Να καταγραφεί ο ακριβής αριθμός των μεταναστών

Εφημερίδα “Α1”
20 Οκτωβρίου 2007, σελ.13

Πόσοι λαθρομετανάστες και πόσοι νόμιμοι μετανάστες ζουν στην Ελλάδα σήμερα; Μπορεί το υπουργείο εσωτερικών να μας απαντήσει με βεβαιότητα και με ακρίβεια; Όχι βέβαια.

Τα δύο μεγάλα κόμματα, συναγωνίζονται τα τελευταία 17 χρόνια ποιο θα νομιμοποιήσει περισσότερους λαθρομετανάστες και θα τους παρέξει περισσότερα δικαιώματα.

Η αριστερά συγχέει τον προλεταριακό διεθνισμό με τον νεοταξικό κοσμοπολιτισμό. Δεν αντιλαμβάνεται ότι η μαζική και ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση μεταμορφώνει την εγχώρια εργατική τάξη σε αγέλη ανίσχυρων και αλλοτριωμένων ανειδίκευτων εργατών. Τα συνδικάτα των οικοδόμων και των ναυτεργατών ως το 1990 ήταν ισχυρά. Σήμερα η δυναμική τους είναι ανεπαίσθητη.

Αυτή η αριστερά δεν έχει τη διορατικότητα να διακρίνει πως ο πηγαίος Πατριωτισμός μπορεί να αποτελέσει το μοχλό συσπείρωσης και αντίστασης σε μία ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση και τις επιβουλές των ισχυρών της Νέας Τάξης.

Η θολοκουλτούρα -μέσω της πλύσης εγκεφάλου από τα μμε- στιγματίζει κάθε εύλογο προβληματισμό στην ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών, πάμφθηνων και ανασφάλιστων, που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, τους εργολάβους και τους δουλεμπόρους.

Προσπαθεί να μας πείσει ότι η νέα ελληνική κοινωνία πρέπει να είναι «ανεκτική» στο μαζικό εποικισμό της και ότι χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους μετανάστες. Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα τονίζοντας πόσο «ευεργετική» είναι η παρουσία τους για την οικονομία μας. Λησμονούν, ωστόσο να αναφέρουν ότι καταναλώνουν το ελάχιστο δυνατό, αποταμιεύουν και στέλνουν τακτικά εμβάσματα στις χώρες τους.

Το «κορυφαίο» παράδοξο της μεταναστευτικής (μη) πολιτικής του υπουργείου Εσωτερικών είναι πως αντί να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα με μέτρα που επιδοτούν τις γεννήσεις Ελλήνων, εισάγει αλλοδαπούς για να τους αντικαταστήσουν με την υψηλή τους γεννητικότητα.

Θέλουμε να καταγραφεί επιτέλους ο ακριβής αριθμός των μεταναστών που ζουν στην Πατρίδα μας. Ο Ν. Σαρκοζί, όταν ήταν υπ. Εσωτερικών της Γαλλίας ζητούσε κάθε μήνα τα ποσοστά της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας και κατόρθωσε να μειώσει και τα δύο. Ο γαλλικός λαός, όχι μόνο δεν θεώρησε ακραίο αυτό το μέτρο, αλλά τον επιβράβευσε ανεβάζοντας τον στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Η Εθνική κοινωνία συνέχει τους πολίτες της με δεσμούς πολιτιστικούς, καταγωγής, κοινή παράδοση, γλώσσα, αξίες, ήθη και ιστορική μνήμη. Αποτελεί όμως εμπόδιο στη Νέα Τάξη που επιζητεί πολυπολιτισμικές, κατακερματισμένες κοινωνίες αλλοτριωμένων πειθήνιων καταναλωτών, χωρίς ιδιόμορφες προτιμήσεις, χωρίς ταυτότητα.