Υπουργείο εθνοφοβικής παιδείας
Η μετονομασία του υπουργείου «Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» σε «Παιδείας, θρησκευμάτων και δια βίου μάθησης» έδωσε ένα σαφές δείγμα γραφής για τον νέο προσανατολισμό παιδείας στη χώρα μας, όπου το «εθνική» ενοχλεί.
Μόλις διορίστηκε η κα Θάλεια Δραγώνα ως Ειδική Γραμματέας «Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων» ήρθε η επιβεβαίωση. Γιατί η εν λόγω κυρία αμφισβητεί την ελληνικότητα των συμπατριωτών μας.
Συγκεκριμένα, στο βιβλίο της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας; - Ο Εθνοκεντρισμός στην Εκπαίδευση» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 1997) γράφει πως:
-Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16)
-Είναι ρατσιστής όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (σελ. 81) …όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες (σελ. 82)… ρατσιμός είναι ο ισχυρισμός πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
-Εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86).
-Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας (σελ. 96).
Το «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» αποτελεί το ευαγγέλιο των αποδομητών της Εθνικής μας Συνείδησης, από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ως το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και τους νεοφιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας, όλους όσοι δηλ. έχουν θέσει στόχο ζωής να απαγορεύσουν στα ελληνόπουλα να αισθάνονται Έλληνες.
Η κα Δραγώνα, ακόμα, επιμελήθηκε -σε συνεργασία με τον Τούρκο καθηγητή Κοινωνιολογίας, Φαρούκ Μπιρτέκ- το βιβλίο «Ελλάδα και Τουρκία. Πολίτης και Εθνος-Κράτος» (εκδ. 2006). Σε αυτό δικαιώνει απόλυτα τους ανθελληνικούς ισχυρισμούς των Τούρκων, κατακρίνοντας τα σχολικά μας βιβλία, γιατί παρουσιάζουν το ελληνικό έθνος να έλκει την καταγωγή του στην αρχαιότητα (κάτι που για την ίδια δεν ισχύει) και για την άνιση και άδικη μεταχείριση που επιφυλάσσουν στους Τούρκους. Ενοχλείται όταν οι στρατιωτικές νίκες αποδίδονται στον ηρωισμό των Ελλήνων, ενώ χαρακτηρίζει «ανιστορική και συναισθηματικά φορτισμένη μονομέρεια» την αφήγηση της Σφαγής των Ελλήνων στη Σμύρνη το 1922(!)
Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν στις εκλογές η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ κατέβαζαν σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας την κα Ρεπούση. Κι όμως η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή… Στην τέταρτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ ήταν υποψήφια η κα Δραγώνα.
Βεβαίως, η κα Δραγώνα έχει κάθε δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις της. Το ζήτημα είναι, γιατί άτομα με τέτοιου είδους εθνικά επικίνδυνες απόψεις -που ευθυγραμμίζονται με τις θέσεις των εθνικιστών της Άγκυρας- προωθούνται στα Πανεπιστήμια μας και στελεχώνουν νευραλγικές θέσεις στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας.
Μόλις διορίστηκε η κα Θάλεια Δραγώνα ως Ειδική Γραμματέας «Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων» ήρθε η επιβεβαίωση. Γιατί η εν λόγω κυρία αμφισβητεί την ελληνικότητα των συμπατριωτών μας.
Συγκεκριμένα, στο βιβλίο της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας; - Ο Εθνοκεντρισμός στην Εκπαίδευση» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 1997) γράφει πως:
-Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16)
-Είναι ρατσιστής όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (σελ. 81) …όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες (σελ. 82)… ρατσιμός είναι ο ισχυρισμός πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
-Εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86).
-Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας (σελ. 96).
Το «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» αποτελεί το ευαγγέλιο των αποδομητών της Εθνικής μας Συνείδησης, από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ως το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και τους νεοφιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας, όλους όσοι δηλ. έχουν θέσει στόχο ζωής να απαγορεύσουν στα ελληνόπουλα να αισθάνονται Έλληνες.
Η κα Δραγώνα, ακόμα, επιμελήθηκε -σε συνεργασία με τον Τούρκο καθηγητή Κοινωνιολογίας, Φαρούκ Μπιρτέκ- το βιβλίο «Ελλάδα και Τουρκία. Πολίτης και Εθνος-Κράτος» (εκδ. 2006). Σε αυτό δικαιώνει απόλυτα τους ανθελληνικούς ισχυρισμούς των Τούρκων, κατακρίνοντας τα σχολικά μας βιβλία, γιατί παρουσιάζουν το ελληνικό έθνος να έλκει την καταγωγή του στην αρχαιότητα (κάτι που για την ίδια δεν ισχύει) και για την άνιση και άδικη μεταχείριση που επιφυλάσσουν στους Τούρκους. Ενοχλείται όταν οι στρατιωτικές νίκες αποδίδονται στον ηρωισμό των Ελλήνων, ενώ χαρακτηρίζει «ανιστορική και συναισθηματικά φορτισμένη μονομέρεια» την αφήγηση της Σφαγής των Ελλήνων στη Σμύρνη το 1922(!)
Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν στις εκλογές η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ κατέβαζαν σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας την κα Ρεπούση. Κι όμως η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή… Στην τέταρτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ ήταν υποψήφια η κα Δραγώνα.
Βεβαίως, η κα Δραγώνα έχει κάθε δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις της. Το ζήτημα είναι, γιατί άτομα με τέτοιου είδους εθνικά επικίνδυνες απόψεις -που ευθυγραμμίζονται με τις θέσεις των εθνικιστών της Άγκυρας- προωθούνται στα Πανεπιστήμια μας και στελεχώνουν νευραλγικές θέσεις στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας.
1 σχόλιο:
Προφανώς δεν έχω σε καμία εκτίμηση ούτε αντιθέτως απαξιώνω τον οποιονδήποτε λόγω του υποτιθέμενου ιδεολογικού του στίγματος. Με εκνευρίζουν εξίσου η πατριδοκαπηλεία και ο ψευδεπίγραφος προοδευτισμός. Εν προκειμένω, η Δραγώνα μου έγινε, συγκυριακά, συμπαθής ως θύμα μίας επίθεσης στηριγμένης στις συνήθεις εθνικιστικές κορώνες.
Από τη άλλη πλευρά, ενώ συμφωνώ με την άποψή της απόρριψης του εθνισμού ως ταυτόσημου με την έννοια του κράτους, φρίττω, διαχρονικά, όταν βλέπω κάτι τυπάκια στυλ Δραγώνα ή Φραγκουδάκη να προασπίζονται τον ορθολογισμό με ύφος μαινάδων σε ακραία έκσταση. Η αντίφαση είναι προφανής, πλην όμως προτιμότερη από απλουστευτικές και εν τέλει επικίνδυνες ιστορικές αναγνώσεις επί τη βάσει του συναισθήματος, εθνικού ή άλλου.
Παρεμπιπτόντως να σου θυμίσω ότι ο Χίτλερ στις πρώτες σελίδες της παπαριάς που έγραψε υμνεί τον καθηγητή της Ιστορίας που του εμφύσησε τον "γερμανισμό"...
Δημοσίευση σχολίου