Κόκκινη κάρτα στη Lagarde

H Christine Lagarde δήλωσε πριν δέκα ημέρες ότι το ΔΝΤ θα βγάλει «κόκκινη κάρτα» (=κυρώσεις) στην Αργεντινή, αν η χώρα δεν αντιμετωπίσει τα προβλήματα των στατιστικών της στοιχείων. Αυτό που την ενόχλησε είναι η πρόθεση της κυβέρνησης της Αργεντινής να τριπλασιάσει τις συντάξεις. 

Η Lagarde (το καθημερινό ντύσιμο της οποίας μπορεί να ζήσει ένα χωριό της Αφρικής για έναν ολόκληρο μήνα) συνηθισμένη από την εθελόδουλη στάση των ηγετίσκων του ευρωπαϊκού νότου, έπαθε σοκ, όταν την επομένη άκουσε την πρόεδρο της Αργεντινής, Cristina Kirchner, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να της απαντά με παρρησία που ταιριάζει σε αληθινό ηγέτη που εκπροσωπεί πραγματικά τα συμφέροντα του λαού της: 

«Η χώρα μου δεν είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα, είναι ένα κυρίαρχο έθνος που παίρνει αποφάσεις με κυρίαρχο τρόπο και δεν θα αφήσει να υποβληθεί σε καμία πίεση, και ακόμη περισσότερο σε καμία απειλή... Αυτό δεν είναι ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου, είναι η πιο σοβαρή οικονομική και πολιτική κρίση από τη δεκαετία του '30» 

Η Cristina Kirchner συνεχίζει επάξια το έργο του αειμνήστου συζύγου της, του προέδρου της Αργεντινής Nestor Kirchner, που έσωσε την Πατρίδα του. Το πρώτο του μέτρο ήταν να παγώσει την πληρωμή των χρεών προς το ΔΝΤ, δίνοντας προτεραιότητα στις ανάγκες της χώρας του. 

Ο Nestor Kirchner, το 2004, σε ιστορική ομιλία του στον ΟΗΕ είχε πει τα εξής: «Είναι αναγκαίο και επείγον να πραγματοποιηθεί ένας δομικός και ουσιώδης ανασχεδιασμός του ΔΝΤ. Για να μπορεί να προβλέπει τις οικονομικές κρίσεις και να βοηθά στην επίλυσή τους. Το ΔΝΤ πρέπει να αλλάξει την πορεία που το έκανε από δανειστή για προώθηση των επενδύσεων, σε κερδοσκοπικό οργανισμό που απαιτεί προνόμια». 

Αυτός είναι ο ρόλος του ηγέτη. Όχι τα οριζόντια μέτρα, το ξύλο στις πορείες, η απάθεια μπροστά στην εγκληματικότητα των λαθροεισβολέων, το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος, η ανταλλαγή κοσμητικών επιθέτων με πολιτικούς και δημοσιογράφους ή να προβάλλουν τα προσόντα που έχει το «πουλάκι» τους, όπως ακούστηκε πρόσφατα. 

Όσο για τον Αβραμόπουλο, που «εκπροσώπησε» τη χώρα μας στην εν λόγω Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο τύπος της Ομογένειας έγραψε εύστοχα ότι «είναι ο πρώτος Έλληνας υπουργός Εξωτερικών που, ένα δεκαήμερο στις ΗΠΑ, ΔΕΝ έκανε ούτε μία παρέμβαση σε αμερικάνικο μμε, να πει λίγα λόγια για την Ελλάδα». 

Έτσι είναι η ζωή… Άλλες τιμούν τα «παντελόνια» τους, ενώ σε άλλους μάλλον ταιριάζει καλύτερα η στολή της καμαριέρας (ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τις καμαριέρες με τις οποίες κακώς συγκρίνω τους άχρηστους πολιτικούς που μας «εκπροσωπούν»).