Διδασκαλία με τη χρήση πολυμέσων

Η νέα σχολική χρονιά είναι η τρίτη που διδάσκω τα μαθήματα της Ιστορίας και των Νέων Ελληνικών με τη βοήθεια των πολυμέσων.

Όλα ξεκίνησαν πριν δύο χρόνια, όταν πήρα την πρωτοβουλία να χρησιμοποιώ το βιντεοπροβολέα και την μεγάλη οθόνη στο αμφιθέατρο του ιδιωτικού σχολείου όπου εργάζομαι –«Σχολή Λαμπίρη»- για να προβάλλω στους μαθητές μου κάποια σχετικά με το μάθημα αποσπάσματα από DVD με ιστορικά ντοκυμαντέρ.

Έπειτα, συνέδεσα έναν υπολογιστή με τον βιντεοπροβολέα. Φωτογραφίες, χάρτες, βίντεο, ηχητικά ντοκουμέντα, παρουσιάσεις των κύριων σημείων αλλά και εργασιών των ίδιων των μαθητών σε power point έκαναν το μάθημα περισσότερο φιλικό, ενδιαφέρον και κατανοητό για το μαθητή.

Επειδή διαπιστώθηκε εκ του αποτελέσματος πως οι μέτριοι ακόμα και οι αδιάφοροι μαθητές άρχισαν να συμμετέχουν ενεργά στο μάθημα, ο Διευθυντής του σχολείου μας, κ. Ιωάννης Τζούλης, αποφάσισε την αγορά διαδραστικών πινάκων. Έτσι, η «Σχολή Λαμπίρη» απέκτησε εξειδικευμένες αίθουσες πολυμέσων και το μάθημα απογειώθηκε κυριολεκτικά.

Ο διαδραστικός πίνακας είναι μια οθόνη ευαίσθητη στην αφή, που δουλεύει σε συνεργασία με έναν υπολογιστή και έναν βιντεοπροβολέα. Ο υπολογιστής ελέγχεται με το άγγιγμα απευθείας ή με ειδική πένα. Ο δάσκαλος και ο μαθητής μπορούν να γράψουν πάνω στον διαδραστικό όπως στον παραδοσιακό πίνακα, να συνδεθούν με το διαδίκτυο και να προβάλλουν τις εργασίες των μαθητών, σχήματα που εξηγούν δύσκολες έννοιες. Βελτιώνονται τα μαθησιακά αποτελέσματα και διευκολύνεται η προετοιμασία του μαθήματος.

Οι διαδραστικοί πίνακες χρησιμοποιούνται εδώ και μία πενταετία από τα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, και τις ΗΠΑ. Οι παιδαγωγικές έρευνες αλλά και η προσωπική μου εμπειρία δείχνουν πως κρατούν αμείωτη την προσοχή των μαθητών στο μάθημα, προωθούν τον ενθουσιασμό για μάθηση, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν περισσότερες ευκαιρίες για συμμετοχή, συνεργασία και ανάπτυξη προσωπικών και κοινωνικών δεξιοτήτων.

Το πρόβλημα στη χώρα μας είναι πως ούτε το υπ. Παιδείας, ούτε το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, ούτε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχουν φροντίσει να παραχθεί υλικό από το Κράτος, ώστε να διανεμηθεί στα σχολεία που έχουν τέτοιους πίνακες. Τουλάχιστον φέτος, αφού ως εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ εξήγησα στο «Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας» ότι η χώρα οδεύει σε μία Παιδεία δύο ταχυτήτων, συνέβαλα και εγώ στο να διανείμει το υπ. Παιδείας φορητούς υπολογιστές τουλάχιστον στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου και 5000 διαδραστικούς πίνακες στα σχολεία μας.

Φαίνεται πως μόνη η ιδιωτική πρωτοβουλία, το φιλότιμο και το μεράκι των εκπαιδευτικών, εκείνων που δεν ανεχόμαστε η Πατρίδα μας και τα παιδιά της να υστερούν εκπαιδευτικά σε σύγκριση με τις προηγμένες χώρες του κόσμου.