Σχολικές παρελάσεις

Τα τελευταία χρόνια, όταν πλησιάζει κάποια εθνική επέτειος, τα τηλεοπτικά παράθυρα γεμίζουν με εκπροσώπους της νεοταξικής αριστεράς που ωρύονται πως «καταπιέζονται οι μαθητές», ότι καιοι παρελάσεις αποτελούν «μιλιταριστικό κατάλοιπο φασιστικών καθεστώτων, δηλητήριο του εθνικισμού, καλλιέργεια του μίσους προς τους γειτονικούς λαούς» καταλήγουν στο αίτημα για την κατάργησή τους.

Την τελευταία πενταετία οργανώθηκε ολόκληρη καμπάνια ενάντια στις παρελάσεις, που περιελάμβανε υπογραφές εκπαιδευτικών και διημερίδες με εισηγήσεις και συζητήσεις. Εβδομάδες πριν την εθνική επέτειο οργανώσεις επαγγελματιών «αντιρατσιστών» προσκαλούν σε συζητήσεις, οργανώνουν κινητοποιήσεις φορέων, συλλόγων, σωματείων για δράσεις στα σχολεία, ακόμα και για παρέμβαση την ημέρα της μαθητικής παρέλασης.

Χαρακτηρίζουν την παρέλαση αντιπαιδαγωγική διαδικασία, μια επί της ουσίας στρατιωτική εκδήλωση, όπου «οι διακρίσεις μεταξύ των μαθητών και μαθητριών ξεπερνούν κάθε προηγούμενο εκπαιδευτικής δραστηριότητας, με τα αγόρια μπροστά και τα κορίτσια πίσω, τους ψηλούς μπροστά και τους κοντούς στην ουρά…»

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν περιβάλλει τις εθνικές εορτές στα σχολεία με την αίγλη και το νόημα που θα έπρεπε να έχουν. Δεν προσέφερε στη νέα γενιά το απαιτούμενο ιδεολογικό υπόβαθρο μέσα από τα μαθήματα της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες πως η παρέλαση αποτελεί εκδήλωση μνήμης, αναγνώρισης, ευγνωμοσύνης και τιμής απέναντι σε εκείνους που όρθωσαν ανάστημα, διακινδύνευσαν ή θυσίασαν ακόμα την ίδια την ύπαρξή τους για να ζουν ελεύθερα οι επόμενες γενιές.

Να μην παρεξηγούν την ουσία των σχολικών εκδηλώσεων και των παρελάσεων και να μην τις αντιμετωπίζουν σαν αγγαρεία ή σαν ευκαιρία να γλιτώσουν μάθημα. Να συμμετέχουν, επειδή το αισθάνονται, το επιθυμούν και όχι επειδή τους επιβάλλεται.

Όλα αυτά σε μία εποχή που κάποιοι Έλληνες μαθητές, ευτυχώς όχι πολλοί, αγνοούν ακόμα και το τι εορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου ή την 25η Μαρτίου. Ενώ ο εθνικισμός των γειτόνων μας στην Αλβανία, στην Βαρδαρία (Σκόπια) και στην Τουρκία είναι εντονότατος, σε σημείο που ζητούν αλλαγή των βαλκανικών συνόρων.

Όλοι αυτοί οι κύριοι -που χαρακτηρίζουν τις παρελάσεις πρόβες μιλιταριστικού μίσους- έχουν ξεχάσει και οι ίδιοι που οφείλουν σήμερα την ελευθερία τους και δη την ελευθερία του λόγου τους για να εκφράζουν οιαδήποτε άποψη! Ας μας απαριθμήσουν, ακόμα, τις αλλαγές των συνόρων που συνέβησαν στα Βαλκάνια τα τελευταία 200 χρόνια, χωρίς να προηγηθεί πολεμική σύρραξη. Με την ιδιότητα του ιστορικού επιστήμονα μπορώ να τους διαβεβαιώσω πως δεν υπάρχει ούτε μία.

Εκτός και εάν έχουν παρανοήσει και πιστεύουν ειλικρινά πως η Νέα Τάξη θα επιβάλλει στο άμεσο μέλλον και αμαχητί την κατάργηση των Εθνικών Κρατών, με συνέπεια να παύσουν άπαξ διά παντός οι πολεμικές συγκρούσεις… Καλό θα ήταν να αντιληφθούν πως ο πόλεμος είναι φαινόμενο πολύ παλαιότερο από την συγκρότηση των εθνικών κρατών.