Αλλάζει το βιβλίο Ιστορίας της 6ης δημοτικού;

Εφημερίδα “Έλεύθερος Κόσμος”
11 Αυγούστου 2007, σελ. 11

Στην ΝΔ συνειδητοποίησαν το τεράστιο πολιτικό κόστος από το βιβλίο Ιστορίας της 6ης δημοτικού, καθώς σόκαρε την ραχοκοκαλιά των ψηφοφόρων της. Προσπαθούν να διαδώσουν με κάθε μέσο ότι το βιβλίο αλλάζει.

Ερώτημα πρώτο: αν δεν πλησίαζαν οι εκλογές, θα ασχολούνταν με το βιβλίο; Ερώτημα δεύτερο: αλλάζει ουσιαστικά; Η απάντηση είναι ΟΧΙ και στις δύο ερωτήσεις.

Το πνεύμα του βιβλίου παραμένει το ίδιο. Θα αλλάξουν μόνο οι επίμαχες φράσεις, όπως ο «συνωστισμός». Λες και αποτελεί διατύπωση σε κείμενο διαπραγματευτικής συνθήκης μεταξύ δύο κρατών που έχουν διαφορές.

Στο εν λόγω βιβλίο, οι με ύπουλο τρόπο παραλείψεις και αποσιωπήσεις σημαντικών ιστορικών γεγονότων και προσωπικοτήτων, που ανήκουν στην ελληνική ιστορική μας συνείδηση και παράδοση, θα εξακολουθήσουν να είναι κραυγαλέες. Πουθενά δεν θα αναδύεται ένα «εμείς οι Έλλη¬νες». Ωθεί τους δωδεκάχρονους μαθητές στην λήθη και την αρνησιπατρία.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ο αποκλεισμός της Αριστείας, η οποία δημιουργεί ηρωικά προς μίμηση και ταύτιση πρότυπα, που συμπυκνώνουν μέσα τους τις αρετές της Φυλής μας, στοιχεία ανεπιθύμητα για την νεοταξική θολοκουλτούρα.

Αυτές είναι οι διαπιστώσεις με την 14ετή πείρα μου ως μάχιμος καθηγητής στη μέση εκπαίδευση. Με την ιδιότητα του ιστορικού επιστήμονα επισημαίνω το εξής:

Πρώτον, στην χώρα μας υπάρχουν πλέον δύο «σχολές» ιστορικής αντίληψης. Η πρώτη, στην οποία ανήκει η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ιστορικών, πιστεύουμε στην ιστορική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Η δεύτερη, στην οποία ανήκει η συγγραφική ομάδα του επίμαχου βιβλίου, θεωρεί πως το νέο Ελληνικό Έθνος ξεκινά από το 1830 και δεν έχει σχέση με το παρελθόν.

Επομένως, το ζήτημα του βιβλίου γίνεται πολιτικό, από τη στιγμή που η κυβέρνηση εμμένει να αναθέτει τη συγγραφή ενός βιβλίου κρίσιμου για τον φρονηματισμό των παιδιών μας σε μία ομάδα που δεν πιστεύει στην ιστορική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους. Αυτή η εμμονή καταδεικνύει πως η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προφανώς ενστερνίζεται απόλυτα την ιστορική αντίληψη αυτής της ομάδας. Και επιμένει να αποδομεί το εθνικό φρόνημα στην κρίσιμη προεφηβική ηλικία.

Δεύτερον, είναι αντιεπιστημονικό να ταυτίζεται η αντικειμενικότητα με την αποσιώπηση ή τη στρογγυλοποίηση των γεγονότων που «ενοχλούν» τους γειτονικούς λαούς. Αντικειμενικότερη θα ήταν μία σύντομη παράθεση -στις τελευταίες σελίδες των βιβλίων Ιστορίας της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης- της άποψης των γειτόνων μας. Παράδειγμα: η αναφορά πως τα τουρκικά αντίστοιχα βιβλία υποστηρίζουν ότι «τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή».

Τρίτον, η περίφημη ελληνοτουρκική «πολιτιστική συνεργασία» που αφορά και τα σχολικά βιβλία, γιατί εφαρμόστηκε μονομερώς; (βλ. ΦΕΚ 142/27-6-2001, το οποίο παραθέτω ολόκληρο στο ιστολόγιο μου). Δεν ισχύει η αρχή της αμοιβαιότητας; Γιατί η πολιτική ηγεσία μας συμπεριφέρεται σαν να είμαστε υποτελείς;

Η Ιστορία μας συγκροτεί την ιδιοπροσωπία μας και την συμβολή μας ως Έθνους στον πλούτο της πολιτιστικής κληρο¬νομιάς της ανθρωπότητας. Όπως κάθε λαός έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε το διαχρονικό μας πρόσωπο, πόσο μάλλον, όταν η ιστορική μας πορεία διαρκεί χιλιετηρίδες.