Οι μεσάζοντες θα ασυδοτούν …ανενόχλητοι;

Γάλλοι αγρότες έκαναν γυαλιά καρφιά αποθήκες αλυσίδας σούπερ μάρκετ, διαμαρτυρόμενοι για το ότι τα κέντρα διανομής αγοράζουν σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές τα προϊόντα τους τα οποία κατόπιν πωλούν σε πολύ υψηλές τιμές στους καταναλωτές. Μάλιστα, έγραψαν στην πινακίδα «Εντουάρ (το όνομα του ιδιοκτήτη) Ληστή, Μπάσταρδε, θα σου δείξουμε».

Δεν είμαστε λίγοι όσοι έχουμε επισημάνει πολλάκις τον ληστρικό ρόλο των μεσαζόντων στην ελευθεριάζουσα οικονομία, την καταστροφή στην οποία οδηγούν τους μικρούς παραγωγούς αλλά και την εξαθλίωση των φτωχών καταναλωτών, ιδιαίτερα σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης.

Πόσο μάλλον στην Ελλάδα, όπου το βιοτικό επίπεδο των συμπατριωτών μας, αντί να συγκλίνει με το αντίστοιχο των Ευρωπαίων, βαδίζει σταθερά σε απόκλιση. Οι νέοι στη συντριπτική τους πλειονότητα αμείβονται με αποδοχές 400-680€ τον μήνα. Η ωρομίσθια δουλεία αποτελεί πραγματικότητα, τα ελαστικά ωράρια βρίσκονται προ των πυλών, η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα με επίδομα 450€, ενώ πάνω από 2.000.000 Έλληνες ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Οι αλλεπάλληλες και υπερβολικές αυξήσεις τιμών σε προϊόντα διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, καύσιμα, πρώτες ύλες και υπηρεσίες (ΔΕΗ, ΟΤΕ, Ύδρευση, Δημοτικά τέλη, υγεία, εισιτήρια, αναψυχή, κλπ) σε συνδυασμό με τα υπερκέρδη, την φοροδιαφυγή και την παραοικονομία διαμορφώνουν μία εφιαλτική πραγματικότητα. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι, ο οικογενειακός προϋπολογισμός εξανεμίζεται, τα έσοδα μειώνονται και οι δαπάνες διαβίωσης των πολιτών αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Όταν γίνεται πλέον ανοιχτά λόγος για «καρτέλ» πχ. του γάλακτος ή των super markets, σημαίνει ότι σχεδόν όλα τα βασικά είδη διατροφής διακινούνται πλέον με εναρμονισμένες πρακτικές.

Η ακρίβεια καλπάζει και κανένα άτολμο μέτρο δεν αποδίδει. Όσα σχέδια επί χάρτου και αν εκπονήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν, αν δεν δείξει αποφασιστικότητα να «αστυνομεύσει» σοβαρά τα πολυεθνικά καταστήματα τα οποία ανεβάζουν το κόστος ζωής και να συγκρουστεί μαζί τους, αν χρειαστεί.

Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι το Lidl και το Carrefour πουλάνε πάρα πολλά προϊόντα τους στην Ελλάδα συνήθως δύο με δυόμισυ φορές παραπάνω από όσο στη Γερμανία και στην Γαλλία.

Το άλλο παράδοξο -για το οποίο ελάχιστος λόγος γίνεται- είναι ότι ελληνικές επιχειρήσεις πωλούν τα ίδια ακριβώς ελληνικά προϊόντα σε χώρες της ΕΕ πολύ φθηνότερα από τα ελληνικά καταστήματα.

Επομένως, αν και ο Έλληνας καταναλωτής, σε σχέση με τους καταναλωτές της Ευρωζώνης, αμείβεται με πολύ χαμηλό μισθό, καλείται να πληρώσει ακριβότερα τα βασικά αγαθά. Ακούγεται κοινότοπο, αλλά αν συγκρίνει κανείς τη σχέση μισθού και εξόδων στην Ελλάδα και την Ευρώπη θα αντιληφθεί ότι η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη από εκείνη που παρακολουθεί καθημερινά στα ΜΜΕ.

Δεν υπάρχει τρόπος όλοι αυτοί οι πρωταθλητές της αισχροκέρδειας να πουλάνε και στην Ελλάδα τα προϊόντα τους, όσο στη Γαλλία και την Γερμανία; Πώς το ανέχονται οι ιθύνοντες και αδιαφορούν; Που είναι ο παρεμβατικός ρόλος της κυβέρνησης στην διαμόρφωση των τιμών; Στο Υπουργείο Ανάπτυξης δεν υπάρχει κάποιος που να διαθέτει το στοιχειώδες φιλότιμο;

Στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κανείς δεν διαπιστώνει «καταχρηστική συμπεριφορά επιχειρήσεων με δεσπόζουσα θέση στην αγορά» κατ' εφαρμογή του νόμου 703/77;

Επιτέλους, ας απομακρυνθεί η Κυβέρνηση από την αντίληψη ότι προέχει η προστασία των κατεστημένων συμφερόντων και ας νοιαστεί έμπρακτα για την ζωή και τις επείγουσες ανάγκες της καθημερινότητας των πολιτών.