ΠαρΕΛΑΣεις και εκφοβισμός

Ένα πρώτο συμπέρασμα από τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου είναι το πόσο αποστασιοποιημένο είναι το πολιτικό σύστημα από το κοινό λαϊκό αίσθημα

Οι ξένοι δημοσιογράφοι που παρακολούθησαν την παρέλαση στην Αθήνα έγραψαν πως είναι πρωτοφανής στα διεθνή χρονικά τέτοια αστυνομοκρατία σε μια εθνική επέτειο. Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο πολύ φοβάται πλέον το καθεστώς του mr Papadimos τον απλό Έλληνα πολίτη.

Μάλιστα, είχαμε και εκατοντάδες «προληπτικές» προσαγωγές. Αλήθεια, πόσες τέτοιου είδους προσαγωγές είχαμε στις 25 Μαρτίου του 1973 και πόσες φέτος; Μπορεί να μας απαντήσει κάποιος με στοιχεία από τα αρχεία της αστυνομίας; Ή μήπως έτσι θα φανεί πως οι κυβερνώντες σήμερα φοβούνται το λαό περισσότερο και από τους δικτάτορες τότε;

Η δικαιολόγηση της αστυνομοκρατίας με το σαθρό επιχείρημα πως έτσι μας προστατεύουν από «ακραίες δυνάμεις που θέλουν να διχάσουν τους Έλληνες» δεν πείθει.

Τα περί διχασμού είναι φληναφήματα. Ο Έλληνας σήμερα δεν έχει κανένα λόγο να στραφεί εναντίον των συμπολιτών του. Ο ελληνικός λαός σύσσωμος υποφέρει από το καθεστώς φτωχοποίησης που έχει επιβάλλει η τρόικα. Τα μόνα πρόσωπα που νιώθει στο «αντίπαλο στρατόπεδο» είναι οι συνεργάτες της, που αποτελούν μία σαθρή μειοψηφία.

Στο κάτω κάτω, αν εκείνοι που δημιουργούν τα επεισόδια στις παρελάσεις είναι πραγματικά ακραίοι και δεν εκφράζουν το μέσο Έλληνα πολίτη, θα απομονώνονταν και ο κόσμος δεν θα τους ακολουθούσε.

Όμως, στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου 2011 ο λαός ενωμένος είχε απομακρύνει από τις εξέδρες των επισήμων αυτούς που πίστευε πως δεν τον εκφράζουν πλέον και επομένως δεν έχουν δικαίωμα να βρίσκονται εκεί.

Ο λαός με αυτή τη συμβολική κίνηση άσκησε την κυριαρχία του, δείχνοντας πως δεν ανέχεται περαιτέρω την κατάχρηση της εξουσίας και το ξεπούλημα της χώρας από αυτά τα πρόσωπα, στα οποία κακώς την εμπιστεύτηκε. Η έκταση του φαινομένου, η αυθόρμητη και αθρόα συμμετοχή του κόσμου απογύμνωσαν τότε την κυβέρνηση Παπανδρέου και της αποστέρησαν το δικαίωμα να κυβερνά πλέον. Αυτό προσπάθησε να αποφύγει στις 25 Μαρτίου το καθεστώς του Papadimos.

Τρέμουν, επίσης, μήπως ένα απλό γιουχάισμα θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα που θα εξελιχθεί σε μία περισσότερο δυναμική έκρηξη της αγανάκτησης και της οργής του κόσμου που θέλει να διεκδικήσει τη χώρα του και τη ζωή του.

Για το λόγο αυτό, όπου η αστυνομία δεν μπόρεσε να εγγυηθεί πως θα αποφευχθούν τέτοιου είδους φαινόμενα, αποφασίστηκε μη διεξαγωγή της μαθητικής παρέλασης, όπως στο Δήμο Καλλιθέας. Στην Καλλιθέα, ωστόσο, μαθητές σημαιοφόροι μαζί με τους γονείς και τους δασκάλους τους, παρήλασαν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και έψαλλαν τον εθνικό ύμνο στο ηρώο στην Πλ. Κύπρου.

Τελικά, το καθεστώς τρόικας - δικομματισμού δεν είναι παντοδύναμο, όπως θέλουν να μας πείσουν τα μμε των μεγαλοεργολάβων. Το σύστημα της διαπλεκόμενης διακυβέρνησης καταρρέει. Πλέον, προσπαθεί να παρατείνει την παρουσία του στην εξουσία μόνο τρομοκρατώντας τον λαό. Μένει μόνο ο λαός να οργανωθεί, να πάρει τις τύχες στα χέρια του και να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τις άχρηστες και ξενόδουλες ηγεσίες.