Μαθητικές καταλήψεις

το σύγχρονο «παιδομάζωμα» της αριστεράς

Εφημερίδα "Α1"
25 Οκτωβρίου 2008, σελ. 31

Οι καταλήψεις αποτελούν αντικείμενο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης. Οι ίδιοι οι καταληψίες δήλωσαν στα μμε πως μέλη από τις νεολαίες της αριστεράς τους παρέχουν αλυσίδες, λουκέτα και υλικά για να φτιάξουν πανώ.

Είναι πασίγνωστο πως τα διάφορα «συντονιστικά» των καταλήψεων είναι βγαλμένα απ' ευθείας από τα φυτώρια της ΚΝΕ. Ήδη η ΚΝΕ πραγματοποιεί στα σχολεία εκστρατεία ενημέρωσης, ενώ ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ, οργανώνει μέσα σε σχολικά συγκροτήματα συζητήσεις με τίτλο «Η παιδεία κατεδαφίζεται» (βλ. φωτό άνω). Ανεπίτρεπτο και αδιανόητο το σχολείο να γίνεται χώρος απροκάλυπτης κομματικής προπαγάνδας.

Η αριστερά, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, έχει στερηθεί τους οικοδόμους, τους ανθρώπους που πύκνωναν κάθε διαδήλωση και κινητοποίησή της ως τις αρχές της δεκαετίας του ’90, λόγω της αντικατάστασής τους με μετανάστες. Καθώς δεν πείθει τους εργαζόμενους, ωθεί τους μαθητές από τα 13 τους χρόνια στη μόδα των καταλήψεων, προβαίνοντας σε ένα νέο «παιδομάζωμα». Όσοι μαθητές οργανωθούν, θα γίνουν επαγγελματίες-φοιτητές αργότερα, για να συνεχίσουν το καπέλωμα του φοιτητικού κινήματος. Και όλα αυτά για να φαίνεται ότι υπάρχει αριστερό κίνημα σε δράση.

Η αριστερά υποτίθεται ότι είναι υπέρ του δημοσίου σχολείου. Ωστόσο, οι καταλήψεις είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να οδηγήσουν γονείς και μαθητές στην παραπαιδεία, τα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία, όπου γίνεται μάθημα. Γιατί η λογική «κάνουμε τρεις βδομάδες κατάληψη, επειδή χάνουμε δύο ώρες μάθημα» δεν πείθει κανένα λογικά σκεπτόμενο. Στην ουσία βάζουν λουκέτο στην πόρτα της μάθησης και της γνώσης από μόνοι τους. Για να "ακούσει" η κυβέρνηση χρειάζεται σωστή οργάνωση των απόψεων και πρωτότυπος τρόπος προβολής τους!

Με ποιο δικαίωμα κάποια ομάδα βάζει λουκέτο στην πόρτα του σχολείου χωρίς να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη όλων των μαθητών. Όποιος δε συμφωνεί στιγματίζεται σαν "σπασίκλας" ή "φυτό". Βέβαια, στην πλειονότητα τους οι μαθητές του λυκείου παραδέχονται ότι οι καταλήψεις αποτελούν τρόπο χαλάρωσης από το φροντιστήριο, ενώ οι μικρότεροι βρίσκουν ευκαιρία να χαθεί μάθημα και να κάνουν «χαβαλέ». Αυτό βέβαια δεν αποκλείει και το γεγονός πως κάποια παιδιά αγωνίζονται συνειδητά για τα αιτήματά τους.

Ωστόσο, πρακτικά ο μαθητής, δεν έχει τις υποχρεώσεις αλλά ούτε και τα δικαιώματα των ενηλίκων. Σε καμιά ευνομούμενη χώρα, δεν θα επιτρεπόταν ανήλικα παιδιά να καταλαμβάνουν ένα σχολείο και να παραμένουν μέσα κλειδωμένα, ανεξέλεγκτα και απροστάτευτα. Που, πότε, και από ποιόν νομιμοποιούνται τα 15μελή συμβούλια να βάζουν λουκέτο;

Οι καταλήψεις, όχι μόνο δεν είναι νόμιμες, αλλά πρόκειται μάλλον για παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία. Οι γονείς υποχρεούνται να πάρουν τα παιδιά τους και να τα πάνε σπίτι. Άλλωστε φέρουν και νομική ευθύνη, για παραμέληση ανηλίκου.

Τι μηνύματα «περνάμε» στα παιδιά με την ανοχή μας στο φαινόμενο των καταλήψεων; Απειθαρχία και ανευθυνότητα. Να πιστέψουν πως τους δίνονται εύκολα τα πάντα: δεν πληρώνουν τις ζημιές, δεν γράφονται οι απουσίες.

Είναι λάθος να μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι η λύση των προβλημάτων τους περνά από την κατάλυση της νομιμότητας, με τον ελληνικό λαό να πληρώνει το κόστος των υλικών καταστροφών. Όταν μάθουν στην τρυφερή ηλικία ότι μπορούν να αυθαιρετούν ανέξοδα, πώς θα γίνουν υπεύθυνοι πολίτες;

Όταν η πολιτική ηγεσία δεν έχει την τόλμη -προκειμένου να αποφύγει το πολιτικό κόστος- να πει στα παιδιά ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο και αντιδημοκρατικό, πώς περιμένουμε από αυτά να αναπτύξουν δημοκρατική παιδεία; Κάποτε το κράτος πρέπει να λέει όχι. Η ελευθερία του λόγου είναι σεβαστή, αλλά η παραβίαση του νόμου, από όπου κι αν προέρχεται, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.

Η πολιτική ηγεσία οφείλει να δηλώσει ξεκάθαρα ότι η κατάληψη είναι μία παράνομη, αντιδημοκρατική πράξη που υποβαθμίζει το δημόσιο σχολείο. Ότι αυτό το φαινόμενο δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου. Να έρθει σε επικοινωνία με τους μαθητές, να τους ακούσει αλλά και να τους εξηγήσει.

Γνωρίζω καλά πως κάποια πράγματα είναι ταμπού μέσα σε αυτό το θολό συνονθύλευμα που περνάει σήμερα για «προοδευτική ιδεολογία». Όμως αν καθίσει κανείς να το σκεφτεί νηφάλια, θα διαπιστώσει ότι η ενθάρρυνση τέτοιων συμπεριφορών, μέσω της απαθούς στάσης, οδηγεί τα πράγματα στην όξυνση και στο νόμο του ισχυρότερου.

Οφείλει πχ να επέμβει η αστυνομία ή όχι σε μία συμπλοκή μεταξύ καταληψιών μαθητών και μαθητών που εφορμούν για να ανοίξουν το κλειστό τους σχολείο;

Υπάρχουν και άλλες παράμετροι: Στα υπό κατάληψη σχολεία διακινούνται ναρκωτικά και ποτά και γίνονται διάφορα άλλα ...ενδιαφέροντα (θυμηθείτε το περιστατικό με τον δήθεν βιασμό μίας νεαρής Βουλγάρας πέρυσι στην Αμάρυνθο).

Θυμηθείτε πέρυσι τον Νοέμβριο το σχολικό συγκρότημα του Παγκρατίου, που αφού έγινε γυαλιά καρφιά από ομάδα Αλβανών μαθητών και εξωσχολικών –κάτω από τις οδηγίες Αλβανών κακοποιών που δρουν στο άλσος Παγκρατίου- ανήρτησαν την αλβανική σημαία στον ιστό και άφησαν στο προαύλιο καμένες και ξεσκισμένες Ελληνικές σημαίες με πλήθος από προφυλακτικά ολόγυρα. Ο κ. Στυλιανίδης εξέφρασε απλώς την θλίψη του και οι Έλληνες φορολογούμενοι πλήρωσαν τις ζημιές που έφτασαν το 1 εκατομμύριο ευρώ.

Αν κάποιες πολιτικές δυνάμεις πιστεύουν πως πρέπει να νομιμοποιηθούν οι καταλήψεις, ας φέρουν το ζήτημα στη Βουλή. Εκεί όλα τα κόμματα θα πάρουν θέση. Ειδικά τα κόμματα της αριστεράς, ας μας πουν αν επιτρέπονταν καταλήψεις στα σχολεία του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Οι μαθητές οφείλουν να προωθούν τα αιτήματά τους, αλλά προφανώς μέσα στα πλαίσια του νόμου. Οι καταλήψεις αποτελούν μέρος του προβλήματος, όχι μέρος της λύσης. Η λύση απαιτεί άλλους τρόπους δράσης.

Υπάρχουν οι διαδηλώσεις ή η αποχή, αλλά σίγουρα αδικούμε τους Έλληνες μαθητές, αν δεν τους θεωρούμε ικανούς να οργανώσουν εκδηλώσεις μετά το πέρας των μαθημάτων ή το Σαββατοκύριακο, όπου θα αναδείξουν τα προβλήματα και τα αιτήματα τους, χωρίς κομματικούς «ινστρούκτορες» και θα εντυπωσιάσουν με την δημιουργικότητα, την φρεσκάδα, τη ζωντάνια και την πρωτοτυπία τους.