Διαφθοράς …εγκώμιον
Εφημερίδα "Α1"14 Απριλίου 2007, σ.13
Αν κάθε κυβέρνηση υλοποιούσε τις προεκλογικές εξαγγελίες της για την πάταξη του χρηματισμού, της διαπλοκής, της φαυλότητας και εν γένει της διαφθοράς, θα έπρεπε να εξυπηρετούμαστε θεωρητικά από τις ποιοτικότερες, ταχύτερες, διαφανέστερες, αποτελεσματικότερες δημόσιες υπηρεσίες και τα κρατικά ταμεία θα ήταν, αν όχι πλούσια, τουλάχιστον νοικοκυρεμένα. Οι δε επιτήδειοι θα είχαν κατακλύσει τον Κορυδαλλό.
Ωστόσο, η απαξίωση των θεσμών είναι διάχυτη στην αντίληψη ότι οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά. Οι πολιτικοί βρίσκονται στο απυρόβλητο. Δεν τους καταλογίζονται όχι μόνο οι ποινικές, ούτε καν οι πολιτικές τους ευθύνες, όταν αυθαιρετούν οι ίδιοι ή οι στενοί τους συνεργάτες. Για όσα σκάνδαλα αποκαλύπτονται δεν τιμωρείται σχεδόν κανείς ως υπεύθυνος. Τα δύο μεγάλα κόμματα φαίνεται ότι έχουν συνάψει μία σιωπηλή συμφωνία «κυρίων».
Το κλίμα αυτό ωθεί τους απλούς πολίτες –προκειμένου να επιτύχουν αυτό που επιθυμούν ή νομίμως δικαιούνται- να καταφεύγουν σε πλάγια μέσα συμμετέχοντας στον φαύλο κύκλο της διαφθοράς. Το μέγεθος του προβλήματος στη χώρα μας καταφαίνεται και από τη συχνότητα στην οποία υποχρεώνονται να καταφύγουν οι πολίτες σε φακελάκια, γρηγορόσημα και κάθε άλλου είδους χρηματισμό εκείνων που μισθοδοτούνται για να τους υπηρετούν.
Από ανθρώπους με αδυναμίες και πάθη στελεχώνεται η κρατική μηχανή και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αλλά οι επίορκοι και η διαφθορά είναι μεμονωμένα κρούσματα και όχι σχεδόν ο κανόνας... όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Εκεί οι μηχανισμοί είναι αποτελεσματικοί και οι κανόνες εφαρμόζονται αυστηρά και ισχύουν για όλους.
Η διαφθορά συνιστά την αχίλλειο πτέρνα κάθε διακυβέρνησης. Οι Έλληνες πολίτες είναι λογικό να απογοητεύονται. Δυσπιστούν, καθώς ο δικομματισμός δεν δείχνει ούτε διατεθειμένος, ούτε ικανός να εφαρμόσει μία νέα γενναία πολιτική η οποία που θα τολμήσει τις ΡΗΞΕΙΣ και τις ΤΟΜΕΣ που θα ανατρέψουν το υπάρχον κατεστημένο. Άλλωστε εύστοχα έχει ειπωθεί πως η οικονομική κρίση στην Πατρίδα μας είναι πρώτιστα κρίση αξιοπιστίας.
Οι σημαντικότεροι παράγοντες οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και κράτους είναι η αξιοκρατία, οι ξεκάθαροι νόμοι - κανόνες, η διαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων, η αξιοπιστία, η επικοινωνία, η συμμετοχή της κοινής γνώμης στη λήψη των αποφάσεων και η σταθερότητα. Σε αυτές τις αρχές βασίζεται η πολιτική της ΡΗΞΗΣ και της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ που θα εφαρμόσει ο ΛΑ.Ο.Σ και τα στελέχη του.
Θέλουμε και χρειαζόμαστε το Κράτος ως παράγοντα ασφάλειας. Γιατί μια εύρυθμη και ευνομούμενη κοινωνία απαιτεί κανόνες που τηρούνται από όλους. Να διαπαιδαγωγήσουμε πολίτες που θέλουν να υπηρετούν το γενικό συμφέρον και όχι πολίτες και πολιτικούς που χρησιμοποιούν τους θεσμούς για το ατομικό τους συμφέρον.
Ωστόσο, η απαξίωση των θεσμών είναι διάχυτη στην αντίληψη ότι οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά. Οι πολιτικοί βρίσκονται στο απυρόβλητο. Δεν τους καταλογίζονται όχι μόνο οι ποινικές, ούτε καν οι πολιτικές τους ευθύνες, όταν αυθαιρετούν οι ίδιοι ή οι στενοί τους συνεργάτες. Για όσα σκάνδαλα αποκαλύπτονται δεν τιμωρείται σχεδόν κανείς ως υπεύθυνος. Τα δύο μεγάλα κόμματα φαίνεται ότι έχουν συνάψει μία σιωπηλή συμφωνία «κυρίων».
Το κλίμα αυτό ωθεί τους απλούς πολίτες –προκειμένου να επιτύχουν αυτό που επιθυμούν ή νομίμως δικαιούνται- να καταφεύγουν σε πλάγια μέσα συμμετέχοντας στον φαύλο κύκλο της διαφθοράς. Το μέγεθος του προβλήματος στη χώρα μας καταφαίνεται και από τη συχνότητα στην οποία υποχρεώνονται να καταφύγουν οι πολίτες σε φακελάκια, γρηγορόσημα και κάθε άλλου είδους χρηματισμό εκείνων που μισθοδοτούνται για να τους υπηρετούν.
Από ανθρώπους με αδυναμίες και πάθη στελεχώνεται η κρατική μηχανή και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αλλά οι επίορκοι και η διαφθορά είναι μεμονωμένα κρούσματα και όχι σχεδόν ο κανόνας... όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Εκεί οι μηχανισμοί είναι αποτελεσματικοί και οι κανόνες εφαρμόζονται αυστηρά και ισχύουν για όλους.
Η διαφθορά συνιστά την αχίλλειο πτέρνα κάθε διακυβέρνησης. Οι Έλληνες πολίτες είναι λογικό να απογοητεύονται. Δυσπιστούν, καθώς ο δικομματισμός δεν δείχνει ούτε διατεθειμένος, ούτε ικανός να εφαρμόσει μία νέα γενναία πολιτική η οποία που θα τολμήσει τις ΡΗΞΕΙΣ και τις ΤΟΜΕΣ που θα ανατρέψουν το υπάρχον κατεστημένο. Άλλωστε εύστοχα έχει ειπωθεί πως η οικονομική κρίση στην Πατρίδα μας είναι πρώτιστα κρίση αξιοπιστίας.
Οι σημαντικότεροι παράγοντες οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και κράτους είναι η αξιοκρατία, οι ξεκάθαροι νόμοι - κανόνες, η διαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων, η αξιοπιστία, η επικοινωνία, η συμμετοχή της κοινής γνώμης στη λήψη των αποφάσεων και η σταθερότητα. Σε αυτές τις αρχές βασίζεται η πολιτική της ΡΗΞΗΣ και της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ που θα εφαρμόσει ο ΛΑ.Ο.Σ και τα στελέχη του.
Θέλουμε και χρειαζόμαστε το Κράτος ως παράγοντα ασφάλειας. Γιατί μια εύρυθμη και ευνομούμενη κοινωνία απαιτεί κανόνες που τηρούνται από όλους. Να διαπαιδαγωγήσουμε πολίτες που θέλουν να υπηρετούν το γενικό συμφέρον και όχι πολίτες και πολιτικούς που χρησιμοποιούν τους θεσμούς για το ατομικό τους συμφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου