Ασύμμετρες απειλές κατά της Ορθοδοξίας

Εφημερίδα "Α1"
13 Σεπτεμβρίου 2008, σελ. 15

Μέσα στο καλοκαίρι ο κ. Στυλιανίδης ανακοίνωσε πως καθιστά προαιρετικό το μάθημα των Θρησκευτικών. Για να φανεί αρεστός σε ποιόν άραγε;

Δεν μπορώ να καταλάβω. Λύθηκαν όλα τα σημαντικά προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης όπως το θέμα των ιδιωτικών ΑΕΙ, βρέθηκε καταλληλότερο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, βελτιώθηκε η υλικοτεχνική υποδομή στα σχολεία, έγιναν ανθρώπινες οι συνθήκες για τους ωρομίσθιους καθηγητές που αμείβονται με 6,5 ευρώ την ώρα κλπ. και επομένως το μείζον και πιεστικότερο ζήτημα πλέον είναι το μάθημα των Θρησκευτικών; Αυτό που μαθαίνει στα παιδιά μας για την Ηθική, για το Καλό, για το Δίκιο και για την Αγάπη;

Να γίνω λίγο καχύποπτος και να υποθέσω πως το σύγχρονο ελληνικό σχολείο απογυμνώνεται από την ελληνορθόδοξη αγωγή με στόχο το πολυπολιτισμικό «Ελλαδιστάν» του μέλλοντος και πως οτιδήποτε προσφέρει γνήσιες αξίες, αλλά δεν προάγει την κατανάλωση, πολεμείται;

Μήπως είναι ένα βήμα της προσπάθειας για «αποχριστιανοποίηση» του ελληνικού κράτους, κατά το γαλλικό πρότυπο; Δηλαδή θα κατέβει η εικόνα του Χριστού από τις σχολικές αίθουσες, θα καταργηθεί η πρωινή προσευχή και θα απαγορευτεί να φορούν οι μαθητές το Σταυρό σε εμφανές σημείο; Ήδη σε πολλά σχολεία και δημόσια κτήρια απουσιάζει ο Σταυρός από την κορυφή στο κοντάρι της Σημαίας μας. Στο μέλλον ίσως τεθεί ζήτημα κατάργησης του Σταυρού και από τη Σημαία μας, για να μην προσβάλλουμε τους μουσουλμάνους.

Βέβαια, όσο και αν κάποιοι θέτουν ως σκοπό της πολιτικής τους καριέρας την αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας από τα βασικά συστατικά της, ας έχουν κατά νου πως η Ελλάδα δεν είναι Γαλλία και η σχέση μας με την Ορθοδοξία είναι βαθιά πνευματική και ιστορική.

Το Σύνταγμα είναι σαφές: «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης...».

Το 2001 έγινε Νόμος του κράτους το νέο αναλυτικό πρόγραμμα, το οποίο σε ότι αφορά το μάθημα των Θρησκευτικών τονίζει πως «η θρησκευτική εκπαίδευση των μαθητών, όπως αναγνωρίζεται και διεθνώς, συνιστά όρο της ηθικής και πνευματικής τους ανάπτυξης και έχει ύψιστη κοινωνική σημασία».

Νόμοι και Σύνταγμα λοιπόν ορίζουν πως δυνατότητα «εξαίρεσης» από τα θρησκευτικά, δεν παρέχεται σε κανένα, ακόμα και αν είναι αλλοδαπός, αλλόδοξος ή άθεος.

Η Πολιτεία παραβαίνοντας νομοθεσία και Σύνταγμα, καθιστά το μάθημα προαιρετικό με μία απλή υπεύθυνη δήλωση των γονέων. Δέχεται να παρεμβαίνουν οι γονείς και να στερούνται τα παιδιά από γνώσεις και αξίες που η ίδια έχει νομοθετήσει πως έχουν «ύψιστη κοινωνική σημασία»(!)

Καλά, στο ΥΠΕΠΘ δεν σκέφτηκε κανείς πως αρκετοί μαθητές είτε λόγω του φορτωμένου προγράμματος, είτε στην ηλικία της εφηβικής αμφισβήτησης θέλοντας να επιδείξουν στους συμμαθητές τους πόσο «προοδευτικοί» και επαναστάτες είναι, θα προτιμήσουν να γλιτώσουν ένα παραπάνω μάθημα; Σύντομα το ΥΠΕΠΘ αλλά και η «προοδευτική» ΟΛΜΕ θα «αδειάσει» χιλιάδες καθηγητές θεολόγους.

Η ΝΔ επιμένει σε αριστερο-αδέξιους πειραματισμούς χάριν ενός κάλπικου προοδευτισμού. Ελέω πολιτικής φοβίας και πνευματικής οκνηρίας… Όμως, αν νομίζει ότι οι ψηφοφόροι της επικροτούν τέτοιες εγκυκλίους και πως θα αποφύγει το πολιτικό κόστος, κάνει λάθος. Ας αναμένει τη σειρά του και ο κος Στυλιανίδης, όπως ακριβώς συνέβη με τη μη επανεκλογή της κας Γιαννάκου εξαιτίας της ψυχωτικής εμμονής της στο βιβλίο-ανοσιούργημα της Ρεπούση.

Κλείνοντας, ως ιστορικός νιώθω το χρέος να θυμίσω πως οι αγωνιστές του 1821 έλεγαν: «πήραμε τα όπλα πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος». Το αυτό αναφέρει και η Διακήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως.