Νέα Ίμια;

Εφημερίδα “Έρευνα”
15 Ιανουαρίου 2009, σελ. 7

Η όξυνση της τουρκικής προκλητικότητας στον εναέριο χώρο του ανατολικού Αιγαίου με πυκνές παραβιάσεις, εμπλοκή σε σκληρές αερομαχίες, ακόμα και υπερπτήσεις μόλις 100 μέτρα πάνω από τα Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι αποτελεί ένα σαφές μήνυμα της γειτονικής χώρας:

Η Άγκυρα περνά σε ένα νέο επίπεδο προκλητικότητας. Δεν αμφισβητεί μόνο το εύρος των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου μας, νησίδες και βραχονησίδες -αφού κατοχύρωσε με τις συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει ενυπογράφως την ύπαρξη «γκρίζων ζωνών». Πλέον, αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία ακόμα και σε κατοικημένα νησιά, που κατά την αντίληψη του τουρκικού κατεστημένου αποτελούν «γκρίζες ζώνες».

Άλλωστε, η «ΤPAO» (Δημόσια Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου) έχει δημοσιεύσει στην Ετήσια Έκθεση 2008 τα σχέδια της για έρευνες υδρογονανθράκων το 2009 τόσο στο Βόρειο Αιγαίο όσο και στην Αν. Μεσόγειο.

Επομένως, ένα θερμό επεισόδιο χαμηλής κλίμακας (κατάρριψη αεροσκάφους ή βύθιση πλοίου) χωρίς ακριβή γνώση των συνθηκών και χωρίς «νικητές και ηττημένους» θα βόλευε την Τουρκία προκειμένου το θέμα και να μην φτάσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά να οδηγήσει την Ελλάδα σε παραχωρήσεις στο Αιγαίο μέσα από διμερείς συμφωνίες.

Επιδίωξη της τουρκικής προκλητικότητας είναι η ουδετεροποίηση του μισού Αιγαίου με το επιχείρημα ότι αποτελεί «ημίκλειστη θάλασσα», «ζωτικών συμφερόντων» για την Τουρκία.

Όσο η Ελλάς δεν προσκαλεί ξένες εταιρίες πετρελαίου για έρευνα και άντληση θα διατηρεί την Τουρκία ως de facto συγκυρίαρχο στο Αιγαίο. Η Τουρκία θα εκτεθεί στη διεθνή κοινότητα, όταν αμφισβητήσει επίσημες διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με άλλα κράτη και όχι σε θεωρητική βάση όπως σήμερα.

Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι εδώ και 13 χρόνια είμαστε θεατές ενός εν εξελίξει σχεδίου αναδιάταξης του γεωστρατηγικού χώρου στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Προφανώς, η ελληνική πολιτική ηγεσία, ασχέτως κυβερνώσης παρατάξεως, έχει συναινέσει σ' αυτό. Έτσι εξηγείται η συνεχής υποχωρητικότητα, που ούτε φυσιολογική, ούτε τυχαία μπορεί να είναι. Όχι τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό.

Ένα δείγμα του πόσο ελάχιστα μας υπολήπτονται οι γείτονες είναι το εξής: Όταν λαθρομετανάστες εισβάλλουν στο Αιγαίο από τα τουρκικά παράλια, σπεύδουμε να τους περιμαζέψουμε. Την ίδια στιγμή, οι Τούρκοι που μας τους «στέλνουν» σπεύδουν να ενημερώσουν απειλητικά τα πλοία και τα εναέρια μέσα μας ότι «βρίσκονται σε τουρκικά χωρικά ύδατα».

Η Τουρκία παίρνει σταδιακά (ανά δεκαετία) αυτά που θέλει χωρίς σύρραξη, ακίνδυνα και άκοπα. Κυριαρχεί δε η εντύπωση πως η Ελλάς υστερεί σε άψυχο και σε έμψυχο υλικό, καθώς εδώ έχει διαβρωθεί το εθνικό φρόνημα λαού και στρατού.

Το ερώτημα είναι αμείλικτο: Αν η Τουρκία κλιμακώσει την ένταση και δεν αποφευχθεί το θερμό επεισόδιο, η Ελλάδα διαθέτει πολιτική και στρατιωτική ηγεσία άξιες να το διαχειριστούν χωρίς κόστος για την πατρίδα μας;

Σίγουρα κανείς σώφρων δεν επιθυμεί τη σύρραξη. Το μέλλον είναι στη συνεργασία και την καλή γειτονία, χωρίς όμως συνεχή ενδοτικότητα και κατευνασμό, γιατί μία Τουρκία αποθρασυνόμενη σίγουρα θα κλιμακώνει περισσότερο τις διεκδικήσεις της, οι αξιώσεις της θα γίνονται όλο και πιο παράλογες και θα επιζητήσει κάποια στιγμή τη σύρραξη.