Διάλογος α-Παιδείας

Εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
8 Φεβρουαρίου 2009, σελ. 6

Ο «διάλογος για την Παιδεία» βραχυκυκλώνει πριν καν ξεκινήσει. Ακόμα δεν έχουν διευκρινισθεί τα βασικά, όπως το εύρος των θεμάτων και το περιεχόμενο του, το χρονοδιάγραμμα, ποιος προεδρεύει και ποιος εισηγείται, ο ρόλος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ).

Με τον τραγέλαφο, ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ κ. Θάνος Βερέμης και ο τέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης να ξεκατινιάζονται στα media για το ποιος θα διευθύνει τον περίφημο «διάλογο». Με τον υπουργό Παιδείας κ. Αρη Σπηλιωτόπουλο σε ρόλο τηλεπαρουσιαστή μεσημεριανάδικου να προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.

Για να γίνει αντιληπτή η στόχευση του «διαλόγου» παραθέτω τις δηλώσεις του κ. Μπαμπινιώτη ότι «φιλοδοξεί να βοηθήσει μαθητές και γονείς να ανασάνουν …και κάποια στιγμή η εισαγωγή πρέπει να γίνεται χωρίς εξετάσεις …όμως, επειδή ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι γι αυτό το σύστημα, πρέπει να πάμε σε ενδιάμεσες λύσεις».

Όσο για τον κ. Βερέμη, υποστηρίζει ότι η Fyrom είναι Μακεδονία και όσοι αντιδρούν είναι υστερικοί. Δεν είναι απλώς συμπαθών στην «Ρεπούσια» λογική αλλά είναι εκείνος ο οποίος πρωτοείπε ότι δεν έγινε σφαγή στη Σμύρνη, αλλά συνωστισμός. Δυστυχώς αυτό είναι το ποιόν του προέδρου του ΕΣΥΠ.

Στο μεταξύ 72.667 εκπαιδευτικοί ξαναδιάβασαν, ξανακοπίασαν, πλήρωσαν φροντιστήρια για να δώσουν εξετάσεις στον ΑΣΕΠ στο αντικείμενο που σπούδασαν και κατέχουν αποδεδειγμένα με το πτυχίο τους.

Χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιοι –εκπαιδευτικοί β΄ και γ΄ κατηγορίας για το ΥΠΕΠΘ- με μειωμένα εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά και δικαιώματα περίθαλψης αγωνίζονται να καλύψουν τα κενά στα σχολεία μας, ενώ αγωνιούν να συγκεντρώσουν μόρια που θα τους εξασφαλίσουν τον πολυπόθητο μόνιμο διορισμό στη δημόσια εκπαίδευση.

Ενδεικτικά, ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός αποκτά ένα μόριο για κάθε μήνα προϋπηρεσίας, ενώ ο ωρομίσθιος ένα μόριο για κάθε εκατό ώρες διδασκαλίας, δηλ. περίπου κάθε τρεις μήνες. Και όλα αυτά για περίπου 7€ την ώρα, δηλ. ούτε 700€ το τρίμηνο. Κανείς από τους δύο δεν έχει δουλειά τουλάχιστον για τέσσερις μήνες το χρόνο.

Γιατί κανείς από τους ιθύνοντες του «διαλόγου», αντί να αυτό-επαινείται, δεν θέτει το ζήτημα της άμεσης κατάργησης της ωρομίσθιας ομηρίας; Πότε οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι θα εξισωθούν -τουλάχιστον ασφαλιστικά- με τους υπολοίπους καθηγητές; Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια τους; Η διάταξη του Νόμου Πετραλιά για 100 ένσημα το έτος αποκλείει τους ωρομισθίους από το στοιχειώδες δικαίωμα δωρεάν επίσκεψης στον θεράποντα ιατρό και αναγκαίας φαρμακευτικής αγωγής.

Οι δε μαθητές μας θεωρούν το σχολείο καταναγκασμό. Νιώθουν πως, αντί να αξιοποιούν το χρόνο τους δημιουργικά στο σχολείο, αποστηθίζουν έναν τεράστιο όγκο από αναχρονιστικές γνώσεις τις οποίες ξεχνούν την επομένη των εξετάσεων. Είναι οι πιο πιεσμένοι και νευρωτικοί στην Ευρώπη. Γι αυτό και με κάθε ευκαιρία προβαίνουν σε καταλήψεις, καταστρέφουν τη σχολική περιουσία και αρκετοί από αυτούς συμμετέχουν σε επεισόδια, διοχετεύοντας την εφηβική τους ενεργητικότητα ως βορά στις μικροπολιτικές επιδιώξεις των επιτήδειων.

Την ίδια στιγμή οι παιδαγωγοί στις προηγμένες χώρες στοχεύουν όχι μόνο στην προσέλκυση του ενδιαφέροντος του μαθητή –αυτό το έχουν καταφέρει εδώ και δεκαετίες- αλλά στο πώς να απολαμβάνει περισσότερο το μάθημα στην τάξη με τη χρήση πολυμέσων και νέων εντυπωσιακών μεθόδων διδασκαλίας.

Προετοιμαστείτε λοιπόν για έναν διάλογο α-Παιδείας, χωρίς εθνικό και κοινωνικό όραμα, χωρίς έστω ένα σύστημα που να μορφώνει δημιουργικούς ανθρώπους, αλλά για ένα σχολείο που μαντρώνει και αγχώνει τους αυριανούς νευρωτικούς καταναλωτές – εξαρτήματα μίας παγκοσμιοποιημένης αγοράς.