34η επέτειος της Δημοκρατίας

Η μεταπολίτευση σε νευρική κρίση

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
20 Ιουλίου 2008, σελ. 3

Η 24η Ιουλίου, επέτειος της Μεταπολίτευσης, τιμάται κάθε χρόνο από το 1976 με δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο, χαλώντας τις διακοπές των πολιτικών μας. Ο κήπος έχει ποτιστεί τουλάχιστον από την προηγουμένη, ώστε τα ακριβά τακούνια να μη βυθίζονται στο γρασίδι, ενώ ο σχετικά πλούσιος μπουφές είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος όσων προσκεκλημένων δεν είναι πολιτικοί ή επιχειρηματίες.

Η φετινή «Γιορτή της Δημοκρατίας» είναι αφιερωμένη στους αγρότες και εκπρόσωποι αγροτικών οργανώσεων θα διαβούν το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου. Η δε ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας θα αναφέρεται στα προβλήματα της διαφθοράς και της ακρίβειας που μαστίζουν τη χώρα μας.

Θα ακολουθήσουν τα μηνύματα του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών με κοινό παρονομαστή το πόσο «ισχυρή, ελεύθερη, αναπτυγμένη, σύγχρονη χώρα έχουμε και πόσο σταθερή είναι η Δημοκρατία μας που επιλέγει την πορεία της μέσα από την ελεύθερη βούληση του λαού της, χωρίς προστάτες, δυνάστες και τοποτηρητές».

Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Μετά τη νύχτα της 23ης προς την 24η Ιουλίου του 1974, ο Καραμανλής δεν έδωσε στον τόπο μια νέα προοπτική πέρα από την απλή επιστροφή σε μία επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας.

H είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981 προσέφερε στη χώρα ένα περίγραμμα θεσμών, χωρίς να διασφαλίζεται ωστόσο η εύρυθμη λειτουργία τους. Το ΠΑΣΟΚ δεν αξιοποίησε την ευκαιρία για μία υγιή πολιτική και οικονομική εξέλιξη, αντιθέτως οξύνθηκαν τα φαινόμενα της διαφθοράς και του κομματικού κράτους, με αποτέλεσμα να ενταθούν τα σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας.

H Μεταπολίτευση θα όφειλε να αποτελεί μία διαρκή διαδικασία πολιτειακής μεταβολής, ισχυροποίησης των θεσμών και υγιούς κοινωνικού μετασχηματισμού. Ωστόσο, στην Ελλάδα η πολιτειακή μεταβολή συνίσταται πρακτικά στο ότι αντικαταστάθηκε οριστικά η βασιλική δυναστεία με τρεις δυναστείες πολιτικών (Καραμανλήδες, Παπανδρέου. Μητσοτακέικο), ενώ τα 2/3 των βουλευτών μας κατάγονται από οικογένειες που μέλη τους παρίσταντο και στα προπολεμικά βουλευτικά έδρανα.

Θα μου πείτε κάποιοι, πως η Ελλάδα από το 1990 κατέχει επίζηλη θέση στον άμεσο γεωγραφικό της περίγυρο. Όμως αυτό δεν οφείλεται στη δική της θεσμική σταθερότητα, αλλά στην διάλυση που επέφερε στις γειτονικές μας χώρες η πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ας είναι καλά οι ελληνόψυχοι παππούδες μας, που στο Γράμμο και στο Βίτσι μας γλίτωσαν από αυτήν την περιπέτεια.

Με την «εκσυγχρονιστική» στροφή του 1996 απέκτησαν υπέρμετρη ισχύ οι μεγαλοεκδότες, οι καναλάρχες, οι τράπεζες και το «αεριτζίδικο» κεφάλαιο διέλυσε κάθε παραγωγική προσπάθεια, ενώ η εξωτερική μας πολιτική υπαγορεύεται απροκάλυπτα από τις ΗΠΑ.

Η αθρόα εισροή λαθρομεταναστών ακύρωσε στην πράξη εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών, ενώ η αυξανόμενη εγκληματικότητα στέρησε από τον μέσο Έλληνα το αίσθημα της ασφάλειας.

Από το 2004 και μετά, η ατολμία για ριζικές μεταρρυθμίσεις και ρήξεις οδήγησαν την Νέα Δημοκρατία –παρά τις καλές προθέσεις του Πρωθυπουργού- σε μία αυτοπαγίδευση της στους ίδιους μηχανισμούς εξουσίας, με συνέπεια την αναπαραγωγή των ίδιων προβλημάτων. Τρανταχτά σκάνδαλα παραπέμπονται στη δικαιοσύνη που τα θάβει.

Ο Έλληνας πολίτης δεν αισθάνεται ακόμα την Ελληνική Πολιτεία κομμάτι από τον εαυτό του (όπως ο Σουηδός, ο Νορβηγός ή ο Ελβετός), αλλά σαν έναν αλλότριο μηχανισμό που τον νέμονται εκείνοι που κερδοσκοπούν σε βάρος του.

Θα άξιζε πράγματι τον κόπο να γιορτάζουμε μία γνήσια, αξιοκρατική, δίκαιη, εύρυθμη και συμμετοχική Δημοκρατία. Όχι όμως μία χρεοκοπημένη οικογενειοκρατούμενη πλουτο-δημοκρατία των λαμογιών και των μιζαδόρων. Γι αυτό πέρα από το Προεδρικό Μέγαρο κανείς δεν εορτάζει τη μεταπολίτευση.

Είναι χαρακτηριστική η σχετική δημοσκόπηση του press.gr τον Απρίλιο του 2007: Στο ερώτημα «Σας ικανοποιεί ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα η Δημοκρατία μας;» απάντησαν 51% καθόλου και 25% λίγο. Το 90% των ερωτηθέντων πιστεύει πως χρειάζονται αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας, ενώ οι απόψεις για την 21η Απριλίου 1967 είναι μοιρασμένες (47% πιστεύει πως έκανε καλό στη χώρα μας, 52% πως έκανε κακό), ενώ το 62% τάσσεται υπέρ της αποφυλακίσεως των Απριλιανών Αξιωματικών.