώ το λίτρο. Πρόκειται για τιμή σχεδόν διπλάσια από αυτήν που ισχύει στη Γερμανία και στις άλλες χώρες της ΕΕ με μεγαλύτερους μισθούς, όπου πωλείται κάτω από 1 ευρώ το λίτρο. Δηλαδή, ο Έλληνας καταναλωτής πληρώνει 45% ακριβότερα το γάλα σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Από την τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής για το γάλα στο σούπερ μάρκετ ένα μικρό μόνο μέρος καταλήγει στους παραγωγούς. Το μεγαλύτερο το παίρνουν οι γαλακτοβιομηχανίες και το λιανικό εμπόριο. Οι γαλακτοβιομηχανίες αγοράζουν το γάλα από τον Έλληνα παραγωγό φτηνά, 0,44 ευρώ το λίτρο, το τελικό προϊόν φτάνει στον καταναλωτή σε τριπλάσια τιμή, ενώ πιέζουν τους κτηνοτρόφους να «ρίξουν» τις τιμές ακόμα και 10 λεπτά.

Θυμίζουμε ότι οι μεγάλες βιομηχανίες παραγωγής γάλακτος κατηγορήθηκαν για καρτέλ από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και καταδικάσθηκαν. Ωστόσο, αντί να συμμορφωθούν, εξακολουθούν να κοροϊδεύουν. Γιατί κοροϊδία είναι να ανακοινώνουν πως παγώνουν τις τιμές ως τον Σεπτέμβριο ή μειώνουν την τιμή του λίτρου κατά 4 λεπτά.

Η αδιαφορία ή η συνενοχή των ιθυνόντων κατάντησε την Ελλάδα χώρα παράδεισο για τα λεγόμενα καρτέλ των μεγάλων προϊόντων ευρείας κατανάλωσης.

Εμείς, ως σκεπτόμενοι πολίτες, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι -ανεξάρτητα από ιδεολογικές αφετηρίες και πολιτικά πιστεύω- είμαστε όλοι καθημερινά καταναλωτές. Η καταναλωτική μας προτίμηση είναι δύναμη. Όταν εκφράζεται οργανωμένα μπορεί να γίνει ισχυρότατος μοχλός πίεσης.

Ας σκεφτούμε ότι οι πολιτικοί έχουν ανάγκη την ψήφο μας κάθε τέσσερα χρόνια, όμως οι βιομηχανίες τροφίμων, οι γαλακτοβιομηχανίες και τα super markets υπάρχουν χάρη στην καθημερινή δική μας προτίμηση και στήριξη των προϊόντων τους.

Τη στιγμή, λοιπόν, που οι Έλληνες κτηνοτρόφοι ζουν κάτω από ένα καθεστώς ομηρίας από τις γαλακτοβιομηχανίες και εμείς ως καταναλωτές επιβεβαιώνουμε παραπλάνηση και αισχροκέρδεια σε βάρος μας, οφείλουμε να συμμετέχουμε στο μποϋκοτάζ.

Οφείλουμε στον εαυτό μας, την τσέπη μας αλλά και την αξιοπρέπεια μας να στείλουμε ένα μήνυμα σε όσους επιμένουν να βγάζουν υπερκέρδη σε βάρος μας.

Ας κάνουμε την αρχή με το λεγόμενο καρτέλ του γάλακτος. Αν το μποϋκοτάζ έχει επιτυχία, τότε θα λάβουν το μήνυμα και άλλα καρτέλ όπως αυτό των super markets και των τραπεζών.

Ποιοι υποβαθμίζουν το Ελληνικό Πανεπιστήμιο;

Εφημερίδα "Έρευνα"
5 Ιουνίου 2008, σελ. 7


Ήδη από τη δεκαετία του ’80 η παρεμπόδιση της διεξαγωγής μαθημάτων, η μεθοδευμένη απαξίωση των γενικών συνελεύσεων, οι βανδαλισμοί σε βάρος της περιουσίας του πανεπιστημίου, οι προπηλακισμοί εναντίον στοχευμένων καθηγητών και οι καταλήψεις θεωρούνται αναμενόμενα φαινόμενα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η συνεχιζόμενη ατολμία των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχουν δημιουργήσει ένα πλαίσιο ατιμωρησίας που αποθρασύνει την ασυδοσία. Σε ποια χώρα του κόσμου, όπου λειτουργούν στοιχειωδώς οι δημοκρατικοί θεσμοί αρπάζονται οι κάλπες για να μην γίνουν εκλογές, προπηλακίζονται και καταλήγουν στο νοσοκομείο ο πρύτανης και οι φύλακες του πανεπιστημιακού χώρου;

Για ποιόν λόγο αυτή τη φορά; Γιατί οι επαγγελματίες φοιτητές-πολιτευτές της αριστεράς αρνούνται σήμερα να συμμετέχει στην εκλογή του πρυτάνεως και του προέδρου του τομέα το σύνολο των φοιτητών. Θέλουν να διατηρήσουν το προνόμιο μόνο για τους εκλεγμένους φοιτητές, δηλ. τον εαυτό τους. Θαυμάστε προοδευτισμό και δημοκρατικότητα…

Παλεύουν με λύσσα να διατηρηθεί ένα καθεστώς που μετατρέπει τους προέδρους των σχολών και τους πρυτάνεις σε ειδικού τύπου πολιτευτές, με συνέπεια την αναπόφευκτη συναλλαγή τους με τις κομματικές νεολαίες Βασιλεύει η ευνοιοκρατία, καθώς υπέρογκες δαπάνες διανέμονται σε «ημέτερους» ενώ θα έπρεπε να αξιοποιηθούν στον τομέα της επιστημονικής έρευνας.

Αυτή η συντεχνία-καρκίνωμα φοιτητών και πανεπιστημιακών αντιδρά καλά οργανωμένη σε κάθε αλλαγή που θίγει τα προνόμιά της. Θεωρούν τσιφλίκι τους το Πανεπιστήμιο, αν και δεν έχουν καμία σχέση με την επιστήμη όπως αυτή διδάσκεται και αναπτύσσεται διεθνώς. Φορούν την κουκούλα του υπερασπιστή του δημοσίου -και συνεχώς εξαθλιούμενου- χαρακτήρα των ΑΕΙ και τα έχουν καταντήσει άντρα τραμπουκισμού της δήθεν «ριζοσπαστικής αριστεράς», με στόχο τον απόλυτο έλεγχο του πανεπιστημιακού χώρου.

Σε αντίθεση με την πλειονότητα των φοιτητών που μελετούν για να αποκτήσουν το πτυχίο τους, αγωνιώντας αν και πότε θα τους εξασφαλίσει μία αξιοπρεπή εργασία, οι φοιτητές-«μάγκες» της συντεχνίας αντιμετωπίζουν το ΑΕΙ ή το ΤΕΙ σαν χώρο όπου θα ξεκινήσουν την πολιτική τους καριέρα. Όταν δε αποφοιτήσουν, εντάσσονται με κομματικές πλάτες σε επαγγελματικές συντεχνίες (συνήθως στο Δημόσιο) όπου θα σταδιοδρομήσουν ως συνδικαλιστές για να παρασιτούν σε βάρος των συναδέλφων τους.

Οι καθηγητές της συντεχνίας δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στο πανεπιστήμιο, γιατί αφενός με την κατοχύρωση της εξουσίας τους στις σχολές λυμαίνονται ανεξέλεγκτοι τις χρηματικές επιχορηγήσεις, αφετέρου προσπαθούν να καλύψουν την ακαδημαϊκή τους ένδεια εξαπολύοντας μύδρους κατά της αξιολόγησης.

Επειδή τα πολιτικά κόμματα κάνουν μικροπολιτική και όχι πολιτική, φαντάζει απίθανη μια διακομματική εθνική συμφωνία για την παιδεία. Η αριστερά ελέγχει περίπου το 70% της «ελίτ» των πανεπιστημιακών, ενώ ο δικομματισμός εκμεταλλεύεται τη δράση των κουκουλοφόρων για να απομακρύνει την προσοχή του κόσμου από τα σκάνδαλα, την ακρίβεια ή την ελλειμματική εξωτερική πολιτική.

Έτσι. η Ελλάδα που γέννησε τη Δημοκρατία και τον ορθό λόγο, κατάντησε να ανέχεται την νοοτροπία των καταλήψεων, των βανδαλισμών και των μολότοφ που επιβάλλουν τα όργανα μίας ωμής βίας ερυθρο-φασιστικού τύπου.

Το πανεπιστημιακό άσυλο από θεσμός για την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και γνώσης, έχει μετατραπεί σε άντρο της τρομοκρατίας από μειοψηφικές φοιτητικές ομάδες και συμμορίες εξωπανεπιστημιακών περιθωριακών.

Μια ευνομούμενη πολιτεία που σέβεται τον εαυτό της θα όφειλε να είναι άμεση και αποτελεσματική στην καταστολή της βίας και της κοινωνικής τρομοκρατίας. Οι ρητορικές διακηρύξεις και η δήθεν «πρόληψη» αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές.