Πικρός ιρλανδικός καφές για τη Νέα Τάξη

Οι ηγεσίες προσκυνούν, τα έθνη αντιστέκονται

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
22 Ιουνίου 2008, σελ. 3

Την προηγούμενη Πέμπτη, 12 Ιουνίου, στην Ιρλανδία απορρίφθηκε με 54% -με το μοναδικό δημοψήφισμα στην ΕΕ- η μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβόνας, την οποία είχαν υπογράψει άπαντες οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ τον Δεκέμβριο του 2007.

Η απόρριψη της συνθήκης ήταν ευρεία στις εργατικές περιφέρειες, ενώ στις περιοχές της μεσαίας τάξης το «ναι» είχε ασθενές προβάδισμα. Το σύνολο σχεδόν των μεγάλων πολιτικών κομμάτων είχε ταχθεί υπέρ της επικύρωσης της συνθήκης, μιας μετριοπαθέστερης εκδοχής του Ευρωσυντάγματος, που απορρίφθηκε από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς ψηφοφόρους το 2005. Μόνη εξαίρεση το Sinn Féin.

Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, της οποίας το Σύνταγμα προϋποθέτει την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για την κύρωση τόσο σημαντικών αποφάσεων.

Ας σημειωθεί ότι η Ιρλανδία έχει μέχρι σήμερα αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο την συμμετοχή της στην ΕΕ, με αποτέλεσμα η ταχεία ανάπτυξη της χώρας να χαρακτηρίζεται «Ιρλανδικό θαύμα». Ωστόσο, η οικονομική ανάπτυξη δεν αλλοίωσε τα αισθήματα πατριωτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης των Ιρλανδών, που είναι ισχυρά.

Η εσκεμμένα ελλιπής πληροφόρηση ως προς το περιεχόμενο του 3000 σελίδων κειμένου κατέστησε τους Ιρλανδούς επιφυλακτικούς. Δίκαια. Ήδη μεγάλο κομμάτι των αποφάσεων και των εξουσιών του κυρίαρχου κράτους έχει εκχωρηθεί έμμεσα ή άμεσα στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Ένα απρόσωπο σύστημα με κριτήριο και στόχο την κερδοφορία των ισχυρών διαμορφώνει τις τύχες μας. Η μεταρρυθμιστική συνθήκη είναι το εργαλείο για την θεσμική ρύθμιση που θα οδηγήσει στην πλήρη εκχώρηση των εξουσιών σε μία πανευρωπαϊκή κυβέρνηση στις Βρυξέλλες.

Το επιχείρημα πως 3 εκατομμύρια Ιρλανδών εμποδίζουν το μέλλον 490 εκατομμυρίων Ευρωπαίων είναι σαθρό. Αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι σοβαροί ας το θέσουν σε πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα, αφού βέβαια πληροφορήσουν τα έθνη τι σημαίνει το ναι και τι το όχι. Δεν τολμούν όμως. Το πιθανότερο είναι να δοθούν κάποιες πρόσθετες εγγυήσεις στην Ιρλανδία, ώστε να περάσει η συνθήκη σε δεύτερο δημοψήφισμα.

Την ίδια στιγμή, που το μικρό αλλά ηρωικό και μαχητικό έθνος των Ιρλανδών, έσωζε την εθνική κυριαρχία των υπολοίπων, στην Ελλάδα η κύρωση της Συνθήκης της Λισσαβόνας από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων βουλευτών πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων. Μόνο το κανάλι της Βουλής κατέγραψε τις αντιρρήσεις και τα επιχειρήματα των βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ που την καταψήφισαν.

Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος της χώρας στη συντριπτική του πλειοψηφία εκλαμβάνει ως αναγκαία κάθε εξέλιξη που στρέφεται κατά της εθνικής κυριαρχίας και οδηγεί σε μία κακώς νοούμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ίσως επιθυμούν να αποδείξουν την αφοσίωση τους στα υπερεθνικά κέντρα αποφάσεων.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες οφείλουν αντί να μιλούν για επώδυνες μεταρρυθμίσεις και για «ευέλικτη» αγορά εργασίας –όπως το 65ωρο και τα μέτρα που «κινεζοποιούν» τις εργασιακές σχέσεις- να αφουγκραστούν τις ανησυχίες και τις ανάγκες των πολιτών.
Συγκρίνετε τη σημερινή πραγματικότητα με το όραμα του Κων/νου Καραμανλή, όπως το εξέφρασε στο Ζάππειο το 1979: «Μία Ευρώπη που θα οργανώσει την οικονομία γύρω από τον άνθρωπο, αντί τον άνθρωπο γύρω από την οικονομία».

Το έθνος-κράτος παραμένει το μοναδικό πλαίσιο υπεράσπισης των εθνικών δικαίων, κατοχύρωσης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, διαφύλαξης των ιδιαιτεροτήτων του πολιτισμού, των παραδόσεων και της ελευθερίας.