1453: Η πολιορκία και η Άλωση
Εφημερίδα “Έρευνα”31 Μαΐου 2007, σελ. 7
Στις αρχές Φεβρουαρίου 1451 πέθανε ο Σουλτάνος Μουράτ. Ο τριτότοκος γιος του, Μωάμεθ Β', σπεύδει στην Αδριανούπολη. Αναγνωρίζεται ηγεμόνας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι μόλις 20 ετών, χαρισματικός, αδίστακτος και φιλόδοξος. Μιλά άπταιστα την ελληνική γλώσσα. Ορκίζεται στον Αλλάχ να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη.
Ο Μωάμεθ, για να απομονώσει την Πόλη από τη θάλασσα, κατασκευάζει ένα φρούριο στο στενότερο σημείο του Βοσπόρου. Για να συγκεντρωθούν τα υλικά κατασκευής του Ρουμελί Χισάρ -έτσι ονομάστηκε- ερημώθηκαν τα γύρω χωριά.
Δίνει άφθονα χρήματα, υλικά και προσωπικό στον Ούγγρο εφευρέτη Ούρμπας για να κατασκευάσει το κανόνι που θα γκρεμίσει τα τείχη της Πόλης.
Στις 2 Απριλίου 1453 το ασκέρι του Μωάμεθ θα κυκλώσει την Πόλη με 150.000 τακτικό στρατό και αναρίθμητες ορδές ατάκτων. 400 τουρκικά πλοία έχουν αγκυροβολήσει στο Βόσπορο.
Από τους 35.000 χιλιάδες κατοίκους της πόλης μόνο οι 4.983 άνδρες είναι μάχιμοι. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν 700 Γενοβέζοι του Giustiniani και λίγοι εθελοντές από την Ιταλία, την Κρήτη, και την Ισπανία.
Στις 20 Απριλίου αναπτερώνονται οι ελπίδες για τη σωτηρία της Πόλης. Τρία γενοβέζικα καράβια και ένα βυζαντινό με αρχηγό τον Φλαντανελά, φορτωμένα με σιτάρι, εφόδια και στρατιώτες πλησιάζουν το λιμάνι της Πόλης. Τα τουρκικά πλοία, μάταια θα προσπαθήσουν να τα βουλιάξουν. Η αλυσίδα ανοίγει και μπαίνουν θριαμβευτικά στο λιμάνι.
Ο Μωάμεθ τότε εφαρμόζει ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο. Στις 22 Απριλίου εβδομήντα τουρκικά πλοία πάνω σε ειδικά έλκηθρα περνούν το λόφο του Πέραν και πέφτουν στον Κεράτιο Κόλπο. Η αλυσίδα αχρηστεύεται. Ο Κεράτιος είναι στα χέρια του Σουλτάνου.
Στις 21 Μαΐου, στέλνει πρέσβεις στον Αυτοκράτορα και του ζητά να παραδώσει την Πόλη. Ο Κωνσταντίνος του δίνει την ιστορική απάντηση:
«Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ' εμόν εστίν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Οι κάτοικοι της Πόλης με ολονύκτιες προσευχές και λιτανείες έχουν εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες σωτηρίας στη θεϊκή βοήθεια.
Ο Μωάμεθ, στις 28 Μαΐου σε δημόσια στον Αλλάχ ορκίζεται ότι μετά από την πτώση της Πόλης θα αφήσει το στρατό του να τη λεηλατήσει επί τρεις ημέρες.
Η επίθεση εκδηλώνεται τις πρώτες πρωινές ώρες της 29ης Μαΐου. Λίγο πριν ξημερώσει το «κανόνι του Ούρμπας» δημιουργεί ένα ρήγμα, μπροστά από την πύλη του Αγίου Ρωμανού. Επιχειρούν να περάσουν 300 Τούρκοι. Με ορμητική αντεπίθεση και με ηγέτη τον Αυτοκράτορα ακολουθεί σφαγή. Την κρίσιμη ώρα της μάχης τραυματίζεται ο Giustiniani. Εκατοντάδες Γενίτσαροι περνούν το ρήγμα και βρίσκονται στα νώτα των υπερασπιστών, οι οποίοι πανικοβάλλονται. Εδώ υπάρχουν οι αφηγήσεις περί της Κερκόπορτας. Ήταν ξεχασμένη ή οι Τούρκοι πέρασαν από κάποιο ρήγμα; Η Ιστορία δεν το ξεκαθαρίζει.
Ο Κωνσταντίνος, όταν βλέπει τους Τούρκους μέσα στην Πόλη, ξηλώνει τα αυτοκρατορικά διάσημα και ορμά. Ανώνυμος μέσα στο πλήθος πέφτει μπροστά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, μαχόμενος ως Έλληνας.
Οι Τούρκοι ρίχτηκαν σαν κτήνη στην καταστροφή. Τις γυναίκες θα τις πουλήσουν στα σεράγια. Τα παιδιά θα τα πουλήσουν στα παζάρια των σκλάβων. Τους γέρους θα τους σκοτώσουν. Τους ιερείς και χιλιάδες πιστούς θα τους σφάξουν. Τα πολύτιμα κειμήλια θα τα καταστρέψουν. Οι θαυμάσιοι πίνακες θα γίνουν στάχτη. Σχίζουν τα πολυτιμότατα βιβλία που θα κληροδοτούσαν στους επερχόμενους τη σοφία των αιώνων…
Ο Μωάμεθ, για να απομονώσει την Πόλη από τη θάλασσα, κατασκευάζει ένα φρούριο στο στενότερο σημείο του Βοσπόρου. Για να συγκεντρωθούν τα υλικά κατασκευής του Ρουμελί Χισάρ -έτσι ονομάστηκε- ερημώθηκαν τα γύρω χωριά.
Δίνει άφθονα χρήματα, υλικά και προσωπικό στον Ούγγρο εφευρέτη Ούρμπας για να κατασκευάσει το κανόνι που θα γκρεμίσει τα τείχη της Πόλης.
Στις 2 Απριλίου 1453 το ασκέρι του Μωάμεθ θα κυκλώσει την Πόλη με 150.000 τακτικό στρατό και αναρίθμητες ορδές ατάκτων. 400 τουρκικά πλοία έχουν αγκυροβολήσει στο Βόσπορο.
Από τους 35.000 χιλιάδες κατοίκους της πόλης μόνο οι 4.983 άνδρες είναι μάχιμοι. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν 700 Γενοβέζοι του Giustiniani και λίγοι εθελοντές από την Ιταλία, την Κρήτη, και την Ισπανία.
Στις 20 Απριλίου αναπτερώνονται οι ελπίδες για τη σωτηρία της Πόλης. Τρία γενοβέζικα καράβια και ένα βυζαντινό με αρχηγό τον Φλαντανελά, φορτωμένα με σιτάρι, εφόδια και στρατιώτες πλησιάζουν το λιμάνι της Πόλης. Τα τουρκικά πλοία, μάταια θα προσπαθήσουν να τα βουλιάξουν. Η αλυσίδα ανοίγει και μπαίνουν θριαμβευτικά στο λιμάνι.
Ο Μωάμεθ τότε εφαρμόζει ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο. Στις 22 Απριλίου εβδομήντα τουρκικά πλοία πάνω σε ειδικά έλκηθρα περνούν το λόφο του Πέραν και πέφτουν στον Κεράτιο Κόλπο. Η αλυσίδα αχρηστεύεται. Ο Κεράτιος είναι στα χέρια του Σουλτάνου.
Στις 21 Μαΐου, στέλνει πρέσβεις στον Αυτοκράτορα και του ζητά να παραδώσει την Πόλη. Ο Κωνσταντίνος του δίνει την ιστορική απάντηση:
«Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ' εμόν εστίν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Οι κάτοικοι της Πόλης με ολονύκτιες προσευχές και λιτανείες έχουν εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες σωτηρίας στη θεϊκή βοήθεια.
Ο Μωάμεθ, στις 28 Μαΐου σε δημόσια στον Αλλάχ ορκίζεται ότι μετά από την πτώση της Πόλης θα αφήσει το στρατό του να τη λεηλατήσει επί τρεις ημέρες.
Η επίθεση εκδηλώνεται τις πρώτες πρωινές ώρες της 29ης Μαΐου. Λίγο πριν ξημερώσει το «κανόνι του Ούρμπας» δημιουργεί ένα ρήγμα, μπροστά από την πύλη του Αγίου Ρωμανού. Επιχειρούν να περάσουν 300 Τούρκοι. Με ορμητική αντεπίθεση και με ηγέτη τον Αυτοκράτορα ακολουθεί σφαγή. Την κρίσιμη ώρα της μάχης τραυματίζεται ο Giustiniani. Εκατοντάδες Γενίτσαροι περνούν το ρήγμα και βρίσκονται στα νώτα των υπερασπιστών, οι οποίοι πανικοβάλλονται. Εδώ υπάρχουν οι αφηγήσεις περί της Κερκόπορτας. Ήταν ξεχασμένη ή οι Τούρκοι πέρασαν από κάποιο ρήγμα; Η Ιστορία δεν το ξεκαθαρίζει.
Ο Κωνσταντίνος, όταν βλέπει τους Τούρκους μέσα στην Πόλη, ξηλώνει τα αυτοκρατορικά διάσημα και ορμά. Ανώνυμος μέσα στο πλήθος πέφτει μπροστά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, μαχόμενος ως Έλληνας.
Οι Τούρκοι ρίχτηκαν σαν κτήνη στην καταστροφή. Τις γυναίκες θα τις πουλήσουν στα σεράγια. Τα παιδιά θα τα πουλήσουν στα παζάρια των σκλάβων. Τους γέρους θα τους σκοτώσουν. Τους ιερείς και χιλιάδες πιστούς θα τους σφάξουν. Τα πολύτιμα κειμήλια θα τα καταστρέψουν. Οι θαυμάσιοι πίνακες θα γίνουν στάχτη. Σχίζουν τα πολυτιμότατα βιβλία που θα κληροδοτούσαν στους επερχόμενους τη σοφία των αιώνων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου