Τα αίτια της εκλογικής συντριβής

Η συντριβή της νεοδημοκρατικής α-δεξιας πολιτικής ήταν θέμα χρόνου. Το 2004 ο ελληνικός λαός εξέλεξε πανηγυρικά τον κ. Καραμανλή, γιατί πίστευε πως έτσι αφενός θα απαλλαγεί από τον Σημίτη και τους «νταβατζήδες» -όπως χαρακτηριστικά αναφέρονταν- αφετέρου θα ερχόταν στα πράγματα μία εξουσία αξιόπιστη με χαρακτηριστικά «τη σεμνότητα και την ταπεινότητα».

Πράγματι, με την «εκσυγχρονιστική» στροφή του 1996, οι μεγαλοεκδότες και οι καναλάρχες είχαν αποκτήσει υπέρμετρη ισχύ, ενώ οι τράπεζες και το «αεριτζίδικο» κεφάλαιο, ανεξέλεγκτα, διέλυαν κάθε παραγωγική προσπάθεια στο όνομα μίας «ανάπτυξης» που δεν είχε αντίκρυσμα στο πορτοφόλι του πολίτη, ενώ το δημόσιο χρέος κάλπαζε το 2004 προς τα 170 δις ευρώ. Ταυτόχρονα, η εξωτερική μας πολιτική υπαγορευόταν απροκάλυπτα από τις ΗΠΑ, τις οποίες ο κ. Σημίτης έχει ήδη ευχαριστήσει δημοσίως μετά τα Ίμια. Η αθρόα εισροή λαθρομεταναστών ακύρωσε στην πράξη εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών, ενώ η αυξανόμενη εγκληματικότητα στέρησε από τον μέσο Έλληνα το αίσθημα της ασφάλειας.

Αυτά ήταν τα φλέγοντα προβλήματα στα οποία έπρεπε να βρει άμεσες και δραστικές λύσεις ο κ. Καραμανλής. Ωστόσο, η ατολμία για ριζικές μεταρρυθμίσεις και ρήξεις οδήγησαν την Νέα Δημοκρατία –παρά τις αρχικές καλές προθέσεις του Πρωθυπουργού- σε μία αυτοπαγίδευση της στους ίδιους μηχανισμούς εξουσίας, με συνέπεια την αναπαραγωγή και γιγάντωση των ίδιων προβλημάτων. Η χώρα μας παραμένει πρωταθλήτρια της Ευρωζώνης στη διαφθορά, ενώ τρανταχτά σκάνδαλα παραπέμπονται στη δικαιοσύνη που τα θάβει.

Όσον αφορά στην οικονομική κρίση μετά το 2008, ισχύει ο κρατικός παρεμβατισμός για τους οικονομικά ισχυρούς αλλά και για να σωθούν οι τράπεζες, ενώ οι μικρομεσαίοι εγκαταλείπονται απροστάτευτοι στα νύχια του νέο-φιλελευθερισμού.

Ο Καραμανλής και η ΝΔ αποδοκιμάστηκαν στις 4 Οκτωβρίου, γιατί μεταμορφώθηκαν σε μία κακέκτυπη εκδοχή του σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Διαχειρίστηκε την εξουσία φοβικά, καθώς κλήθηκε να κυβερνήσει ουσιαστικά και έκανε τα πάντα εκτός από αυτό. Δικαιολόγησε και ανέχθηκε, αντί να τιμωρήσει αμείλικτα όσους εξέθεταν το κόμμα του. «Πλήρωσε» την επιλογή των συνεργατών του και την αλαζονεία που επέδειξαν σημαντικά στελέχη της κυβέρνησης του αλλά και του κρατικού μηχανισμού.

Ο Έλληνας νοικοκύρης αισθάνθηκε προδομένος και αβοήθητος σε μια δύσκολη συγκυρία, όπου η ίδια η «κεντροδεξιά» Νέα Δημοκρατία βάλθηκε να τον πείσει πως πλέον οι παραδοσιακές και οι εθνικές αξίες είναι «ξεπερασμένες» και πως αυτό που μετράει στην πολιτική δεν είναι η λαϊκή βούληση και τα προβλήματα του κοσμάκη, αλλά οι εισηγήσεις τεχνοκρατών που πειραματίζονται χωρίς προσωπικό κόστος.

Ο Έλληνας δεν αισθάνεται την Ελληνική Πολιτεία κομμάτι από τον εαυτό του (όπως ο Σουηδός, ο Νορβηγός ή ο Ελβετός), αλλά σαν έναν αλλότριο μηχανισμό που τον νέμονται εκείνοι που κερδοσκοπούν σε βάρος του.

Έτσι, όπως ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του, εμπιστεύτηκε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Μήπως αυτός ο «γόνος» γίνει ο εκλεκτός που θα τολμήσει να έρθει σε ρήξη και θα ανατρέψει ένα σύστημα του οποίου δημιούργημα είναι και ο ίδιος!