«Χτίστε σχολεία!»

SOS προς την Ορθόδοξη Εκκλησία

απόσπασμα από την ομιλία μου στο αμφιθέατρο του ΛΑ.Ο.Σ (6 Απριλίου 2009)

...Η Ορθοδοξία πέρα από τη θρησκειολογική και τη μεταφυσική της διάσταση αποτελεί και πρόταση κοινωνικής συμβίωσης. Οι προτάσεις της χριστιανικής διδασκαλίας γίνονται πράξη στην κοινότητα των πιστών.

Στο Βυζάντιο, στην Οθωμανοκρατία αλλά και τα χρόνια που ακολούθησαν την ίδρυση του πενόμενου Ελληνικού κράτους η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε αναλάβει τον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας. Πέραν του φιλανθρωπικού έργου ίδρυε και συντηρούσε ορφανοτροφεία, φτωχοκομεία, γηροκομεία, νοσοκομεία και εκπαιδευτήρια.

Η Καθολική Εκκλησία αναλαμβάνει ουσιαστική κοινωνική δράση με αρκετή καθυστέρηση, μετά τον 17ο αιώνα στο πλαίσιο της Αντιμεταρρύθμισης, όταν τα νέα μοναχικά τάγματα ιδρύουν σχολεία και νοσοκομεία σε όλη την Ευρώπη. Έτσι, στην Ελλάδα λειτουργούν σήμερα 19 καθολικά σχολεία. Ποιος δεν γνωρίζει την Λεόντειο, τις Ουρσουλίνες, τον Αγ. Παύλο κ.α.

Δυστυχώς, τα σχολεία των Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι μόνο 3, στον Πειραιά, στον Βόλο και η Θεομήτωρ στην Ηλιούπολη. Δεν υπολογίζω τα εκκλησιαστικά Λύκεια, καθώς αναφέρομαι σε εκπαιδευτήρια που περιλαμβάνουν από νηπιαγωγείο μέχρι και Λύκειο και λειτουργούν βάσει του ωρολογίου προγράμματος της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Παρέχουν δε ποιοτικό εκπαιδευτικό έργο, πειθαρχία, ασφάλεια και αυξημένα ποσοστά επιτυχίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η Εκκλησία μας δεν θα όφειλε να ιδρύσει και να συντηρεί ένα εκπαιδευτήριο στην πρωτεύουσα κάθε Νομού και πολλαπλάσια στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη; Ιδιαίτερα σε μία εποχή οικονομικής κρίσης, όπου το κοινωνικό κράτος αποδιαρθρώνεται.

Το ερώτημα είναι αμείλικτο: Θέλει η Εκκλησία καλύψει το κενό, να κάνει την υπέρβαση και να πρωτοπορήσει εκεί που ολιγωρεί η Πολιτεία; Επιθυμεί τελικά ηγετικό ρόλο στον σύγχρονο ελληνισμό;

Η παρούσα συγκυρία είναι ευνοϊκή: Η δημόσια εκπαίδευση είναι χαμηλής ποιότητας, με στόχο την …πολυπολιτισμικότητα. Η ελληνικότητα αμβλύνεται από σχολικά βιβλία Ιστορίας της Ρεπούσειας λογικής, αλλά και τα γυμνασιακά βιβλία λογοτεχνίας από τα οποία απουσιάζει ακόμα και ο Εθνικός μας Ύμνος. Το ΥΠΕΠΘ έχει κάνει γνωστή τη θέση του να καταστήσει προαιρετικό το μάθημα των Θρησκευτικών. Αριστεροί και ψευτοπροοδευτικοί βυσσοδομούν για άμεση κρατικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Η ίδρυση ποιοτικών εκπαιδευτηρίων από την Εκκλησία μας θα αποτελούσε αποστομωτική απάντηση στα παραπάνω και κυρίως πολύτιμο στήριγμα στον ελληνικό λαό για μία ποιοτική και εθνική Παιδεία. Θα φρόντιζε για τη σχολική εκπαίδευση και αγωγή δεκάδων χιλιάδων ελληνοπαίδων, ενώ θα προσέφερε εργασία σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς και όχι μόνο.

Η Εκκλησία μας διαθέτει την οικονομική ισχύ, το κοινωνικό κύρος και την αγάπη του λαού μας. Έχει την βούληση να το πράξει; Να θυμίσω το σύνθημα του Κοσμά του Αιτωλού που σε συνθήκες σκλαβιάς έχτισε σε 18 χρόνια 847 σχολεία: «Χτίστε σχολεία! Χτίστε σχολεία!».