Γιατί ανεχόμαστε τους αρνητές του ελληνικού ολοκαυτώματος;

Η προσπάθεια τα τελευταία χρόνια για αμφισβήτηση ή δικαιολόγηση της γενοκτονίας των Ελλήνων στον Πόντο και την Ιωνία ανέδειξε το πρόβλημα της δυνατότητας ορισμένων εγχώριων νεοταξικών ανθελληνικών κύκλων να προσβάλλουν ατιμώρητα την ιστορική μνήμη της φυλής μας στο όνομα μίας δήθεν προοδευτικής επιστημονικής έρευνας.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια επιβάλλεται μία τάση άρνησης της Ιστορίας. Αυτή η τάση «βαφτίζεται» αναθεωρητική. Είναι χαρακτηριστικό ότι η «αναθεωρητική» σχολή στις ΗΠΑ αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Αρμενίων και εκφράζεται από Αμερικανούς πανεπιστημιακούς, οι οποίοι χρηματοδοτούνται από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.

Η δε Τουρκία έχει αποθρασυνθεί. Παλαιότερα η επίσημη προπαγάνδα της προσπαθούσε να υποβαθμίσει τη σημασία των γεγονότων και να δικαιολογήσει την εξόντωση. Χαρακτηριστικά είχε χρησιμοποιήσει την έκφραση: «Τα έθνη που απέμειναν από παλιά στην Αυτοκρατορία μας μοιάζουν με ξένα και βλαβερά χόρτα που πρέπει να ξεριζωθούν».

Σήμερα, η επίσημη Τουρκία όχι μόνο δεν αποδέχεται τα γεγονότα, αλλά προσπαθεί να τα αντιστρέψει πλήρως. Χρηματοδοτεί έρευνες που προσπαθούν να κατασκευάσουν Ιστορία και να αποδείξουν ότι οι Τούρκοι υπέστησαν γενοκτονία, είτε από τους Αρμένιους, είτε από τους Ελληνες του Πόντου.

Η Ελλάδα, αντιθέτως, παρουσιάζει την παγκόσμια ιδιοτυπία να αρνείται τη δική της ιστορία και αποκρύπτει ή αμφισβητεί τη γενοκτονία που υπέστη μέρος του πληθυσμού της. Σας φαίνεται παρακινδυνευμένη αυτή η θέση; Σημειώστε τα εξής:

Μετά από πολυετή και αδικαιολόγητη καθυστέρηση, μόλις στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», σπάζοντας μία παράδοση συγκάλυψης των γεγονότων που σχετίζονταν με τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό.

Αρκετοί Έλληνες(;) «διανοούμενοι» δικαιολογούν σήμερα τη μεθοδική εξολόθρευση των Ελλήνων σαν σύμπτωμα του εθνικισμού ενώ προπαγανδίζουν πως υπήρχε αμοιβαιότητα στις αγριότητες. Αλλά και αν ακόμα παραδεχθούν ότι οι ωμότητες των Τούρκων ήταν ασυγκρίτως περισσότερες και αγριότερες, τις θεωρούν σαν δικαιολογημένη αντίδραση στην κατοχή της Σμύρνης από τα ελληνικά στρατεύματα.

Αποκρύπτουν πλήρως το γεγονός της πρόθεσης του νεοτουρκικού κράτους για εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών, επίσημα δηλωμένης από το 1911, οκτώ ολόκληρα χρόνια πριν από την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη.

Αποκρύπτουν επίσης τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων. H γενοκτονία είχε ήδη ξεκινήσει από το 1915 με 500.000 θύματα περίπου μέχρι το τέλος του Α´ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως προκύπτει από τη «Μαύρη Βίβλο» του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Οι Αρμένιοι έχουν εξαπολύσει διεθνή εκστρατεία για την αναγνώριση της γενοκτονίας που υπέστησαν. Οι Εβραίοι κατόρθωσαν σε πολλές χώρες του κόσμου να ποινικοποιήσουν οποιανδήποτε αμφισβήτηση του «ολοκαυτώματος». Εμείς οι Έλληνες γιατί ανεχόμαστε τους αρνητές του δικού μας ολοκαυτώματος; Γιατί επιτρέπουμε η γενοκτονία της φυλής μας να αποτελεί την περισσότερο αγνοημένη από εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς;