Focus στις γερμανικές «αποζημιώσεις»

Το εξώφυλλο -με την Αφροδίτη να χειρονομεί άσεμνα- και το υβριστικό για τη χώρα μας δημοσίευμα του Focus εξόργισε κάθε Έλληνα. Ήταν ένα προσβλητικό ατόπημα, που εκφράζει τα συμφέροντα όσων δεν επιθυμούν τις αγαστές σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπ. Ένωσης και επιδιώκουν τον θρυμματισμό της, οικονομικό και πολιτικό.

Θα μου πείτε ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να δημοσιεύει την άποψη του. Ωστόσο, στην παρούσα περίπτωση, ο συντάκτης του άρθρου, αλλά κυρίως αυτός που επινόησε το εξώφυλλο πρέπει να πληρώθηκαν αδρά από τα «αφεντικά» τους. Σκοπίμως προσέβαλαν το εθνικό συναίσθημα των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας με ανόσιο τρόπο μία αρχαία Ελληνίδα θεά, ώστε να αρχίσει μία διαμάχη ανάμεσα στον ελληνικό και το γερμανικό λαό.

Γνώριζαν καλά πως οι Έλληνες είμαστε ένας λαός εύθικτος και πως το δημοσίευμα δε θα έμενε χωρίς απάντηση, ενώ θα ξυπνούσε εφιαλτικές μνήμες. Ότι η απάντηση της Ελλάδας θα στρεφόταν στις θηριωδίες και τη λεηλασία που διέπραξαν οι Ναζί στην Πατρίδα μας πριν επτά δεκαετίες. Στην αρπαγή των αποθεμάτων χρυσού και στις αποζημιώσεις που δεν πήρε η Ελλάδα.

Έτσι, ο κ. Πάγκαλος απάντησε πως η Γερμανία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ελληνική οικονομία. Δεν έχει άδικο. Από τη γερμανική πλευρά, ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπ. Εξωτερικών ανταπάντησε πως «με βάση τη συμφωνία αποζημιώσεων του 1960, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατέβαλε αποζημίωση στην Ελλάδα ύψους 115 εκατ. μάρκων (περί τα 58,8 εκατ. ευρώ) για τη ζημία που προκλήθηκε από τον ναζισμό», συμπληρώνοντας πως «η Γερμανία χορήγησε μετά το 1960 βοήθεια ύψους περίπου 32 δισ. μάρκων (16,3 δισ. ευρώ) στην Ελλάδα σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο, για να υποστηρίξει την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΟΚ».

Ψίχουλα, θα μου πείτε, σε σχέση με το κακό που προξένησαν. Όμως, ας μη λησμονούμε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διεκδίκησαν αυτά που αναλογούσαν στη χώρα μας. Αλλά γι αυτό δεν φταίνε οι Γερμανοί. Το αξιοπερίεργο είναι γιατί τον Νοέμβριο του 1958, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ευάγγελο Αβέρωφ επισκέφθηκαν την Βόννη, ενέδωσαν στις πιέσεις του Αντενάουερ να μην διεκδικήσουν πολεμικές αποζημιώσεις;

Γιατί, με το που επέστρεψε στην Ελλάδα, ο Καραμανλής πέρασε νόμο για αναστολή δίωξης εγκληματιών πολέμου, ώστε ο μοναδικός εγκληματίας στην Ελλάδα, Μαξ Μέρτενς, αν και είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια κάθειρξης, να σταλεί στη Γερμανία όπου απελευθερώθηκε; Μάλιστα, ο Μέρτενς για το «ευχαριστώ», σε συνεντεύξεις του στο Spiegel και την Ηχώ του Αμβούργου κατονόμασε μέλη της κυβέρνησης Καραμανλή σαν συνεργάτες των Γερμανών κατά την κατοχή, χωρίς να μηνυθεί στη συνέχεια από κανέναν.

Η υποχωρητικότητα του Καραμανλή τότε δικαιολογήθηκε, ότι ευνοούσε το κλίμα των καλών σχέσεων Ελλάδας Γερμανίας και την είσπραξη ενός δανείου 200 εκατομμυρίων μάρκων. Γιατί, όμως, αντί να διεκδικήσει δεκάδες δισεκατομμύρια, όπως είχε δικαίωμα, αρκέστηκε σε ένα δάνειο;

Γιατί όλες οι κατοπινές ελληνικές κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν ευνόησαν, αλλά σαμποτάρισαν τις προσπάθειες Ελλήνων πολιτών (κάτοικοι Διστόμου) να διεκδικήσουν με βάση τους ευρωπαϊκούς νόμους όσα δικαιούνταν;

Η ουσία είναι πως η παρούσα συζήτηση δεν έχει να προσφέρει κάτι στην Ελλάδα, εκτός και αν η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει επισήμως τις αποζημιώσεις.

Πιο ορθό θα ήταν να υπενθυμίσουμε στους Γερμανούς εταίρους μας, πως από τη διαφθορά και τις οικονομικές ατασθαλίες που καταλογίζουν στις κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή, τεράστια οφέλη απεκόμισαν δικές τους εταιρίες - κολοσσοί, όπως η Hochtief και η Siemens.