1453: Τα εγκληματικά λάθη που προηγήθηκαν
Εφημερίδα “Έρευνα”24 Μαΐου 2007, σελ. 7
Πλησιάζει η 29η Μαΐου, μία θλιβερή για το έθνος μας επέτειος, που στην γειτονική Τουρκία εορτάζεται με τριήμερους πανηγυρισμούς και θεαματικές τελετές. Γυρίζουμε τη σκέψη μας χρόνια πίσω στην αποφράδα για τον Ελληνισμό ημέρα της πτώσεως της Βασιλίδας των πόλεων, της Κωνσταντινούπολης.
Σε αυτό το πρώτο μέρος θα απλώσουμε επιγραμματικά τον ιστό από τις εγκληματικές για το Βυζάντιο πράξεις –των ίδιων των Ρωμιών- που προηγήθηκαν της Αλώσεως:
-Το 1341, μετά το θάνατο του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ' ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του Πρωθυπουργού Ιωάννη Καντακουζηνού και του νόμιμου διαδόχου του θρόνου Ιωάννη Παλαιολόγου. Ο Ιωάννης Καντακουζηνός, ηγέτης των «δυνατών», για να γίνει Αυτοκράτορας, δεν δίστασε να συμμαχήσει με τον Ορχάν, γιο του Οσμάν, ιδρυτή του πρώτου οθωμανικού κράτους. Του έστειλε μάλιστα δώρο την κόρη του Θεοδώρα (1344). Εκείνος, για να βοηθήσει τον πεθερό του, έστειλε 6.000 πολεμιστές Τούρκους στη Θράκη, οι οποίοι εγκατέστησαν στη Θράκη τους δικούς τους που έφεραν από τα βάθη της Ασίας. Έτσι ρίζωσαν στη Θράκη οι Τούρκοι.
-Τον Απρίλιο του 1390 ο Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος έκανε πραξικόπημα κατά του παππού του Ιωάννη Ε' Παλαιολόγου με τη βοήθεια του Σουλτάνου Βαγιαζήτ. Αμέσως μετά τον τερματισμό του πραξικοπήματος, ο Ιωάννης Ζ' αλλά και ο Μανουήλ κλήθηκαν από τον Βαγιαζήτ -βάσει των όρων που είχαν συμφωνήσει- να παραδώσουν την Φιλαδέλφεια, που ήταν το τελευταίο ελληνικό φρούριο στην Μ. Ασία. Υπέδειξαν στους κατοίκους της Φιλαδέλφειας να παραδώσουν την πόλη στο στρατό του Βαγιαζήτ Α' και, όταν αυτοί αρνήθηκαν, εξεστράτευσαν εναντίον τους. Βρέθηκαν έτσι σε κοινό στρατόπεδο με τον Σουλτάνο, μαχόμενοι εναντίον των συμφερόντων του βυζαντινού κράτους.
-Μόλις πέθανε ο Ιωάννης, ο άτεκνος γιος του Μανουήλ Παλαιολόγου, πριν ακόμη ταφεί, ξέσπασε διαμάχη για τη διαδοχή στο θρόνο. Με την επέμβαση της Ελένης Παλαιολογίνας, χήρας του Μανουήλ και μητέρας των έξι παιδιών τους, στέφθηκε Αυτοκράτορας ο τέταρτος γιος της Κωνσταντίνος ΙΑ', στις 6 Ιανουαρίου 1449. Ήταν σαράντα πέντε ετών.
-Να σημειώσουμε ότι οι Ρωμιοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί που βρίσκονταν στο στρατόπεδο του Μωάμεθ κατά την πολιορκία της Βασιλεύουσας το 1453 ήταν αριθμητικά περισσότεροι από τους Ρωμιούς Ορθόδοξους Χριστιανούς που βρίσκονταν εντός των τειχών και υπερασπίζονταν το πάτριο έδαφος. Αυτοί που βρίσκονταν έξω μπήκαν στην Πόλη μαζί με τους Τούρκους για να λεηλατήσουν.
-Ο αείμνηστος Βυζαντινολόγος Sir Steven Runciman αναφέρει ότι ένα σημαντικό μέρος του αρχοντολογιού της Κωνσταντινούπολης είχε συνεννοηθεί ήδη με τον Σουλτάνο και είχαν τοποθετήσει στα σπίτια τους σε εμφανές σημείο ένα διακριτικό σημάδι και οι εισβολείς δεν τους πείραξαν.
Παραθέτω αυτές τις εγκληματικές ενέργειες -που καταδίκασαν στον αφανισμό μία Αυτοκρατορία 11 αιώνων- σαν ένα πολύτιμο μάθημα Ιστορίας, που αποδεικνύει στην πράξη, πού οδηγεί η μωροφιλοδοξία και η εγωπάθεια όσων διαχειρίζονται την τύχη του Ελληνισμού.
Σε αυτό το πρώτο μέρος θα απλώσουμε επιγραμματικά τον ιστό από τις εγκληματικές για το Βυζάντιο πράξεις –των ίδιων των Ρωμιών- που προηγήθηκαν της Αλώσεως:
-Το 1341, μετά το θάνατο του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ' ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του Πρωθυπουργού Ιωάννη Καντακουζηνού και του νόμιμου διαδόχου του θρόνου Ιωάννη Παλαιολόγου. Ο Ιωάννης Καντακουζηνός, ηγέτης των «δυνατών», για να γίνει Αυτοκράτορας, δεν δίστασε να συμμαχήσει με τον Ορχάν, γιο του Οσμάν, ιδρυτή του πρώτου οθωμανικού κράτους. Του έστειλε μάλιστα δώρο την κόρη του Θεοδώρα (1344). Εκείνος, για να βοηθήσει τον πεθερό του, έστειλε 6.000 πολεμιστές Τούρκους στη Θράκη, οι οποίοι εγκατέστησαν στη Θράκη τους δικούς τους που έφεραν από τα βάθη της Ασίας. Έτσι ρίζωσαν στη Θράκη οι Τούρκοι.
-Τον Απρίλιο του 1390 ο Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος έκανε πραξικόπημα κατά του παππού του Ιωάννη Ε' Παλαιολόγου με τη βοήθεια του Σουλτάνου Βαγιαζήτ. Αμέσως μετά τον τερματισμό του πραξικοπήματος, ο Ιωάννης Ζ' αλλά και ο Μανουήλ κλήθηκαν από τον Βαγιαζήτ -βάσει των όρων που είχαν συμφωνήσει- να παραδώσουν την Φιλαδέλφεια, που ήταν το τελευταίο ελληνικό φρούριο στην Μ. Ασία. Υπέδειξαν στους κατοίκους της Φιλαδέλφειας να παραδώσουν την πόλη στο στρατό του Βαγιαζήτ Α' και, όταν αυτοί αρνήθηκαν, εξεστράτευσαν εναντίον τους. Βρέθηκαν έτσι σε κοινό στρατόπεδο με τον Σουλτάνο, μαχόμενοι εναντίον των συμφερόντων του βυζαντινού κράτους.
-Μόλις πέθανε ο Ιωάννης, ο άτεκνος γιος του Μανουήλ Παλαιολόγου, πριν ακόμη ταφεί, ξέσπασε διαμάχη για τη διαδοχή στο θρόνο. Με την επέμβαση της Ελένης Παλαιολογίνας, χήρας του Μανουήλ και μητέρας των έξι παιδιών τους, στέφθηκε Αυτοκράτορας ο τέταρτος γιος της Κωνσταντίνος ΙΑ', στις 6 Ιανουαρίου 1449. Ήταν σαράντα πέντε ετών.
-Να σημειώσουμε ότι οι Ρωμιοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί που βρίσκονταν στο στρατόπεδο του Μωάμεθ κατά την πολιορκία της Βασιλεύουσας το 1453 ήταν αριθμητικά περισσότεροι από τους Ρωμιούς Ορθόδοξους Χριστιανούς που βρίσκονταν εντός των τειχών και υπερασπίζονταν το πάτριο έδαφος. Αυτοί που βρίσκονταν έξω μπήκαν στην Πόλη μαζί με τους Τούρκους για να λεηλατήσουν.
-Ο αείμνηστος Βυζαντινολόγος Sir Steven Runciman αναφέρει ότι ένα σημαντικό μέρος του αρχοντολογιού της Κωνσταντινούπολης είχε συνεννοηθεί ήδη με τον Σουλτάνο και είχαν τοποθετήσει στα σπίτια τους σε εμφανές σημείο ένα διακριτικό σημάδι και οι εισβολείς δεν τους πείραξαν.
Παραθέτω αυτές τις εγκληματικές ενέργειες -που καταδίκασαν στον αφανισμό μία Αυτοκρατορία 11 αιώνων- σαν ένα πολύτιμο μάθημα Ιστορίας, που αποδεικνύει στην πράξη, πού οδηγεί η μωροφιλοδοξία και η εγωπάθεια όσων διαχειρίζονται την τύχη του Ελληνισμού.
1 σχόλιο:
Γιάννη είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το απόσπασμα που παραθέτεις! Θα ήθελα να δω και άλλα τέτοια άρθρα - ίσως και σχετικά με την επανάσταση του '21 - στοιχεία μιας ιστορίας που δεν μαθαίνουμε και όπως φαίνεται δεν γνωρίζουν πολλοί και από τους σημερινούς κυβερνώντες και όσους την εξουσία διεκδικούν. Ίσως αν την γνώριζαν να μην επαναλάμβαναν τα ίδια ματαιόδοξα λάθη που πλήττουν τον τόπο και τον λαό αυτού.
Δημοσίευση σχολίου