Τράπεζες: το καρκίνωμα της ελληνικής κοινωνίας

Εφημερίδα "Α1"
12 Μαΐου 2007, σελ. 13

Το χρέος που οφείλουν οι ιδιώτες στις τράπεζες καλπάζει στα 174,4 δις Ευρώ. Πάνω από 55.000 ακίνητα και 60.000 αυτοκίνητα θα εκπλειστηριάσουν οι τράπεζες το 2007 για οφειλές σε δάνεια και κάρτες. Τους πλειστηριασμούς λυμαίνεται ένα κλειστό κύκλωμα που τα αγοράζει σε εξευτελιστικές τιμές.

Οι τράπεζες χρηματοδοτώντας με διαφημίσεις τα μ.μ.ε. αλλοίωσαν την νοοτροπία του Έλληνα, που παραδοσιακά φοβόταν τον δανεισμό και αποταμίευε στερούμενος. Άρχισε να ξοδεύει αδιαφορώντας για το αύριο. Στράφηκε σε πιστωτικές κάρτες, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια κ.α.

Ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά από τις τράπεζες για να παρασύρουν τους Έλληνες στα ήθη της Νέας Τάξης. Με τα υψηλότερα επιτόκια δανεισμού και τα χαμηλότερα επιτόκια καταθέσεων στην ΕΕ, το καρκίνωμα των τραπεζών κοντεύει να καταστεί ένα σύγχρονο καθεστώς δουλοπαροικίας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Η πολιτική εξουσία δείχνει πως δεν διαθέτει τη βούληση να συγκρουσθεί με τους οικονομικούς αυτούς μηχανισμούς και κυρίως με τα συμφέροντα που κινούνται πίσω από αυτούς.

Αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Ο δικομματισμός χειροκροτεί ξεδιάντροπα ενώ η λεγόμενη Αριστερά ψελλίζει κάποια ανώδυνα λόγια. Η ασυδοσία και η κερδοφορία των τραπεζών έχει ξεφύγει πέρα από κάθε μέτρο και λογική και δεν καλείται κανείς να δώσει εξηγήσεις από πού βγαίνουν αυτά τα προκλητικά για την κοινωνία μας κέρδη.

Οι τράπεζες, αποθρασυμένες, αγνοούν συστηματικά και τις Δικαστικές Αποφάσεις. Συνεχίζουν να χρεώνουν με έξοδα (φακέλου, μηχανικού, δικηγόρου κλπ) τον δανειολήπτη, αν και ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ που καταδίκασαν την παράνομη χρέωση τους.

Στον ΛΑ.Ο.Σ. θεωρούμε αδιανόητο το επιτόκιο δανεισμού να είναι μεγαλύτερο από το 30% του επιτοκίου καταθέσεων. Έτσι, θα υπάρχει φθηνό χρήμα για επενδύσεις που θα οδηγήσει στην αύξηση της παραγωγής και την αναθέρμανση της Οικονομίας.

Προτείνουμε καμία οφειλή για δάνειο να μην υπερβαίνει -στο σύνολό της- το διπλάσιο του αρχικού ποσού.

Όποιος αποκτά ακίνητο σε πλειστηριασμό θα μπορεί να το πουλήσει μετά τον πρώτο χρόνο και σε τιμή προσαυξημένη με το διπλάσιο του πληθωρισμού ανά χρόνο από την ημερομηνία αγοράς.

Μόνο έτσι θα απαλλαχθούμε από τα "κοράκια" που παίρνουν τις περιουσίες του κόσμου για ένα κομμάτι ψωμί.