Όταν γνώμη και ιστορική έρευνα ποινικοποιούνται

Εφημερίδα “Ελεύθερος Κόσμος”
1 Δεκεμβρίου 2007, σελ. 9

Ένας ακόμα σύγχρονος τρόπος να φιμώσουν τους αντιφρονούντες φαίνεται πως είναι, εκτός από τον αποκλεισμό ή τον διασυρμό τους από τα ελεγχόμενα από το σύστημα μέσα ενημέρωσης, η ωμή απειλή της φυλάκισης. Πλέον η ανοιχτή αμφισβήτηση, η αντίθετη άποψη ή και η αμφιβολία που εκδηλώνεται μέσα από την έρευνα και τη λογική επιχειρηματολογία είναι δυνατό να υπόκεινται σε δικαστική δίωξη. Αποτελούν εγκλήματα γνώμης. Το επίμαχο θέμα μετατίθεται από το διανοητικό ή το ιδεολογικό επίπεδο στο ποινικό.

Έχουν περάσει 200 και πλέον χρόνια από τότε που ο Βολταίρος διατύπωσε αποφθεγματικά το περίφημο «Δε συμφωνώ ούτε μα μία λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζομαι ακόμα και με το αίμα μου το δικαίωμα σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις». Αυτή η φράση έγινε το λάβαρο της πνευματικής ανεκτικότητας και της ελευθερίας του λόγου στον πολιτισμένο κόσμο.

Ο πολιτισμένος κόσμος, ωστόσο, φαίνεται ότι διολισθαίνει ξανά σε ένα μεσαιωνικού τύπου κυνήγι μαγισσών, υποχωρεί -επιλεκτικά- στην δογματική αυθεντία της μοναδικής Αλήθειας, θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό τους φονταμενταλισμούς που υποτίθεται πως πολεμά.

Η ποινικοποίηση της άποψης σίγουρα δεν συμβαδίζει με τις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Κανένα δικαστήριο δεν είναι δυνατόν να ορίσει την ιστορική αλήθεια. Μόνο ανελεύθερα καθεστώτα το έχουν επιχειρήσει. Οι ιδέες δεν μπορούν να πολεμηθούν παρά με ιδέες, επιχειρήματα και τεκμήρια. Διαφορετικά, η Ιστορία καταλήγει μία πηγμένη γνώση που μπλοκάρει την έρευνα. Η επιστήμη καταντά προπαγάνδα.

Ταυτόχρονα, επιχειρείται μία εσκεμμένη σύγχυση εννοιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ταύτιση του αντισημιτισμού και του νέο-ναζισμού με την κριτική εξέταση της Ιουδαϊκής θρησκείας ή την αμφισβήτηση της φύσεως και της εκτάσεως του «ολοκαυτώματος». Σε αρκετές χώρες ήδη υπάρχει δεδικασμένο που ποινικοποιεί την τελευταία.

Ο Βρετανός ιστορικός Ντέιβιντ Ιρβινγκ κρατήθηκε σε αυστριακή φυλακή 13 μήνες, -είχε καταδικαστεί σε τριετή φυλάκιση- επειδή αμφισβήτησε το Ολοκαύτωμα, ενώ υπάρχει γι’ αυτόν απαγόρευση εισόδου σε αρκετές χώρες όπως οι Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Νότια Αφρική, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Ιταλία και ΗΠΑ.

Στη χώρα μας ο Κώστας Πλεύρης και ο «Ελεύθερος Κόσμος» οδηγούνται στα δικαστήρια με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Εβραίοι, όλη η αλήθεια».

Βέβαια χώρες όπως η Αυστρία, η Γερμανία, η Ιταλία και η Γαλλία (λόγω του Βισύ) ίσως αισθάνονται την ανάγκη να αποδείξουν τη μεταμέλεια τους για τη συμπεριφορά τους κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Φτάνουν σε μία υπερβολή στην προσπάθειά τους να αποενοχοποιηθούν ιστορικά. Όμως, η Ελλάδα ανήκε στα θύματα και όχι τους θύτες.

Είναι άτοπο ένας λαός να μονοπωλεί το αδιαμφισβήτητο σε μία «ιερή θυματοποίηση». Με την ίδια λογική θα έπρεπε να απαγορευτεί η είσοδος στην Ελλάδα για χιλιάδες Τούρκους (και όχι μόνο) αρθρογράφους και ιστορικούς οι οποίοι έχουν αμφισβητήσει τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας ή να φυλακιστούν όσοι ζουν στη χώρα μας και την αμφισβητούν. Δεν είναι δυνατό να αποδίδονται σε οποιαδήποτε κοινότητα προνόμια που είναι απαγορευμένα για το ίδιο το Ελληνικό Έθνος μέσα στην Ελλάδα.